SABAH OLSA

Ne zaman erken diyebileceğim bir saatte uyusam, sabaha karşı üç dört gibi uyanırım. Kendi saatim bana uyanma vakti der, bakarım etrafıma, yaşam durmuş. Ben neden duramamışım bilmem.

***

Rüyalar görüyorum. Bu normal. Rüyalarımı unutuyorum. Bu da normal. Sabah uyandığımda neredeyse hep unutuyorum ama gece yarısı rüyadan uyanır da su içersem çoğunlukla hatırlıyorum. Bu normal mi bilmiyorum. Yani rüya ve su ilişkisi... Uyanır uyanmaz not aldım aldım, 1-2 saat içinde herşey sis bulutu, ben sadece rüya gördüğümü hatırlıyorum ama ne olduğunu asla bulamıyorum. Her rüyamın üstüne de su içemem ki...

***

Bu gece küçük bir çocuk cep telefonumu çaldı. Annemle yürürken. Arkasından koşup yakaladım. Bir apartman kapısından girdi ve bir avluya çıktı. Çıkış yoktu. Kahveymiş orası, nasıl sevindim. Küçük hırsıza teşekkür bile ettim. Yepyeni bir yer keşfetmeme vesile olduğu için. Bu rüya bana ne demek istedi; önce bir şeyi kaybedeceğim sonra da bulduğuma daha çok mu sevineceğim. Belki... Bütün bunlar olduğunda ben zaten rüyamı tamamen unutmuş olacağım. O nedenle bana verdiği mesaj için şimdiden teşekkür edeyim.

***

Sabahın bu saatinde daha faydalı bir şey yapayım istiyorum ama okumaya yorgun gözüm kapanıp gidiyor, yazmaya düşkün el, dur durak bilmiyor. Aklın, fıldır fıldır dönen gözlerle resmedilebilecek haliyse giderek evlere şenlik bir hal alıyor.

***

Sevgili süpriz yaptı bu gece bana mutlu oldum. Sanki bir rüyadaydım. Koşuyordum. Yoksa hırsız o muydu, kalbimi çaldığı için peşinden koşuyor, yakaladığımda beni ulaştırdığı yerlerde mutlu mu oluyordum. Evet, evet rüyam böyle yorumlanınca pek bir güzel oldu. Gidip bir öpücük vereyim ve sıcağına uzanıp uykuma kaldığım yerden devam edeyim. Hem belli mi olur, az önce beni götürdüğü avlunun keyfine varmak için kahve kokusuna yükleriz aşkı... Buram buram...

***

Sabah olsa...

***

Sabah olsa deyince aklıma geldi, bir filmden karşılıklı bir replik...

"Bu gece hiç bitmese..." der genç kız sevgilisi ile geçirdikleri bir gecede... "Bu gece bitmesse yarın olmaz ve yarın sana yapacağım evlenme teklifini duyamazsın, o nedenle bir şey dileyeceksen o; bu gece çabuk bitse olsun" Ah... Siz de o genç kızın kalbinin o adam için sonsuz attığını hissettiniz mi?

***

Sabah olsa...



_________________________________________
Fotoğraf  / altphotos

BAZI İLİŞKİLER YÜRÜMEZ

Bazı ilişkiler yürümez...

Bu taraflardan en az biri kötü anlamına da gelmez...

İkisi de çok iyi olabilir, ikisi de herkes tarafından sevilen, beğenilen insanlar olabilir.

Ama bazı ilişkiler yürümez...

***

Aynı evde 40 yıl... Aynı yastıkta 30...

Bu matematiksel bir hata değil ve taraflardan biri gittiği için eksik kalan bir on yıl hiç değil.

Son on yılı ayrı odalarda yaşayıp, ortak bir hayatı paylaşmak zorunda kalan iki güzel yürekli insanın hazin ilişkisi... Ve bazı ilişkilerin yürümeyeceğinin en güzel resmi...

***

Bunu bilmeme rağmen, bazı ilişkilerimi yürütmek konusunda ısrarcı ve kararsız tutum takındığım çok olmuştur. Bir tür bağlılık ve bağımlılık arasında tam da arafta kalma hikayesi aslında...

***

Arafta kalmak, koşarak eve gelip kendini sevdiğinin kollarına atma hayali kurarken, kendini yalnız, soğuk çarşafa teslim edip ağlayamamak gibi...

***

Hani her yanın saklanmak isterken ve kendini kendi yalnızlığında boğmak; yüreğin sevmeye devam ettiğinden, koşup kendini gene ve yine ona bırakmayı istemek gibi...

***

Rakıyı dostlarla içerken suya ihtiyaç duymamak ama her yalnız kalışta susuz içmemek, illa ve illa su bardağına rakı bardağını arkadaş eylemek, çıkan sesi kendine dost bilmek... Bunu düşününce tuhaf, yaparken çok naif bulmak da arafta kalmak gibi...

***

Kendi sertliğinden canı yanan bir adamın, kendini en acımasız kelimelerle vurması, dağılması sonra da toparlanmak için kendine dönmesi, tekrar tekrar kendi canını yakması da bir çeşit arafta kalmak sanki...

***

Yalnız kalmak, bir akşam vakti, kutlanacak onca şey varken, kutlayacağın bir ses bile olmamasıdır...

Yalnız olmak, kutlayacak kişinin ille de o olmasını istemektendir... Yani basit bir tercihdir.

***

Basit tercihler de bazen 3 yanlışın bir doğruyu götürmesi gibi olabilir.

***

Odaları ayırmak basit bir çözüm gibidir. Yaşanmış onca güzelliği alıp götürebilir. Ama aynı evde, ayrı odalarda yaşamak bir yaşamı paylaşmak değil, paylaşıyormuş gibi yapabilmektir. Ve aslında çok daha fazla özen, sabır ve çaba gerektirir...

***

O vakit çözüm, rakı bardağını su bardağına arkadaş eyleyip, geceyi bir kutlamaya dönüştürmektir. Ne de olsa sevgililik, gün be gün bir kutsanma, kutlama değil ise, gün be gün yitip gitmenin eşiğinde olmak olabilir. Ve rakı ve su en iyi devam eden ilişkidir.

***

Bu bir sevgililer günü yazısı değildir, zaten bu blog yazarı da sevgililer gününü anlamlı bulmaz.
Ama sevgili ile geçen her bir anı çok ama çok anlamlı bulur ve değerini bilir.
Bu akşam ki kadehini de sevgiliye kaldırır. Onun da eyvallah dediğini duyarak...

____________________________________________
Görsel / Alıntı - Kaynağı Bilinmiyor

FOTOĞRAFIN FISILTISI / GELİN

Uçuşuyordu sevdam

Sen gelip koparmasan

Fotoğraf / Salvador Sabater

YİTİK BİR SUSUŞ

Küçüçük, sıcacık yaşamlara değen her zamansız ölümde

Yürekleri susuşlarıyla parçaladılar

Onlar daha çocuktular

Her ölüm zamansızdır. 

Zamansız bir kurşun ya da ip ne fark eder bir çocuk için

Ölüm çocuklarda zamana yayılır.

Yüreklerinde soğuk bir yük, hep yarına taşınır.

Yarına...

Oysa yarınlarına umut taşımalı çoçuklar

Sadece sıcak bir umut

Onlar daha çocuklar

Sadece birer çocuk

Fotoğraf lar / Altphotos 

_________________________________________________

Ölümler kol geziyor... 
Fark eder mi bir çocuk için babasının anasının teröre kurban gitmesi ya da intihar etmesi.
Töre cinayetinin de serseri kurşunun da açtığı yara çocuklarda bir.
Dün babasının naaşının başında annesine güç olmaya çalışan çocuğun gözlerini gördüm
Ölümün soğukluğu içime işledi.
Ana babasını zamansız kaybeden bütün çocuklar için dua ettim.
Yüreklerinde; onları yarınlara taşıyan sıcak bir umut olsun diledim.
Saygıyla...

FIRTINA ÖNCESİ / ÇÖZÜM 4 / SON

Sinan eve geldiğinde yorgundu, uzun süren çekim boyunca Sıla'nın bir gece önce eve gelmeyip otele yerleşmesini arasıra aklına getirip sinirlense de, bu gece bu konu üzerinde durmayacaktı. Şöyle bir etrafa bakındı, herşey yerli yerinde duruyordu. Salona geçti, bir rom koydu kendine. Bir yudum alıp,  giyinme odasına gitti. Dolabın kapağını açtığında, her bir kıyafetinin özenle dolaba yayıldığını fark etti. Belli aralıklar korunmuş, böylece dolaptaki yokluk hissi ortadan kaldırılmaya çalışılmıştı. Sıla kendince, kendi yarattığı boşluğu Sinan'la kapatmıştı. Sinan, dolabın kapağını hızla çarptı. Öyle ki, dolap kapağı menteşesinden kırıldı.

Salona döndüğünde, masanın üzerindeki kutuyu fark etti. Deriden küçük bir kutu; içindeki antika şarap açacağını görünce hatırladı, Brüksel'de sokak arasına kurulan antika pazarından almışlardı. Sıla görür görmez, kutuları sevdiği ve uzun gecelere harman edilen şarap keyfini anımsattığı için almak istemiş, sonra da pahalı bulup fotoğrafını çekmekle yetinmişti. Sinan, bir sabah o uyurken pazara gitmiş, gizlice aldığı kutuyu binbir zahmetle aylarca heyecanını bastırarak saklamış ve Sıla'ya doğumgününde hediye etmişti. Sıla belki de uzun zamandır ilk defa;  mutluluk, şaşkınlık ve aşkla bakan gözlerini karşılıksız Sinan'a  teslim etmişti. Sinan o gözleri hep sevmişti. Sıla'nın bakışındaki o sonsuz sıcaklığa en umutsuz anlarında sığınırdı. Hele de terkedilmiş çocuk yalnızlığındaki akşam hüzünlerinde... Bunu Sıla'ya hiç söylemedi. Nedenini kendi de bilmezdi. O Sıla'yı; gece gizlenip de karanlığa, gösterince yüzünü eve yayılan ıssızlıkta, işte tam o saatlerde severdi. Sıla'nın yanına uzanır, saatlerce yüreğini okşardı.  Yüzünü öper, zamanında onu acıtmış olmanın acısını sonuna kadar içinde hisseder, alnından öper, Sıla'nın yüzünde belli belirsiz bir gülümseme görürse, işte ancak o zaman uykuya dalardı. Sinan Sıla'yı özledi.  Duvarlara, eşyalara kazınmış her bir nefes, her bir kelime, her bir an, Sinan'a doğru koşuyordu. Sinan ürktü. Aklının koridorlarında açık kalan bütün kapıları teker teker kapadı. Hepsi menteşelerinden ardı ardına kırıldı.

Kutunun altındaki kare kartın üzerindeki pencere fotoğrafına uzun uzun baktı. Okuyup, okumamak konusunda tereddüt etti. Hiç masadan kaldırmadan, tek eliyle kartı açtı. Sıla'nın el yazısı titrekti...

İlk karşılaştığımız gece; insanları rahatsız eden olup biten değil, olup biten hakkında inandıklarıdır demiştin. Ben hep beni sevdiğine inanmak istedim, insan en kolay kendini kandırır ya...    Kelimelerimiz tükendiği gün, kendimi kandırmaktan vazgeçtim. Ne zamandı diye düşündüğünü biliyorum; üzerine konuşmadığımız o geceden sonra... Evde bir ses olsun diye her gece müziği açardım.

Her gece dönüp yüzümüzü duvarlara... Uykusuz gecelerde  saklandık uzunca bir süre. Dokunmaya cesaretimiz bile yoktu birbirimize... Söylesene Sinan, ne zaman küçüldük, ne zaman görünmez olduk biz birbimize? Nasıl bu kadar yabancılaştık söylesene? Belki gölgemiz uzar da dokunuruz birbirimize diye, inatla yakardım mumları her gece evimizin orta yerinde. Dokunuruz da, sanki bir caddenin ortasında telaşla koştururken birbirine çarptıktan sonra önemsizce bir ağız alışkanlığı ile pardon diyen insanlar gibi, tek bir kelime söyleriz birbirimize diye umutsuzca bekledim.

Ama artık gitmek gerek Sinan... Sen de biliyorsun, ne senin acını ne de kendi acısını kaldıramaz daha fazla bu yürek... Sen de bilirsin onun kocamanlığını; bir serçeninki ne kadarsa o kadardır işte. Bir avuç kadardır nihayetinde...

İnsanları rahatsız eden olup biten değil, olup biten hakkında inandıklarıdır demiştin ya, senin inandığın gibi pencerenden bakamadığımdan değil, tam da aksine o pencereden bakıp da gördüklerimden dolayı gidiyorum ben... Kendi yürek penceremden gördüklerimin güzelliğini bildiğimden gidiyorum en çok da... Ki o pencereden bakmaya devam etseydim hep inandığım Sinan'ı görecektim. Keşke bir kez olsun sen de benim penceremden bakıp, benim Sinan'ımı görebilseydin. Mutlaka, mutlaka en az benim kadar severdin. Çok severdin...

Sinan o gece ilk defa Sıla'ya kapadı gözlerini, hayata kapar gibi...
Şimdi ne elleri vardı Sinan'ın ne de gözleri...

Koca bir yüreği vardı.
Sağ eliyle sol yanını tuttu.
Ağlamadı.

Ain't No Sunshine





_____________________________________________________SON___________
Fotoğraf / deviantART