Bu yıl hep böyle oldu. Hadi dedik... Dönüş yolunda hep bi "iyi ki" yi doladık dilimize... Yolun çıkmadığı zaman da oldu, yolun bi vahaya çıktığı da...
Balıkesir'den çıkıp Gelenbe'ye doğru uzanan yolda bir benzin istasyonunda durduk, biraz tuvalet molasıydı biraz da nefes almaktı maksat... Kim nereden bilebilirdi ki yolun ilk "iyi ki"si ile karşılaşacağımızı... Naneli bir limonata uğruna gönlümüzü orada bırakacağımızı...
Sonrasında bir huzur denizi ile buluştum,
yol bitmişti,
durakların en güzeli anne baba yanında,
güvenli bir limanda aldık en derin nefesi...
Sonrası hep bir güzellik,
hep bi keyif,
hep bi anne sevgisi, hep bi baba şefkati...
Sımsıcak güvenli bir yuva sıcaklığı...
Dönüş vakti bi selam edip denizin en mavisine,
en temizine ve şansımıza en sonsuzuna, düştük yine yollara...
Yol ulaştırdı beni dağ evinin rahat bir köşesine,
uzandım hayallere,
yepyeni yolların, dağların, ağaçların, denizin ve suyun, toprağın ve insanların
sıcağında uyudum bir süre...
Yol dedim,
yol aldım,
yol verdim kendime...
Hayatta hiç bir şey planladığın gibi olmuyor! yaşayarak gördük bunu bir kez.. bu yüzden plansız programsız ne çıkarsa bahtına en güzeli.)
YanıtlaSilVe bu yolculuk pembe çiçekli güzel insanları...pırıl pırıl tertemiz bir denizin huzuru ve dinginliği içinde en sıcak limanı kavuşturmuş sana.. içine çektiğin bu nefes gelecek günlerine ferahlık katmaya yeterli olacaktır Evren'cim..
Bu güzel fotoğraflar benim bile içime ferahlık kattı:)
Sevgilerimle..
yalnız o masanın bulunduğu bahçede bulunan herkeste hep bi sevinç, dilinde hep bi iyi ki olur yani : )
YanıtlaSilne mutlu...
belki de her şey olmasını istediklerinde boğuşmak yerine, olanla yetinmeyi ve mutlu olmayı öğrenmeyle başlıyor esmir... sonrasında turuncu bir balon pembe bir buluta çarpıp bembeyaz bir denizle oynaşıyor... insan sevmeyi öğrendikçe, sevdikleri ile karşılaşıyor sanki.
YanıtlaSilben buna anne eli diyorum cem... iyi ki ;)
YanıtlaSil