KUTLU OLSUN

23 Nisan

Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız

Kutlu Olsun

Atatürk kimi sevdiklerine, "çocuk" diye seslenirdi. Atatürk'ü hep gözleri ışıl ışıl, yaşama sevinciyle dolu bir çocuk olarak düşünmüşümdür.Çocuk olabilmek, çocuk kalabilmek: Yeni, yaratıcı, meraklı, araştırıcı olmanın eşiğinde durmak değil midir? Bakmayın siz ruhbilim öğretilerinde dile getirilmeye çalışılan "içimizdeki çocuk" kavramı içinde tutulmaya zorlanan çocukluğu: Çocukluğun kuram aşın bir niteliği vardır. Kitap okunarak çocuk olunmaz. Çocukluk bir karakterdir. Elbette, bir ölçüde edinilebilir, İnsan çocukluğu keşfedebilir, ona ulaşmaya çabalayabilir. Nietzsche'nin Zerdüşt'ü üçlü evrimden söz eder: Sırasıyla, deveyken aslan, aslanken çocuk olmak: Evrimin bir anlamda ucunda durur çocukluk. Deve, isteyince çocuk olamaz. Çocukluk, yaşamın bir döneminde yaşanıp, yitirilir biyolojik olarak. Ruhun çocukluğa ulaşması ise, özgürlük ister, bağımsızlık. Ruh bağımsızlığına erişemeyenler çocuk olamazlar. Boynu bükük, bağımlılığı alışkanlıklarla yaşayan insanlar haline gelirler. Olgunluk, bana sorarsanız; çocukla yaşanan olgunluktur. Atatürk çocuktu: Yeniliğin, dönüşümün yılmadan ardında koşabilen, düş dünyası geniş, meraklı, araştıran. Atatürk çocuktu ve Cumhuriyetin çocuk kalmasını istedi hep: Her dem taze, her dem devingen, keşfedici, yaratıcı.(1)

_______________________

(1) Prof. Dr. Ahmet İnam (MPM Anahtar-Nisan 2003-Sayfa 20)(Cumhuriyet Bilim Teknik, s. 81)

(2) MUSTAFA KEMAL ATATÜRK’TE ULUSAL EGEMENLİK ANLAYIŞI - Vaktiniz olursa okursunuz diye

KAYIP

Yüzümde kalan bir parça gülümseme
Yanılgılar yaşatıyor bana
İçimdeki devamına ulaşılamıyor olmak
Düşündürüyor beni son zamanlarda

Gülüşümü kaybettim dostlar
Bulursanız tez elden haber gönderin bana
İçimde bir yerlerde daha fazla büyümeden umutsuzluğun karalığı
Yerine koymam gerek gülümsemelerimin parlaklığını

Ve gözlerim ışıl ışıl olmalı yine ve yeniden
Aşık oldum zannetmeli bakan bir daha bakarken
Umut en yüce aşktan bile daha anlamlı kılarken bakışları

Bilir misiniz ey dostlar
Ölüme yakın durur umudu olmayanın haykırışları

_________________________________________________

Fotoğraf / effervescent perspective © Jennifer Short

ŞAPKA

Sen şimdi öyle oturuyorsun ya elinde bir sigara, diliyorsun ya gün geçsin, akşam olsun, karnım doysun yeter bana. Farkında değilsin. YAŞ ALIYORSUN. Bir gün önüne koyacaksın şapkanı, bakacaksın yaşanmışlıklara... İstemek yetmez sahip olmak için, bileceksin artık o yaşta.

Bazen yönünü değiştirmek lazım akışın: Kanatların olmasını isteyerek bir ömrü heba etme lüksün yok SAÇMALAMA ama kanatları olduğu için kuşlara yem verebilirsin mesela ve gökyüzünde süzülebildikleri için onların kanatlarına yükleyebilirsin umutlarını. Onlar taşırken sıcak diyarlara senin umutlarını, belki dinlendikleri bir zamanda umudunu gerçek yapacak biri gelir o anda kuşların yanına. Yüklediğin umutları alıp kuşların kanatlarından, sırtlanıp bir adam gücüyle mutluluğu, gelip yanına dikilir karşına. Bilemezsin ama dilersin...

Umutlarını gerçek yapacak olanın sen olduğunu ancak şapkanı önüne koyduğunda fark edersin.

Bence vakit var… Sence?

________________________

Fotoğraf / 1x.com

SAYENDE OLDUM MAYHOŞ

hafif sarhoşum bu gece

biraz mayhoşluk var üzerimde
gelme üzerime içtim dibine kadar diye
güzelleşti dünyam ben içince
her gece içerim sanma sakın kendi kendime
her an seni düşünmüyorum ki ben içeyim aklıma esince


sen uzaklaştın rakı şişede bittikçe
yakınlaştı kalamarla karides birbirine
fonda çalıyor cantaloop ben duramıyorum yerimde
dans da edilmez ki meyhanenin orta yerinde
en iyisi gidelim kumsala meyhanede kim varsa gelsin bizimle
yakalım bir ateş hıdırellez niyetine
atlayalım üzerinden becerebilir miyiz ki bu halde
ya yanarsa eteklerimiz ulaşır mı ki ateşi yüreğimize

aman boşver düşünme

ne kül kalır geriye ne de sis ulaşır gökyüzüne


öperim ben seni bugün doğdun diye
neden şaşırdın ki sen yine
yoksa doğumgünün değil mi senin bu gece
olsun koy cebine, zamanı gelince öp kendini benim yerime
ne güzel içtim değil mi ben yine
görmedin mi beni gökyüzünde
küçük ayının yanında almıştım yerimi
tencereye benziyordum noktalarımı birleştirince


şimdilik bu kadar dile geldi içim
içim dedim de geldi çişim
of ne olacak benim bu daldan dala konan halim
anladım olmaz yazdığımdan şiir benden de şair

sabah kalkınca olur muyum dersin saçmaladım diye pişman
ben sevmem kadını şişman
kedinin tekiri iyidir, balığın lüferi
olsa da koydum satırları birbiri ardına, olmasa da
sanıyorsan dünya güzel
yanılıyorsun be adam
benim kafam güzel diye dünya güzel bu gece
hatta inan sen bile daha bir güzel geldin gözüme


bir daha okudum da olmamış bu satırlar birbirinin peşi sıra
sen düzenle istersen sil baştan heceleri

geceler de güzel olur belki
zaten son of a preacher man çalıyor fonda
kimse kaldırmıyor beni dansa
sahi bu gece değil miydi senin partin
hadi durma kaldır beni dansa
sarmaş dolaş olalım seninle mum ışığında


canın isterse bu gece doğumgünün diye
sarılıp uyuruz birbirimize
nerden gelmiştim ben bu şahane fikre
içtim ya güzelleştim bir iyice
haklısın uyumak gerek şımarmadan bir iyice
dur bir şarkı tutayım ikimize

hem senin doğumgünün değil ki bu gece

buddy guy çalsın uyumadan hemen önce
sesi duvarlarda yankılansın ain't no sun shine diye
sarılıp nefesine karışayım hülyalara dalmadan önce

gecenin sessizliğini bölsün nefesimiz, ben kadının olayım bu gece
nereden gelmiştim ben kadının olma meselesine

şarkıyı mırıldanınca hatırladım iyi mi
içme sebebim oldun aklıma düşünce
hafif sarhoşum bu gece içtim diye

mayhoşsam tamamen senin sayende

_____________________________________

Fotoğraf / 1x.com

ŞÖYLE BÖYLE

Bir dostun şöyle bir yazısına yazdığım yorumun bana böyle bir günü getireceğinden henüz habersizdim...

Kalktım sabah erkenden, başının belasıyım ben onun aradım uyku gözümdeyken. Hadi kalk gidiyoruz dedim mümkünse hemen. Nereye dedi. Kahvaltıya dedim. Neden ki rüyanda mı gördün dedi. Hayır ama dedim gitmek gerek. Dur bir duşa gireyim, giyineyim dedi, 15 dakikan var dedim. Kapısına dikildim. Nasılsın sen dedi, şöyle böyle dedim. Hadi sür bakalım anıları bizi nereye götürecek dedi. Hayat Lokantası'na gittik. Nasıl da keyifli herkesler, güneş girmiş içeriye. Ama ben gittim en kuytuda bir köşeye. Bir şey demedi bana, anladı halimi. Oturduk bir masaya. Huysuzluğumla keyfim karışmış ne yapacağını bilmez bir halde, gazete istedim önce. Sonra portakal suyu sadece. İçtim lıkır lıkır portakal suyumu, okudum gazetemi haşır huşur, sinir oldum bazı haberlere sinirden kaşındım hıtır hıtır. Hiç konuşmadık bir süre. Nasıl güzel bir Zeki Müren çalıyor fonda şarkı tuttuk tabi hem ona hem bana hem de anılara...

Sonra Zeki Müren başladı inceden inceden, bir damla yaş süzüldü gözümden.

Eşlik ettim şarkıya...

"Alım balım peteğim... Gülüm dalım çiceğim... Bilsem ki öleceğim gene seni seveceğim"

Baktı bana, eğdi kafasını, uzattı elini önce, ben oralı olmayınca; bir peçete uzattı, omuz kıvamında. Kahvaltılıklar geldi çeşit çeşit... Fasılım gelmiş dedim. İstanbul'a gidelim dedi. Gidelim dedim. Line'na da gider miyiz dedim. Nasıl yani dedi. Şöyle böyle bir ruh halindeyim ya hem rock dinleyesim var hem de fasıl dedim. Tamam dedi. İki gece kalırız. Bir gece fasıl, bir gece Line yaparız. Yedik ne varsa önümüze konan, şarkılardan tuttuğumuz fallar ağlattı diye, kahve içip fal baktık geleceğimize. Karanlık çıktı benimkisi, karışık çıktı onunkisi. Ne olacak halimiz dedim. Ne varmış halimizde dedi. Yok birşey dedim. Yok tabi dedi. Güneş iyi gelir belki dedik. Çıktık gittik lokantadan öylece. Teşekkür etmeyi unutmadık elbette.

Çimlere basmak gerek dedim yalın ayak. Bir de uzanmak toprağa. Yürüdük yeşilin içinde. Laleler renk renk olmuş sırıtıyorlar yanlarından geçenlere. Bir ikisine dayanamadık fotoğraf çektirdik birlikte. Çıkarttık ayakkabılarımızı ve uzandık çimlere...Kitap okuduk bir süre ve müzik dinledik birlikte. Güneş ısıttı içimizi ve ben bıraktım içimdeki çiyleri çimenlerin üzerine. Biri hızlıca kaçtı gitti bir lalenin üzerine. Çocuğun biri geldi, baktı laleye dikkatlice, seslendi annesine " bak ağlamış bu lale" annesi dedi "saçmalama çiy o"... Çocuk ısrar etti hayır değil diye. Annesi de ısrarcı olunca "çiy sabahları olur" dedi çocuk yüksek bir sesle... Annesinin bilmez haline sinirlendi epeyce... "Günün bu saatinde olsa olsa bir damla gözyaşıdır bu" dedi kendi kendine, koşmaya başlamıştı ki, karşılaştık. Açtı avucunu. Lalenin üzerinde buldum size ait galiba dedi... Nereden anladın ki dedim... Gözleriniz ne kadar parlak bir bilseniz dedi, yeni yağmış yağmurun izleri var hala gözbebeklerinizde... Teşekkür ettim kendisine. Ağlayan mor dallara gidip bıraktım bu sefer çiyi, kimse görmeden döndüm arkamı gittim hızlı hızlı...

Kimse bulmasa da kurusa artık gözyaşlarım derken, Buket Uzuner'in kitabını getirmiş yanında, o müzik dinliyor diye hemen bir fal bakıverdim kendime... Bir sayfa açtım tesadüfi... Cezayir'de yazılmış. Bencil bir adama yazılmış, eski ile yeni kadın üzerinden yazılmış. Olacak iş mi şimdi bu dedim. Attım kitabı kafasına. Sen yürüyerek gidersin artık evine dedim. Ama benim ne suçum var ki dedi. Almasaydın kitabı yanına dedim, yürüdüm gittim. Koşup yetişti ardımdan, uzattı bir peçete daha diğer omuzunun niyetine. Ağlamadım o ana kadar ama içimdeki hatırlatmıştı kendisini. Oradaydı... Orada kalmak istiyordu. Yol boyu konuşmadık bir daha.

Eve girer girmez yazmak istedim bugünü. Şöyle böyle bir ruh halindeydim ya, şu saat oldu bir şey değişmedi. Gün güzeldi, çimler de öyle, laleler rengarenk, sümbüller kurumuştu güneşe yenik düşüp toprakta. Pembe bir çiçeği hatırladım yol boyu gülümseyen. Gülümseyerek daldım bir uykuya. Gördüğüm rüya kalsın artık yarına...

ÇİY

Her sevme başkadır ya ve her sevilen hiç bitmeyecekmiş gibi yaşanır ya... Ama nedense bir yerde, yürekte kalmışsa iz, hiç beklenmedik bir anda, nefesinin sıcağında mesela çıkıp gelir, kokusu başkadır ve tadı ve teni ve hissi ve sesi... Başkadır işte...

Sen bilirsin o anda içinde bir yerde mesela yürekte sıkışıp kalır bir sızı. Ne aşağıya ne yukarıya gider... Parmak ucuna kadar titremekle, boğazına düğümlenmek arasında bir yerde sıkışır genelde...

Gitti , bitti diye düşündüğün an gelir mutlaka mesela şimdi mi nerede, bilemezsin... Bir gün yüreğe girmeye başladığında yeni bir aşk yavaş yavaş hareketlenir o durduğu yerde, yerini kaptırma telaşı ile kendini mutlaka duyurur sana. Buradayım, gitmedim, gitmek istemiyorum diye... Sonrası mı, sonrası yüreğin genişliğine kalmış... Her sevdaya bir yer vardır mutlaka yüreğinle sevebildikten sonra...

Çıkıp bir ormanda yürümek lazım bu kadar anıyı kurcaladıktan sonra... Her birini bir dala, çiçeğe, çimene, böceğe yüklemek lazım kabaran sevgi pıtırcıklarını bir çiy tanesi kıvamında havaya salmak lazım...

İyi pazarlar...

_________________________________________

Not: Bir dosta düşülen nottu kendisi, yazmak istedim yüreğimden geçti diye kendi kişisel alanıma da...

Fotoğraf / 1x.com

YÜREĞİNE YAKIŞAN

biliyorsun değil mi?

sen taşı sevsen bir çiçek filizlenir ortasında

öyle büyük bir yürek seninkisi

biliyorsun değil mi?

kazananı hep karşındaki olan bir oyun seninkisi

sen bu savaşı en başında kaybetme gönüllüsü

biliyorsun değil mi?

sesini duymaya, elini tutmaya hasret onca sevdalı varken

sen istedin gene bildiğin, tanıdık, acı denizlerde yüzmeyi

biliyorsun değil mi?

gün gelecek kaçınılmaz benzer sonla karşılaştığında

bir tek dostların olacak rakı masasında hayata söverken

biliyorsun değil mi?

sevdanın başka başka yazıldığı haller de var bu hayatta...

sevildiğin, değer verildiğin ve el üstünde tutulduğun

yüreğine yakıştığı gibi bir sevda dilerim sana

______________________________________________

Fotoğraf / 1x.com

TAVŞAN KAÇ, TİLKİ TUT

gözkapaklarım gözkapaklarına düştü önce

sonra bir yangın sardı ormanları

bir tavşan bir tilki ile bir olmuş kaçmaya uğraşırken

açmaya çalıştım gözkapaklarımı

tam da o anda yangını söndürmek için filler girdi ormana

koca hortumlarıyla söndürdüler yangını da

kırdıkları ağaçlar ne olacak diye üzüldüm ben sonrasında

gözbebeklerim gözbebeklerine değdi önce

sonra bir kıvılcım sardı yüreğimi

bir dudak bir dudak ile bir olmuş öpüşürken

açtım gözbebeklerimi bir iyice

bir baktım sen kapatmışsın sımsıkı aksine

vardır dedim bir bildiği, kapadım gözbebeğimi ben de

bir de ne göreyim içimde

orman dediğim yürek

yangın dediğim sevda

tavşan dediğim ben

tilki dediğim sen

fil dediğim ilişkimiz

ağaç dediğim duygularımmış

gözlerimi açtığımda ve gördüğümde karşımda seni

"senin ağaçların da kırılmış olabilir mi filler geldiğinde"

diyecektim ki...

küllerinden doğup başlamıştın bile uçmaya...

oysa ne zümrüttün ne de anka

hatta ormanın bile yoktu ya senin

peki neydin sen öyleyse...


galiba,
geçiyordun ve uğradın bir gece vakti düşlerime
gözkapaklarım gözkapaklarına düştüğünde geç kalmıştım gerçeğe
TAVŞAN KAÇ, TİLKİ TUT BİR OYUN DEĞİL MİYDİ SADECE...



___________________________________________________________


Fotoğraf / Vigilant © Elin Torger

ATAM

İNSANDI ÖNEMLİ OLAN

İNSANCA YAŞASIN İSTEDİN HALKIN

FARKLI BİR ŞEY DEĞİL

BUGÜN DE İSTEDİĞİMİZ

İNSANCA YAŞAMAK İSTİYORUZ

KORKMADAN

KORKUTMADAN

SUSMADAN

SUSTURMADAN

EZİLMEDEN

EZMEDEN

İNSANCA YAŞAMAK İSTİYORUZ

____________________________

Not:

Bu bir mimdir öykü'nün başlattığı...

Cumhuriyetimizin kurucusunu hatırlatıyoruz, unutanlara dilimiz döndüğünce...

ŞAŞIRMA

ŞAŞIRMA

"Önce sosyalistleri topladılar; sesimi çıkarmadım. Çünkü ben sosyalist değildim. Sonra sendikacıları topladılar; sesimi çıkarmadım. Çünkü sendikacı değildim. Sonra Yahudileri topladılar; sesimi çıkarmadım. Çünkü Yahudi değildim... Sonra beni almaya geldiler... Benim için sesini çıkaracak kimse kalmamıştı.”

Alman Papaz Martin Niemöller (1892-1984)

"Naziler geldiler. Önce komşularımı götürdüler, sonra yazarları, ses çıkarmadım. Sonra komünistleri götürdüler, ses çıkarmadım. Tekrar geldiklerinde sosyalistleri tutukladılar, götürdüler. Yine ses çıkarmadım. Beni almaya geldiklerinde, ses çıkaracak kimse kalmamıştı.”

Brecht (1898-1956)

BİR GÜN GELECEK

BENZER KELİMELERİN ALTINA

KENDİ ADINI YAZACAKSIN

AZ KALDI

ANNEME DÜŞSEL MEKTUPLAR - Vol.2

Garip şeyler oluyor anne, Atatürk'ü anmanın adı darbe yapmak istemek oldu bugünlerde... Garip şeyler oluyor anne, laik olmak yolunda atılan adımların hepsi geri tepiyor. Muhalif olmak, darbe yapmak istemekle eş değer tutuluyor bugünlerde... Anlamak zor anne, anlamak çok çok zor... Ergenekon dediler bir bombadan yola çıktılar, dalga dalga aydınları topluyorlar anne. Dedim ya garip şeyler oluyor bugünlerde... yasal haklar hiçe sayılıyor, önce insan bulunuyor sonra delil aranıyor mesela...

Balbay da içeride... Saylan da...Daha onlarcası alındı gerekçe göstermeden hem de... Anlamak mümkün değil anne...

Aklıma Balbay'ın 78'liler yazı dizisi geldi dün gece. Aradım buldum. Bu internet denen yeni nesil bilgi kaynağı harika bir şey aslında.
Bak o yazı dizisinde Deniz'in abisi ile de sohbet etmişti...

BORA GEZMİŞ:
"Deniz’lerin idamı gelecek kuşaklara gözdağı amacı da güdüyordu. Bakın biz 3 kişiyi asarız, acımayız. Bu tür hedefler koymayın önünüze demek istediler. Faydası oldu mu; kesinlikle hayır."

Balbay yazzısına şu kelimelerle devam etmiş

"Sonraki kuşaklar da Deniz’lerin hayallerini yerde bırakmadılar, onların ateşini tam ortasından tutup aldılar, ellerinden düşürmediler, ama elleri bedenleriyle birlikte yere düştü. Bora Gezmiş’le sohbetimizin soru-yanıt sıcaklığını çok fazla bozmadan aktaralım: buradan devam edebilirsin merak edersen annem. Hoş ben de kime diyorum sen zaten çoktan okumuşsundur ve içinde derin çok derin bir sızı vardır ya bugünlerde...

Garip şeyler oluyor anne bugünlerde daha önce de yazmıştım ama bir kere yazmak istedim büyük harflerle;

İçinde
Atatürk
Çağdaş
Laik
Demokratik
Eğitim
Devrim
Cumhuriyet
Hukuk Devleti
Vatan Sever
Özgürlük
ve hatta
Türkiye
geçen bütün cümleler
bir sonraki emre kadar
YASAKLANIYOR

DALGA DALGA

HALKIM SUSUYOR

NE ACI

DEĞİL Mİ ANNE

__________________________

Fotoğraf / 1x.com / love letters © umberto verdoliva