NE ZAMAN

ne zaman yalnız kalmaktan korksam ve sığımsan sana

ne zaman bir dost sesi duymak istese sesim

ne zaman gülmüyor ve ağlıyorsam

yalnız bıraktın beni

oysa sen

sen hayata küstahça tavırlar takınan yüreksiz kul

ağlarken yanında olmaya çalıştım sadece

sakladım gözyaşlarımı seninkiler daha değerli diye

şimdi sen gülüyorsun

ve gözümde iki damla yaşla sığınıyorum limanlarına

ben gülerken dostuz da

ben ağlarken bu kaçmalar niye

sorarım sana

sadece ben gülerken mi dostuz birbirimize

şimdi daha çok ağlar oldum halimize

şimdi hayata sövmek istedim işte

_____________

Fotoğraf

EŞELENDİM (**)

Su balıksız olur, balık susuz olmaz.

Arif Nihat Asya

Sabah ofise gittim. Arkadaşım iyi gözüküyorsun dedi. Makyaj yapılmış... Özenle giyinilmiş DE merak ettim ruhun nerde dedi. Geliyor yolda dedim. Bir yere uğraması gerekti. Baktım ikna olmadı devam ettim. Biraz gecikecekmiş az önce haber verdi. Meraklanma öğleni bulmaz gelir dedim.

Radyodaki ses:

Nesine yar nesine

Ölürüm ben sesine

Dış Ses:

Yazıyı bekliyorum hala... Bitmedi mi?

İç sesim:

Bir daha vursa idi

Nefesim nefesine

Arkadaşımla göz göze geldiğimizde anladım onun da iç sesi benimki ile aynıydı. Gözler dolmuştu gene. Birbirine benzer hikayelerin benzer baş kahramanlarıydık biz. Anlardık ruh nerede kalmış, beden nerede. Gidiyorum dedim kendi odama. Bugün çalışmak ve herşeyi unutmak günü.

İç sesim tüm koridor boyunca bana eşlik etti.

nesine yar nesine

ölürüm ben sesine

bir daha vursa idi

nefesim nefesime (*)

Masama oturmaya fırsat bile bulamadan telefonum çaldı.

Telefondaki ses: (hani az önce karşılaştığım ruhumu soran ses)

Su balıksız olur, balık susuz olmaz bilir misin.

İç sesim:

Bilirim. Ben denizde bir balıktım önce.

Bilmediğim denizlerde yüzdüm.

Korkusuz ve özgürdüm.

Alışıktım medcezirlere.

Bir gün deniz gitti ve dönmedi.

O gün anladım ki

Su balıksız olur ama balık susuz olmazmış.

Başka Bir Dış ses:

Evren hanım bu evraklarda imzalarınız eksik sisteme giriş için imzanıza ihtiyacım var.

Telefondaki sese cevap veren kendi sesim:

Çalışmam lazım. Bu gün çok iş var. Bi de unutmadan senden nefret ediyorum.

__________________________________________________

Gün içinde ne çok şey yaşar şu yürek. Ne az bilir karşımızdakiler. Ve hatta yanımızdakiler. Maskeler takarız tıpkı şapkalar gibi. Şapkaları çıkarıp maskeleri düşürünce ANLARIZ. Bazen ruhu rahat bırakmak gerek.

BIRAKIN GİTSİN. Onunla uyusun. Ağlasın. Sevişsin. Hatta kavga etsin. Gelir telaşlanmayın. MUTLAKA geri gelir. Ruh yüreğin sesine kulak verir. Ruh geri dönüş yolunu illaki bilir. Ruhumuz huzur bulunca; kürkçü dükkanı gibi dönüp dolaşır gene yüreğimize yerleşir.

____________________________________________

İlk Yayın Tarihi / 02.12.2008

(*) karacaoğlan

(**) Yazının adı yazı ile ilişkilendirilmemiş olup, durumdan fazife çıkartılmıştır. Durumdan vazife çıkartmak da bir dostun duruma yaptığı yoruma özeldir. Aslında başlık bir çeşit durum komedisidir.

4 SUAL

-BİR-

Biz mi kelimelere fazla anlamlar yükledik

Yoksa kelimeler anlamını mı yitirdi şimdilerde?

___________________________________

-İKİ-

Yürek yalan söylemezse

Sözlerdeki bunca yalan niye?

___________________________________

-ÜÇ-

Cevabı umursamıyorsa

Neden sorar insan, var mı bir istediğin diye

___________________________________

-DÖRT-

Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmayın derlerdi eskilerde

Yüreği olmayanlar sevmelere kalkıyor bugünlerde, tuhaf değil mi sizce de?

__________________________________

FARKIN YOK

Ne zaman ağlasan telefonun diğer ucunda beni bulma telaşındasın.

Ne zaman mutlu olsan telefonun diğer ucunda ben varım diye bozuluyorsun.

Tuhaf olan ne biliyor musun?

Ben senin telefonun diğer ucunda olmanı bir başkasının varlığına yüklediğim anlamdan değil de sana yüklediğim anlamdan dolayı istiyorum. Bu nedendendir ki; ben ne zaman telefonun bir ucunda olsam, sen diğer ucunda olduğunda mutlu oluyorum.

Sense...

Senin diğerlerinden farkın yok...

Sen diğerleri gibi başkasına yüklediğin anlamlar havada kaldığında bana sarılıyorsun.

Sarılma bana...

Sarma...

Sevme...

Yok yalan söyledim.

Sarıl bana..

Sar beni...

Sev-

- emezsin ama en azından dene...

_________________________________________

BAZEN

suskunluğum saygı duymaya çalışmaktan

çığlığım kulaklarında lal olsun

ve bir gün ihtiyaç duyarsan diye penceremi açık tutacağım gelişine

ve ağlamayacağım gidişine

bilirim

ve

inanırım

bazen gitmek gerek

yazdım önce ve sonra BAZEN döküldü dilimden...

bazen gitmek gerek

bazen kalmak

bazen bırakmak gerek

bazen sımsıkı sarılmak

bazen uzakmak elini

bazen çekmek

bazen bakmak gerek

bazen görmek

bazen her gitme bir parça içe dönüştür

bazen her kalış bir parça gitmektir kendinden

bazen sevgiyle kalır insan

bazen gözleri bulut bulut

üzülmedim desem yalan olur gidişine

ağlamadım desem inanmazsın sözlerime

bazen yalan söylemek gerek

bazen inanmak söylenene

bazen gitmek gerek kendinden

bazen kalmak kalanınla kendine

üzülmedim desem yalan olur gidişine

beni kendime bırakış şekline

ağlamadım desem inanmazsın sözlerime

bazen inanmak gerek söylenene

bazen sözler söylemek gerek gidenin ardından
bazen lal olup kalmak geride

____________________________________

Bu şiir inanılmaz kadına atfedilmiştir.

Adı ile müsemma gitmek istemesine...

_______________________________