Bu haftasonu sadece 3 tasarım yapabildim. Uzun zamandır elimde olan üzüm salkımı gibi hayal ettiğim pembe boncuklara ilişkin bir tasarım gözümde canlandı. Bittiğinde gri pembe uyumunu ne kadar sevdiğimi fark ettim. Mat zincir üzerine büyük halkalarla iliştirdiğim pembe boncuklar Serpil ablaya nar tanelerini çağrıştırmış. İsim annesi odur yani.
Tam da mevsimi değil mi.
Sevgileriniz de nar gibi olsun dilerim.
Pazardan alın bir tane eve gelin bin tane...
Soğuk İstanbul günlerinde sevgi ısıtsın hepinizi.
Keyifli bir hafta diliyorum.
Evren 
Günü yakalamakla ilgili düşünürken arşivi karıştırdım. Bulunca 'güneşin kollarını' siz de yakalayın istedim.
Sevgiyle kalın.
Evren
Haftasonu önemli bir konuğumu ağırladım aslında. 7 yaşında yakışıklı, akıllı ve olaylara yaşının üstünde bir olgunluk ve farkındalıkla bakabilen benim minik sevgilimi. :)
Annesinin işi çıkınca o da teyzesi ve annenesi ile bana geldi. Playstation ile çeşitli oyunlar oynadıktan sonra ‘upwords’ e yeni bir yorum getirdik ve kelime yazma tahtası olarak kullanarak zorluk derecesi yüksek bir kelime bulma oyunu oynadık. Oyunu o kazanınca gece kitap okuma cezası almış oldum. ‘Çıngıraklı Zürafa’ adlı öyküyü okuduk sonrasında bütün sevdiklerine dua ederek uykuya daldı. Uykuya dalmadan önce konuştuklarımız kafama takıldı. Ne zaman yatacaksınız dedi. Ben de ona “uykumuz gelince” dedim. O da, “uykunuz geç gelince, siz de geç uyuyorsunuz, sabah da bir o kadar geç kalkıyorsunuz, gün bitip gidiyor” dedi. Ben de bunun üzerine ev halkına yeni bir kural getirdiğimi ilan ederek sert bir sesle buyurdum. “Ey ev halkı bu tarihten itibaren kim ki ATA uyandıktan sonra 10 dakika içinde yataktan kalkmaz işte o insan günü kaçırmış olur.” Bana kocaman bir gülümsemeyle baktı ve “ne yani sabah herkes erkenden kalkmak zorunda mı” dedi.
Oldum olası sevmem uyumayı. Annem anlatır, çocukken eve gelen misafirleri ne yapar ne eder sabahın köründe uyandırırmışım bin bir tembihe rağmen. Ben günü yaşamayı severim. Işığı, güneşin yaydığı enerjiyi severim. Yeterince almalıyım günün bana verdiklerini. Umudu, yaşama sevincini…
Umudunuz hiç solmasın, yüzünüz hep ışıkla aydınlansın.
Evren
Hayattaki tek dostum Şuşu bu sezon yeşillere bürününce, bana düşen ona uygun olacak yeşilli bir takı tasarlamak oldu.
(Yaptığım takılarını keyifle taktığını bilmek beni mutlu ediyor. Yeri gelmişken "İYİ Kİ VARSIN"
Şuşu bu haftasonu bana gelecek hem takı yapacağız hem de annesinin yaptığı çiğ böreklerle midemize şenlikli bir haftasonu geçirteceğiz. Hayruş (Şuşu'nun annesi gizli tarifi verirse mutlaka sizlerle de paylaşacağım.) yemek konusunda gizli kalmış bir yetenektir. İzmirli olmasından kaynaklanan doğal yeteneklerini sırası geldikçe sizlerle de paylaşmak istiyorum.
Haftasonunu iple çekenler...
Umarım keyifli bir haftasonu geçirisiniz. :)
Sevgiyle kalın
Evren
Bugün İstanbul'da hava o kadar sıkıntılıydı ki ilham perilerim bile kaçtı. Oysa güne ne kadar da istekli başlamıştım. Malzemelerin tamamını taşıyıp, salonu bir güzel atölyeye dönüştürdüm. Yakın arkadaşlarımdan Ebru'yu da ikna ettim. Kolye yapmak üzere benim evde buluştuk. Ama ne yazık ki bana gelmeyen ilham perileri ona da uğramamıştı. Bir süre debelendikten sonra ortaya birşey çıkmayınca, kendimizi ev yemekleri yapan Leyla ablada mantı yerken bulduk. Bu da ne yazık ki hayal gücümüzü çalıştırmadı. Güneşli günlerde buluşmak için sözleştik. Eve dönünce yazmak konusunda ısrarlı olduğumu fark edince, "ilkler"den bir fotoğraf eklemeyi uygun gördüm. Bu vesileyle eski günlerdeki perilerime teşekkür ediyor, yağmurlu ve sıkıntılı günlerde özellikle beni ziyaret etmelerini diliyorum.
İyilik ve ilham perileriniz hiç eksik olmasın.
Tekrar Merhaba;
Az önce fotoğraf eklemeyi unutmuşum da... Bu benim yaptığım ilk kolyelerden biri. Daha sonra bu tarz kolyeler bir isim altında toplandılar. Tahmin etmesi güç değil "Afrikan" oldu isimleri. Yaklaşık 30 modelden oluşan bir seri hazırladım. Zamanla hepsi bu sayfadaki ilgili
yerlerini alacaklar tabi.
Tekrar görüşmek üzere.
Merhaba;
Blogger yolculuğum, Portakal Ağacını tanımakla başladı aslında ... Önce onun sıkı bir takipçisi oldum ardında da neden benimde olmasın bir tane günlüğüm diyerek yoluma devam ettim. İnsanlarla paylaşacak şeyleri olmalıydı insanın ve ben galiba yaptığım takılarla bunu sağlayabilirdim. Sonra o galiba güçlendi. Takılar çoğaldı, teknik alt yapı tamamlandı.
İşte şimdi buradayım. Kısaca takı yolculuğum ve takı tasarlamak hakkında düşündüklerim : "Bir türlü istediğim takıları bulamayınca var olan takıları bozarak ve çeşitli eklemelerle yeniden tasarlayarak başladım işe. Kendime diye yağtığım takı tasarımlarım önce arkadaşlarıma sonra da onların arkadaşlarına "kişiye özel" olarak devam etti. Beğenmeyebilirsiniz hatta hiç sevmezsiniz belki ama ben yaparken keyif aldığım ve hatta zaman zaman saatleri unuttuğum bu zevkli uğraşa kadınlar süslenmeyi bırakıncaya kadar devam etmeye kararlıyım."
İş isim bulmaya gelince biraz zorlanmadim değil. Ama sanırım hem kolyelerime hem de kendime yakışır bir isim buldum :)
Zamanla neden böyle dediğimi anlayacaksınız kuşkusuz.
Uzun söze ne gerek diyerek herkese bir kez daha sımsıcak bir merhaba... Sevgiyle kalınEvren
PS: Umarım birbirimizi severiz de konuşulacak sözleri birlikte çoğaltırız.
Bu haftasonu sadece 3 tasarım yapabildim. Uzun zamandır elimde olan üzüm salkımı gibi hayal ettiğim pembe boncuklara ilişkin bir tasarım gözümde canlandı. Bittiğinde gri pembe uyumunu ne kadar sevdiğimi fark ettim. Mat zincir üzerine büyük halkalarla iliştirdiğim pembe boncuklar Serpil ablaya nar tanelerini çağrıştırmış. İsim annesi odur yani.
