17 Eylül 2008

Hayat Şaşırtır...

Bir öğrencim geldi bugün. Nasıl da multu oldum. Resim öğretmeliğini kazanmış.
Beni de görmek istemiş.
Hiç değişmemişsiniz dedi. Hala güzel ve sımsıcaksınız.
Şaşırmış boşanmama. Sizin gibi harika bir insanı neden bırakır ki bir adam dedi.
Güldüm.
Hayat onu daha hiç şaşırtmamıştı.
Oysa ben biliyordum;
bir adamı ya da kadını terk etmek için çok sebebe ihtiyacınız yoktur aslında.
Bunun karı koca olmakla da bir ilgisi yoktur.
Arkadaş da satar adamı dostta.
Ağır gelir hepsi İNSANA.
Değerli tek şey şudur:
Verdiğiniz sözleri tutabilecek kadar insan mısınız?
Eğer cevabınız hayırsa zaten...
Satarsınız ananızı da!
Bu aralar merakla bu soruyu soruyorum.
Bir arkadaşınıza verdiğiniz sözleri tutabilecek kadar insan mısınız?
Ya bir dostunuza...
Hayatınızın kadınına...
Erkeğinize...
Kendinize cevap verebilecek kadar insan mısınız?
Bir öğrencim geldi bugün.
Gurur duydum onunla ve kendimle.
Sizin gibi bir öğretmen olmak istiyorum dedi.
Olmuştu da.
Söylediği bir cümle neler de düşündürdü bana.
Kalbimi açtığım adam, kadın ve çocuk...
Nerdesiniz?
Kendinize cevap verebilecek misiniz?

09 Eylül 2008

Komik Tesadüfler...

Hayat garip tesadüflerle dolu...

Bu yaz kızlar grubu tatil yapacaktık.

Kızlardan biri evlenmeye karar verince programda küçük bir eksiklikle davem ettik tatile.

Bizim ekip aynı...

Yedik, güldük, yüzdük ve bol bol oyun oynadık.

Grubun tek erkeği beni 100 üzerinden 100 ile en komik ilan etti ve tahmin edin beni kim takip etti: SERPİL

Peki en terbiyeli kim sorusunun cevabı ne oldu dersiniz : HİÇ KİMSE

Evin küçük kızı evleniyor dedim ya...

Biz de bir heyecan.

Bir keyif sormayın gitsin.

Bizin kız da çaktırmıyor ama evlilik olayının .okunu çıkartmak konusunda suçu hep bizim beklentilerimize atıveriyor.

Yakın çevrem bilir ki; kendi düğün seromonim ve olaylarımda hiç birşey yapmayarak rekora gidecektim.

Ahtım var bir daha evlenirsem kesin eş adayım ve ben başbaşa uzaklara dünyanın en romantik kara parçasına gideceğiz ve 1 ay balayı yapacağız.

İsteyenin bi yüzü vermeyenin...

Bu arada tam da küçük kız kardeşe sevinirken...

Bir haber geldi. Kendi içlerinde birbirini bu kadar iyi tamamlayan iki arkadaş olur mu dediğim canlar biz boşanıyoruz dediler.

Hay allahım birine sevin 3'üne üzül...

Dedim ya hayat komik tesadüflerle dolu diye.

Mahkeme günü el ele tutuşmuş alışveriş yaparken rast geldiğimiz bir arkadaşım bayılıyorum size dedi hala ilk günkü gibi aşıksınız. Güldüm; "Yaklaşık 1 saat önce boşandık" dediğimde yüzündeki ifadeyi görüntülemek isterdim.

Dedim ya hayat komik tesadüflerle dolu diye.

Bugün toplaantıdan çıkmış odama doğru yürürken düşünüyordum bu hayat böyle gitmez diye...

Bir arkadaşım sen istemediğin için biri yok hayatında dedi.

Doğru muydu?

Ben mi istemiyordum.

Bunları düşünerek odama girdim ve iş arkadaşım sizi biri aradı ama adını bırakmadı arkadaşınızmış dedi.

Normalde aramam basireti bağlanmış bir şekilde telefonu elime aldım.
Numarayı çevirdim ve ses tanıdık geldi.

O kadar yakın...

O kadar tanıdık...

O kadar uzak...

Ama içimi ısıttı.

Haklıydılar...

Ben istemediğim için hayatımda biri yoktu.

Eve geldim.

Müziğimi açtım. Eski bir tanıdığa telefon açtım.

O kadar yakın...
O kadar tanıdık...
O kadar uzak...


İçim üşüdü...

Doğruydu...

Ben istediğim için hala yalnızdım.

Hayat komik tesadüflerle dolu.

Keşke bu gece kapımı tesadüfen çalan sen olsan.

Sana geldim desen.

Kendimi aldım ve sana geldim.

Hiç başlayamadığımızı yaşamaya...

Hiç bitmeyeni bitirmeye geldim.

Tesadüfen bu gece ben sana inansam.

Tesadüfen...