VAZGEÇMEK

İstediklerimizden vazgeçsek ve sadece elimizdekilerle yetinmeye çalışsak; daha az hayal kırıklığı daha fazla mutluluk bulur muyduk acaba?
Bazı hayallerin peşini bırakmak gerekir bazen.
Olmak istediğinle olduğun kişi arasında bir seçim yapmak gerekse hangisinden yana olurdu seçimin?

Elindeki ile yetinir miydin o anda?

***

Gecenin karanlığında penceremde yağmurun bıraktığı deseni seyrederken bunları düşünüyordum. Severek dinlediklerimden “Go Head On” çalıyor fonda ve ben düşünüyorum…

Kendim geldi sonunda kendime.
3 kere vuruşundan anladım.
Açtım kapıyı heyecanla…

Oturduk lafladık biraz

1. geçmişten
2. gelecekten
3. hayallerden

Bazı hayalleri unutmak gerek dedi.
Bazen vazgeçmek.
Ben hiçbir zaman tam anlamıyla vazgeçmedim.
Ama artık vazgeçmeliyim.
Kendim yanına umudu almış.
Hoşuma gitti ışığı. Gülümsetti beni. Öyle güzel hayaller kurdu ki kıskandım. Galiba seveceğim şu umudu. Anlaşacağız sanki. Hatta izin verirse tutunacağım ona. Bazen hayatta bildiğimizden vazgeçip bilmediklerimize sarılmak gerek. Bazen tam anlamıyla vazgeçmek. Kabullenmek…
Yeniden başlamak gerek.
Umutla
Yeni bir yıla...
Yeni bir yaşa...
Yeniden bir aşka…
Başlamak gerek.

Şu anda bana Eva Cassidy, What A Wonderful life ile eşlik ediyor. Ve ben şu an elimdekilerle mutluyum. Bu gece uzun zamandır ilk defa mutlu olduğumu hissediyorum. Bu gece yağmur ilk defa yeşertmek için yağıyor, hissediyorum. İçimde bir umut yeşeriyor artık adını biliyorum.