10 Nisan 2009

ÇOK ŞEY Mİ İSTİYORUM




gelmeyeceğini bilsem de bekliyorum nedensizce
şarkımızı dinliyorum gecenin sessizliğinde
bir sigara yakıyorum
yataktayım kızarsın biliyorum ama
bu gece böyle olsun istiyorum
ne de olsa doğumgünüm
şımarmak istiyorum

sabah yataktan kalkıyorum
portakal sıkıyorum bir tost yapıyorum
bir tepsiye koyuyorum hazırladıklarımı
bir frezya dalı koyuyorum ince beyaz bir vazoya
bir kart yazıyorum kendime
geliyorum yatak odasına
uzanıyorum yatağıma
alıyorum tepsiyi kucağıma
biliyorum kızarsın sen ama
bugün benim doğumgünüm
şımarmak istiyorum

kahvaltım bitince
giriyorum duşa
ılık sularla yıkıyorum kendimi
en güzel kokulu duş jeliyle köpük köpük yapıyorum tenimi
nasıl şımarıyorum duşta
şarkılar söylüyorum sesimin en mutlu tonunda
sarınıyorum bornozuma
gidip salonun orta yerinndeki koltuğuma uzanıyorum umarsızca
uyuyup kalıyorum oracıkta

telefonlarım çalıyor ısrarla
uyanmıyorum
kapıma dayanıyor dostlar açamıyorum
bir rüyadayım içinde senin olduğun
hiç ama hiç uyanmak istemiyorum
Lyambiko çalıyor fonda
sesinin tınısında sesini buluyorum


bugün benim doğumgünüm
sen gelip beni şımart istiyorum
söyle hayat çok şey mi istiyorum...







08 Nisan 2009

BU GECE



masa kurmalıyım bu gece kendime
balkonda ayın doğuşuna karşı koymalıyım sandalyemi
bir masa örtüsü çıkarmalıyım sandıktan
bir gün gelecek misafir olmalıyım kendime


içmeliyim bu gece kendime
kadeh kaldırmalıyım gelecekteki mutlu günlere
bir buz atmalıyım rakıma
bir gün kadehimi tokuşturacak sevgili olmalıyım kendime


uyumalıyım bu gece kendime
yatmalıyım en güzel rüyayı görebilme ümidiyle
bir yorgan almalıyım üzerime
bir gün kollarıyla beni saracak sevgili niyetine


___________________________________________


Fotoğraf / Cocoon © Daria Endresen

07 Nisan 2009

EDİTÖRÜM HERŞEYİM

Oldum olası sevmem uyumayı. Annem anlatır, çocukken eve gelen misafirleri ne yapar ne eder sabahın köründe uyandırırmışım bin bir tembihe rağmen. Ben günü yaşamayı severim. Işığı, güneşin yaydığı enerjiyi severim. Yeterince almalıyım günün bana verdiklerini. Umudu, yaşama sevincini…Umudunuz hiç solmasın, yüzünüz hep ışıkla aydınlansın…

Yazmışım 2006 yılının Ocak ayının 22. gününe denk gelen postuna. Ve canım kardeşim ilk ve tek yorumunu o yazı üzerine yazmış bana. Çok özledim. Okudum yazdıklarını paylaşmak istedim Konuk Yazar köşesinde.

Kendisi kendi kaderini çizen bir çocuktur aslında ve babamın-annemin kendi kaderlerini çizerken ki disiplini sadece ona yansımıştır genlerin taşınması sırasında. Bildim bileli uzaklardadır, bildim bileli özlerim ben onu. Akıllıdır. Duygusaldır. Candır. Çok güldürür beni. Sevmez hakkında konuşulmasını, acaip bir şey olur duyunca. Kızar falan bize. Ama napalım çok konuşulası, iyi konuşulası, çok sevilesi bir çocuk o... Ailecek özler, severiz kendisini...

Üniversite dergisine yazdığı yazısı jüriden geçmemiş olsa da derginin editörü olarak seçilmiş benim canım. Kendi yorumu da şu olmuş anneme “Sonradan okudum da çok sıkıcı olmuş valla.”
Öperim onu ben, kutlarım çok. Bir de çok severim, deliler gibi özlerim.

Sizi onun bana yazdığı yorum ile baş başa bırakırım, ben bu arada sesini duymak için telefona sarılırım.
Bu yazı üzerine ben de bir şeyler yazayım bari. Sevgili ablamın dediklerine her ne kadar katılsam da, kendimi "geceleri" savunma ihtiyacı içinde hissettim. Gece neden güzeldir?Bir kere karanlıktır gece. Aydınlatmak istediğini aydınlatır, gerisine karışmazsın. Canin isterse hiçbir şey yakmaz karanlıkta oturursun. Gündüz hiç öyle midir? Her türlü inisiyatifi elinden alır, aydın ve ışıkta olmaktan başka çaren yoktur. Seçim özgürlüğünü kısıtlar.Benim yıldızlarla herhangi bir platonik veya romantik bir bağım olmamasına rağmen onları güneşe tercih ederim. En azından güneşin o despot hükümdarlığı yoktur gecede. Binlerce yıldız istediği gibi yanıp söner, hem de güneşten çok daha uzakta.


Ablam bilir, ben de küçükken herkesin kalkmasını isterdim. Ama öyle "kalksınlar, günü yaşasınlar, bak ne güzel güneş lay lay lom" diye değil de, can sıkıntısından patlamamak için. Şimdi biraz deisti bakış açım. Geceleri (ama saat 9, 10 değil benim bahsettiğim, bayağı gece, öyle aksam makşam değil yani) pek kimse olmaz etrafta, sokakta az kişi gezer; evdeysen yatmıştır ev ahalisi kesin. Sonra istediğin kadar otur gece senin! Az kişiyle paylaşırsın, tabii milletin isi gücü var uyur. Bırak onlar kapışsın günü gece sana kalsın. Sonra sabahın ilk ışıklarını kaçırmaktan falan korkuyorsan, otur sabaha kadar kim tutar seni! Seyret sevgili güneşi, sonra ona nazire yaparcasına "oh bu kadar yetti, bana müsaade, hadi size iyi günler" deyip, güneşe naz yaparak salına salına odana çekil, devir kafayı. Sonra güneş istediği kadar yollasın ışınlarını, seni rahatsız etmesi mümkün değil garibanın, kendini boşuna hedere etsin dursun artık.

Benim bir de şahsi sebeplerim vardır. En önemlisini yazayım ve bitireyim. Güneşi pek sevmem. Bütün yıl karanlıkta oturmak istemem tabi ki de, bana güneş batar. Yazın öğle saatlerinde mümkün değil adim atmam dışarı. Sıcak basar, kurdeşen dökerim. Hakikaten sinirim bozulur karakterim değişir, nemrut ve çekilmez olurum (sanki nemrut çok çekilir bir şeymiş gibi, neyse...). Yani esin dostun ziyan olmaması için benim güneşle çok sık bire bir kalmam engellenmelidir. Alışverişe, gezmeye, hatta denize bile gitmem.

Amma çok yazdım. Yeter. İşe döneyim. Zaten uykum var, gece gene oturdum saat kaça kadar. Manyak mıyım neyim!

Abla Notu 1 : Hafif bir manyaklık var kabul etmek lazım...
Abla Notu 2 : Aradım yazıyı yayına verdikten sonra kardeşi... Çok güldürdün gene beni... Ama çok... Gözümden yaş geldi ve hatta boğuluyordum bir ara.

NASIL ?

Baharda güneşli bir günde ilk merhabam hayata. Sevmem ben güneşsiz günleri. İlk olsun son olsun ama illa ki bahar olsun isterim. Hüzün kaplar bedenimi. Yüreğim çoktandır alışık bu duruma. Bazen düşünüyorum da galiba seviyorum ben bu ruh halimi. Hafif melankolik bi o kadar deli. İçinde garip bir mutluluk gizli. Öyle büyük şeylere ihtiyaç duymayan, küçük şeylerden mutlu olan bir kız çocuğunun farkındalık hali.


***


Haberini aldım gelmişsin buralara. Yolun düşmüş yani. Uğramamışsın, olsun. Aramamışsın ona da eyvallah. Hiç mi özlemedin diye düşünmedim desem yalan olur. Belki özledin belki de çok özledin de ondandır arayıp soramayışın. Arasam mı acaba ? Merhaba desem mi ? Ama bahar değil ki şimdi.

SÖYLE NASIL UMUTLANAYIM ÖZLEYİŞİNE

Ben hüzünlerdeyim.
Karanlıklar içinde kendi yalnızlığımla boğuşuyorum
Sonra yalnızlığımı kırpıp kırpıp havaya savuruyorum.
Elime düşen bir damla yaş.
Havaya bakıyorum


öyle karanlık

öyle ürkütücü

biliyorum yağmur yağmayacak bu gece.

İlk damla değil içime düşen FARKINDAYIM.
Ama devamı gelecek,

başımın üstünde kara bir bulut,
gelip yüreğimi ıslatacak bu gece.


Başımı hemen önüme eğip hızlı adımlarla arkama bakmadan yürüyorum.
Sonra aniden sanki şaşırtmak ister gibi kendimi; durup dönüyorum.
Herşey aynı.
Aynı hüzün, aynı yüz, aynı yürek, aynı bekleyiş...

KORKUYORUM

Aniden uyanıyorum.
Ayağa kalkıyorum.
Bir düş gördüm diyorum kendi kendime.
Hey sana diyorum: İnanabiliyor musun bir düş gördüm ikimize dair.

Yokuştan iniyoruz beraber.
Yetişmeye çalıştığımız bir kalabalık var.
Hadi diyorum geç kalacağız.
Gülümsüyorsun.
Çok geç kaldık diyorsun.


Uyanıyorum.
Kafam karışıyor.
Aynaya bakıyorum.
Ben ben değilim o anda.
Zorluyorum ama kendimi göremiyorum.


Sana dönüyorum
Usul usul yaklaştıkça,
Seni
Re(i)simleştiriyorum
Sen bensin
Ben koskocaman bir boşluk.



Biliyorum ben o köprüyü geçemeyeceğim bu günlerde.
Neden diye soran olursa cevabı basit;
bahar hala gelmedi bizim buralara...

Baharı silip, umut yazıyorum yerine...
Sonra bir daha silip aşk yazıyorum...
Bir kez daha silip sen yazıyorum...
Olmuyor hiçbiri o boşluğu doldurmuyor.

Cümleyi değiştiriyorum sonunda;
Biliyorum ben o köprüyü geçemeyeceğim bu günlerde...
Neden diye soran olursa cevabı basit:

YETERİNCE İSTEMİYORUM DA ONDAN


____________________________

İlk Yayın Taihi / 01.12.2008

KAPI


ÖNCELEYİN
Önce bir ellerin vardı yalnızlığımla benim aramda
Sonra birden kapılar açılıverdi ardına kadar
Sonra yüzün onun ardından gözlerin dudakların
Sonra her şey çıkıp geldi
Bir korkusuzluk aldı yürüdü çevremizde
Sen çıkardın utancını duvara astın
Ben masanın üstüne koydum kuralları
Her şey işte böyle oldu önce
Cemal Süreya


HATIRLAMAZSIN TABİ NE BENİ NE DE KENDİNİ
NE İLK KARŞILAŞMAMIZI NE BİRBİRİMİZE TUTKUYLA GÜLÜMSEMEMİZİ
KAHRAMANIMDIN SEN BENİM
EN Bİ KADININDIM BEN SENİN
AMA SUÇLUYDUN İŞTE
FARK EDİNCE AFFEDEMEYECEĞİNİ KENDİNİ
KAPATTIN KAPILARI TEK TEK ÜSTÜME
AMA NE OLDU BİLİYOR MUSUN?
KAPATTIĞIN KAPILARI TEK TEK ARALIYORUM ŞİMDİLERDE
GÜNEŞ GİRDİ İÇERİ.
ÜRPERDİM ÖNCELERİ
FARK EDİNCE ÜRKEKLİĞİMİ SESLENDİ UZAKLARDAN BİRİ:

Zemheri gelmiş senin yüreğine
arada güneş açsa da
bahara uzak düşmüşsün işte.
Benim güneşim bazen salak saçma çalışır ama
ne zaman istersen senin olabilir


DEDİ BANA...
BENİM GÜNEŞİM DE SALAK SAÇMA ÇALIŞSIN İSTİYORUM BUGÜNLERDE
YÜREĞİM ARTIK ÜŞÜMESİN, KAHKAHALAR ATSIN KENDİ BİLDİĞİNCE


_______________________________


İlk Yayın Tarihi / 12.12.2008

06 Nisan 2009

BENİ BENİMLE BIRAK



Kadın sabahın ilk ışıklarına gülümseyerek MERHABA dedi. Yeni bir gün başlıyordu gene. 63 yıldır hep umutla kalkardı yataktan da sonra ne olurdu bilemezdi. Gün uzarken geceye umut da onla mı giderdi anlayamazdı.

Kontrol günüydü bugün. Sevmezdi kontrol günlerini. 10 yıl önce kalbi teklediğinde “doktor üzmeyeceksin bu kalbi, canın sıkılmayacak ona buna, dikkat edeceksin. Seni sevenlerle mutlu olduklarında beraber olacak gerisinden uzak duracaksın" demişti.

Daha 40’larında bile yoktu doktoru. Önemli başarılara imza atmış yakışıklı bekar bir adamdı. Ne de çok kızmıştı genç doktora. Ne yaşadın ki sen diyecek oldu, sustu. Ne çok korkmuştu ölümden o gün.

Kızı daha yeni evlenmişti. Torunun göremeyecek miydi? Damadı sevememişti. Bir zeka pırıltısı yoktu genç delikanlının bakışlarında. Durgun bir hali vardı, kendisi ancak pişmemiş sarımsak yer tansiyonu düşer ve bu kadar durgun olurdu. Ama kızı sevmişti genç adamı. Evlendikleri gün de aynı temennide bulunmuştu.

Yeter ki mutlu olsunlardı. Heyecanlarına yenik düştüğü 30’lu 40’lı yaşlarını anımsadı. Ne hareketliydi. Ne neşeli. Düşer düşer ayağa kalkardı. Şimdi öyle miydi? Ne de olsa kaç yangın geçti bu yürekten kaç yara aldı ruhum diye düşündü. Arkadaşlıkları, para sıkıntıları, sosyal çevresi, ailesi, kız kardeşi, çocukları, eşi, abisi... Kimler kimleri çağrıştırdı. Radyoda çalan şarkı ile kadın hayallere daldı.


Beni benimle bırak giderken
Başka bir şey istemem ayrılırken
Bana bir tek beni bırak ne olur
Gerisi senin olsun
...
Sanma ki senden senin uğrana verdiklerimden
Geriye bir şey isterim sen ayrılırken
Sanma ki senin için yaptıklarımın
Hesabı sorulacaktır senden


Kim kimin için yazmıştı acaba diye düşündü. Bu şarkıyı bilmezden önce kendisine yazılan cümleyi hatırladı. Gözyaşına karşılık yazılan o uzun mektuptan arda kalan tek cümleyi

Beni bana bırak ben seni sana bıraktım.

Adamı düşündü, biliyor muydu acaba bu şarkı sözünü. Kendisi ile konuştuğunu fark etti: “aslında hepimiz insanız aynı duygularla yoğruluyor aynı hislerle boğuşuyoruz.”

"Beni bana bırak ben seni sana bıraktım. " demişti adam giderken...

Oysa adam onu alsın kendine götürsün istemişti de diyememişti adam kapıyı kapatırken.

Özdemir Asaf'ın da dediği gibi.

NOKTASIZ
Biri gelir sorarsa
Sana beni sorarsa
Gitti der misin
Gittiğimi söyler misin
Gidiyorum ben sana
Benimle gider misin.


Adamı gülümseyerek düşünmesi kadını düşündürdü. Yaşanmışlıklarına sığdırdıkları duygular gelince aklına, gözyaşına söz dinletemedi. Adam en çok buna kırılmıştı, incilerini adamın yüreğine bu kadar kolay bırakıvermesine. Ağlamazdı adam. Öfkeye dönüşürdü gözyaşları. Sevmezdi hüznünü paylaşmayı. Saklardı kendini kendine, hüzün yüreğine hapsolurdu. Adamı hiç öyle görmemişti hatta düşünmemişti. Kadın şiirleri ezbere bilmezdi, baş ucu kitabı yapar fal bakardı şiirlerden kendine.


AĞLAMAK
Ağlamak
Unutmak kadar kolaydır inan
Sevin ağlayabiliyorsan
Sevin ağlıyorsan
Gül ağlayabiliyorum diye
Gül ağlıyorum ağlaıyorum diye
Sana bir şey yapamam
Ağlayamıyorsan



Heybetli bir adamdı. Güzel bir yüzü kocaman elleri vardı. Kendi ellerine bir daha baktı. Sahi ne de küçük kalmıştı elleri adamın avucunda. Gülümsedi. Ellerini severdi kadın. Tırnaklarını. Kırışlıklarına baktı. Kum tanelerini tutmaya çalışırken ki hallerini anımsadı. Nasıl da güçlü, nasıl da inatçı elleri vardı. Şarkı sözlerini mırıldanırken, Kum tanelerinin bıraktığı kırışıklıklara baktı.

Beni benimle bırak giderken
Başka bir şey istemem ayrılırken
Bana bir tek beni bırak ne olur
Gerisi senin olsun

Adamın zekasına bir kez daha hayran kaldı. Ne de olsa ya ayrılmayacak ya da rakip olacaklardı. Adam son hamlesini çok zekice yapmıştı.
Zaten aşık olduğu zekası değil miydi? Nasıl da ustaca ve bilgece cevaplar verirdi bana diye düşündü. Nasıl da zorlardı beni. Zaten en çok da zorlayışını sevmişti.

Gözünde bir anı belirdi yüzünde bir gülümse. Utandı bu yaşta adamla uyanışına. Bedeninin o günkü gibi yanışına. Adamın koca ellerini hissedişine. O ellerin bedenini sarışını hatırlayışına öfkelendi. Nasıl da izin vermişti. Hayat dedi nereden alıyor nereye getiriyor. Hayal koridorlarında yolculuğu devam ederken radyoda anons geçti. Saat 9 haberlerine kulak kabarttı. Bu memleketin hali giderek kötülüyor dedi. Güne geç kalmanın heyecanıyla yataktan kalktı az sonra torunu gelecekti. Allahtan torunu kendisi gibi hareketliydi, zekası gözlerinden fışkırıyordu. Şimdi fırtına gibi içeri girer

“Anane sadece bu kadar mı hazırlık yaptın” diye azarlardı. Sonra kucağına atlar. Sımsıkı sarılırdı. "Özledim seni, kokunu" derdi öperdi. Kokuya önem verirdi. Daha küçücüktü "Ananen nasıl kokuyor" diyenlere "Temiz" derdi. Duştan çıktı kapı çaldı. Derken başladı yaşam kendi rutininde dönmeye. Kahvaltı masası günün telaşını yaşarken, kadın şarkısını mırıldandı.

Beni benimle bırak giderken
Başka bir şey istemem sen ayrılırken
Bana bir tek beni bırak ne olur
Gerisi senin olsun

Senin olsun


Kahvaltı masasından izinle kalktı.
Odasına dönüp kafasını kurcalayana bir fal baktı:

KALAN
Bir şey kaldı gecelerden birinde Senden.
Öncesinde bilinmemiş birşey,
Silinmez bir ses gibi giden..
Kelimelerden büyük, kelimelerin içinde,
Bir şey kaldı senden
Yaşamalar'ın arasında kaçamaklı.
Veriliş rengi başka, alınış rengi başka..
Söylemeye vakit kalmadan
Dudakların altına bırakılmış bir şey.
Karanlıkların tam ortasında bir kırmızı nokta..
Gözlerce pırıl pırıl, ellerce saklı.
Bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden,
Bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz..
Seninle dolu, seninle sensiz bir şey..
Arandıkça bulunmamış yıllar yılı,
Bulundukça aramaklı.



______________________________________


Fotoğraf / Morning © Robert Strahinjic
Şiirler / Özdemir Asaf
İlk Yayın Tarihi / 09.11.2008
Şarkı Sözü / Mehmet Teoman

İSTEMEM



Yazıp sildiğin kaçıncı başlangıç bu. Daha kaç kez sonunu görmeden baştan sileceksin. Sonra da benim kaderim bu diyeceksin. Söylesene, sen devam etmek istemezsen, sen bir yanlışlık var dersen, sen sonunu merak etmezsen, o sonu değiştirmek istemezsen yazılır mı hikayeler.

Sen masallara inandın diye, hep mutlu olmak zorunda değil ki sonu. Bir kere mutlu olmadı diye, masallara kulakları tıkamak niye. Daha ne kadar kapatacaksın kapılarını senin dışındaki evrene söylesene. Kapını her çaldıklarında arka odalara kaçmalarda neyin nesi? Yakışıyor mu sana?

Her insan kendi masalını kendi yaratır ve kendi kahramanlarını kendisi belirler unutma. Sen prenses olmak istersen ve bir prens tarafından uyandırılmaksa niyetin, masal aynı cümle ile başlamasa da benzer bir cümle ile bitebilir sonunda.

Sen istersen...


- İSTEMEM


O zaman başkalarına bel bağlama. Sen istemedikten sonra onların yapacakları birşey kalmıyor, anla artık ve devam et kendi kurguladığın yalnızlık masalına... ve en önemlisi mutlu olmayı öğren seçtiğin masalda.


_______________________________


Kırmızı Günlük, Prenses'e yazmış bugün, yazdığım yorumdan sonra aklıma takıldı hem prenses olmak istemeyeceksin hem de olamadım diye üzüleceksin. Olacak iş mi yani?

_______________________________


05 Nisan 2009

TEKRAR



___________________________________________

Yazma artık dedi... Neden ki dedim. Kendini tekrarlıyorsun dedi. Hayat kendini tekrarlar dedim. Durdum, düşümdüm... Ve sordum:


- Bir adam çıktığında karşına, ilk gördüğün de etkilendin varsayalım...

- Eeee..

- E'si, heyecanlanır mısın?

- Haliyle...

- Bu her seferinde benzer midir?

- Benzerdir...

- Kendini tekrarlarsın aslında... Daha basit bir örnek vereğim; sabahları kahvatı eder misin?

- Ederim... de sen bana salak muamelesi yapma istersen, öyle basit falan... Her sabah kahvaltı etmeden çıkmam evden...

- Off, ben anlatamayacağım için tercih basit canım. Kendini tekrarlarsın yani...

- Hayır canım ne alakası var. Bazı sabahlar çeşitleri değiştiririm. Zeytin yemem ya da yumurta... Bazı sabahlar sadecce börek yerim mesala yanında çayla... Bazı sabahlar protakal suyu içerim sadece...

- Ne niyetine?

- Adam demek isterdim de bildiğin üzere kahvaltı...

- Ya bir baştan çıkartma adamı, ciddi bir şeye odaklanıyorum gecenin şu saatinde... Ne diyordum, kahvaltı... Kahvaltı niyetine sadece tercihlerin değişir ama kendini her sabah uyandığında tekrarlarsın. Ben de kadın erkek hikayeleri yazıyorum, kendini tekralamak bundan ibaret aslında. Kelime tercihlerim ise o sabah ki isteğime bağlı, bazen ballı ekmek yiyorum bazen acı bir zeytin denk geliyor kaderime. Tercihlerim oluyor benim de... Canım süt içmek istiyor sadece ya da gidip bir pastanede alıyorum soluğu. Ama her sabah kahvaltı etmeyi seviyorum kendi canımın istediğince.

- Nasıl beceriyorsun bunu?

- Neyi?

- Kelimelerle oynamayı... Kendini tekrarlamak derken ben hep aynı konuları yazıyorsun demek istedim aslında...

- Tam da aksine hep aynı konuyu yazıyorum ben. Bak şimdi ne yazmışm ben kendimi tanıtma kısmında: "Adam ve kadın hikâyeleri yazıyorum, geçmişe, geleceğe ve ana dair. Yüreğimden geçen en çok onlar…" Bu meselenin kahvahtı etmeden sokağa çıkmam kısmı.

Sonra ne demişim: "Yaşama dair notlarım da var aralarda hayata çivi niyetine çaktığım. "Bu kahvaltıda bazı sabahlar yumurtayı tercih ettiğimin bir göstergesi. Anlatabildin mi nasıl dolaşıp geldiğimi?

- Alemsin valla... "Çiviler batar bazen ayağıma bir serzeniş olur kelimelerim." de o sabah zeytini yağlayıp, kekiklemek olsa gerek bu durumda.

- Dalga geçmiyorsan, evet aslında tam da anlatmak istediğim bu. hayat tekralar kendini. Tekrarlarken değişenler olur elbet: kelimelerin anlamı, söylenişin şekli, acının, sevincin, aşkın, tutkunun şiddeti... Ama öz değişmez. Niyet kahvaltı etmektir. Kahvaltı etmeden evden çıkmamamak bir prensiptir. şekil değişir zamanla öz aynı kalır insanda.

- Anladım yazacaksın sen inatla...

- İnatla???

- Yani her sabah kahvaltı etmek gibi ya...

- Keyifle yazıyorum ben her seferinde... Kelimelerle oynuyorum, aynı şeyleri farklı farklı kelimelerle dile getirmeyi seviyorum. Bazne bir şiirimsi bazen bir öykü, bazen öylesine bir sesleniş benimkisi... Duyan olunca, hele de sesime ses verince mutlu oluyorum kendimce. Bak ne diyeceğim sen okuma beni bir süre... Tekrarlama kendini ne dersin?

- Ne o benim kelimelerimle beni vuruyorsun...

- Yok yok yanlış anladın. Şimdi sen diyorsun ya kendini tekrarlıyorsun diye. Aslında hayat tekrarlar kendini. Sen de bile görebilirsin bunun yansımasını diyorum sadece. Tercih senin yani... ben tekrarlamayı tercih ediyorum...Sen...

- Tamam Allahın cezası ben de okumaya devam edeceğim seni... Zaten bir gün okumasam, meraklanıyorum ne yazdı acaba diye...

- Her gün aynı şekilde yazmadığımı kabul ediyorsun yani...

- Ama sen de kabul et aslında aynı şeyi yazıp duruyorsun...

- Hayat kendini tekrarlar her seferinde... Mesela yarın bunu yazacağım sana itafen... Okuma da göreyim...

- Tamam anladık hayat tekrarlar kendini, kısa kes ve bir şarap aç da içelim...

- Bu gece de mi?


_____________________





04 Nisan 2009

KAYA


Çaresiz kaldığım zamanlarda gider, bir taş ustası bulur seyrederim. Adam belki yüz kere vurur taşa. Ama değil kırmak, küçücük bir çatlak bile oluşturamaz. Sonra birden, yüz birinci vuruşta taş ikiye ayrılıverir. İşte o zaman anlarım ki; taşı ikiye bölen o son vuruş değil, ondan öncekilerdir.


Jacob Riis


_____________________________________________


Kırdın beni deriz ya bazen, kırılırız gerçekten, gözlerimiz dolar, ağlayacak gibi oluruz hatta. Yüreğimiz acır ya derinden...



Hiç düşündünüz mü kaç kez vurmuştur karşımızdaki bize sözleriyle, davranışlarıyla, yaptıklarıyla ve yapmadıklarıyla...



Kaç kez vurulmuşuzdur da kırılmışızdır sonuncuda?


_____________________________________________


Fotoğraf / Bulduğum sitedeki bilgi Sinop Kayalıkları olduğunu belirtiyordu. Beni çekense kayanın içinden fışkıran hayattı.


03 Nisan 2009

GİTMELER ÇOĞALDI



Gitmeler çoğaldı bugünlerde...


Akla düştü mü gitmek, dur demek olmuyor... Desen de zaten sesin duyulmuyor...


Bu sefer giden İnandığı Masalları anlatan adam Haşim... İlk tanışmamızda Haşmet diye seslenmeme nasıl da gülümseyerek cevap vermişti oysa...



Geçenlerde LAL gitti. Bazen gitmek gerek dedim kendime, LaL'in gidişine... Ama bugün Haşimin de gideceğini öğrenince, ağır geldi bir haftada iki veda... İnandığım Masalllar benim sorularıma cevaplar bulduğumdu... Zaman zaman açar okurdum eskilerden de... Haşimin eskileri benim yenilerim olurdu. Şimdi, yani bu tarihden sonra bıraktığı bütün izlerde arayacağım cevaplarımı. Teşekkür etmedim belki de hiç sana, bana kattıklarına, sorulara, cevaplara, duygulara, düşüncelere... Yaz demese de yazardım ben ona... Yazdım yüreğimden geçenleri, dilimin döndüğünce...


kimbilir kaç defa yazdım aslında... ve bir kadar da yazmadığım an vardır biliyor musun? seni ilk ne zaman buldum hatırlamıyorum ama o gün de kafamda bir soru, sen de bir cevap vardı mutlaka... mutlaka diyorum çünkü ben seni kendimi bulduklarıma ekledim.

kendimi buldum evet...


kendimi kaybettiğim zamanlarda, buldum dediğim her seferde ve aslında bulamadığımı fark ettiğimde nedense bir masala inandım. senin anlattığın masal değilse de hatırlattığın bir masal vardı beni kelimelerine çeken. şimdi sen gidiyorsun, şairin dediği gibi ellerin durur mu onlar da gidiyorlar ki, o eller ne sorulara cevap verdiler... o eller ki, yürekten taşanı yazdı, akıldan sızanı, muhteşem alıntılar yaptılar bazen, bazen arkasına yarınlarla meraklandırdılar okuyanı, kısacık öykülerle düşündürüp, aşkı yaşattılar, kadın oldular adam oldular monologları diyologlara dönüştürdürler.


sen içinle hesaplaştın da biz durduk mu sanki; biz de hesaplaştık senden sonra. şimdi sen gidiyorsun masal diyarlara, kelimelerin durur mu onlar da geliyorlar ardından... düşüncelerin, duyguların, aşkların, hüzünlerin, soruların, hüzünlerin... bir tek bıraktığın izler kalacak biz de masal tadında ki; o izler kadınlara sürme, erkeklere dövme olacaklar.


yolun açık olsun masalcı... yüreğin mutluluk dolsun, aklına bilmediğin kelimeler takılsın. sorduğun sorulara bulduğun her cevabı bir kenara not etmeyi unutma. belli mi olur büyürsün, torunların olur, an'ları anlatırsın onlara eski bir masal tadında....


sevgiler,

şimdiden özlemle...

KARŞITLIK




özledim demek için çok mu erken
ne kadar oldu ki bendeki yokluğun


bıktım demek için çok mu zaman geçti
ne kadar oldu ki sendeki varlığım


gel demek için çok mu bekledim
ne kadar oldu ki gittiğin


git demek için biraz erken değil mi
daha ne kadar oldu ki geldiğim







_______________



Fotoğraf


ÜÇLEME




Üşümek - Üşütmek - Üşenmek

Her şeyi içselleştirmek



Adamak - Ağlamak - Aldanmak

Her seferinde yeniden başlamak



Sevmek - Sevilmek - Sevinmek

Her an yaşadığını hissetmek



Kanmak - Kanırtmak - Kanamak

Her acıda biraz daha güçlenmek



Uyanmak - Uyumak - Unutmak

Her kişide farklı bir anlam bulmak



Şans Vermek - Şans Tanımak - Şansına Küsmek

Her seferinde aptallığına yenilmek



02 Nisan 2009

NE ZAMAN



ne zaman yalnız kalmaktan korksam ve sığımsan sana
ne zaman bir dost sesi duymak istese sesim
ne zaman gülmüyor ve ağlıyorsam
yalnız bıraktın beni


oysa sen
sen hayata küstahça tavırlar takınan yüreksiz kul
ağlarken yanında olmaya çalıştım sadece
sakladım gözyaşlarımı seninkiler daha değerli diye


şimdi sen gülüyorsun
ve gözümde iki damla yaşla sığınıyorum limanlarına
ben gülerken dostuz da
ben ağlarken bu kaçmalar niye
sorarım sana
sadece ben gülerken mi dostuz birbirimize


şimdi daha çok ağlar oldum halimize
şimdi hayata sövmek istedim işte
_____________

EŞELENDİM (**)


Su balıksız olur, balık susuz olmaz.
Arif Nihat Asya

Sabah ofise gittim. Arkadaşım iyi gözüküyorsun dedi. Makyaj yapılmış... Özenle giyinilmiş DE merak ettim ruhun nerde dedi. Geliyor yolda dedim. Bir yere uğraması gerekti. Baktım ikna olmadı devam ettim. Biraz gecikecekmiş az önce haber verdi. Meraklanma öğleni bulmaz gelir dedim.


Radyodaki ses:

Nesine yar nesine
Ölürüm ben sesine


Dış Ses:

Yazıyı bekliyorum hala... Bitmedi mi?


İç sesim:

Bir daha vursa idi
Nefesim nefesine


Arkadaşımla göz göze geldiğimizde anladım onun da iç sesi benimki ile aynıydı. Gözler dolmuştu gene. Birbirine benzer hikayelerin benzer baş kahramanlarıydık biz. Anlardık ruh nerede kalmış, beden nerede. Gidiyorum dedim kendi odama. Bugün çalışmak ve herşeyi unutmak günü.


İç sesim tüm koridor boyunca bana eşlik etti.

nesine yar nesine
ölürüm ben sesine
bir daha vursa idi
nefesim nefesime (*)


Masama oturmaya fırsat bile bulamadan telefonum çaldı.


Telefondaki ses: (hani az önce karşılaştığım ruhumu soran ses)

Su balıksız olur, balık susuz olmaz bilir misin.


İç sesim:

Bilirim. Ben denizde bir balıktım önce.
Bilmediğim denizlerde yüzdüm.
Korkusuz ve özgürdüm.
Alışıktım medcezirlere.
Bir gün deniz gitti ve dönmedi.
O gün anladım ki
Su balıksız olur ama balık susuz olmazmış.


Başka Bir Dış ses:

Evren hanım bu evraklarda imzalarınız eksik sisteme giriş için imzanıza ihtiyacım var.


Telefondaki sese cevap veren kendi sesim:

Çalışmam lazım. Bu gün çok iş var. Bi de unutmadan senden nefret ediyorum.


__________________________________________________


Gün içinde ne çok şey yaşar şu yürek. Ne az bilir karşımızdakiler. Ve hatta yanımızdakiler. Maskeler takarız tıpkı şapkalar gibi. Şapkaları çıkarıp maskeleri düşürünce ANLARIZ. Bazen ruhu rahat bırakmak gerek.


BIRAKIN GİTSİN. Onunla uyusun. Ağlasın. Sevişsin. Hatta kavga etsin. Gelir telaşlanmayın. MUTLAKA geri gelir. Ruh yüreğin sesine kulak verir. Ruh geri dönüş yolunu illaki bilir. Ruhumuz huzur bulunca; kürkçü dükkanı gibi dönüp dolaşır gene yüreğimize yerleşir.



____________________________________________

İlk Yayın Tarihi / 02.12.2008
(*) karacaoğlan
(**) Yazının adı yazı ile ilişkilendirilmemiş olup, durumdan fazife çıkartılmıştır. Durumdan vazife çıkartmak da bir dostun duruma yaptığı yoruma özeldir. Aslında başlık bir çeşit durum komedisidir.

4 SUAL


-BİR-


Biz mi kelimelere fazla anlamlar yükledik

Yoksa kelimeler anlamını mı yitirdi şimdilerde?

___________________________________


-İKİ-


Yürek yalan söylemezse

Sözlerdeki bunca yalan niye?

___________________________________


-ÜÇ-


Cevabı umursamıyorsa

Neden sorar insan, var mı bir istediğin diye

___________________________________

-DÖRT-


Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmayın derlerdi eskilerde

Yüreği olmayanlar sevmelere kalkıyor bugünlerde, tuhaf değil mi sizce de?

__________________________________



FARKIN YOK


Ne zaman ağlasan telefonun diğer ucunda beni bulma telaşındasın.
Ne zaman mutlu olsan telefonun diğer ucunda ben varım diye bozuluyorsun.
Tuhaf olan ne biliyor musun?
Ben senin telefonun diğer ucunda olmanı bir başkasının varlığına yüklediğim anlamdan değil de sana yüklediğim anlamdan dolayı istiyorum. Bu nedendendir ki; ben ne zaman telefonun bir ucunda olsam, sen diğer ucunda olduğunda mutlu oluyorum.

Sense...
Senin diğerlerinden farkın yok...
Sen diğerleri gibi başkasına yüklediğin anlamlar havada kaldığında bana sarılıyorsun.
Sarılma bana...
Sarma...
Sevme...

Yok yalan söyledim.
Sarıl bana..
Sar beni...
Sev-
- emezsin ama en azından dene...


_________________________________________

01 Nisan 2009

BAZEN


suskunluğum saygı duymaya çalışmaktan
çığlığım kulaklarında lal olsun
ve bir gün ihtiyaç duyarsan diye penceremi açık tutacağım gelişine
ve ağlamayacağım gidişine
bilirim
ve
inanırım
bazen gitmek gerek


yazdım önce ve sonra BAZEN döküldü dilimden...


bazen gitmek gerek
bazen kalmak
bazen bırakmak gerek
bazen sımsıkı sarılmak
bazen uzakmak elini
bazen çekmek
bazen bakmak gerek
bazen görmek
bazen her gitme bir parça içe dönüştür
bazen her kalış bir parça gitmektir kendinden
bazen sevgiyle kalır insan
bazen gözleri bulut bulut

üzülmedim desem yalan olur gidişine
ağlamadım desem inanmazsın sözlerime
bazen yalan söylemek gerek
bazen inanmak söylenene
bazen gitmek gerek kendinden
bazen kalmak kalanınla kendine
üzülmedim desem yalan olur gidişine
beni kendime bırakış şekline
ağlamadım desem inanmazsın sözlerime
bazen inanmak gerek söylenene

bazen sözler söylemek gerek gidenin ardından
bazen
lal olup kalmak geride


____________________________________


Bu şiir inanılmaz kadına atfedilmiştir.

Adı ile müsemma gitmek istemesine...

_______________________________

DEVREN SATILIK DEĞER


ortadaki yalanı bul
kendine, arkadaşlarına, dostuna ya da hayatındaki insana söylediğin yalanı
hayattan çok şey mi istiyorum diyorsun ya
cevabı evet
evet, çok şey istiyorsun.
bir enkaz devraldın sen
bir başkası tarafından enkaz olarak ortada kalmışlığına kapıldın en çok
kaderi değiştirme gücün var sandın yüreğindeki sevginle
oysa insan bir enkaza değil, bir değere sahip çıkmalı hayatta
bir enkaz ancak bir enkaz daha yaratır yanında
oysa değere sahip çıkmak, değeri bilmek, değer yaratır sonunda


anlatmış mıydım sana devren satılık köşedeki dükkanın hikayesini;

bizim mahallemizde devren satılık bir köşe dükkan vardı
yeri güzel, içi güzel...
kimse dikiş tutturamadı o dükkanda.
mahallede aldı yürüdü bir dedikodu
perili, büyülü, kısmeti kapalı...
kim niyetine girse enkaz devraldığını biliyordu aslında.
ama her devralan da aynı umut: 'ben kaderini değiştireceğim bu köşe dükkanın...'

kim ne iş yaparsa yapsın, ne kadar para yatırırsa yatırsın, ne kadar kendini adarsa adasın
değiştiremiyordu köşe dükkanın kaderini...
oysa her gören aynı cümleyi kurardı, öyle güzeldi köşe dükkan;
'bu dükkan benim olsun bak sen o zaman gör, periyi, kısmeti...'
devralanlar için de durum farklı değildi;
'mirim adamıyorlar kendilerini, anlamıyorlar işten, sen 1 ver bakalım o dükkan 5 vermiyor mu'
ama olmuyordu işte, sen 5 versen de dükkan 1 bile vermiyordu.
dükkan bir süre uzun bir süre boş kaldı
camları kırıldı, sıvaları döküldü, çerçeveleri çürüdü
unutuldu gitti mahallelinin dilinde
nice sonra köşe dükkanı kiralamak isteyen bir adam geldi mahalleye,
yeniydi adam mahallede, geçmişini bilmiyordu ne köşe dükkanın ne de köşe dükkan hakkında söylenen dedikoduların
ve en önemlisi oranın bir enkaz olduğunun ayrımında değildi
bir değer olarak gördü o köşe dükkanı
farkına varılmamış bir hazine
umutlarını yükledi omuzlarına
karşılayabileceği maksimum maliyetle girişti köşe dükkana sahip olmaya
mahalleli durur mu, acımaya başladı adama;
vah zavallı dedi, ah aptal dedi, tüh kısmetsiz dedi...
adam hiç birini duymuyordu, hiç birini bilmiyordu,hiç birine şahit olmamıştı
zaman içinde dükkanın kaderini değiştirdi adam
köşe dükkanın aslında bir değer olduğunu kanıtladı
farkında değildi hiç bir şeyin ve farkında değildi değiştirebildiklerinin
köşe dükkanı devralan niceleri gibi bir enkazı devraldığını bilmiyordu
fark ettiği ilk ve tek şey
köşe dükkanın bir değeri olduğuydu
ve değere sahip çıktığı için sonunda bir değer yarattı
___________________________________________________

yüklenen anlamlar ancak zaman geçtikçe unutulur
değer ancak zamanı gelince bulunur
yalan ortadaysa kaldırmak gerek
doğru önündeyse görmemezlik aptallık olur

sevmek yüklediğin anlamın, kişideki yansımasıdır... yalansızdır, kavgasızdır, bir önceki an'ın karbon kopyasını yaşıyorsan, çok şey istiyorsundur hayattan... fark ettiğin halde devam ediyorsan, hayata kızma, çok şey mi istiyorum deme filmler kaç kez seyredersen seyret senaryoları değişmedikçe aynı oyuncular tarafından oynanıyormuş gibi gelir sana ve bazen senaryoların değişmesi de yetmez, bazen filmin sonunu değiştirmek için başrol oyuncusunun da değişmesi gerekir...



________________________________

LAMA

Güldük doyasıya...
Gözlerimizden yaş geldi hatta...
Özlemişiz, çok ama çok özlemişiz.

Yemek yedik, 3 kişiydik ama herşeyi ortaya istedik. Sonra servis açtırdık. Sonra tek tatlı istedik ve 3 kişi bölüştük. Bu arada hep güldük. Çok güldük. Gözlerimizden yaş geldi adeta.
Ben yemeğe oturduğumuzda kendimi İstanbul Cadde Kırıntı'da zannettim. Oysa Bursa Kükürtlü Siesta'daydık. Bira içemedim. T-bone Steak yiyemedim. Ama çok güldüm. Fena halde İstanbul'um geldi benim...ÇOK ÖZLEDİM.

Saatleri 9 ettik. Geç olmuş dedik. Oysa İstanbul'da olsaydık, büyük ihtimal yemeğin ortasına bile gelmemiştik. Çok gülüyor olurduk gene mutlaka. Ama gece erkenden bitmez İstanbul'da.

Yemek bitti doğal olarak ama ayrılmak istemedik. Kahve içmek için FSM Gönül Kahvesi'ne gittik. Önce dışarıda oturduk, üşüdüm tabii. Sonra içeride bir masa bulduk. İyi ki bulduk. İki adam vardı sohbetini koyulaştırmış. Yanlarındaki boş masaya oturduk. Adamlardan biri nasıl hoş, dudakları, yüzü, gülümsemesi…

Ben taktım adama. Üzerinden bir sohbet bir kahkaha, nasıl eğlendik, gözlerimizden yaş geldi adeta. Adam farkında değildi belki ama biz onun üzerinden yazdığımız türlü hikayelerle çok güldük, çok eğlendik. Sonra ben aniden ayakkabılarını fark ettim, aman Allah'ım olamaz dedim. Bu ayakkabıları giyen adamın yüksek ihtimal bol paçalı boxserı vardır dedim. Arkadaşım hayrola nüfusuna mı alacaksın dedi. Yok yok ama bir kere bile olacaksa da olmaz artık dedim. Nasıl yani dediler, ne oldu onca fanteziye… Ayakkabıları çok çok çirkin dedim. Ayakkabıları ile mi evlenecektin ki dedi. Hayır ama dedim benim için önemli. Güldük bunun üzerine. Ben başladım, sesi şöyle, aaa bak bak gömleğinin kolunu nasıl da kıvırmış. Hıh olmaz dedim. Hatırlatayım bir kez daha, adam durumla yakından uzaktan ilgilenmiyor, biz öyle kendi çapımızda kafa yapıyoruz aslında kendimizle. Çok gülüyoruz, öyle ki, gözlerimizden yaşlar geliyor o kadar çok gülüyoruz, o kadar çok dalga geçiyoruz kendimizle. Arkadaşım sinirleniyor sonunda, senin de ne çok kriterin var, tabi yalnız kalırsın diyor. Aaa... Neden söylendin ki sen şimdi bana diyorum. Hayır, sanki sen dört dörtlüksün diyor. Sen farkında değilsin ama benim içimde Adriana LAMA var diyorum. Artık o andan sonra orada oturmak mümkün değil, hesabı isteyip kalkıyoruz. Arabaya biniyoruz ama artık gülmekten hakikaten ağlıyoruz. LAMA deyip deyip gülüyoruz. LAMA olup tükürmek istiyoruz; hayata, beklentilerimize, mükemmellik arayışımıza çok içerliyoruz.

Gülmekten dağılmış bir halde evlere dağılırken; ne çok ihtiyacımız varmış diyoruz. En son bu kadar çok ne zaman güldüğümüzü hatırlamıyoruz. Ama bu geceyi not ediyoruz. 1 Nisan şakası tadında olsun hayatlar diyoruz. Gülmek çıksın fallardan ve içimizdeki LAMAlar çok yaşasın diyoruz.

DİLERİM;
İçinizdeki çocuk hiç büyümesin, hep gülecek nedenleriniz olsun hayata.
Şükredin gözlerinizden yaş gelecek kadar gülebiliyor olduğunuza...
Şükredin dostlarla geçen gecelerinizin olmasına...
Şükredin yaşanmışlıklarınıza...
Mutlu olun kısaca...
Mutlu edin eğer şansınız varsa...
Gülün ve becerebiliyorsanız güldürün yarın dostlarınızı yaptığınız şakalarla...
Hiç olmazsa eğlenin Nisan birin hatırına...

____________________________________

Fotoğraf

30 Mart 2009

MERAK ETTİM ?


  • Hayatınızda kalmasını istediğiniz bir arkadaşınız bir gece önce kötüyüm çok diye mesaj atsa ve o an uygun olmasanız, en geç ne zaman ararsınız?

  • İşler ters gittiğinde ilk ne yaparsınız?

  • Biri sizi çok kızdırsa ama çok, öfkenize yenilmemek için nasıl bir yol izlersiniz?

  • Biri sizden borç alsa ve zamanında geri ödemese, ona borcunu nasıl hatırlatırsanız?

  • Aşkından ölmek üzere olduğunuz adamı eve geldiğinizde bir kadınla sevişiyor görseniz, çığlık mı atarsınız yoksa tokat mı?

  • En yakın arkadaşınızı aradınız 3 kere üst üste ve telefonuna cevap vermedi, ilk aklınıza gelen ne olur?

  • Yolda yürürken tanıdığınız birini gördünüz ama kafasını çevirdi, ne yaparsınız?

  • Bir tiyatro oyununda telefonunuz çaldı, telefonu kapatmanız kaç saniyenizi alır?

  • Otobüs durağında sıra beklerken, sizden sonra gelen biri sıranın önüne geçti, insan evladına nasıl bir tepki verirsiniz?

  • Sevdiğiniz bir arkadaşınız sizi arayıp, aramıyorsun hayırdır dediğinde ona verdiğiniz cevapta ne kadar dürüst olursunuz?

  • Söylediğiniz yalanı unuttuğunuzu fark ettiğinizde durumu kurtarmak için yeni bir yalan mı söylersiniz yoksa durumu açıklığa mı kavuşturursunuz?

  • Aşık olduğunuzu fark etmeniz ile söylemeniz arasında geçen süre ne kadardır?

  • Artık aşık olmadığınızı ve hatta birlikte yaşamak bile istemediğinizi fark ettiğiniz ve söylemeniz arasında geçen süre ne kadardır?

  • Bir çocuğu mutlu etmek adına, bilerek ve isteyerek en son ne zaman bir oyunda yenildiniz?

  • Birini sinir etmek adına belki de hile yaparak en son ne zaman birini yendiniz?

  • Okeyde taş çalıp sonra da itiraf eder misiniz?

  • Ortak bir projede yan gelip yattığınız oldu mu?

  • Ortak bir projede hiç çalışmayan birini patrona ispiyonladığınız oldu mu?

  • Hiç kabahati olmadığı halde ağlattığınız biri olduğunda gönlünü almak için pasta mı alırsınız yoksa sarılır mısınız?

  • Arkadaşınız evdeyim uğra dedi, kapıyı çaldınız açan olmadı kaç saat kapı eşiğinde arkadaşınızı beklersiniz?

  • En son ne zaman ağlayan bir çocuk gördüğünüzde gözleriniz dolu dolu oldu?

  • Anne/Babanızı anımsayınca şükrediyor musunuz?

  • Abla/kardeşinize en son ne zaman hiç nedensiz sarılıp, iyi ki varsın dediniz?

  • Pazarcının aldığınız çileğin alt tarafını çürükleri ile doldurduğunu fark edince, ne yapalım bunları da birine satması gerekiyordu gibi bir yaklaşım sergiler misiniz?

  • Üst komşunuz gecenin bir yarısı müziği sonuna kadar açsa ve bir de tepine tepine dans etse, kaç şarkılık sabrınız vardır?

  • Çaldığı müzikler tarzısınız ile uyuşsa kalkıp dans eder misiniz?

  • Kül tablasını içtiğiniz sigaralarla birlikte salonda bıraksanız ve koca/karınız sabah kalktığında söylense, ertesi gece özen gösterir misiniz?

  • En son ne zaman sevdiğiniz birini yaptığınız süprizle ağlattınız ve o ağladığı için ona sarılıp ağladınız?

  • En son ne zaman deniz kenarına gidip iyotu içinize çektiniz?

  • Alışveriş yaptığınız marketten çıktınız ve fazla para üstü aldığınızı fark ettiniz, parayı geri mi ödersiniz, o parayı bir sokak çocuğu için süt almak için mi kullanırsınız?

  • Sabah uyanınca açan papatyaya, öten kuşa ya da gökyüzünün maviliğine hayran kaldığınız oldu mu?

Bu liste uzayıp gider aslında... Merak ettiğim ne çok şey var ilk defa tanımaya çalıştığım insanlarda. Ömrüm yetmez bazı sorularımın cevaplarını bulmaya...

Öyle ilişkiler var ki çevremde adam kadının en sevdiği yemekten bir haber, kadın adamın tuttuğu futbol takımından. Ama bakıyorum gül gibi geçinip gidiyorlar. Galiba fazla merak iyi değil? Bazı soruların cevabı olmasa da olur sanki...

Ben bazılarına 'evet', bazılarına 'hayır', bazılarına 'duruma göre değişir' ve bazılarına 'her zaman', bir kısmına 'asla' ve bir kaçına 'böyle yapan olur mu', bir kaçına da 'hadi canım' dedim...

Cevaplarımı merak etme, dedim ya fazla merak iyi değildir.

Bu cümlemden sonra aklından bildik cümleyi geçirme.

Hadi geçirdin diyelim, gülümseme.

Hadi gülümsedin, bari bana belli etme...





_________________________________________________________