Dertleri Baloncuklara Yüklemek

Bir çocuk sevinci var içimde bugünlerde. Anlatacağım merak etme. Yeni bir oyuncak alınır ya, ya da çok istediğin o kırmızı rugan bayramlık ayakkabının alındığını ama henüz giymediğini düşün ya da düşün ki o oyuncak kutusu salondaki camlı büfenin üstünde; koltuğa çıksan dahi boyun erişemiyor ve üstelik ayakkabılarını giydin ama sokağa çıkmak için sabah olmasını beklemelisin. Anlayabiliyor musun ruh halimi.

Bekliyorum. Bugünlerde beni delicesine mutlu edecek bir şey olacak ve ben o gün bütün dertlerimi bir köpüğe yükleyip üfleyivereceğim havaya. Hayranlıkla seyredeceğim sonra onları. Hiç düşündün mü dertler de  güneşli günlerde bakıldığında belki de büyülğyordur insanı.

Dertler... 

Bazıları büyük bazıları ufak bazıları biz üflüyoruz diye büyüyor da büyüyor. 

Ama gğn geliyor illa ki kopup gidiyor. 

Dertleri bir kenara atmanın yolundan geçmişim de fark bile edememişim. 

Sanki bu yola çıktığımdan beridir derdim yok. 

Dedim ya yüzümde bir çocuk sevinci,

muzur bir gülümeseme, 

hayaller uçuşup duruyor yüreğimde, 

sanki kanatlarım var gibi hafif 

sanki içimde bir çeşme 

mutluluğa kavuşan huzur akıtıyor biteviye...

Kendi dertlerim de dahil olmak üzere,
dinlediğim her dertten 2 dolar atmış olsaydım cebime; rahatlıkla dünya turuna çıkardım.

Belki de kendim dahil hiç kimselerin dertlerini dinlemediğim içindir
içimin huzuru bugünlerde.

Belki de neyi duyuyorsan O'sundur.
neyi okuyosan
neyi dinliyorsan
neyi görüyorsan
O

Ben bugünlerde dertlerimin hepsinden
 teker teker baloncuk yaptım nefesimin yettiğince... 

Biliyorum büyüyünce gökkuşağı olacaklar
her ağlama sonrası yüzümde.

Toprağa yağmur değmese
çiçek açar mı sandım acaba ben bunca sene.