TELAŞSIZDI SEVMELER

Yağmur yağıyor

Abartısız ve telaşsız

Seni sevmek gibi

Ilık bir huzur

Yayılıyor

Kokusunu duydun mu çimenlerin

Ten kokuyor

Senin tenin

Özlediğim

DEVREN SATILIK

Ortadaki yalanı bul !

Kendine, arkadaşlarına, dostuna ya da hayatındaki insana söylediğin yalanı...

Hayattan çok şey mi istiyorum diyorsun ya; cevabı evet.

Evet, çok şey istiyorsun.

Bir enkaz devraldın sen, bir başkası tarafından enkaz olarak ortada kalmışlığına kapıldın en çok.

Kaderi değiştirme gücün var sandın yüreğindeki sevginle.

Oysa insan bir enkaza değil, bir değere sahip çıkmalı hayatta.

Bir enkaz ancak bir enkaz daha yaratır yanında, oysa değere sahip çıkmak, değeri bilmek, değer yaratır sonunda.

Anlatmış mıydım sana devren satılık köşedeki dükkanın hikayesini;

bizim mahallemizde devren satılık bir köşe dükkan vardı

yeri güzel, içi güzel...

kimse dikiş tutturamadı o dükkanda.

mahallede aldı yürüdü bir dedikodu:

perili, büyülü, kısmeti kapalı...

kim niyetine girse enkaz devraldığını biliyordu aslında.

ama her devralan da aynı umut: 'ben kaderini değiştireceğim bu köşe dükkanın...'

kim ne iş yaparsa yapsın, ne kadar para yatırırsa yatırsın, ne kadar kendini adarsa adasın, değiştiremiyordu köşe dükkanın kaderini...

oysa her gören aynı cümleyi kurardı, öyle güzeldi köşe dükkan;

'bu dükkan benim olsun bak sen o zaman gör, periyi, kısmeti...'

devralanlar için de durum farklı değildi;

'mirim adamıyorlar kendilerini, anlamıyorlar işten, sen 1 ver bakalım o dükkan 5 vermiyor mu'

ama olmuyordu işte, sen 5 versen de dükkan 1 bile vermiyordu.

dükkan bir süre uzun bir süre boş kaldı

camları kırıldı, sıvaları döküldü, çerçeveleri çürüdü

unutuldu gitti mahallelinin dilinde

nice sonra köşe dükkanı kiralamak isteyen bir adam geldi mahalleye,

yeniydi adam mahallede, geçmişini bilmiyordu ne köşe dükkanın ne de köşe dükkan hakkında söylenen dedikoduların

ve en önemlisi oranın bir enkaz olduğunun ayrımında değildi

bir değer olarak gördü o köşe dükkanı

farkına varılmamış bir hazine

umutlarını yükledi omuzlarına

karşılayabileceği en yüksek maliyetle girişti köşe dükkana sahip olmaya...

mahalleli durur mu, acımaya başladı adama;

vah zavallı dedi, ah aptal dedi, tüh kısmetsiz dedi...

adam hiç birini duymuyordu, hiç birini bilmiyordu, hiç birine şahit olmamıştı.

zaman içinde dükkanın kaderini değiştirdi adam.

köşe dükkanın aslında bir değer olduğunu kanıtladı.

farkında değildi hiç bir şeyin ve farkında değildi değiştirebildiklerinin

köşe dükkanı devralan niceleri gibi bir enkazı devraldığını bilmiyordu

fark ettiği ilk ve tek şey

köşe dükkanın bir değeri olduğuydu

ve değere sahip çıktığı için sonunda bir değer yarattı

___________________________________________________

Yüklenen anlamlar ancak zaman geçtikçe unutulur, değer ancak zamanı gelince bulunur,

yalan ortadaysa kaldırmak gerek, doğru önündeyse görmemezlik aptallık olur.

Sevmek yüklediğin anlamın, kişideki yansımasıdır... Yalansızdır, kavgasızdır... Bir önceki an'ın karbon kopyasını yaşıyorsan, çok şey istiyorsundur hayattan... Fark ettiğin halde devam ediyorsan, hayata kızma, çok şey mi istiyorum deme; filmler kaç kez seyredersen seyret senaryoları değişmedikçe aynı oyuncular tarafından oynanıyormuş gibi gelir sana ve bazen senaryoların değişmesi de yetmez, bazen filmin sonunu değiştirmek için başrol oyuncusunun da değişmesi gerekir...

________________________________
İlk Yayın Tarihi / Nisan 2009

Fotoğraf / Marcin Galazka

İÇİMDEN GEÇEN TRENLER

Fotoğraf / Robert Panas

Bir kağıt kalem alıp yazayım dedim içimden geçen trenleri

Lokomotif sendin

Vagonlarında bana hissettirdiklerin

Bir makas atıp kestin inancımı

Öldü yüreğimde salınan gelincikler 

Raydan çıktı diye bağırdı bir çocuk

Takla atıverdi vagonlar

Saçıldı duygularım orta yere

Sis çökmese toplardın

Toplardın benim olanları özenle

Ama sis çöktü gözlerine

Benim sandığın her bir kelime

Düşünden arta kalanlardı sadece

Vagonlarında onun kelimeleri
Yoluna devam ettin o gece

Öylece seyrederken gidişini

Bir kağıt kalem alıp yazayım dedim içimden geçen trenleri

Lokomotifini aşk yaptım

Vagonuna koydum kırık yüreğimi

ÇİLEKEŞ PASKALYA

Fotoğraf

Paskalya neydi?

Bir çörek değil miydi?

En güzeli Baylan'da yenmez miydi?

Sahi paskalya neydi?
Neden çilekeşti?

ÖYLESİNE BİR GÜN

Fotoğraf

yaşanmadı mı yaşandı

güzel anlar yok muydu vardı

ama ne bileyim

bir şey eksik

bir şey eksik kaldı

bugünlerde hep bir şey eksik kalıyor

içimdeki sese kulak versem bir türlü

vermesem olmaz

öylesine

ortada

öylesine

kararsız

öylesine

suskunum

bugünlerde

kelimelere vurdum kendimi

onlar bana vurmadan hemen önce

öylesine bir gündü işte

öylesine