Sezon Açıldı!

Aylardır yıllardır yazmayınca blog bile küstü bana... Son iki yazı yok hükmünde, belki de bu da aynı kaderi paylaşacak ama denemek lazım di mi?

"Hep denedin, hep yenildin. Olsun. Gene dene, gene yenil. Daha iyi yenil." 

Buraya kadar gelip de sezon açıldı fotoğrafı koymadan gitmeyeyim. 

Muktedir

Yakıp yıkan hoyrat bir sevgi seninki
                                                            Aman diletmeye muktedir.

Kuruyan bir dalın yalnızlığını düşündüm

Onca yeşeren ve filizlenen dalın arasındaki yalnızlığını

Sonra seni düşündüm.

Bendeki yalnızlığını

Dal gibiydin içimde

Zamansız kuruyup gidişine verebileceğim bir anlam bulamadım

Hayatı düşündüm sonra

Attığı tokatları ve benim yeniden ayağa kalkışlarımı

İçimdeki dala her tutunduğumda kırılışın cılız sesi çınladı kulaklarımda

Sen sandım ama

Aman dileyen yüreğimmiş

Çok geç anladım

Sindire Sindire

Yaş oldu 46...

Şöyle bir geçmişe gidip, bugüne geleyim dedikçe; takılıp kaldığım anlar oluyor. Kimine gülümsediğim, kiminde gözlerimin dolduğu onlarca an birbiri ile yarışıyor hatırlanmak için. Domino taşı misali, anılar yıkılıyor birbiri üzerine. İçinde akıp gittiğim zaman, bir 20 yıl öncesine savruluyor, bir 3 yıl öncesine, gelip duruyor mesela 10 yıl öncesinde sonra koşarak 3 gün öncesine gidiyor. 

Yıllar geçtikçe, büyüyor insan. Aldığı yaş anlamında değil, farkındalıkları ve duruşu ile ilgili büyüyor. Mesela bundan on yıl önceki fevri bir tavrı, bugün daha sükunetle yaklaştığı bir tavra evriliyor ya da sesinin yükseldiği bir kavgada birden bire dinleyen ve dindiren oluveriyor. Öyle birden birden olmuyor elbet.  Dedim ya; farkında olmak... Nasip oluyorsa, şanslı insan.

Aslında mesele 46, 56, 66 de değil. Kıymeti yüreğinden muktedir adamın da dediği gibi, sindire sindire yaşıyorsan anları, büyümüşsün demektir bu hayatta. Ne kadar erken büyürsen o kadar çok haz alıyorsun yaşadıklarında. Skorun değil de hazzın muazzamlığı etkiliyor artık seni. Yaşamın sana sundukları ile mutlu olmayı öğrenirken, mutsuzluğun da bir seçim olduğunu öğreniyorsun. Nasıl görmek istersen öyle bakmayı, duymak istediklerinin senin beklentilerin olduğunu, duyduklarının hayatın sana sunduğu armağanlar olduğunu da öğreniyorsun zamanla. Mucizelere daha çok inanıyor, bir kedinin miyavlaması ile bir taşın arasında hayat bulan papatyanın sana fısıldadıklarını daha net anlıyorsun aslında. 

Velhasıl, ben 46 oldum. 

Ve ben hep olduğum gibi şanslı bir insan olarak devam ediyorum hayata... 

"İyi ki" lerimin çoğaldığı nice güzel yaşlarım olsun diliyorum. 

Evren'in dünyasını renklendiren her bir can'a, olay'a, an'a teşekkürlerimi sunuyorum. 

İnsan denen mozaiğin muazzamlığı karşısında saygıyla eğiliyorum. 

Evren, 

Aşkla,

Bursa.

10.04.1972

Bir soluk / Barselona'da 7 gün / Gezilecek Yerler

Uzun zamandır aklımdaydı Barcelona... Eşim de "eyvallah" deyince, içimdeki "Ailece Seyahat ve Yurt Dışı Düşü Satış Yetkilisi" harekete geçti.

Uçak biletlerini aylar önceden almış, iznimi bile daha sonraya bırakmıştım. Böylece izini alıp alamayacağım duygusu ile adrenalin damarlarımda dolaşsın istiyordum. Eşim ve bu sefer ekibe dahil olacakların zaman sorunu yoktu. Onlara sadece tarih ve buluşma detaylarını vermem yetecekti. 

Bir ev tutmak söz konusu olduğunda bölge aşağı yukarı gözlerimin önündeydi. Daha seyahate 3 ay olmasına rağmen; şehri yürüyerek dolaşabileceğimiz, "Sant Montjüic", El Raval" ve "Eixample" bölgelerinin kesişme hattında, "Barceloneta", "Gotic" ve "Elborn" bölgelerine yürüme mesafesinde, son derece stratejik bir nokta olan "Paral-lel" de bir ev bulmanın en kolay yolu olan Airbnb'nin kapısını çalmıştım bile.  Bulduğum ev tam da metro durağına 15 adım ve L2 ve L3 hatlarının geçtiği bir mahalledeydi. 3 odası, ferah salonu, balkonu ve 1,5 tuvaleti ile 5 yetişkin için ideale oldukça yakındı. Zaten fazlası da euronun 4.5 olduğu günlerde el yakardı. 

3 ay zarfında defalarca blog ve gezi yazısı okuyup, onlarca not aldıktan sonra, 20 Aralık sabahı çıktık yola. Rehber Evren yine yeniden yollardaydı. 2 saatlik fark ilk gün çok işimize yaradı. Bavulları eve atar atmaz kısa bir çevre turu yapıp, hemen arka sokağımızdaki tapas barlardan birinde aldık soluğu... Cennetin bir köşesi de burası olmalı dedirten lezzetler ve elbette sürahi ile içilen cava sangaria... 

Sonrası zaten bolca yürüme, uzun soluklu molalarda sangria ve tapas.. Ara sıra bira ve tapas.. Bir iki kere paella, tapas ve kırmızı şarap ya da cava sangaria... Hiç olmadı bir kaç tapas ve bir litre sangaria ile devam eden gün döndügeleri...

Gaudi'siz bir Barcelona düşünülebilir mi emin değilim, belki onuncu gidişte! Olmazsa olmaz Gotic ve El Born... Ah o anlatılmaz yürünür Eixample... Sana şöyle bir tepeden baktım Barcelona diyebilmek için; Monjüic ve elbette fazladan gününüz varsa mutlaka ama mutlaka gitmeniz gereken Tibidabo tepesi..

Doyumsuz Park Guell'i sindire sindire gezin. 

Müzik yapanlarla soluklanın. 

Derin derin nefes alıp hayal kurmayı unutmayın. 

Sokak arasına sıkışıp kalmış Casa Vicens gibi yerleri görebilmek için

 Gaudi'nin eserlerinden oluşan bir rota oluşturun. 

Hayranlık uyandıran La Sagrada Familia için bir de gece gezisi ayarlayın. 

Mütevazi Gotik Santa Maria del Pi Bazalikası'nın hemen karşısında yer alan  

Giovanni Gelateria Italiano'dan sıcak çikolata alıp sevdiğinizle paylaşmayı deneyin. 

Ciutat Vella'nın - Gotic Sokaklarında sabahın erkeninde kaybolun. 

Roma tapınağı ve Mağribi camisinin temelleri üzerinde yükselen 

Gotik Barcelona Katedrali'ne farklı açılardan bakın

 Turistlerin ilgi odağı olmazsa olmazı La Rambla Caddesi 

üzerinde yer alan La Boqueria kadar büyük olmasa da

  1845 yılında yapılmış Santa Caterina Marketi, 

daha yerel tatlar denemek ve 

bulunduğu mahallenin ara sokaklarını keşfetmek için alternatif bir rota olarak not edin.

Haydarpaşa anılarını canlandıran tren garı, 

Cuitadella Parkına giderken uğranması gereken bir durak,

biraz soluklanıp, ülkenin sahip çıkamadığı tüm değerleri anmak da serbest!

Vaktiniz varsa bir trene atlayıp kasabalardan birinde öğle yemeği yemek de mümkün. 

İnsana başka dünyanın kapılarını açan park; Cuitadella... 

Vakit varsa, biraz ekmek, biraz şarapla harika bir anıya dönüşebilecek bir güzelliğe fırsat verin. 

1908 yılında inşası tamamlanan Katalan Müzik Sarayı'nda bir etkinlik izlemek paha biçilemez bir deneyim, gündüz vakti ücreti karşılığı gezmek mümkün de olsa 

siz siz olun etkinlik takvimine bakmadan plan yapmayın. 

Barcelona sokak sokak gezilmesi gereken büyük bir şehir... 

Sokak aralarındaki süprizlere her daim açık olun. 

Tibidabo tepesinde Temple Expiatori del Sagrat Cor Kilisesi'nin en tepe noktasında 

kollarını açmış  Barcelona'yı kucaklayan İsa'ya kayıtsız kalamayacağınız kesin, 

finiküler ile tepeye çıkmak ve  Barcelona'ya tepeden bakan lunaparkta vakit geçirmek

 bu rotanın bonusu. 

Bir başka tepe bir başka karmaşık duygu... Montjuic

Tibidabo Tepesi'ne uzaktan selam eden, 

18. yüzyıldan kalma bir kaleden -  4000'den fazla Katalan'ın iç savaş sonrası öldürüldüğü kale duvarlarına yaslanıp da - Barcelona'ya bu kez farklı bir gözle bakmak...

Bir yanda 1858 yılından beri var olan Plaça de Catalunya 

diğer yanda  1929 Uluslararası Fuarına görkemli giriş için planlanan Plaça d’Espanya

özenle gezilmeyi hak eden Barselona'daki yüzlerce meydandan en olmazsa olmaz iki meydan.

Barselona

Gezilesi

Yaşanası

Hayal kurulası bir şehir

Barselona

Sen ne istersen ona dönüşen 

Sen nasıl bir ruh halindeysen 

Sana öyle bakan bir sevgili

Barselona 

Bolca ilan-i aşk

Çok az sükutu hayal

2017 Aralık

#yolda2yolcu

#y2ybarcelona

Roma Roma Ettin Beni Koma*

Ara sıra gaza geliyorum. 

Oturuyorum klavyenin başına. Nereden başlasam bilemiyorum. 

Yıl geçip gitti ama ben onu Roma'da nasıl karşıladığımı bile yazamadım. 

Hoş daha ben  "3884 km ve Balkanlarda Araba ile 4 + 1 Yolcu" serisini bile bitiremedim ki... 

Üstelik 14 yıl sonra gittiğim köyümü bile anlatamadım. Yoksa anlattım mı? Hatırlamıyorum. Hatırlayamayacak kadar çok zaman geçti. 

Bir kaç fotoğraf koyup kaçmak da var işin ucunda... 

Ama ben anlatmak istiyorum;

 duygularım kaybolmadan, 

hatıralarım silinmeden, 

kelimeler önemini yitirmeden 

anlatabilmek. 

Roma'nın daracık sokaklarında yürürken hissettiklerimi anlatabilmek istiyorum. 

Oysa zaman su... Akıp gidiyor işte. 

Yediğim tatlardan, içtiğim şaraplardan küçük notlarım olsun istiyorum. 

Yerel lezzetler peşinde koşup, 

soluklandığımız daracık kahve dükkanlarını 

ve tadı damağımızda kalan yemeklerin tarifini verebilmek istiyorum.

İçtiğim artisan biranın keyfini, 

o küçücük şarap evindeki lezzetli peynirlerin tadını 

yazarken bir kez daha çıkarabilmek istiyorum. 

Sokaklarını, yokuşlarını, merdivenlerini,
bir sokağın başında donup kalmaya sebep tarihini, anlatabilsem...
Anlatabilmek istiyorum.

Merdiveni tüm sakinlikleri ile teker teker çıkan aşıkların,
merdiven başında birbirlerine bakışını kelimelerle resmedebilmek,
okuyana da bir nebze hayal gücü bırakabilmeyi çok istiyorum.

Romayı anlatabilmek... Haykırabilmek...

Her yolumun yine yeniden Roma'ya çıkacağı hayalleri kurabilmek istiyorum.

Sokak arası bir kilise merdivenine oturmuş, 

kendi kendine konuşurken tüttürdüğü sigaranın dumanına takılı kalıp 

çıktığı anılar yolculuğunun duraklarını tahmin edebilmek, 

bir geceliğine de olsa o merdivende oturan kadın olmak istiyorum. 

Vişme aromalı "sigar" yakıp 

yanında "Tazza D’Oro Coffee House" dan alınmış filtre kahve ile damağımı şenlendirmek, 

o arada gözlerimi kapayıp Roma'nın kendine has rengi safran sarısı hülyalara dalmak istiyorum. 

Balkonundan yaşanmışlık akan o evin içinde tam da balkona denk gelen kanepesine uzanmak, 

saatlerce hiç kafamı kaldırmadan kitap okumak istiyorum. 

Yanında bergamut aromalı çaya hayır demeyeceğimi de bilmenizi istiyorum. 

Gece oldu mu, Tiber nehri boyunca yürüyüp,

nehrin karşı kıyısındaki Trastevere'de 

bir şarap molası vermek istiyorum. 

Trastevere'nin daracık sokaklarında yürümekten yorgun düştüğüm gecenin sabahında, 

Trastevere'de yaşamak konulu bir kitap yazmaya başlamak istiyorum. 

Trastevere! Seni çok seviyorum. 

Savaşa ve turist menüsüne karşı olan  aile yadigarı bir işletmede servis elemanı olarak çalışmaya başlamak ve aşçının kendini yorgun hissettiği bir günde hazırladığım başlangıç tabakları ile göz doldurmak istiyorum. 

Vatikan'a ayrılmış bir günün heba olmayışına seviniyorum. 

Bu sevincimi başımı döndüren bir fotoğrafın altına yazacağım kelimelerle aktarabilmek istiyorum. Kelimeleri bulup bir araya getirmek konusunda ciddi anlamda zorlanıyorum. 

Roma'yı... Aşkımı... Düşümü... 

Kelimeler yetersiz kalmadan, tane tane, abartısız ama samimi bir dille, 

en çok da 

aşk çeşmesine dilek parasını atarken de dilediğim gibi

bir daha bir daha bir daha 

anlatabilmek istiyorum. 

* Bu nida; Ayhan Sicimoğlu'na aittir. yaşadığı kenti 5 kelime ile anlatma konusundaki ustalığına diyeceğim bir laf yoktur.