Hayatımızın yönünü değiştirmeye karar verdiğimiz 2 yıl öncesinde gözümde bir kare canlanmıştı. Cam önü, sallanan sandalyede, kitabımı okuyacağım bir köşe, gözün alabildiği bir manzara...
*
Bugün oradayım.
*
Camın önünde, sallanan sandalyemde, Buldan işi kareli diz battaniyem, elimde kahvem ve kitabım, fonda fado, yağmura eşlikçi adeta.
*
Ah hayat, hayallerden ilham alıyorsun ve kalbimi ısıtıyorsun. Şanslıyım. Bin şükür.
*
Ercan Kesal'in Yenal Bilgici ile söyleşisinin kitabı okuyorum. Nostalji kısmında bir kelimeye takılıyorum: "yapabilirdim"
*
Duygusu güçlü, pişmanlığı barındıran, keşkesi keskin bu kelime üzerinden geçmişe bir yolculuk yapıyorum. Yapabilirdimler sıralanıyor, birini seçip peşine takılıyorum. Vardığım yerde dakikayı bile bulamayacak zaman diliminde soluklanıp, hızla geriye dönüyorum, bu güne!
*
Yapabilirdim yapmadım ve bugün o pencerenin ardından bana bahşedilen hayatı yaşıyorum.
*
Artık yeni bir kelimeye tutunuyorum.
"Yaşıyorum"
*
Bin şükür 🧿🙏🍀