UZAK / LIK

Uzaklar

Yakınlaştıkça

Uzaklaşıyor

Derinlerde saklı

İroniye gülebilen var mı?

Kaderde Varsa

insan inanamıyor kadere,

insan kadere inanmak istiyor oysa,

kaderde varsa ölmek, ölürüz elbet ama

kaderi olmamalı çalışıp da ekmek parasını kazanmaya çalışanın, ölmek!

kaderi olmamalı vatanını korumak için cepheye giden gençlerin, ölmek!

kaderi olmamalı yola çıkıp da kendinden uzaktakilere yardım elini uzatmaya çabalayanların, ölmek!

beyaz bayraklar çekilmeli gökyüzüne

böyle kadersiz

böyle hesapsız

ölümlerde

beyaz bayraklar yarıya çekilmeli

bugün

ve

kadersiz tüm ölümlerde

UYANIŞ

Esbjorn Svensson Trio /  Spam-Boo-Limbo

henüz yataktan bile çıkmamışız

bembeyaz çarşaflar

ve kocaman camlardan gözüken bahçede,

çalan müziğe eşlik eden kuş sesleri

ben sana uyanmışım

sen bana

gözlerimizde aşk

neden bu kadar geç kalmışız ki

öylece omzundayım

kolunu atmışsın ve hatta bir bacağını üzerime

tenin tenimde

uyanıyoruz yeni bir güne

 

mutluyuz,

belki de hiç olmadığımız kadar

ve özgürüz

kanatlanıp uçacak kadar

 

 

bazen insan kendi kanadını kendi kırar
ve küser kendine bile
ve bir sabah uyanır yeni bir güne
biraz daha büyüyerek
kendinden kaçmaktan vazgeçer
ve kendiyle barışarak
ve hatta affederek kendini
başlar yepyeni bir güne
 

 

 

sen büyütüyorsun beni

ve ben sırf bunun için bile
daha da çok sevebilirim seni

 

 

Little Red Riding Hood by neslihans 

KURULMUŞ CÜMLELER / 16

Ben her bahar aşık olmam ama

Her bahar gitmek isterim.

Gittiğim olmadı hiç,

Ama olsun... İstemek de güzel.

Can Yücel

NEDEN / NİYE / NEREYE

Bir nedeni yok aslında, gitmek hep dillendirdiğim birşeydir benim.
Uzaklara gitmekse en büyük hayalim...

Niyelerim var kendime göre, belki biraz mola vermek aklıma, yüreğime, duygularıma...

Nereyenin cevabı hep, kendime olmuştur,
kendine yolculuklarımın beni huzurlu kılmasında mı saklıdır gizem,  acaba?

Dün akşam Genco Erkal'ın, Kerem Gibi - Nazım Hikmet'le 35 Yıl, oyunundan çıktığımızda, aklımdaki tek şey, ne kadar şanslı olduğumdu. Ben hep şanslı oldum hayatta; çocukken, genç kızken, ilk aşkımı yaşarken ve dostlarımla bir rakı masasında otururken, bir kasabanın terk edilmiş sokaklarında gezerken... Hep şanslıydım ben. Yaşadım ben, doya doya, elbet daha iyilerini ve güzellerini de yaşayanlar olmuştur ama, ben yaşadıklarımı hep çok sevdim: acılarımı, bende kalan tortularını, bana kattıklarını, benden aldıklarını, mutlu anlarımı... Neden bilmem öyle çok uzun yıllar yaşamayacakmışım gibi gelir bana. Belki de üniversitede, 40lı yaşların bana çok uzak duruşundan,  40a kadar dolu dolu yaşat beni, sonra sen ne istersen o olsun diyerek yaptığım anlaşmanın tesirindeyimdir hala.

Kelimeler rahat bırakmıyor bir dostun dediği gibi, kelimelerle bağlandıklarım ve bağladıklarım da... Yazmayı hep sevdim, çoğu zaman konuştuğumdan daha fazlasını yazarak anlattım. Yazmak; tutkuyla, uzak yollardan gelen sevdiğine kavuşmak gibi. Yazıyorum yani anlayacağınız, tek fark paylaşmıyorum yazdıklarımı, henüz. Ve bir gün yeniden paylaşmak istersem, bunun dünyamda olacağı kesin, bunu bilmenizi isterim.

Dünyam durmuş gibi gözükse de ben nefes almaya devam ediyorum, dolayısıyla, kapılarınızı her an çalabilirim.

Dostlukla uzanan elleriniz, kelimeleriniz ve yürekleriniz için hepinize teşekkür ederim.