15 Temmuz 2011

Evlilik Bir Sürpriz midir?




Zaman zaman dilek tutarsın ya içinden, bazen de öylece aklından geçiveren bir cümledir ve bazen bir isyanın ortasındaki bir cümlende saklıdır ya dileğin... Tanrı'nın işi gücü yoktur, böyle zamanlarda duyar seni. Sen isyanını hatırlar dileğini unutursun... Sen aklından geçirdim zannettiğinde yüreğindendir aslında geçen ve dedim ya işte, Tanrı sen fısıldarken duyar sesini. 

Duyar ve bekler... Sen de beklemeyi bilirsen, sürprizler olur yaşamda. Sürpriz öyle büyüktür ki, ağzından çıkıverir "bak sen şu Allah'ın işine" cümlesi... Farkında değilsindir ama senin işindir o. Sen diledin diyedir. İstedin ve sabırla bekledin diyedir. Belki bir gündür... Belki koca bir ömürdür. Sen sen olmayı bıraktığın, o da kendinden vazgeçebildiği içindir olan biten ne varsa... Bir olmak derim ben buna. Ondan dileyip, Ona dönüşmektir sürprizin aslı; Aşk olmaktır bir bakıma...


10 Temmuz 2011

Düşün Ayrıntısı

Bazen detaylarda kaybolur insan...

Kendi kendime geçen bir günü düşündüm gece gece
Kendi kendine kalınca insan
Daha fazla düşünecek şeyleri olur
Geçmişi düşünür
Şimdisine bakar
Geleceğine düş kurar


Baksa bile görmez önünün ilerisini...

Öylesine gömülür ki geçmişe
Şimdiye ve hatta geleceğe
Göremez burnunun ucunu

Böyle zamanlarım çok oldu
Dönüp bakıyorum da hep görmek istediğim gibi göreyim diyeymiş çabam

Deki gördün mü

Gördüm

Ama neyi...

(Buradan söylememe bence sen de müsaade etme)




Adım adım yürürken geleceğine...

Şimdisini es geçen oncanızdan biriyim bugünlerde
Geçmişe tutunmayı bırakalı çok olmadı
Gelecekle ilgili düşlerimse halen dile gelmiyor
Şimdide alsam nefesimi gam yemeyeceğim
Senin anlayacağın bildiğim sokaklarda yeniden kaybolmuş gibiyim



Unutur resmin bütününü...

Hepimiz insanoğluyuz işte günün sonunda
Unutuveriyoruz resmin bütününü

Şöyle bir gerinip de yaslamak gerek sırtını
Manzaraya karşı açmak kollarını

Almalı yanına en sevdiğini
Senden gitmek aklına  bile gelmeyeni

Bakmalı uzağa
Ta ki resmin bütünü gözün alabildiğine
Gözün önünde uzanıncaya kadar



07 Temmuz 2011

Üzülmedim Demek Mümkün mü Sence

Dün gece içime kıvılcım düştü...

Çektiğim onca fotoğraf şimdilik elimde yok... Yoklukla birlikte aklımdaki onlarca anı da sanki uçup gitti. Yokluk koca bir delik oldu bulutsuz gecenin derinliğinde. İçine çekti ne var ne yoksa. Yıldızlar çıktı birden bire ortaya. Yazmak gerek dedim, fotoğrafı yüreğine çizerken, kelimeleri o çizdiğine iliştirmek... Ama ben çizemem ki...

Elimdeki 8 GB ve 2 GB iki ayrı küçük mavi SD karta baktım. Onlarla konuşmadım. Ama içimden "ne istediniz" dedim. Cevap alacağımı falan düşündüğümden değil elbet ama üzüntümü başka nasıl dile getiririm bilemedim. 

Diğer 2 GBlik SD kart ise içindekileri bırakıp sessizce uzaklaştı. Arkadaşlarının bana ettiğine bir anlam verememiş olacak ki, giderken onlarla bile vedalaşmadı. Belki de "sizinki de kartlık mı şimdi" dese, onlar  da insafa gelir ve içindekileri masaya usulca bırakırdı. Öyle olmadı. 

Biraz sessizce bakındım etrafıma. Elimdeki mavilikleri bırakıp kanepeye uzandım az zaman sonra, maille gelen fotoğraflarda aradım avuntuyu. Dışımda ararken içimde buldum dinginliği ve MAVİ böylece yazılmış oldu işte. İçimde bir yer serinledi, ısındığım sularımda kaldığım yerden yol aldım. Sokak sokak düz gittim, anı anı yokuş çıktım, huzur huzur koştum. Kendimce anıları böylece yüreğime çizdim. Kelimeleri onlara kanat yaptım. Maviliğin içinde süzüldüler ben gülümseyen turuncu bir manolya oldum. Olmaz deme insan hüzünlendiğinde, vakti evvel yüreğine değenlerin kanat çırpınışlarındaki sırra akıl ermez bence. Ara sıra üzülmekten vazgeçip, senden gidenlerin, sende bıraktıklarına sarıl sessizce. Kuşların kanat çırpınışları ancak böyle duyulur yalnız gecelerde. 









Mavi

maviliklerde kaybolsam... 

ya da uyuyup kalsam o kanepede
sen gördüğüm düş değil de gerçeğim olsan

bir düşünürsen eğer sonsuz denizleri
ya da gökyüzünün bulutsuz günlerini

benim dileğim bir toz zerreciği






05 Temmuz 2011

Gün




 Bazı anları diğerlerinden farklı kılan nedir ki...
Açılan kapılardan bakmanı sağlayan peki...
Nedir yüzünü durup dururken güldüren...




Pencereleri ve kapıları sevdiğimi söylemiştim hatırlıyor musun?
Gülümsemiştin.
Niye sevdiğimi hiç sormadın, ben hiç söylemedim.
O gülümsemeyi hiç gözümden silmedim.




Sisli günlerime güneş gibi doğduğun günleri belki de bu yüzden çok özledim.