Newyork etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Newyork etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

07 Ağustos 2011

Bir Amerika Klasiği: Coney Island





Brooklyn'in güneyine doğru uzun bir metro yolculuğu ile vardığımızda ilk durağımız aquarium olacaktı. Yol uzundu ve elimdeki kitap yolu kısaltıyordu. Dalmıştım... Ta ki, az ileride bana gözlerini dikmiş, elinde market arabasına benzer bir araba ile oturacak onca yer olmasına rağmen ayakta durmakta zorluk çeken o adamı fark edinceye kadar. O bakış beni kitaptan uzaklaştırıp, belki de hayatım boyunca bir kez daha gelmeyeceğim bu yeri görmemi sağlamıştı. Burası öyle bir yer olacaktı ki; gün içinde hevesle işaretlenen bir programa, başlamasından 15 dakika önce soluk soluğa varacak ve  kendimle ilgili bir gerçeğin altı orada çizildiğinde, kendimi bir kez daha şaşırtacaktım.












Yolun son yarım saatini pencereden geçen görüntüler üzerine düşünerek geçirdim. Kaldığımız yerlere oranla epeyce kirli olan ortama bir de bir türlü güven duyamayacağınız insan tiplemeleri eklenince, "getto" denilen şey bu olsa gerek diye düşünmedim değil. Bunu düşünmek, neden burayı tercih ettim diye sordursa da... "Sex and The City" kızlarının bile bir kere de olsa yürüdüğü o ahşap iskelede yürümesem ve dans etmesem olmazdı cevabı o anda yeterince tatmin edici gelecekti. Ayrıca günün bonusu bir beyzbol maçıydı. hatırlarsanız yazının başlığında da uyarmıştım: Bir Amerika Klasiği yaşayacaktım. 



Yenilecek hotdog, içilecek bira ve izlenecek beyzbol maçının yanı sıra filmlere sahne olmuş, girilemeyecek kadar pis bir denizi olmasına rağmen, sonsuz gözüken kumsalında iğne atsan yere değmeyecek olan bu kara ada ilginç insanları için bile gidilmeye değer diye not düştüğüm bir güne ev sahipliği yaptı. 




Gezi notlarım arasında; buraya giderken ya da belki de dönüşünde yazdığım iki satır beni bugün bu yazıyı yazarken daha çok düşündürdü aslında:

düşünmek kendini bulmaksa
yürümek kendine varmaktır

Siz de hayatın bir yerine takılıp kaldıysanız benim gibi... Yürümeyi deneyin...  Bazen kendini bulmak bir işe yaramıyor çünkü... Kendini bulduğun o yere gitmek de gerekiyor. Yolculuğun keyfine varabilmekse galiba şu yaşadığımız hayatın ödülü oluyor.

Ben güzel bir pazar günü geçirdim... Ben bu sabah; "evyen nerde" diyen sesten yola çıktım. Vardığım yeri sevdim.





26 Haziran 2011

Salsam Kendimi Okyanusun Kuzey Kıyılarına


Tamam! Siz bıkmış olabilirsiniz. Ama ben sizi uyardım; dedim ki aşık oldum. Ciddiye alanınız olmuştur gülüp geçeniniz ama nafile... Öyle ya da böyle ben size bir kez daha söyleyeyim; siz benden daha çokkkkk Newburyport dinlersiniz. Nedeni basit, aşık olan düşürmez dilinden yüreğinden sevdiğini.

Newyorktayım. Son bir kaç günüm. Hayallerimin hemen hemen hepsinde o yağmurlu son günün kelebekleri. Becerebilsem de çizsem size bir bir. Kaç kelebek kanatlandı o gün içimde, kaçı gelip de kondu yüzüme bilmiyorum, bildiğim bu duyguyu çok sıklıkla yaşamadığım.


Bir meditasyon sonrası yokuştan aşağıya iniyordum ve yine bu duygu vardı içimde. Hafiftim, öyle hissediyordum, uçabilirim gibi geliyordu... denemedim.



O sabah iki gündür bizi ısıtan ve asla bunaltmayan güneşi göremeyeceğim diye mızmızlansam da son gün, son sabah diye atıvermiştim kendimi sokaklara... Uzunca yürüdüm. Uzunca düşündüm. Uzunca uçuştu kelebekelrim. Kendimi o gün daha bi' sevdim. Daha bir tutundum yüreğime. Teşekkürü sıklıkla unuttuğuma döndüm yüzümü. Gülümsedik karşılıklı.



Nerede okumuştum hatırlamıyorum. "Kötü hava koşulları yoktur, o koşullar için uygun hazırlıklar yapılmamıştır." benzeri bir şeylerdi. Hayat da böyle geldi o an, hayatın iyisi ve kötüsü yoktu. O hayat koşulları için hazırlıklı olmak vardı. Ben kendi hayat koşullarıma hazırlanmak konusunda tembel bir öğrenciyim. Her şey hazır gelince, her şey hep hazır olacakmış sanıyorsun. Oysa uyum sağlaması gereken sensin. Sen susun. Hayat bir kap.







21 Haziran 2011

Aşk Her Zaman Kazanır


Anlatacak onca şeyin arasından tabi ki Newburyport'u tek geçmiyorum.
Burayı (evet halen buradayım) gezdiğim onca yer arasında
 öncelikle anlatmak istememin kendimce geçerli sebepleri var. 
Ben AŞIK oldum. 



Belki de daha kasabaya varmadan uğranan dost evindeki kahvaltıydı beni baştan çıkartan...
Belki de her şey göletle göz göze geldiğimiz anda saklıydı.
Ve belki de her şey beni benden alan karşılamaydı.



Pencereler...


Çiçekler...


Ayrıntılarda saklı güzellikler...


Ve evler...




Ve sokaklar...



Ve işaretler...


Ya ben hazırdım aşka
Ya da aşk onca koşuşturmanın ardından sarılıverdi yüreğime 
bana bile aldırmadan.




Burası Newburyport...
Burada yaşayan hemen hemen herkes 
"ama sadece iki aylık bir cennet" dese de...
Hangi aşk sadece cenneti vaad edebilmiştir ki!





08 Haziran 2011

Yüksek ve Daha Yüksek



Uzun bir yolculuk olacaktı, biliyordum. Yüksek binalar ve yoğun kalabalıklar görecektim, biliyordum. Ama bu kadarını umuyor muydum, çok emin değilim. İlk günler gökyüzüne bakmakla geçti. Her şey ya yüksekti ya daha yüksek... Newyork'da en çok neyi sevdin derseniz... sabahın erken saatlerindeki boş sokaklarını derim... 












Siz bir kaç gün gökyüzüne bakadurun... Yeryüzünün renkleri için biraz zamana, biraz da St. Croix'un sevgili özlemi kokan denizinden uzaklaşmaya ihtiyacım var. Bulunduğum yerle ilgili tek bir kelime hakkım olsa, sonsuzluk ilk seçimim olurdu. Ve bir şans daha verseniz ben sessizce huzur diye fısıldardım uykunuza...