SENİNLE KONUŞTUM

~ Uyuyamadım bütün gece…

~ Gene ne oldu ki?

~ Bilmem aklıma düştün gene. Sen iyi değilsin biliyorum. Biliyorum benim yapacağım bir şey yok sen istemedikçe ama elimde değil aklım kalıyor sende.

~ Sen işine baksana ne karışıyorsun bana. Ben sana karışıyor muyum? Müdahale ediyor muyum? Endişe duyuyor muyum?

~ Duymalısın belki de. Ben de iyi değilim sana söyleyemiyorum daha da kötü olma diye. Hem ne bu sinir bu öfke.

~ Karışma bana. Yaptım bir hata şimdi de cezasını çekiyorum. Hem ne var biraz yalnız kalmak istedimse. Ne var yani kimse bana ulaşamıyorsa. Ulaştı da ne oldu. Sen biliyorsun bunu en iyi. Birlikte yaşamadık mı tüm o heyecanları, üzüntüleri, kırgınlıkları, kızgınlıkları, hayal kırıklıklarını. Ben sen değilim. Unutamıyorum senin gibi bir günde.

~ Bir gün mü? Farkında mısın 2 yıl bitti. Koskoca iki yıl. Değer mi?

~ Senin verdiğin değerle benim ki bir değil diye sakın ola ki yargılama beni. Hem sen git ne istiyorsan yaşa. Engel mi oluyorum ben sana.

~ Engel değil de…

~ Ne?
~ Sen olmayınca olmuyorum. Denedim biliyorsun. Sensizken 1-2 kere denedim. Mutlu etmedi ki anlar beni. Seni istedim. Sen de ol.

~ Olamam. Benim yaram iyileşmedi. Hem ne diye dürtüp duruyorsun beni. Demedim mi ben ararım seni. Gelme üstüme. Bak tekrar diyorum. Sen git ne istiyorsan yaşa. Beni düşünme. Yalnız bırak. Ben daha iyiyim inan. Ama öyle senin istediğin gibi taşıp coşamam. Yavaş yavaş. Doktor bile dedi. Heyecanlara ve endişelere dikkat et diye. Sen bir de beni düşünüyormuşsun gibi hadi diyorsun yeni heyecanlara yeni aşklara. Oldu küçük hanım, mümkünse bir süre daha görüşmeyelim.

~ Bir dinlesen beni…

~ Dinledim de ne oldu. Teslim oldum. Kendi çıplaklığımla kalakaldım. Hem sen okudun mu bugün Aydan Atlayan Kedi’nin yazısını.

~ Okudum
~ Ne anladın?
~ Ben çorbayı hatırlıyorum…

~ Ve ben…

~ Tükürüğü.

~ İşte gördün mü? O nedenle git ve ne yaşarsan yaşa ama benimle uğraşma. Beni rahat bırak.

~ Peki ya herkes onun gibi değilse. Yani çorbayı aşkla pişiren biri varsa… Sunmak için birini bekliyorsa… Hadi inat etme. Gel benimle, sensiz olmaz biliyorsun, boşuna inat ediyorsun. Şu evrende var olmazsan nefes almak neye yarar söylesene... Sensiz yaşanmaz ki yüreğim. Sensiz olmaz ki anlasana...

_______________________________________________________________

Inconsolable © Sharon Hammond
İlk Yayın / Ocak 2009

ÇALAN MELODİ

Griye çalan gökyüzü

Metala çalan bir ağız tadı

Hüzne çalan bir yürek

Çıkan melodi,

İç burkan cinsten

Uzun soluklu dinlemelere imkan vermeyen

Tıka kulaklarını

Görme

Kapa gözlerni

İşitme

Sadece bak

Bak yüreğimden geçenlere

Görmesen de

Belki yüreğin anlar

Yüreğimi sebepsizce

Sevmek

Görmeden

İşitmeden

Dokunmadan

Sevmek

Çığlık çığlığa

Bugünlerde

__________________________________

Fotoğraf/deviantART

BİR BÜYÜKTÜR DOKUZ

Onu hiç tanımayanların bile bir çırpıda sayıvereceği özellikleri vardı...

İçtendi, yürekliydi, zevkliydi, akıllıydı, konuşkandı, sempatikti, becerikliydi, dürüsttü, çalışkandı...

Bir insanda on özellik aransa hani, dokuzu onda vardı... Aransa bir dokuz özellik daha bulunurdu ve belki başka dokuz özellik daha... Ama biri eksikti işte... Bütün onlar içinde hep bir eksik kalıyordu... O, onda dokuzdu...  Kalan bir, her seferinde bütün dokuzların toplamından büyüktü, önemliydi, değerliydi ve ne yazık onda yoktu...

O, onda dokuzdu...

Sadece onda dokuz...

Bir de içine akıttığı gözyaşları vardı ama onlar bu denklemde etkisiz elemandı...

____________________________________________________

Fotoğraf / devianART

AŞK ERMİŞİ

Yıllar önce elime geçmişti; belki de 1996-97  yılları olmalı çünkü Bursadaydım, dağ yolundaki evde oturuyordum ve karlar yağarken camın önünde o kitapla sorularıma cevaplar arıyordum... (Bu noktada şu satırlar geldi aklıma, kimin olduğunu hatırlayamadığım, benim olabilme ihtimali var mı ki; bazen eğer bir şahit de bulamazsanız kendinize hayal ve hatıra birbirine karışır. Zamanla hangisi hatıra hangisi hayal unutursunuz ki bu yaşlandığınızın elinizdeki ilk ip ucudur.) Yılını hatırlamamakla birlikte başucu kitabı yaptığımı çok iyi hatırlıyorum. Sadece kendime mi faydası oldu,  tabi ki hayır, kim gelse evime, bir rakam söyle diyordum ve başlıyordum okumaya öğretilerden birini... Tesadüf diye bir şey yoktur... Ama ne tesadüf ki, soruları olanlara cevaplar gibiydi her bir hikaye... Elimden hiç düşürmedim senelerce, kapağı yıpranan nadir kitaplarımdandı... Geçtiğimiz aylarda kitabı aradım ama yoktu evde. Hemen ofise baktım, sağa sola sordum sen mi aldın diye, ne ilginç ki, o elimden düşürmediğim kitabın adını bir türlü haıtrlayamıyordum. Sürekli insanlara o kapağı tarif ederek soruyordum kitabı... Görsel hafızam ne zaman kitabı hatırlasam beyaz sakalları ile o adamı getiriyordu gözümün önüne ve öğretilerini teker teker geçiyordum aklımdan ama kesinlikle adı gelmiyordu aklıma... Ta ki, Sevgili Sufi-Saja ekibinden Dilek bana sorumun cevabını verinceye kadar...  Aradığım kitap Aşk Ermişi Bhagwandı...

Gelin kitabın arka kapağına bir göz atalım...

Bhagwan, bireyin yaşamda yetkinleşme öğretisini, doğu düşüncesinin kaynaklarından yola çıkarak oluşturdu. Ancak kitapta, yalnızca doğu din ve düşünce kaynaklarına değil, başta Nietzsche olmak üzere, batı düşünüşünün başlıca isimlerine ve hristiyanlığa da göndermeler yapılıyor. Kitapta, koyu dindarlara olduğu kadar, militan materyalistlere de yaşamda birey olarak yer alma ve özgürleşme üstüne ilginç gelebilecek bir bakış tarzı öneriliyor.1960'larda ABD'de hızla yaygınlaşan ve Beatles'ı de etkileyen Bhagwan düşüncesi, asıl gücünü insan sevgisi ve aşktan alıyor. Kitleyle onun içindeki birey arasında bulunan belli belirsiz ama iletken zarın yaratıcı ve özgür bir bilinç/eylem diyalektiği sürecinde nasıl oluşabileceğine, kimileyin mistik, kimileyin materyalist sayılabilecek bir yaklaşımla ışık tutuyor. Aşkta seksi ve orgazmı sanatsal yaratıcılıktan daha üstün tutacak ölçüde yüceltmekle birlikte, 'tüm varoluşla birleşerek gerçekleştirilecek tanrısal orgazma' ulaşmayı mutluluğun doruğu olarak gören bir tasavvufi aşk anlayışıyla noktalıyor yapıtını...

Öyle çok öyküsünden yola çıkarak yol göstermişliğim vardır ki öğrencilerime ya da arkadaşlarıma,  hala neden ve nasıl olur da adını hatırlayamadım, ve; nasıl ve nerede bu kitabı kaybettim bilmiyorum... Bildiğim tekrar yolumuzun kesişmesi kesinlikle bir tesadüf değil... Mutlaka Evren bir şey demeye çalışıyor bana... Bakalım gelecek işaretler, yarın ve sonrasında nereye yönlendirecekler ve dilerim, görür ve doğru anlamlandırırım mesajlarımı...

YALNIZLIĞIM VOL4

Senle kendi dünyamın kapılarını daha fazla aralar oldum. Acımla yüzleşmeyi ve dönüp yalnızlığıma sarılmayı da seninle öğrendim. Freud'un “Günlük Yaşamın Psikopatolojisi”ni okuyorum yeniden; fal baktım ikimize… Sana tedirginlik, bana farkındalık, ikimize yanılsama çıktı falda. Zaten ondan sonra yazılmaya başlandı bu satırlar sana...

Sana hızlı bir trenden atlamak zorunda kaldın mı hiç diye sorduğumda, belki de tren sensin dedin ve ben o zamandan beri daha fazla sorar oldum kendime; sen bana içinde bulunduğum duruma dair hiç farkında olmadığım bir pencere açtın hatta bakmamı sağladın inatla.

Aslına bakarsan canım; sen yokken karşımda kolay her şey, sana seslenmek, seninle dertleşmek seni sevmek, çünkü zamanın ve mekânın; klişeleşmiş bütün durumların ötesinde yaşananlar, çünkü sadece sen varsın ve sadece ben; ikimizin oyunu bu kuralları olmayan… Şimdi korkuyorum bu oyunun bitmesinden, başlayacak olanın ne olduğunu bilmiyorum çünkü. Bilemem… Bilemezsin… Denemeden yazamayız geleceği, bir ertesi gün olduğunda geçmiş oluyor her şey… Seninle geçmişimiz; keyifli, heyecanlı, meraklı, şımartan bir geçmiş, böyle de kalmalı diye düşünmüyor değilim daha fazlasını eklemek mutluluk mu getirecek mutsuzluk mu bilmiyorum.

Ne olursa olsun canım, biz bu oyundan yenileni olmadan yenerek çıkmalıyız seninle çünkü serseri bir kadından ve deli bir adamdan daha fazlasıyız. Beklemek duygusunun bendeki yansımasını ancak ben anlatırsam bilebilirsin ve benim yüreğim dayanmazdı cumartesiyi beklemeye her telefon çaldığında ya da kapı (sanki kapıma gelme ihtimalin varmış gibi) yüreğim çıkacak gibi olacaktı. Ve her telefon çalmayışında ve kapı çalmayışında ve dakikalar saatler gibi gelmeye başlayınca gün bir türlü kavuşmayınca geceye ve gece bir türlü uzanamayınca güne, içimden çıkmayacaktı acı ve ne yazık ki bu sefer müsebbibi sen olacaktın acının; yüklemek istemedim sana böyle bir yükü, sendeki bana bile olsa… Gitmek istemem bundandı uzaklara… Ve ben her yalnız kaldığımda geleceğim sana; sen bilmeyeceksin, anlamayacaksın ve karşılık vermeyeceksin belki ama yüreğimdeki yerin bozulmayacak asla…

-----------------------------------------------------------------------------------------

 "Yalnızlığım " başlığı son kez kullanılmıştır bu satırlarda...

Yalnızlığım bir çığlıktır vol.1'de,

Kabullenmedir vol.2'de,

Aşka davettir vol.3'de,

Ve bir vedadır vol.4'te.

Bir dörtlemedir ve dörtlemenin son parçası bu güne kadar yayınlanmamıştır.

İçimden geldiği gibidir, içimdir, iç hesaplaşmayla başlayan merakın, içtenlikli sonudur.

---------------------------------------------------------------------------------------

VEDA

yanlış zamanların uzak mekanlarında paylaşılamayan bir duyguydun sen
senden başka kimsenin bilmediği öpücüklerini koydum yüreğime
ilkini bu akşam yatarken alnıma koyacağım senle huzurlu bir uyku uyuyabileyim diye
ikinsicini yarın sabah yanağıma, tekrar hayata başlama gücünü bulayım diye
ve üçüncüsünü hep yanımda taşıyacağım bir gün düşersem beni ayağa kaldırsın diye...

sevgiyle... teşekkürle…

__________________________________________________________________

Fotoğraf / deviantART