BEŞİ YİRMİ GEÇE

I - KARŞILAMA

güneşi ben doğurttum o sabah

          saat henüz beş yirmiydi
ben erkenden uyanmasam doğmayacaktı o sabah
                                                                 güneş falan

elime aldım fırçayı, pudradan bir maviye boyadım gökyüzünü
ve ekledim biraz pembe

                         pudraydı onun da tonu

sonra bir parça güneşten çaldım
yaydım onu bir güzel mavinin, pembenin ve
arada kalan beyazların üzerine

böyle bildiğin pudradan bir turuncu
                                         hare hare
güneş geldi  ağır ağır karşıki tepelerin ardından

kuruldu baş köşeye

                  öyle turuncu


II - HAYAL KIRIKLIĞI

koşarak geldim sana
müjdemi isterim diye
bağırdım merdivenlerden
                               güneşi bu sabah doğurttum, ben!
                               bu sabah güneşi doğurttum, ben!

çalmadan açtım kapını
yatıyordun yatakta sere serpe
yanından kalktı
mahallenin fettan dilberi
bir bakış attı bana
baktı gözlerime
         sen istediğin kadar doğurt güneşi

         lafı olmaz benim tende bıraktığım izle kıyaslanınca

                                                                               dedi

o gözlerime baktı ve dedi, altını çize çize

lafı olmaz

            dedi

senin 13+1 olmanın

çünkü benim saçlarım kızıl

çakma olsa bile
yüreğimi boyadım sahte bir iyilikle
süsledim daha da sahte bir gülücükle
                      
ah o doyumsuz kevaşe
babası sevmedi çocukluğunda diye
ah etmiş kendine
dişinin izini bırakmadığı bir erkek kalmasın istiyordu geriye
dağıtıyordu acısını er tenlerine
tek bir diş iziyle


III - DAYANIŞMA

çıktım dışarı
baktım gökyüzüne
biraz pembe
biraz mavi
biraz turuncuydu ve pudra gibiydi tonu

kadınlar uyandılar sessizliğime
ağladılar
        dolu
sanki hepsi kocalarından kalan izlerin dişleri
çarptılar bedenime
delik deşikti yüreğim
yağma be yağmur, yağma üstüme üstüme
ben doğurttum güneşi bu sabah henüz beşi yirmi geçe
üstelik yatıyormuş o kevaşe erkeğimin bedeninde

ağladılar kadınlar
                        dolu
kızıl saçlı kevaşa gülüyordu
                        yayvandı ağzı
yağmur yağıyordu
                       dolu
parlak saçlarında er kokusu
yayıldı bütün mahalleye


IV- BAŞKALDIRI

zafer benim dedi,
ağladılar kadınlar
bizim suçumuz neydi baban seni sevmediyse diye
hepsi beni düşleyecekler, yalnız beni dedi,
uzun saçlarını savurdu geriye
bir o kadar sahte bir o kadar süslü gülüşü ile

ağladılar kadınlar
biraz mavi
biraz pembe
biraz beyaz
biraz turuncu
pudra tonuydu
                    aldatılmışlıkları

ağladılar kadınlar
güneş bile yetmedi
                kurutmaya yaşları


V- DİRENİŞ VE UMUT

ağladılar kadınlar
ağladılar kadınlar
             ağlayın be kadınlar
             ağlayın bütün gece
                                  sabaha kadar

ben yarın erken kalkarım doğurturum güneşi
daha kızıla çalar turuncusu
         daha bir turuncu olur gövdesi
                 daha da bir kızıl olur kolları, yani
kurusun gözyaşlarımız
kurusun da yeni bir günün doğuşunu kutlayalım
                                                    hep birlikte
merak etmeyin ben erken kalkarım
                                       doğurturum güneşi
yarın sabah da beşi yirmi geçe
hadi gidin
uzanın yataklarınıza dinlendirin bedenlerinizi
yarın
yarın yepyeni bir güneş doğacak
daha da kızıl turuncu
sahteliği ortaya çıkacak kızılının
sahteliği ortaya çıkacak gülüşünün ve gözlerinin
alıp başını gidecek birazcık kaldıysa ar damarı
                                                           hani henüz çatlamamış
ve varsa yüreğinde bir köşede bir parça utanç
çocukluktan kalan
saf ve temiz
bir yan kaldıysa, hâla
kafasını kaldırıp bakamayacak yeni doğan günün güzelliğine
doğmayacak gün onun için bir daha
o yüzden
        kadınlar
siz gidip yatın yataklarınıza 
sarılın sımsıkı sevdiğinize
yarın ben güneşi doğurtacağım
                                     erkeğimin bedeninde
                                     beşi yirmi geçe
                      

                                                                        

DÜZENLEME : Bu şiir ilk yazıldığında tek bir parça olarak yazılmıştı aslında, Sevgili Ebruli'nin yorumu üzerine, parçalara ayrıldı ve ilk parça (I-KARŞILAMA) ona bir armağandır; dilerim, mutluluk dağıtan fırçan hiç eksilmesin elinden.

 Mayıs, 2010 - Bursa
Fotoğraf / Red Veil

Aşk ve Sürgün

266/365, © Okan Akan

Seninle bir sahil kasabasının yağmurlarında ıslandık biz

Sandık ki güneş hiç göstermeyecek yüzünü

Öylesine lacivertti deniz, koyu ve sonsuz

Ve öylesine griydi gökyüzü, pürüzsüz ve derin

 

Şimdi kuruyorsa üstümüz başımız

Ve yüreğimiz

Ve hatta sevgimiz kuruyorsa, güneşin altında

Güneşin bir suçu yok sevgilim

Biz aşkı,

Büyüyen bir çam ağacının sürgünlerine yükledik

Uçuk yeşildi rengi

Ve güçlüydü kökleri

Yağmurlarla geldi

Yağmurlarla gidiyor şimdi

 

 

TAS TAMAM

Hangimizdik tam söylesene

Hangimizdik sevdadan susan

Ben seni küsurlarında sevdim

Kusurlarınla da severdim

Söylesene

Neydi tas neydi tamam

__________________________________

Fotoğraf

PORTAKAL DÜŞLER

KAR YAĞAR MI NİSAN'DA...

10 Nisan 1972, 03.30

 

Kar yağıyormuş ben doğduğumda

Nisan'da

İçimin üşümesi belki bu yüzden

Annem illa güneş banyosu yaptırırmış bana

Karda

Yüreğimin sıcaklığı belki bu yüzden

Çok soğuk olurmuş geceleri, sarılırlarmış bana

Uykuda

Sarılıp uyanmayı sevmem belki bu yüzden

Hiç görmedim ben doğduğum şehri

Büyürken

Bakışlarımdaki hüzün belki bu yüzden

Ne zaman düşecek olsam, tutarlarmış ellerimden annemle babam

Yaşamaya tutkuyla sarılmam belki bu yüzden

Üzüldüğüm anlarım olsa da

Çok sevdim seni hayatım ben

Bugün düşününce yılları

Gülümsemem bu yüzden

TUZU EKSİK ŞİİR

KÖKLERİN ACIR KENDİNE / ÜÇLEME

I - KARŞI ORMAN
Bazen, yıkıldığında bir ağacın,
Sanırsın ki, bir tek senin ormanında yıkılmıştır bir ağaç kökleri titreye titreye...
Ve sanırsın ki bir tek senin ormanında çıkmıştır yangın...
Ve sanırsın ki bir tek senin topraklarını vurmuştur kuraklık...

Sen sanırsın ki bir orman sen
Bir ağaç senin ki
Bir yudum suya muhtaç bir kökün

Karşı ormana baksan
Duyacaksın çığlıkları
Göğe değecek selvilerinin ucu
Gidip yangını bir an önce söndürsün isteyeceksin
Dileneceksin çiçeklerini açıp buluta
Daha hızlı, daha hızlı ulaş karşı ormana

II -GÖL VE AĞAÇ
Bazen, yıkıldığında bir ağaç bir gölün üzerine
Bir tek kendi yansımasını görür
Bir de acıyan köklerine ağlar sessizce
Oysa o gölün de acısı, seni görmek

Damlayan yaşını kendine katıp çoğalırken ses çıkartmıyorsa
Gözyaşını gözyaşına eklediğindendir
Hiç düşündün mü
Bir göl, her rengin koyusuna neden bürünür




III - KÖK VE YÜREK
Köklerin acır, devrildiğinde
Kendi  yansımanı görüp
Senden öteye gözünü kaparsan
Kendi ormanında
Bir tek kendi yüreğin acır
kendi
     kendine







Fotoğraf / Bartek

TUZLU PUSLU GRİ

bugün içimde amansız bir öfke var

             esip yok etme isteği

bugün içimde çökmüş bir hava var

      koyu gri, puslu ve gölgeli

koptu kopacak

yüreğimi yüreğine bağladığım

                  duygularım

koptu kopacak

      hayat

      koptu

kopacak

Oysa beni yaşarken tanı istemiştim

Yüreğim hala sana atarken

Sana sorsalar şimdi

Bilir misin gözyaşım ne renkti

Tadı neye benzerdi

Fotoğraf / darkshape

MAŞUKA UYANMAK

Bilmez misin ne der Yunus Emre 

“Biz sevdik, âşık olduk, sevildik, maşuk olduk.”

Kuzinede pişmiş taze ekmek kokusuna uyandım

Yanımdaydın

Suyumuzu kesmiş köylü

Onlardan değiliz diye

Kendince dışlamış bizi

Ah be köylü

Bilmez misin

Dağları delen maşuk

 Suyu da doldurur köyün çeşmesinden güğümlere

Ki o maşuk

Aşkını fısıldar

Her uyandığımda dudağıma

öpe öpe

Taşığı güğümlerde ısıtır suyu

Yıkar ellerimi ellerine alıp

seve seve

Sen bilmezsin köylü

Aşıkla maşuka

vız gelir

dere tepe

 O gerekirse kor eder yüreğini

Pişirir gene ekmeğini

Taze ekmek kokusuna uyansın aşkı 

Maşuku yanındayken diye

Kuzinede pişmiş taze ekmek kokusuna uyandım

Bu sabah da

Yanımdaydın

Gününe aydınlık

Yüreğine aşk dolsun

Aşk olsun sana maşuk

Aşk olsun...

 

NİSANDA BEN

Nisanda

Yaşam yeniden yeşerdiğinde

Köklerin gücü yapraklara erdiğinde

Nisanda

Yitip gitmek istiyorum

Ormanında

Çoğalmak ırmaklarında

Karışmak toprağına

Dallarında ağaç bir ev

Penceresinde sen

Penceresinde ben

Bakmak istiyorum yarınlara

Nisanda

OYA

Ey aşk!

Yağ üzerime yağmur gibi

Boyun eğer ıslanırım altında

Yeterki yüreğimin desenini bozma

Ben onu iğnelerle işledim yokluğunda

DİLEK

Umbrellas in the street

İyilik ol

Güzellik ol

En çok da sevgi ol

Yağ üzerime

Üzerime yağ

Saldım şemsiyelerimi gökyüzüne

Sen yağ üzerime

Üzerime yağ

Sen yağ sadece

Ben ıslanayım

Islanayım seninle

Güneşli günlerde

YAS

Karşılıklı mıydı
            Bilinmez...
Bekleseydi...
Karşılık bulur muydu
            Bilinmez...


B/oyunca sürmüştü aşk...


Oyun bitti...


Geride boyunca hüzün bıraktı...
Boyunca bir acı
B/oyunca bir ölüm...


Ya'sını düşünse,
              Belki ölmezdi...
Ya kalsaydı...
              Bilinmezdi...

O gidişin ardındaki yasını düşündü,
Yasını tuttu,
Ya'sını unuttu...
Ya'sı umuttu...
Yası ölüm...



Fotoğraf / deviantART

ÇALAN MELODİ

Griye çalan gökyüzü

Metala çalan bir ağız tadı

Hüzne çalan bir yürek

Çıkan melodi,

İç burkan cinsten

Uzun soluklu dinlemelere imkan vermeyen

Tıka kulaklarını

Görme

Kapa gözlerni

İşitme

Sadece bak

Bak yüreğimden geçenlere

Görmesen de

Belki yüreğin anlar

Yüreğimi sebepsizce

Sevmek

Görmeden

İşitmeden

Dokunmadan

Sevmek

Çığlık çığlığa

Bugünlerde

__________________________________

Fotoğraf/deviantART

( Yol + cu ) + luk = Aşk

Yol sana çıkıyordu

Yolcu sana...

Yolculuk bir düştü, her seferinde yönü aşka

Yol sana çıkıyordu

Yolcu sana...

Niyet yola çıkmaksa da
Aşk bu; her seferinde geçit vermiyordu sevdaya

Yol sana çıkıyordu
Yolcu sana...
Yolculuk bir düş'tü, eşitlik bazen bir küçük eğik çizgi ile kolayca bozulsa da

Düş; yüreğince olsa da,
Gerçek; yüreğine uymasa da

Yolculuk düş/tü... Yolcu düştü... Yol düş...

Yolculuk bir yolcunun yola çıkma niyetiydi, yol hep vardı, yolcu hep hazır...

Yüreğinde kocaman sevdalarla, yeni yepyeni bir aşka yelken açan sana;

dilerim bu sefer yolculuğun son durağı yüreğince olur.

Düşün gerçeğin, gerçeğin düş gibi olur.

YOL

Bir yolculuğa hazırlanıyor yüreğim bugünlerde

Yatağımın yanında hazır bavullarım her an sana gelmeye

Ben çalmadan açacaksın kapını

İçmekte olduğun kahvenin dumanı tütüyor olacak masanın üzerinde

Oturacağız karşılıklı pencerenin yanındaki ahşap masaya üzerinde yazdan kalma tek bir kurutulmuş ortanca

Bir kahve uzatacaksın bana nasıl içtiğimi sormadan
Avuçlarında ısıttığın sevda yorgunu yüreğimi geri verirken bana

Öpeceksin dudaklarımdan bir teşekkür etmeye fırsat bile tanımadan

Sahilin rüzgarı getirirken dalgaların nemini yüzümüze

Gözünün gözümü sevdiği o anda, uzanıp masaya sonsuzu koyacaksın(*)

O nedenle bir yolculuğa hazırlanıyor yüreğim bugünlerde

Yatağımın yanında hazır bavullarım her an sana gelmeye

Bekle...

_________________________________________________________________

(*) Dize Edip Cansever'in Masa da Masaymış Ha! adlı şiirinden esinlenmedir...

ELBET / EVET

sen baktın bana uzaktan,

gördün elbet...

ben baktım uzaktan,

gördüm evet...

söyleyenecekler

takılıp kaldı gözlerde

vazgeçtik içimizden yükselenden

GEÇTİM SENDEN

GEÇTİN BENDEN

KALDIM ELBET

KALDIN EVET

_________________________

İlk Yayın Tarihi / Mart 2009

KAYDIMI SİLDİRMİŞTİM BEN

Biliyor musun ben dışarıdan bitirdim ilkokulu
Herkes kitaplardan öğrenirken a-b-c-yi
Ben İlhan Selçuk okurdum mesela
Ablalar ağabeyler oynarlarken birbirdir ve saklambaç
Ben kaybolurdum hayat denen sinemanın ışığında

Biliyor musun ben dışarıdan bitirdim liseyi
Herkesin bir sevgilisi vardı öptüğü
Ben Denizleri öptüm bir dar ağacında
Ablalar ağabeyler tüylerini dökerken aşk bahçelerine
Ben kaybolurdum hayat denen karanlıkta

Biliyor musun ben dışarıdan bitirdim üniversiteyi
Herkes bir rol kapma heyecanıyla otururken sıralarda
Ben Tutanamayanları okuyordum ısrarla
Ablalar ağabeyler içli içli gülerken akşamdan kalma sevişmelerine
Ben kaybolurdum hayat denen yalnızlıkta

Biliyor musun ben gene dışarıdan bitiriyorum hayatı

Kaydımı aldırdım bu sabah okuldan
Herkes pis oyunlarını oynarken içi boş canımlarla
Ben ağlıyordum yüreğe ve inanmışlığa
Ablalar ağabeyler akşamdan kalma aşk naralarını atarken şehrin en afilli orospusuna

Ben kayboldum hayatta…

________________________________________

İlk Yayın Tarihi / Şubat 2009
Fotoğraf / 1x.com

BEKLE/MEK BAZEN

Bazen

yalnızlık güzeldir

Ve yalnızken bekle/mek

Yüreğindekini

Gülümse/mek güneşe

O anda yüzüne vurmasa bile

Bil/mek yakında geleceğini

Bazen beklemek güzeldir

Ve tek başına olmak

Yüreğindekiyle birlikte

Islan/mak yağmurda

O anda üzerine yağmasa

Camına vurmasa hatta

Bil/mek yakında yağmurlarla geleceğini

Yeter sana...

Yalnızken yüreğindekini beklemek

Güneşli bir günde

Yağmurun yağması gibi

Hiç görmediysen gökkuşağını

Bekle/mek ölüm gibi

KAPI ARALIĞI

Sen hiç aralanan bir kapıdan

baktın mı uzağa

yakını görerek

biraz ürkek

biraz telaşlı

biraz meraklı

baktın mı yakına

her adımda geleceği düşleyerek