GÜÇLÜ OLMAK

bilmelisin ki... duvarda asılı diplomalar insanı insan yapmaya yetmez. bilmelisin ki... aşk kelimesi ne kadar çok kullanılırsa, anlam yükü o kadar azalır. bilmelisin ki... karşındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında çizginin nereden geçtiğini bulmak zor. bilmelisin ki... gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez. gerçek aşkların da! bilmelisin ki... tecrübenin kaç yaş günü partisi yaşadığınızla ilgisi yok, ne tür deneyimler yaşadığınızla var. bilmelisin ki... aile hep insanın yanında olmuyor. akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz. aile her zaman biyolojik değil. bilmelisin ki... ne kadar yakın olursa olsunlar en iyi arkadaşlar da ara sıra üzülebilir.onları affetmek gerekir. bilmelisin ki... bazen başkalarını affetmek yetmiyor. bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor. bilmelisin ki... yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın dünya sizin için dönmesini durdurmuyor. bilmelisin ki... şartlar ve olaylar, kim olduğumuzu etkilemiş olabilir. ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz. bilmelisin ki... iki kişi münakaşa ediyorsa, bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez. etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez. bilmelisin ki... her problem kendi içinde bir fırsat saklar. ve problem, fırsatın yanında cüce kalır. bilmelisin ki sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor.
Can YÜCEL






Hep böyle oluyor
bir satır,
bir söz,
bir bakış beni yakalıyor.
TAKILIP KALIYORUM.
UYKUYA ONUNLA DALIYORUM.

ELİMİN ALTINDAKİ KİTAP

Haşim 'in son yazısını okuyunca hemen Nilly'nin benzer başlığını okudum. Oradan Sln'e gittim.
Hoşuma gitti, oyuna katılmak istedim.

Oyunun Kuralı:

• Kendinize en yakın kitabı alın.
• Sayfa 56’yı açın. 5. cümleyi bulun.
• Cümleyi bu kurallar ile birlikte yayınlayın.
• En sevdiğiniz, en moda veya en entellektüel kitabı seçmeyin, en yakınınızdakini alın.
  
  
  
  Geçtiğimiz yaz kızlar tatilinde Hayruş okuyordu kitabı, evde bırakmış annem almış Bursa'ya getirmiş, geçen hafta İstanbul'a giderken annemden aldım. Elimin altında olduğundan Khaled Hosseini'nin Uçurtma Avcısı kitabı ile oyuna katılayım dedim. Farkındayım oyunun kuralı açısından en moda olan seçilmeyecekti ama elimin altında o vardı. Ben de açtım 56. sayfasını işte 5. cümle:
  
  
  

  "İsteseydim, yerdim," dedi sonunda, doğruca gözlerimin içine bakarak.

  
  Bir ara bir yerde okumuştum. Okuduğunuz bir kitabı bir otobüs durağında bırakıyorsunuz. Ama boş sayfasına adınızı ve tarihi yazıyorsunuz.
  Oyunun kuralı kitabın ilk sayfasında açıklanıyor.
  Oku, arka sayfadaki listeye adını ve tarihi ekle kitabı bir yere bırak.
  İlginç gelmişti.
  Başka bir oyunu kendi içimde oynarım hala.
  Kitabın belli bir sayfasını bana yol göstermesi için seçerim.
  Fal gibi bir nevi.
  Okumak hayatı anlamaktır.
  Okumak bazen karşınızdakini anlamaktır.
  Okumak kendi hayatınızı kurgularken doğruları yanlışları bulmanızdır.
  
  
  
  
  Yalanlamak ve reddetmek için okuma!
  İnanmak ve her şeyi kabullenmek için de okuma!
  Konuşmak ve nutuk çekmek için de okuma!
  Tartmak, kıyaslamak ve düşünmek için oku!
  Francis Bacon
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  

DÜN BUGÜN YARIN

Kayanın üstünde oturdu adam.
Dilini bile bilmediği ülkede daldı derin düşüncelere.
Neden gelmişti sahi bu ülkeye.
Yarınların hayali mi yoksa dünün alışkanlıkları mı sürüklemişti onu bu denizlere.



YARIN; DÜN KORKTUĞUM BUGÜNDÜR.

Kim söylemiş ne zaman söylemiş bilemedim.

Türkçesini ve ingilizcesini aradım ama bulamadım.

Tam olarak böyle mi söylemiş ondan da çok emin değilim aslında.

Ama ben bu halini pek sevdim.

Yarın belirsizdir. Dün keşkelerle dolu bir geçmiş.

Oysa bugün var.

Yaşamadığımız yaşayamadığımız,

yarının endişesi dünün pişmanlıkları arasında sıkışıp kalan

B U G Ü N

GÖLGE

Aşk tesadüfleri sever

Kader ayrılıkları

Yıllar geçmeyi sever

İnsan aramayı

Güller açmayı sever

Zaman soldurmayı

Eller birleşmeyi sever

Yollar ayrılmayı

Hayat tekrarları sever

Yeniden başlamayı

Kuşlar dalları sever

Kanatlarsa uçmayı

Herkes geçmişi öder

Bir yol ayırımında

Başlamak istersen yeni bir hayata

Gölgeni yedek bırak ardında

Murathan Mungan

YIPRATMAK

.ilişkilerinizi yıpratmayın sakın; eskitin yalnızca. kimi insanlar vardır ilişkilerini de herşeyleri gibi çabuk yıpratırlar. herşeyi hemen tüketen insanlardır bunlar. hızlarında öldürücü, tüketici bir yan vardır. çabuk çabuk yemek yer gibi yaşarlar herşeyi. sanki herşeyin bir an önce sonuna gelmek için yaşarlar. o hızda hiçbir şeyin içlerine işlemesine izin vermezler.hızın rüzgarını, sersemleticiliğini yoğunluk ya da heyecan sanırlar. yavaşlığı keşfetmemiş insanlardır bunlar. kimi insanlarsa ilişkilerini eskitmeyi bilirler. güzel eskitmeyi. hala kullanılabilir kılmayı. birlikte eskimenin de ayrı bir tadı, keyfi vardır. zamanı birbirinizin yüzünde severseniz, aranızdaki zaman sizi birbirinize düşman etmez.

Murathan Mungan - Kaf Dağı'nın Önü







Coffeé'nin satırları arasında gezinirken buldum bu paragrafı.

Yıpratmak...

Benim bugünlerde ilişkilerime yaptığım tam da böyle tanımlanırdı herhalde.
Nasıl olsa bitecek, öyleyse ne duruyorum hadi bir an önce gelsin sonu
Oysa ne güzeldir tadını çıkartarak yemek bir tatlıyı.
Meyvemsi mi tanenli mi yoksa buruk mu olduğunu hissetmek için yavaş yavaş içersiniz şarabı.
Tadı çıkmaz yoksa ne o sohbetin ne de yanında yenen mezenin.
Evet ne güzel demiş Mungan: hızın rüzgarını, sersemleticiliğini yoğunluk ya da heyecan sanırlar.
Ne densiz ne ele avuca sığmaz heyecanlarım vardır benim.
Kapılır giderim rüzgarına ve tükenirim yarı yolda başka bir açıdan tüketirim aslında.
Oysa yavaşlayabilsem, sabrı öğrensem.
Çok değil bundan bir ay kadar önce sen vardın hayatımda.
Kalabilirdin de sonsuza kadar ama ben gaza bastım sen frene.
Sen bastıkça frene ben gazı kökledim sonuna.
Boğulduk kaldık yolun ortasında.
Sen dedin ki bana:
Yavaş yavaş olmalı herşey.
Senin hızına erişemem ben.
Koşamam yorulurum.
Dinlemedi yüreğim.
Duymadı kulaklarım.
Almadı aklım.
Yoksun şimdi.
Belki de hiç olmayacaksın.
Oysa duruldum şimdi ben bir sonraki rüzgara kadar.
Olur da gelirse rüzgar biliyorum artık;
ilk hissedilen sersemleciti lodostur.
Yoğunluk yavaş yavaş gelir ardından.
Yağmurlar başlar, fırtınalar kopar ve güneş tekrar açınca
İşte heyecan bu noktadan sonra bedeni sarar.
Peki, ben nerede yanlış yapıyorum, diye soruyorum kendime.
Sonra kendim cevap veriyorum : KENDİME
Niyet eyleme dönüşmüyorsa sonuç elde edilemez.

Rüzgar içimde dinmedikçe, benim hızım düşmeyecek biliyorum.
BİLİYORUM
Bu durumda aşk kapımı çalsa da beni terk etmesi uzun sürmeyecek.
Oysa kalsın istiyorum.
Benimle kalsın.
Birlikte eskitelim istiyorum.
Sirkeye dönüşmeden uygun koşullarda yıllanmış şarap tadında
bir aşkı beraberce büyütelim istiyorum.
Geriye dönüp baktığımızda gülümseyebilelim istiyorum.
Ben bu hayattan çok şey mi istiyorum.

Kaliteli Yaşamak Kaliteli Çalışmak

Paradigma Değişmeden

Dünya Değişmez

17. Kalite Kongresi için İstanbul'daydım.

Özlemişim. İçim burkuldu hatta acıdı yer yer ama özlemişim.

Hem de çok.

İstanbul'un havası gibiydim.

Yer yer parçalı bulutlu zaman zaman sağanak yağışlı.

İstanbul aşk gibi biraz. Biraz kekremsi.

Neler sığdırmadım ki bu üç güne.

Bir kere sevdiğim herkesi gördüm.

Hayatımda olmasını istediğim ve hayatlarında olmam gerektiğine inanan

Serpil

Eser

Nesli

Ata

İlter

Ebru

Burak

ve tabi Haluk Hoca... Özlemişim dediler. Ben de dedim.

Haluk Hoca'nın derslerini hayranlıkla takip ederdim.

Ne çok şey öğretti bize aslında hayata dair.

En önemlisi de haddini bilmek meselesidir.

Sağolasın Haluk Hoca.

Kongreye şimdilerde hayranlıkla derslerini takip ettiğim Bilçin Hoca ile gittik.

Umut Hoca da oradaydı. Yoğun ve güzel geçti. Yeni bilgilerle donandım, eskileri bir kez daha hatırladım. Ama itiraf etmek gerekirse kriz kongreyi de vurmuştu. Hem katılımcı hem de ikram açısından.

Kongre ana tema

Kaliteli Yaşamak Kaliteli Çalışmak

Bursa'ya yolcuğum sırasında kafamda aynı soru dolanıp durdu.

Neydi kaliteli yaşamak.

Ne güzel bir mim olurdu dedim kendi kendime.

KALİTELİ YAŞAMAK

Üzerinde hem fikir olunmuş müşteri beklentilerinin karşılanması

KALİTE diye tanımlanıyorsa eğer

insan kendi beklentilerini karşılayabildiği oranda kaliteli bir yaşam yaşıyordur değil mi ama.

Peki bu şahane noktada kendime can alıcı bir soru

Kendi beklentilerimi karşılayabiliyor muyum?

İnsan kendi beklentilerini karşılayamazsa başkaları (anne,baba, kardeş, arkadaş, sevgili, eş, çocuk....) ile hem fikir olması gereken noktalarda kaliteli yaşamak meselesini nasıl halleder bilemedim.

Kendi beklentilerimi listelemeye karar verdim. Durağan bir liste değil elbet göreceğiz bakalım, nasıl bir değişim ve gelişim olacak başlığımda.

EVET

Yeni bir başlığım var artık.

BEKLENTİLERİM

ARAMAK ARAŞTIRMAK

Tek takip ettiğim dizi Grey's Anatomy.
5. sezon nihayet yurdum ekranlarına geldi de huzur buldu yüreğim.
Eski arkadaşları görmüş gibi oluyorum.
Bir dönem uzuncaaaaaaaa bir dönem Sex and the City seyrederken öyle olmuştum.
4 veya 5. tekrarı ayrılıkta tedavi amaçlı seyretmeye başlayınca durumumun çokkkkkk ciddi olduğunu fark etmiştim ki imdadıma Grey's Anatomy yetişti.

4. sezon The Quest ile bitti ve o zamandan beri bu şarkı ile yatıp bu şarkı ile kalkar oldum.

I’m leaving tonight

Going somewhere deep inside my mind

I close my eyes slowly

Flowin’ away slowly

But I know I’ll be alright

It’s coming stronger to me

And I know someone is out there

Lead the way

Lead the way

Show me the answers

I need to know

What I’m gonna live for

What I’m gonna die for

Who you gonna fight for

I can’t answer that

All my life it is

It is all my love

All my life it is

I know it is a life to live lately

From above I hear

I hear the sound of them sinkin’

I feel numb, I’m alive

I know I’m getting closer

What I’m gonna live for

What I’m gonna die for

Who you gonna fight for

I can’t answer that

My life has had it’s share of troubles

And now I found a place to go

I’ve said goodbye to all my troubles’cause now

I’ve find my place to go

What I’m gonna live for

What I’m gonna die for

Who you gonna fight for

I can’t answer that

(*) Şarkı sözleri için Nily'e teşekkürler.

MUTLULUK

Önce kendin mutlu olmalısın hayatta...

Sonra da senin mutluluğundan mutlu olacak
bir adam bulmalısın.

MUTLU AŞK VAR MI?

MUTLU AŞK YOKTUR

İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman

Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini

Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi

Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi

Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an

Mutlu aşk yoktur

Hayatı bu, silahsız askerlere benzer

Bir başka kader için giyinip kuşanan

Ne yarar var onlara sabah erken kalkmaktan

Onlar ki akşamları aylak kararsız insan

Söyle bunları hayatım ve bunca gözyaşı yeter

Mutlu aşk yoktur

Güzel aşkım tatlı aşkım kanayan yaram benim

İçimde taşırım seni yaralı bir kuş gibi

Ve onlar bilmeden izler geçiyorken bizleri

Ardımdan tekrarlayıp ördüğüm sözcükleri

Ve hemen can verdiler iri gözlerin için

Mutlu aşk yoktur

Vakit çok geç artık hayatı öğrenmeye

Yüreklerimiz birlikte ağlasın sabaha dek

En küçük şarkı için nice mutsuzluk gerek

Bir ürperişi nice pişmanlıkla ödemek

Nice hıçkırık gerek bir gitar ezgisine

Mutlu aşk yoktur

Bir tek aşk yoktur acıya garketmesin

Bir tek aşk yoktur kalpte açmasın yara

Bir tek aşk yoktur iz bırakmasın insanda

Ve senden daha fazla değil vatan aşkı da

Bir tek aşk yok yaşayan gözyaşı dökmeksizin

Mutlu aşk yoktur ama

Böyledir ikimizin aşkı da

ARAGON

Yoksa mutlu aşk aslında neden ararız ısrarla.

Güven arasak olmaz mı mesela.

Ama heyecan yoktur ki güven de.

Oysa öyle midir aşk.

Yüreğiniz çıkmazsa yerinden para yok.

Bir kere çıktı mı yürek yerinden dönmek ister mi ki geriye.

Geri döndü mü huzursuzlanır, meraklanır, telaşlanır.

Ya bir daha çıkmazsam yerimden diye...

UMUTSUZ AMA MUTLU

Ben umutsuz ama mutlu bir tipim.

UMUTSUZUM

Doğru işi bulmak,

doğru adamı bulmak,

doğru insan olmak,

doğru bir anne olmak,

doğru bir arkadaş olmak,

doğru bir sevgili olmak,

doğru bir çocuk olmak,

doğru bir abla olmak,

doğru bir öğretmen olmak,

doğru bir eş olmak,

doğru bir kadın

olmak konusunda umutsuzum

bakınca aslında ben kendimden umutsuzum

AMA MUTLUYUM

Her sabah yeni bir gün olduğunu bilerek uyandığım için mutluyum.
Kendime bile gülebildiğim için mutluyum.
En zor günlerde bile hayatın kendisi komik deyip gülümseyebildiğim için mutluyum.
İşimi, kendi beceri ve bilgi düzeyim göz önünde bulundurulduğunda mükemmele yakın yapmak konusunda çaba harcadığım için mutluyum.
Renkleri ve şekilleri bir araya getirdiğimde ortaya çıkanları başkaları beğendiğinde kendimle gizli ama haklı bir gurur duyduğumda mutluyum.
Karşımdaki doğru adam olabilme ihtimalini taşıdığı için önce güveni sonra da kendine ve ona bir şans vermek lazımı yanıma alıp bir ilişkiye gidebildiğim için mutluyum.

AMA UMUTSUZUM

Geride bırakma konusunda beceriksiz olduğum için umutsuzum.
Kararsız ama bir yandan da aceleci olduğum için umutsuzum.
Meraklı ama dalgın olduğum için umutsuzum.
Karşımdakinden korktuğum için umutsuzum.

Ben karanlık koridorlarda ilerlerken

ışığı gördüğüm için mutlu

Işığa uluşamayacağım diye korktuğum için umutsuzum.

FARKINDA OLDUĞUM İÇİN UMUTSUZ

FARKINDA OLDUĞUM İÇİN MUTLUYUM

KEYİF ve BLUESSUZ

Efes Pilsen 19. Blues Festival'i Çarşamba akşamı Bursa'daydı. Biz 21:00 sularında Suare'ye vardığımızda inanılmaz bir seyirci coşkusuyla karşılaştık. Program akışı ile ilgili detaylı bilgiye ulaşmak konusunda gösterdiğimiz çaba anlamsız kalmış programın neden 19.30'da başladığına anlam verememiş ve de 9 gibi gitmeyi uygun bulmuştuk. Festivalin 3 konuğundan ilki çoktan sahneyi terk etmişti bile.

Bizi inanılmaz güçlü bir ses ve muhteşem yorumu ile Sharrie karşıladı.

Sahnenin önünde olmak dışında size bir seçenek bırakmayan, ıslıklar ve tezahuratlarla sahnede devleşen Sharrie “I want some power in da house!” (Salonda bir güç istiyorum!) dediğinde ve şarkıya başladığında salondaki gücü hissedebiliyordunuz. Sharrie sahnede tıpkı bir alev topu gibiydi.

Saat 22.30 da günün yorgunluğu, Sharrie'nin enerjisi ve sigara dumanlarının verdiği rahatsızlık ile depelenen bedenime söz dinletemedim ve maalesef John Lee Hooker Jr.'ın performansının yarısında Suareden ayrıldık.

O yorgunlukla aldığım duş beni daha yatağa yatamadan uyur gezer bire hale soktu. Uyanıklıkla uyur ara halinde seyreden zihnim bir mesaj sesi ile irkildi.

Mesajı okuduğumda çok da önemsemedim. Hatta uykumu bu saatte böldüğü için kızdım bile diyebilirim. Sonra telefonum çaldı ve 10 dakika sonra bir daha. Açtım. Telefondaki ses kızgındı, mutsuzdu ve hayal kırıklığı yaşıyordu. Konuştuk uzun uzun. Uykum kaçtı.

Gene düşüncelere daldım.

Düşlerim ve düşüncelerim karıştı.

Kafamda konserden arda kalan “I want some power in da house!” melodisi ama sözler

“I want some power to change my life!” şeklindeydi.

Hayatımızın akışını değiştirebilecek tek güç kendi içimizde.

Demek kolay da...

*****

Dün uzun zamandır görmediğim bir arkadaşımla dertleşirken akşam dedim blues festivaldeydim.

Aaa dedi bana niye haber vermedin. Gelir miydin dedim.

Kahkaha atmaya başladı:

Ben bluessuz tercih ederim ama olsun dedi...

Askere gidecek 20 güne kadar. Şimdiden asker anıları var. Mış lı muş lu hikayeler.

Güle güle git güle güle gel.

BADEM

Babam Isparta'nın Yenişarbademli Köyünden
Dolayısıyla biz de.
Pınargözü çocukluğumun düş mağarası.
Eskiden yani biz çocukken içine kadar girilirdi tehlike arz etmiş olacak ki demirlerle örülmüş önü, fotoğrafta gördüm.

Birazcık ansiklopedik bilgi:

TARİHÇESİ: Coğrafi şartların uygun olduğu Yenişarbademli, tarih boyunca birçok uygarlığa sahne olmuştur. Yapılan araştırmalara göre, M.Ö. 4000 yıllarında Etiler (Hititler), M.Ö. 1500 yıllarında Frigyalılar, M.Ö. 800 yıllarında İyonlar, M.Ö. 600 yıllarında Lidyalılar, M.Ö. 446 yıllarında Persler, M.Ö. 190 yıllarında Romalılar, M.S. 395 yıllarında Bizanslar yörede egemen olmuşlardır. 1071 Malazgirt zaferinden sonra 1142 yıllarında Selçuklu topraklarına katılmış, 1810 yılında Konya vilayetine bağlı bir kaza olmuştur. Yenişarbademli, ilçe statüsüne 1990 yılında sahip olmuştur. İlçe ve yöresinde günümüze kadar ulaşan 25 civarında ören yeri bulunmaktadır. Ayrıca, tepeler üzerine kurulmuş çeşitli zamanlara ait kale kalıntıları bulunmaktadır. Bunların başlıcaları; Kestel (küçükkale), Kaledost (geledost), Doğdu, Çataltepe, Asar (kaletepe), Ortatepe, Mandras, Maltepesi, Aktepe (Gavur harmanı) dır. Ayrıca, vadilerde kurulan 12 yerleşimde ise sarnıçlar, kaleiçi ve yer altı evleri bulunmaktadır. Psidia bölgesine dahil olan Yenişarbademli’deki kalıntılar, Roma ve Bizans dönemlerindeki Gorgorum antik kenti olarak anılmaktadır.
Türkiye’nin en uzun mağarası Pınargözü Mağarası: Yerli yabancı tüm mağara araştırmacılarının gözdesi olan mağara, 15 km. uzunluğuyla Türkiye’nin en uzun mağarasıdır. Mağara, Yenişarbademli ilçesine 8 km. uzaklıkta, Çaydere Ormanları’nın içinde bulunmaktadır. Aynı zamanda bir su kaynağı olan mağara, çevresinde tespit edilen 213 çeşit barındıran bitki örtüsüyle de dikkat çekicidir. Mağaraya, girişte bulunan sifondan dalarak girilir. Sifonun önünde hızı 150-160 km’ye ulaşan hava akımı oluşur ve su ısısı Ağustos ayında bile 5.8 C’dir. Bölgede bulunan dünyanın en büyük yeraltı ırmağı, Beyşehir Gölü ile Manavgat Çağlayanı arasında akar.Dedegül (Dedegöl) Dağları: Her yaşta insanın tırmanabileceği bir dağ olan Dedegül Dağı, yumuşaklığı ve güzellikleriyle her yıl yüzlerce dağcıyı ağırlamaktadır. Dağ turizminde önemli bir yere sahip olan Dedegül, tur kayağı ve triking yürüyüşlerine olanak sağlamaktadır.
 Rahmetli dedem bütün torunlarını alır dağlarda yürüyüşe çıkartırdı.
Dedegül dağları tepe tepe dedem hepimizden önce çıkar o tepelere.
Severim bademli köyünü.
Hele de bir yaylası vardır oradan da bir göl manzarası; insanın ömrü uzar.

Badem bugünlerde neden hayatımda derseniz.;

Amigdala ile girdi hayatıma.

Amigdala ne derseniz;

Amigdala insanlarda limbik halkanın altında, beyin sapının üzerinde bulunan ve birbirleri ile bağlantılı yapılardan oluşan BADEM şeklinde bir kütledir...

Bizlerdeki fevri davranışların arkasında amigdala olduğunu söylememiz yanlış olmaz. Bir tehlikeye maruz kaldığımız zaman amigdalanın duygusal repertuvarı beyin tarafından ilkel sorularla tetiklenir. Bu benim nefret ettiğim bir şey mi?. Bu bana zarar verir mi? Bu benim korktuğum bir şey mi? gibi. Eğer bu soruların cevabı bir şekilde ‘’evet’’ ise , amigdala sinirsel bir alarm şeklinde anında tepkiler verir ve beynin geriye kalan kısımlarına, kriz var mesajını iletir. Amigdalanın beyinle zengin bir iletişim ağı mevcuttur. Acil bir durumda beynin akılcı zihin dahil büyük bir bölümünü kontrol eder ve yönlendirir. Limbik sistemdeki yapılar öğrenme ve hatırlama süreçlerinin, amigdala ise duygusal durumların uzmanıdır.

Buyrun bakalım. Şimdi söylenene şudur ki biz kadınlarda amigdala gelişmiş.

Yani bademimiz var.

Ah amigdala ah.

Bi de badem diye bir müzik grubu var. Kara dilber şarkısını çok severek dinlerdim.

Baktım başka ne şarkıları var diye. Sonsuza kadarın sözleri dikkatimi çekti.

Sonsuza Kadar

Bitti rüya çok ansızın şimdi sensiz ve yanlızım
Üç günlük aşk acıtmazki tüm anılar birer birer yok olmazki

Önünde diz çöksem sana söz versem benimle bir ömrü paylaşır mısın
Yanında olsam elini tutsam beni sonsuza kadar severmisin söyle

Iyi günde kötü günde bil ki bu kalp seninle bundan böyle
Beni takip et eve kadar artık kaçmam seninim sonsuza kadar

Önünde diz çöksem sana söz versem benimle bir ömrü paylaşır mısın
Yanında olsam elini tutsam beni sonsuza kadar sever misin söyle

Elini tutsam yüzüne baksam beni sonsuza kadar sever misin
Önünde diz çöksem sana söz versem benimle bir ömrü paylaşır mısın söyle

Var mıdır yaşamınızda 3 günlük aşklarınız.

Var mıdır o aşkların siz de bıraktığı kekremsi gülüşler.

Var mıdır devam etsin diye gözünün içine baktığınız.

Of amigdala of

... kalbim ellerim kadar küçük değil ... (*)

K İ M Ö Z L E R D İ A V U Ç İ Ç L E R İ N İ N K O K U S U N U

O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,

arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.

Dayanılması o kadar da zor değildir, büyük ayrılıklar bile,

en güzel yerde başlatılsaydı eğer.

Utanılacak bir şey değildir ağlamak,

yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer.

Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık,

çalınan birinin kalbiyse eğer.

Korkulacak bir yanı yoktur aşkların,

insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer.

O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses,

hiçbir zaman duyulmasaydı eğer.

Daha çabuk unutulurdu belki su sızdırmayan sarılmalar,

kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer.

Belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,

öylesine delice bakmasalardı eğer.

Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de,

kalp, göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer.

Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece sohbetlerinin,

son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer.

Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman, meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır yaralamasaydı eğer.

Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman,

beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer.

Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla,

tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer.

O büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi,

yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer.

O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar,

son umut ışığı da sönmemiş olsaydı eğer.

Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri,

her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer.

Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de,

dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer.

Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel,

namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer.

Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi, kısacık kestirmelerin ardından,

dokunulası ipekten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer.

Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de,

sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer.

Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine,

kulağına okunacak biri olsaydı eğer.

İnanmak mümkün olmazdı her aşkın bağrında bir ayrılık gizlendiğine belki de, kartvizitinde "onca ayrılığın birinci dereceden failidir"denmeseydi eğer.

Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar,

ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer.

Issızlığa teslim olmazdı sahiller, kendi belirsiz sahillerinde amaçsız gezintilerle avunmaya kalkmamış olsaydın eğer.

Sen gittikten sonra yalnız kalacağım.

Yalnız kalmaktan korkmuyorum da, ya canım ellerini tutmak isterse...

Evet Sevgili,

Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu, kim uzanmak isterdi ince parmaklarına,

mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklıketmiş olmasalardı eğer!!!

Can Yücel

*****

(*) nikbin koalaya teşekkürler...

BENİ BANA BIRAK

Kadın sabahın ilk ışıklarına gülümseyerek MERHABA dedi.
Yeni bir gün başlıyordu gene.
63 yıldır hep umutla kalkardı yataktan da sonra ne olurdu bilemezdi.
Gün uzarken geceye umut da onla mı giderdi anlayamazdı.

Kontrol günüydü bugün. Sevmezdi kontrol günlerini.
10 yıl önce kalbi teklediğinde “doktor üzmeyeceksin bu kalbi, canın sıkılmayacak ona buna demişti”

Dikkat edeceksin. Seni sevenlerle mutlu olduklarında beraber olacak gerisinden uzak duracaksın demişti.

Daha 40’larında bile yoktu doktoru. Önemli başarılara imza atmış yakışıklı bekar bir adamdı.
Ne de çok kızmıştı genç doktora. Ne yaşadın ki sen diyecek oldu, sustu.
Ne çok korkmuştu ölümden o gün.

Kızı daha yeni evlenmişti. Torunun göremeyecek miydi?
Damadı sevememişti. Bir zeka pırıltısı yoktu genç delikanlının bakışlarında.
Durgun bir hali vardı, kendisi ancak pişmemiş sarımsak yer tansiyonu düşer ve bu kadar durgun olurdu. Ama kızı sevmişti genç adamı. Evlendikleri gün de aynı temennide bulunmuştu.

Yeter ki mutlu olsunlardı.
Heyecanlarına yenik düştüğü 30’lu 40’lı yaşlarını anımsadı.
Ne hareketliydi. Ne neşeli.
Düşer düşer ayağa kalkardı.
Şimdi öyle miydi?
Ne de olsa kaç yangın geçti bu yürekten kaç yara aldı ruhum diye düşündü.
Arkadaşlıkları, para sıkıntıları, sosyal çevresi, ailesi, kız kardeşi, çocukları, eşi, abisi
Kimler kimleri çağrıştırdı.
Radyoda çalan şarkı ile kadın hayallere daldı.

Beni bana bırak giderken başka bir şey istemem ayrılırken
Bana bir tek beni bırak ne olur
Gerisi senin olsun
Sanma ki senden senin uğrana verdiklerimden
Geriye bir şey isterim sen ayrılırken
Sanma ki senin için yaptıklarımın hesabı sorulacaktır senden

Kim kimin için yazmıştı acaba diye düşündü.
Bu şarkıyı bilmezden önce kendisine yazılan cümleyi hatırladı.
Gözyaşına karşılık yazılan o uzun mektuptan arda kalan tek cümleyi

Beni bana bırak ben seni sana bıraktım.

Adamı düşündü, biliyor muydu acaba bu şarkı sözünü.
Kendisi ile konuştuğunu fark etti: “aslında hepimiz insanız aynı duygularla yoğruluyor aynı hislerle boğuşuyoruz.”

"Beni bana bırak ben seni sana bıraktım. "

Oysa adam onu alsın kendine götürsün istemişti.

Özdemir Asaf'ın da dediği gibi.

NOKTASIZ

Biri gelir sorarsa

Sana beni sorarsa

Gitti der misin

Gittiğimi söyler misin

Gidiyorum ben sana

Benimle gider misin.

Adamı gülümseyerek düşünmesi kadını düşündürdü.
Yaşanmışlıklarına sığdırdıkları duygular gelince aklına, gözyaşına söz dinletemedi.
Adam en çok buna kırılmıştı, incilerini adamın yüreğine bu kadar kolay bırakıvermesine.

Ağlamazdı adam. Öfkeye dönüşürdü gözyaşları.

Sevmezdi hüznünü paylaşmayı. Saklardı kendini kendine, hüzün yüreğine hapsolurdu.

Adamı hiç öyle görmemişti hatta düşünmemişti.

Kadın şiirleri ezbere bilmezdi, baş ucu kitabı yapar fal bakardı şiirlerden kendine.

AĞLAMAK

Ağlamak

Unutmak kadar kolaydır inan

Sevin ağlayabiliyorsan

Sevin ağlıyorsan

Gül ağlayabiliyorum diye

Gül ağlıyorum ağlaıyorum diye

Sana bir şey yapamam

Ağlayamıyorsan

Özdemir Asaf

Heybetli bir adamdı. Güzel bir yüzü kocaman elleri vardı.
Kendi ellerine bir daha baktı.
Sahi ne de küçük kalmıştı elleri adamın avucunda.
Gülümsedi.

Ellerini severdi kadın. Tırnaklarını.
Kırışlıklarına baktı.
Kum tanelerini tutmaya çalışırken ki hallerini anımsadı.
Nasıl da güçlü, nasıl da inatçı elleri vardı.
Şarkı sözlerini mırıldanırken,
Kum tanelerinin bıraktığı kırışıklıklara baktı.

Beni bana bırak giderken başka bir şey istemem ayrılırken
Bana bir tek beni bırak ne olur
Gerisi senin olsun

Adamın zekasına bir kez daha hayran kaldı.
Ne de olsa ya ayrılmayacak ya da rakip olacaklardı.
Adam son hamlesini çok zekice yapmıştı.

Zaten aşık olduğu zekası değil miydi?
Nasıl da ustaca ve bilgece cevaplar verirdi bana diye düşündü.
Nasıl da zorlardı beni. Zaten en çok da zorlayışını sevmişti.

Gözünde bir anı belirdi yüzünde bir gülümse.
Utandı bu yaşta adamla uyanışına.
Bedeninin o günkü gibi yanışına.
Adamın koca ellerini hissedişine.
O ellerin bedenini sarışını hatırlayışına öfkelendi.
Nasıl da izin vermişti.
Hayat dedi nereden alıyor nereye getiriyor.

Hayal koridorlarında yolculuğu devam ederken radyoda anons geçti.
Saat 9 haberlerine kulak kabarttı. Bu memleketin hali giderek kötülüyor dedi.

Güne geç kalmanın heyecanıyla yataktan kalktı az sonra torunu gelecekti.
Allahtan torunu kendisi gibi hareketliydi, zekası gözlerinden fışkırıyordu.
Şimdi fırtına gibi içeri girer “Anane sadece bu kadar mı hazırlık yaptın” diye azarlardı.
Sonra kucağına atlar.
Sımsıkı sarılırdı.
Özledim seni, kokunu derdi öperdi.
Kokuya önem verirdi.
Daha küçücüktü
Ananen nasıl kokuyor diyenlere
Temiz derdi.

Duştan çıktı kapı çaldı.Derken başladı yaşam kendi rutininde dönmeye.

Kahvaltı masası günün telaşını yaşarken

Kadın şarkısını mırıldandı.

Beni bana bırak giderken başka bir şey istemem ayrılırken

Bana bir tek beni bırak ne olur

Gerisi senin olsun

Kahvaltı masasından izinle kalktı.

Odasına dönüp kafasını kurcalayana bir fal baktı:

KALAN

Bir şey kaldı gecelerden birinde Senden.

Öncesinde bilinmemiş birşey,

Silinmez bir ses gibi giden..

Kelimelerden büyük, kelimelerin içinde,

Bir şey kaldı senden

Yaşamalar'ın arasında kaçamaklı.

Veriliş rengi başka, alınış rengi başka..

Söylemeye vakit kalmadan

Dudakların altına bırakılmış bir şey.

Karanlıkların tam ortasında bir kırmızı nokta..

Gözlerce pırıl pırıl, ellerce saklı.

Bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden,

Bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz..

Seninle dolu, seninle sensiz bir şey..

Arandıkça bulunmamış yıllar yılı,

Bulundukça aramaklı.

Özdemir ASAF

KAHVE FALI

"Bazı gidişler vardır ki arkada kalanın beklemekten ziyade yapacağı birşey olamaz ve yine bazı gidişler vardır ki arkada kalan göz yaşları ile gasil eder yüreğini.

Senin gidişin de öyleydi.

Zamana yaygın değil zamanı kendisine tutsak alan gidişlerden. Göz yaşları ile mesh edilip yakılmaya hazırlanmış bir avuç kelebeğin vedası gibiydi."(*)

Bu sabah beni hiç tanımayan biri kahve falı baktı bana hani falsız kalma fala inanma sohbetlerinden biriydi yaptığımız.
Kelebekler var dedi etrafında ne demek ki acaba?
Bi de adam dedi kapının arkasında.
Gülümsedim.
Kahve falını, iki sohbet arasında bakanla bakılanın hisleri ve düşerinin buluşması diye yorumlarım hep.
Bu sefer fala yansıyan neydi bilemedim hissim mi düşüm mü?
Dışarı çıktığıımda güneş vardı. Yeni bir gün başlamıştı.

"Sabah oldu gene.

Her gecenin sabahı vardır eğer nefes alıyorsan.

Acı çekiyorsan, seviyorsan, mutluysan, öfkeliysen

mutlaka bilirsin ki

her gecenin bir sabahı vardır."(**)

Bazı geceler vardır sabah olsun istemezsiniz bazı geceler vardır ışığı göremezsiniz.
Geceler vardır sabahlara kadar mutluluktan uyunmaz.
Geceler vardır içiniz acır uyku tutmaz.
Ama sabah mutlaka vardır. Güneş illaki doğuyordur güne.
Belki sıcak değildir gün ya da ışıl ışıl parlamıyordur güneş ama bilirsiniz

BUGÜN YENİ BİR GÜN

Bugün güneş vardı. İçimi ısıtan türden.
Güneşiniz hiç solmasın.
Her yeni gün yepyeni umutlarla doğsun içinize.
Ama izin verin önce kendinize.
Kapınızı açmak ürkütüyorsa sizi
Pencerenizi aralayın.
Girsin güneş evinize.
Bedenize ruhunuza yüreğinize...
----
(*) / (**) Sahiplerinden izin alınmadan yayınlanmışlardır.
Anlayışlarına sığınarak.

HİÇBİR ŞEY OLMAMIŞ GİBİ...

Hiçbir şey olmamış gibi... Toprak üzerinde ıslak, kahverengi, kızıl, buruşuk yapraklar öbek öbek... Üzerinden milyonlarca kez geçilmiş patika kimbilir kimlerin ayak izini taşıyor. Hava soğuk. Güneş ormanı aydınlatıyor ama ısıtmıyor. Sık dallı ağaçların arasından sızan keskin ışık demetleri, yumuşak hareketlerle toprağa doğru inen yapraklara düşüyor...Hiçbir şey olmamış gibi yapabilmek ne zor.Ama yaşamanın da başka yolu yok sanki.Şu buruşuk yaprağın çirkin olduğunu kim söyleyebilir? Hatta dalında yeşil, taze binlerce yaprak arasında herhangi biriyken şimdi farklı, güzel ve zamansız duruyor... Küçük güzel kuşların pırrrr diye gelip yaprak öbeğinin yanına konmalarına ve toprak üstünde zıplayarak yol almalarına ne buyurulur? Ormanın sessizliğine çok uzaktan bir karışıp bir kaybolan otoban uğultusu ise kahvaltı masasındaki sarı kayısı reçeli üzerinde uçup duran sineğin vızıltısına benziyor... Hiçbir şey olmamış gibi yapabilmek ne zor...Ama evet, yaşamanın da başka yolu yok gibi yok sanki...[1]

Tahmin ediyorum ki; hiçbir şey olmamış gibi davranamayacağız biz.
Öfkemize yenildik. Acılarımız ağır geldi umutlarımıza.
Biliyorum hiçbir şey olmamış gibi davranamayacağız biz.
Dün bir bugün iki derken kapadık bütün kapılarımızı ardı ardına bakakaldık ardımıza.

Bir arkadaşımla konuştum bu sabah.
Heyecanlı, bir o kadar umutlu hayatından.
Onca yıldan sonra yeni birini tanımaya duyduğu hevese şaşkın;
Bekleyemiyorum aramasını, konuşuyoruz kapatıyorum ve tekrar tekrar aramak istiyorum.
Heyecanıma yenik düşüp arıyorum allahtan dedi hep o bekledik gülümsemeyi hissediyorum.

Ne güzeldir çağlarken duygularınız karşılığını bulmanız.
Bir dere yatağında ahenkle akarken çağlayana dönüşüp coşmanız.

Ama bir de tersi vardır bu durumun:
Size sunulan yatakda akarken karşınızdakinin durup duvarları örmesi.
Tersiniz döner.
O duvarını sağlamlaştırmaya çalışırken telaşla,
Siz cama çarpan kuş misali, kanadınız kırılır yere düşersiniz.
Dönüp bakmaz bile önüne, ne kuş önemlidir o an, ne de kırık kanadı.
Duvarcının derdi kendine ördüğü duvarı.

Coşkunuzu öfkeye dönüştüren güce şaşarsınız.
"Madem duvar örecektin ey duvarcı ne diye dere yatağı olup akmamı sağladın sana.
Hadi çektim bütün restlerimi cevap versene bana..."
Der ama duvarı hiç düşünmezsiniz.
Siz çarptıkça çatlayan duvarı hiç düşünmezsiniz. Ne de olsa kuş olup uçmak sizin derdiniz.

Hiçbir şey olmamış gibi davranamayacağız biz hissediyorum.
Kuş kafasının dikine gidip çarpmasaydı duvara, çatlarmıydı duvar acaba...
Ya da tam tersi duvar çıkmasaydı kuşun karşısına kuş kanadından olur muydu umarsızca.
Siz ne dersiniz?


Sizi bilmem ama biz hiçbir şey olmamış gibi davranamayacağız farkına varmadıkça...




***
[1] İclal Aydın yazısının tamamı için : http://www9.vatanim.com.tr/haberdetay.asp?tarih=03.11.2008&Newsid=206981&Categoryid=4&wid=10