Yüreğin Kadar Kork Benden

Aslında bir kuş gibi özgürdük, kanadımız incinmeden önce. 

Sonra tutunmayı öğrettiler bize, dikili bir ağaç sanıp kendimizi, saldık köklerimizi toprağa.

Oysa çırpınmak var doğamızda. 

Böyle kırıldı tek kanadımız, yani boşuna! boşu boşuna çırpındıkça. 

Kulağımda kuş sesleri, doğudan batıya...
Düşüncelerim derin, köklerim boyunca.

Kanatlarımda bir sızı
Kanatlarımda bir ağırlık
Kanatlarım
Kanadıkça
Köklerimden kopup
Eğiliyorum toprağa
Şefkatin kadar sev beni
Yüreğin kadar kork benden

Uçuyorum ben sessizliğin girdabında
Uçuyorum ben sensizliğin girdabında