Tutarlı olmamı bekleme benden.
Yüreğimin ve beynimin aynı anlaşmaya imza atması mümkün değil.
Sen konusunda anlaşamazlar anlasana.
Yüreğim senin iyi bir insan olduğunu sanıyor.
Beynim olmadığına ilişkin onlarca kanıt sunuyor.
Yüreğim sana acıyor.
Beynim kendime acımam konusunda geçmişi hatırlatıyor.
Tutarlı olmamı bekleme benden.
Bedenim seni çağırıyor
Aklım kendine gel diyor.
Aklım sonunda bir sınır çiziyor.
Akılla yürek anlaşacakmış gibi geliyor.
Hiç beklenmedik bir anda
vurucu cümle karşıma çıkıyor :
“Sınırlar başkasını dışarıda tutmaz, sizi içeri hapseder” (*)
Fotoğraf için bkz.
(*) Grey's Anatomy 1. sezon. 2 bölümden bir alıntı.
Koyduğumuz sınırlar asla bizim için değil bence. Başkalarına nerede duracaklarını anlatabilmek için. En azından benim inandığım masal böyle:)) Çok güzeldi. Yüreğine sağlık:)) Sevgiler
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilBugun blog'a yazdıklarınız tamda bir süredir içinde bulundugum durumu anlatıyor...
Yazınızı kendi sayfalarımdan birinde kullanabilir miyim? Tabi sizden oldugunu belirterek...
Bir süredir içinde bulundugum durumu bu kadar iyi tarif edebilen bir yazıyla karşılacagımı hiç düşümemiştim...
Yüreğinize,aklınıza ve elinize saglık hocam...
Efnan
@Haşim; Biliyor musun ben de senin gibi düşünüyorum aslında sınırlar konusunda. Ama geriye dönüp bir düşününce bazen bazı sınırların beni hapsettiğini gördüm. Teşekkürler ve Sevgiler...
YanıtlaSil@ Efnan; yazılarımı her zaman kullanabilirsin. Çok mutlu olurum. Ve inanıyorum sen çok daha güzellerini yazabilirsin. Sevgiler...