Fotoğraf / Jacek Gasiorowski
Oldum olası sevmişimdir camı. Cam objelerin ve eşyaların, hele de üfleme camlarsa, bambaşka yerleri vardır bende. Bu fotoğrafı görünce, evdeki cam şişelerim geldi aklıma. Koyu yeşil olanlar bende var, açık yeşil olan da... Büyük iki kahverengi, eski evde kaldı. Mavi olanına rastlamadım, denk gelirsem mutlaka almalıyım.
Geçtiğimiz yıllarda, yuvarlak, kocaman yağ şişelerinden ve ekmek teknesinden istemiştim. Sağolsun bir aile dostumuz, kendi araştırması için dağ köylerini gezerken birer tane edinmeme vesile oldu. Yağ şişesi, yılbaşı çamı süsleme ışıklarının içine konulması sureti ile aydınlatmaya dönüşürken, diğer şişeler ise içlerine konan kurutulmuş bitkiler ile dekoratif amaçlı olarak duvar dibine dizildiler... Şimdilerde onların dizildiği o duvarda en sevdiğim tablom duruyor. Ekmek teknesine gelince, ondan bir dergilik yaptım kendime, L koltuğumun hemen yanında aldı yerini, içi dekorasyon dergileri ile dolu. Nasıl da seviyorum dekorasyonu, farklı objelerle farklı ayrıntılar yaratmayı... Hep düşünürüm, farklı bir bölümde okusam yolum nice olurdu şu yeryüzünde diye. Bugün iş yoğunluğu az, bende laf bol anlaşıldığı üzere. Pek bir "bak blog bugün ne oldu biliyor musun" tadında olduğum bile söylenebilir kolaylıkla. Hatta ben bu kıvamda yazayım bir kaç satır buraya:
"Merhaba blog... Bugün sabah yataktan kalktığımda, içim yine ve yeniden kıpır kıpırdı. Aşk güzel şey :) Sevgiliye en kocamanından bir öpücük verdim uykusunda. Gözünü hafifçe aralayıp, sen miydin dedi. Ala ala... Başka kim olabilirdi ki... Sinirlenmedim. Gülümsedim ve sana kim lazımdı dedim. Valla, dedim yani... Ama sinirlenmedim. Belli ki bir rüyadaydı ve ne yazık ki rüyasında gördüğü ben değildim. Neyse blog, hiççç moralimi bozmadım. Kalktım, en güzel giysimi giydim. Saçlarımı taradım, makyajımı yaptım. Kocaman bir gülümseme kondurdum yüzüme, bir kahve yaptım kendime. Kalktı kokusuna. Bana yok mu dedi. Aaa sen evde miydin dedim. Evet dedi. Anlamadı nazire yaptığımı. Hıh... Anlasa, dişimi de kırardım ben onun için... Amannn blog. Aşk güzel şey :) Umursamadım, bir öpücük verdi. Bana mıydı dedim. Ala ala... Başka kime olabilir ki dedi. Ay blog, galiba benim sevgilim saf. Valla, bildiğin saf işte. Sonra araba ile işe gelirken blog, düşündüm. Evet, düşünebiliyorum blog. Bak dilim varmıyor ama blog; galiba saf olan benim. Evet, blog, evet. Saklama söyle yüzüme. Bir adam, senin yatağında uyanırsa ve aaa sen miydin derse, bunu nasıl saflıkla açıklayabilirim ki ben blog. Ben saf olsam iyi blog, bak çekinme söyle, kırılmam bak valla. Söyle, aptalım dimi blog. Aptalım ben blog. Ama aşk güzel şey be blog :)"
Bu şaşkın haller bana ait değiller. Az önce telefonla görüştüğüm bir arkadaşımın anlattığı olayı, biraz da abartarak blogla paylaşan yeni yetme olayım istedim. Bu hallerden sadece "Aşk güzel şey..."i çok hissederek, bilerek ve yaşayarak ben söylüyorum, gerisi dediğim gibi şu anda kendiyle kavgalı bir arkadaşıma ait.
Bir yürekteki varlığın sürdürülebilir olması, bir parça da kavga etmeye değer şeylerin hala varolmasında saklı değil mi?
Tamam, tamam blog, kızma, ağır abla olup, ahkam kesesim yok. Sadece, aklıma bir hikaye geldi... Dur onu da paylaşıvereyim seninle.
Genç bir çift, şehrin lüks restoranlarından birinde yemek yerken, sessiz ve sakindirler. Öyle ki, dışardan bakan gözler onların birbirlerini tanımadıklarını bile düşünebilir. Başları önlerinde; birbirlerine gözleri değecek de konuşmak zorunda kalacaklar diye, hiç kalkmıyor neredeyse. O sırada cam tarafında oturan başka bir çiftin biraz yüksek dozlu sesleri giderek yükselerek gelip bizimkilerden erkek olana çarpıyor. Bu durumdan rahatsız olduğunu önce 'cık cık'larla, daha sonra da 'pes yani' gibi bir sözcükle dillendirince erkek, kadın dayanamıyor ve gözleri gözlerini delecek şekilde dik dik bakıyor eşine ve söylüyor masayı terk etmeden önceki sözlerini: En azından onların, hala uğruna kavga edecekleri birşeyleri var.
Kıssadan çıkarılamayacak hisse: Kavga iyi birşeydir...
Çıkarılacakları ise sizler zaten çıkarttınz değil mi?
Bugün de bitti blog. Bi de blog... Aşk güzel şey be blog... Valla bak :)
