Şimdi ben yalnızlığı dost yaptım ya kendime… İyi halt ettim… Geldi kuruldu yüreğimin başköşesine… Almanya’dan umut gelecekmiş Bir de mutluluk var evlendi
ya o ya o oturacak diyorum Bana mısın demiyor.
Bak yalnızlığım tamam anladım ben nereye sen oraya ama bu kadarı da fazla gibi geliyor bana. Ayrıca biri bu yürekte olmayı hak ediyorsa o da aşktır tamam mı? Çık git artık hayatımdan senden dost falan olmaz bana. Aşk geldi kapımı çaldı, sen varsın diye giremiyor içeri. Kim sever yalnızlığı dost edinmiş birini. Hadi gel naz etme Alalım şu kapıdan içeri girmek isteyeni. Bak söz de verdi Gitmeyecekmiş diğerleri gibi…
sen hep benim beynimin kıvrımlarında Her an sesleniyorum sana: Olmayan kelimelerle
düş cümleleri kursan bana Ben sana uyansam
güneşli her günün sabahında ...
...
Günlerden bir gün Parmaklarımda parlak kum taneleri Karışıyor suya Sen farkında bile değilsin Güneşli bir güne uyandım ben
Arta kalan kum tanelerinden kaleler yaptım Saldım saçlarımı batıdaki kule penceresinden aşağıya Bir adam koşarak geliyor yetişmek için kaybedilen zamanlara
