26 Ağustos 2013

Deli Kızın Kapısı

Dağ başında bir köyde dağ evinden bozma köy evinden hallice, komşumuza göre neredeyse villa olan ev; bu yaz benim kurtarıcım oldu. Açık ara farkla diyebilirim ki, o ev ve o evi düşüme dönüştüren adamla harika bir Bursa yazı geçirdim. Öyle ki yakın kaçamak yerlerini bile unutacak kadar... 

Oysa Gölyazı... Nasıl da ağırlamıştı bir önceki yaz bizleri... Vefa borcu gibiydi dolunay zamanı ay pikniği sonrasında dumanı üstünde sıcak bir çay molası..İyi geldi...



          Bir sonraki gece aldık soluğu bizim köyde...
                                       Ateş ve gece... Şarap ve aşk...
                                                                    Ne de çok yakışıyor değerini bilene.




Ertesi sabah deli kızın kapısına astım nazar boncuğu ile Alaçatı temalı çay altlıklarını.
Pek de güzel oldu!
 Çok da güzel oldu bence... :)




Bak Ağustos bitmek üzere... Yap sen de kendine deli kızın kapısından bir tane... Hem belli mi olur açılıverir harikalar diyarına, hem olur yüzünde kocaman bir gülümseme... Kalbin bile çarpar valla böyle zamanlarda. Aşk dediğin nedir ki, akar gider bir çırpıda... Oysa sevdalanmalı insan yaşama... Öyle ki, kök salmalı güneşle, suyla... Uykuya dalmalı ay ışığında... Bence güzel olacak bu Eylül her zamankinden fazla... Sen kalmayı unutma sakın sağlıcakla... ;)


23 Ağustos 2013

Komşunun Tavuğu



Diyorum ki sen yazsan ben okusam, diyor ki senin yazma hızın bende olsa... Diyorum ki ama senin betimlemelerin, kelimelerinin naifliği... Sen de daha güzeli var diyor. Dönüp dönüp okuyorum yazdıklarımı. Bazıları bana ne kadar uzak. Sahi ben mi yazdım onları. Denizlere bırakılan dilek mumları gibi kelimelerim. Bir süre sonra karışıyor, sahi hangisi benim. 

Derdini anlatabilen, kazara bunları yazıya döken biri olarak bugün bir kez daha fark ettim ki, benim ki sadece bir terapi. İçimi dışıma döküp gitme hali. Kelimelere birer kanat takıp onları özgürce gökyüzüne salma hali... 

Benim komşu beni sevdiğinden sever kelimelerimi bilirim, benim türlü ruh hallerimi bildiğinden, sesimden bilir kelimelerimi, bir de yüreğimden... belki de o yüzden kaz görünür ona... Oysa onunkiler öyle mi... Ah komşum, yazsan da okusam gene seni. Aşık olsam sana, aşık olduğun kadınları anlatışına... Sahilde yürüsem senle. Kilim olsam erik ağacının altında ya da ne bileyim en renksizinden bir ortanca... Öykünsem sana dair ne varsa... Sen olsam, senin olsam... sen baksan bana yine pencereden... ben kaz görünsem sana...  



görsel / buradan

20 Ağustos 2013

Yol Notları #yolnotlari

Yola çıkmak... Plansız... Beklentisiz... Ne çıkarsa bahtınadan zevk alarak... Yola çıkmak... Heyecan... Yola çıkmak... Başlangıç... Yola çıkmak... Bi son!

Bu yıl hep böyle oldu. Hadi dedik... Dönüş yolunda hep bi "iyi ki" yi doladık dilimize... Yolun çıkmadığı zaman da oldu, yolun bi vahaya çıktığı da...  

Balıkesir'den çıkıp Gelenbe'ye doğru uzanan yolda bir benzin istasyonunda durduk, biraz tuvalet molasıydı biraz da nefes almaktı maksat... Kim nereden bilebilirdi ki yolun ilk "iyi ki"si ile karşılaşacağımızı... Naneli bir limonata uğruna gönlümüzü orada bırakacağımızı...



Sonrasında bir huzur denizi ile buluştum, 
yol bitmişti, 
durakların en güzeli anne baba yanında, 
güvenli bir limanda aldık en derin nefesi...


Sonrası hep bir güzellik, 
hep bi keyif, 
hep bi anne sevgisi, hep bi baba şefkati... 
Sımsıcak güvenli bir yuva sıcaklığı...




Dönüş vakti bi selam edip denizin en mavisine, 
en temizine ve şansımıza en sonsuzuna, düştük yine yollara...


Yol ulaştırdı beni dağ evinin rahat bir köşesine,
uzandım hayallere,
 yepyeni yolların, dağların, ağaçların, denizin ve suyun, toprağın ve insanların 
sıcağında uyudum bir süre...

Yol dedim, 
yol aldım,
yol verdim kendime...