AŞK OLMALI

Nereye konacağını bilmeyen kuş misali oradan oraya kanat çırpışlarımı duyuyor musun?

Aslolan ne biliyor musun, kuşun konduğu yer ve an...

Neden biliyor musun, hayatın cennete dönüşmesi ancak böyle mümkün de ondan...

Dilerim çıkarsın karşıma, dilerim hayatını cennete döndürme şansını verirsin bana...

Ne dedin ki sen şimdi? Ne demeliyim ki bunun üzerine...

Kalkıp dans falan mı etmeliyim bilemedim ki?

İÇ DÖKME KÖŞESİ - MİSAFİR KABUL EDİLMEZ

Oturmuş koltukta hayıflanıyorum bir günün daha bitişine... Oysa güzel bir gündü, keyifli... Anlatacağım başka bir yazımda. Balkondayım Beklerim adıyla... Ama içimden gelmedi o yazıyı düzenlemek, resimler koymak, süslemek... Oturdum evin köşesindeki koltuğa, kırdım dizlerimi, açtım bir Norah Jones, yumuşak yumuşak dinliyorum. İçimdeki tarifi olmayan - üstelik malzemesi bile belli değil - skıntıyı atmaya çabalıyorum. Atılmıyor. Balkona çıkıyorum. Sevdiğim, gülümseten bloglarda geziyorum. Dağılmıyor. Giderek boğuluyorum.

Kendimin en kuytusuna gidip oturuyorum. İçimde bir sıkıntı. Bugün aldığım haberden belki. Belki kendime dokunan ucundan. Belki hayatı sorgularken takılıp kaldığım bir andan... Sebebi çok, sebebi yok hallerimdeyim.

Tarifi olmayan mutlu anların sonrasındaki amansız, yola gelmez, söz dinlemez hüzün çeşmesinin başında durmuşum da kırılan testilere bakıyorum sanki.

Güvenimi aldı benden, geceleri rahat uyumalarımı ve sabahlara mutlu uyanışlarımı

diye haykırıyordu, kendisine tecavüz eden adamla mahkemede karşılaştığında. Dizinin senaryosunu yazan daha önce tecavüze uğramadıysa nasıl olur da yazabilirdi tecavüze uğrayan bir kadının haykırışlarını diye düşünürken yüreğime edilen tecavüzün sonrasında benzer kelimelerle boğuştuğumu fark ettim.

Uzun zaman oldu. Tedavisine geç kalınmış bir hastalık şimdi bendeki... Oysa tedavi oldum sanıyorsun. Hazırım diyorsun. Çevrendekileri kandırıyorsun bir süre. Seni tanıyan dost arıyor, mutsuz, temkinli, kızgınlığını gizlemeye çalıştığı düşük tonlu sesi ile... Kendini kandırmaya daha ne kadar devam edeceksin. Daha ne kadar onarmadan ruhunu dayanabileceksin. Daha ne kadar yüreğini acıtabileceksin. Daha ne kadar acını saklayabileceksin. Daha ne kadar yaralı yüreğini onaracak birini arayacaksın. Gönüllü olur mu sanıyorsun sana biri... Demiyor da sen o telefonu kapattıktan sonra sorularla kalıyorsun başbaşa. Oysa dostun sadece "lütfen diyor lütfen yeter..."

Görünmez olmak istiyorum...

_____________________________________________________

Fotoğraf / 1x.com

ÇIKTIM BEN DÖNÜCEM

Düşünceler kararınca, sisli bir gözaldanması ile bakıyorum dünyanın bana sunduklarına...

Bu aralar içimdeki kız çocuğu çıktı dışarı dolaşıyor sokaklarda, umrunda değil dünya... Yalnızlıktan delirdi zaar diyecek mahaldekiler... Delirdi de ne yaptığını bilmiyor. Aman öyle desinler, ne akıllı ne mükemmel, ne şahane diyeceklerine, deli desinler... Ama bilmeyecekler; delirmek hayata tutunmaktır tam ortasından, öyle sıkı öyle sıkı tutunursun ki, parmakların ağrır, sonra kolların, yüreğine vurur ağrısı da delirirsin ağrıdan. Ama bu delilik hali, kusursuzluk halinden iyidir aslında.

Güneşle randevum var, anlayacağınız ben çıktım. Kendim gibi bir deli ile karşılaşma umudum var. Olmazsa, tanırım kendimi; çok sürmez dönüşüm. Düşünceler gene kararır zamanla ve ben gene dünyanın bana sunduklarını sisli bir gözyanılması ile görürüm ki böyle olmasın istiyorum. Artık böyle olmasın.

Ama şimdilik çıktım ben...

________________________________________________

Beni tanımayana not: Umutla bakmaktan yorulur da insan son bir umut hadi der ya kendine... Bu bir hadi yazısı aslında...

Ve dostum, ben farklı olsun istemiyorum mu sanıyorsun. Yorulmadım mı? Kızgınlığın öfkeden değil biliyorum, hissettiğinden... Ama iyiyim...

Ve kapı önünde oturup bulutlarla konuşan beni yansıtan fotoğraf ise 1x.com

OLDU İŞTE

Gün devrildi geceye

Gece devrildi yarısına

Nasıl olur deme

Oldu işte

Ben oradaydım

Gözlerimle gördüm

Yüreğimle ağladım

Diğer yarısı aydınlanınca

Sabah dediler adına

Nasıl olur deme

Oldu işte

Ben oradaydım

Gözlerimle gördüm

Yüreğimle ağladım

İlki korkudandı gözyaşlarımın

İkincisi mutluluktan

Sen beni bir tek sevdam için mi ağlarım sandın

______________________________

Fotoğraf

AKŞAM AKŞAM

Michael Buble, Call Me Responsible albümünden Me & Mrs. Jones çalıyor ve yaz akşamını aratmayan ılık rüzgar balkondaki yalnızlığıma arkadaş oluyor. Sohbete koyuluyoruz akşam akşam. Neden diyor, sevdim diyorum, nedeni yok... Tanımıyorsun bile diyor, gülümsetiyor beni diyorum, tanımam gerekmiyor...

Rüzgar dallara değdikçe çıkan sesi duyuyorum. Ya üzerse diyorlar, ya çok mutlu ederse diyorum... Ya ağlarsan diyorlar, ya mutluluktansa diyorum... Ya giderse diyorlar, ya gelirse diyorum...

O sırada rüzgarın yan evin tahta kapısını çarptıkça çıkarttığı sesi duyuyorum... Çok seversen, çok acırsın diyor, çok seversem çok mutlu olurum diyorum... Anlamazsa geçmez zaman diyorlar, anlarsa yetmez zaman diyorum...

Rüzgara kanan uğur böcekleri konuyor balkonuma, fısıldıyorlar kendi aralarında... Aşka aşık halleri öldürecek bu kızın bizi diyorlar, aşk olacaksa sonu denemeye değer ölüm bile olsa diyorum...Söylemezsen bilemez ki diyorlar, hisseder o beni diyorum... Yeterince istemiyorsun ki diyorlar, korkuyorum diyorum...

Earl Klugh, Heard It Through The Grapevi çalıyor... Living Inside Your Love albümün adı ve ben hayatın tesadüflerini seviyorum...

TENİNİ ÖZLEDİM

En çok sabahları özlüyorum seni. Hani ben erkenden uyanırdım da, sıcaklığına sokulurdum usulca. Dalardım tekrar kollarında uykuya. Sarmaş dolaş olurdu bedenlerimiz ve ellerimiz illa tutardı birbirini: Bırakma beni bırakmam seni dercesine.

En çok sabahları özlüyorum seni. Bacaklarımız birbirine dolanırdı da iki yaramaz kedi yavrusu gibi mırıl mırıl keyif sesleri çıkartarak başlardık ya güne... Kaç sabahtır böyle uyanmadım ben güne... Kendime sarılmalarım yordu beni, tutmalarım ellerimi. Yüreğimde bir soluksuz kalış, bir telaşlı uyanış güne. Sanki nefes almasam gözümü açtığımda ve kalkmasam yataktan çarçabuk... Başlayamayacağım yeni güne.

Bazı sabahlar teninin kokusu geliyor burnuma... Bir sızı bırakıyor, içimde bir damla gözyaşı. Aktı akacak hallerim vardır ya benim. Hani nefesime sokulursun da, avucunu yüzüme kapatır, yavaşça aşağıya kaydırır, sihirli bir dokunuşla gülümsetirsin ya beni. Avucunu özledim. Gelip değiştir içimi. Yok et sızımı, iki yaramaz kedi gibi mırıl mırıl uyanalım güne. İçimde bir gülüş saklı kalsın, sadece, sadece gözlerimi gören anlasın: Hala tenini özlediğimi...

ÖRSELENMEK - İLK - 8

ÖNCESİ...

Sakin olmayı öğrenmem lazım dedi, apartmanın basamaklarını çıkarken. Alkolun ve Görkem'in etkisi ile birlikte sarsılan bedenini taşımakta zorlanıyordu. Sağa sola yalpalandı bir iki, asansöre binmediği için kızdı kendine, söylendi evin kapısına geldiğinde... İçeri girer girmez mutfağa yöneldi ve koskocaman mavi cam bir bardak alıp, buz gibi bir su koydu kendine. Balkona çıktı, derin derin nefes aldı ve içeri girip bir sigara alıp tekrar balkona çktı. Balkondaki taburenin üzerine oturdu. Gecenin serinliği vursada tenine umursamadı. Nasıl olsa bir sigara içimlik kalıp sımsıcak bir duşa girecekti. Güleç yüzlü adamı, telefon konuşmalarını, gizemli telefonu ve Görkem'in hatırlattıklarını unutup, kendisine uyuyacaktı o gece.

Küvetin musluğunu açıp giyinme odasına gitti. Temiz bir gecelik aldı sadece. Geceleri çıplak uyumak en sevdiği şeydi. Yaz olsun kış olsun iç çamarı giymeden giyerdi geceliğini. Geceliği illaki saten olsun isterdi. Döndüğünde küvet dolmuştu. Musluğu kapattı.2-3 mum yaktı ve bir tütsü. Işığı kapattı. Duşa girip yıkandı ve sonra küvete uzandı. Banyo köpüğü koyup, iyice köpürttü. Banyo minderini kafasının altına koyup, gözlerini kapadı.

***

Sabah uyandığında kendini iyi hissettiğini fark etti. Bir kaç gerinme hareketi ile yataktan kalktı. Mutfağa yöneldi. French Press içmek için su ısıtıcısını çalıştırdı. 2 ölçülük pressini çıkarttı. Fındık aromalı olan iri öğütülmüş kahveyi seçti. Balkonun kapısını açtı. Dışarıda yağmur havası vardı. İşe gitmek için ne kötü bir gün diye düşünürken, haftasonu olduğunu fark etti. Ayrıca dün telefon eden yüzü olmayan sesle görüşme kararı almıştı. Bu kadar tanıdık olup bu kadar yüzünün gözünün önüne gelemeyişine biraz da şaşırarak, olayları kavramaya çabalıyordu.

Yağmurun belli belirsiz atıştırmasına aldırmayıp balkondaki taburede içti kahvesini. Biraz da toprak ve çimen kokusunu içine çeke çeke. Ne güzel de gelmişti o sabah kahve kokusu burnuna. Gününü planlamaya çabaladı. Ama kafası çalışmak istemiyordu. Yavaşlatılmış film karesi gibiydi düşünceleri. İçeri girdi, kalemi kağıdı aldı eline. Özenli bir not yazma telaşında ufak bir kağıt alıp önüne; 1 Cumhuriyet, 2 Ekmek, 3 Süt, 4 XX Kaşar yazdı. Kapıcı Salih Efendinin alabilmesi için kapıya özenle yapıştırdı. Bir kahve daha koydu kendine. Ajandasını açtı.

20:00 Yemek, ANNELERİ DE GELİYOR...

Notu gördü. Sinirlendi. Kapattı ve mutfağa girdi. Kahvaltılık birşeyler çıkarttı. Önce bardağı düşürdü, allahtan kırılmamıştı, aldı yerden. Sonra buzdolabının kapağını açtı. Kahvaltılıklara şöyle bir baktı. Kahvaltı partisi versem ancak biter bu malzemeler. Elimin ayarı yok benim diye kızdı kendine. Domates, biber, roka, maydanoz, taze nane, yabani semizotu çıkarttı. Domatesler elinden düştü önce, kaldırdı onları yerden. Tam tezgaha yanaşmıştı ki, biberler düştü bu sefer, onları da kaldırdı yerde. Düşe kalka kahvaltı hazırlıyorum hadi hayırlısı dedi. Sonra çıkarttığı malzeme bolluğuna bakıp güldü.

Kapının çalınışına telaşlandı, onun gelmiş olma ihtimaline heyecanlandı ama aklına siparişleri geldi. Salih Efendi, bir Cumhuriyet Gazetesi, iki adet ekmek, üç kutu süt ve dört paket kaşarın olduğu torbayı uzatınca gülmemek için kendini zor tuttu. Artık kesinlikle kahvaltılı parti vermesi gerekecekti. Bir tepsiye hazırladığı malzemeleri koydu ve balkona geçerken, sehpanın üzerinde duran bir türlü kapılıp gidemediği kitabı gördü. Tepsiyi balkondaki masanın üzerine bırakıp kitabı aldı ve küçük bir not kağıdının üzerine: Bazı kitapların okunması için uygun zamana ihtiyaç vardır, yazıp, kitabı kütüphanesine kaldırıyordu ki; son bir fal dedi: saat 9'du ve haftanın 6. günüydü. 9. sayfayı açtı ve 6. satırı buldu:

Çantasını ve kitabını alarak limandaki çay bahçelerine gitmeye karar verdi.

Kapattı kitabın kapağını. Kaldırdı raftaki yerine. Aklına takıldı satır. İstemek yetmez unutmak için dedi. Balkona vuran güneş yerini gölgeye bırakmıştı. Kahvesinden bir yudum aldı... Daldı derinlere. Baktı gözün görebildiği en uzak noktaya:

Güleç yüzlü adamı gördü. Modadaki çay bahçesine oturuyorlardı. Adam ilk kez o anda düşmekten korkma sakın, ben hep yanında olacağım dedi. Dönüp öpmüştü bir de yanağıyla dudağı arasında bir noktadan. Adama kanan kendini, en ihtiyaç duyduğu cümle bir çırpıda kulaklarına çarptığında parıldayan gözlerini gördü.

Dejavu dedi...

Devam Edecek... ___________________________

Fotoğraf / 1x.com

KİLİT

kilit üstüne kilit vuruyorum

sesime soluğuma

yüreğime ruhuma

yenik düşmek istemediğim heyecanlarıma

duysan içimden yükselen çığlıklarımı

anlardın sevebileceğimi

seni umarsızca

________________________

Fotoğraf / Kilitli Kapı

ÇİÇEK EKMEK AŞK BİÇMEK

Tohumları yüreğimde papatyaların

Ekmek için geliyorum umutlarımı

Tohumları yüreğimde kırmızı güllerin

Yaşamak için aşkların en güzelini

Tohumları yüreğimde frezyaların

Gelin çiçeğim olsunlar istiyorum beyazlar içinde

Tohumları yüreğimde çimenlerin

Uçsuz bucaksız bir huzur hissedebilelim beraberken diye

Tohumları yüreğimde gelinciklerin

Ama ekmeyeceğim onları ilişkimize

Bir rüzgarla savrulmasın taç yaprakları

Kısa olmasın ömrün bende

Adını bilmediğim bir çiçek açtı şimdilerde yüreğimde

Adı aşk olsun istiyorum

Adın aşk olsun senin

Tohumunu ne zaman bıraktığını bilemediğim

______________________________________

Fotoğraf / In the setting sun © Anna Engberg

GARİP DURUMLAR

Alışmışım biliyor musun, laflamalarımıza...

Laflama ne mi?

Hani ben yazarım, sen yazarsın...

Bazen sen yazarsın, ben yazarım... Gelip gidip bakıyorum bir mesaj var mı senden diye... Yok... Sonra bir mesaj bırakıyorum, aklına gelirim belki diye... Meraklanıyorum... Yanlış bir laf mı ettim diye... Geçmişte bıraktığım izlere bakıyorum ve senden bana kalanlara...
İp ucu arayan bir dedektif titizliğindeyim adeta...

Garip bir durum aslında... Seni hiç tanımadan içtiğimiz şaraplar geliyor aklıma ve yıllardır tanıyormuşuz gibi takılmalarımız... Hiç görmedik birbirimizi ve hiç bilmiyoruz sevdiğimiz renkleri... Bazen senle ben aynı pencereden bakıyoruz. Bazen senin kelimelerin benim kelimelerim oluyor. Sence de garip değil mi? Uzaktayken yakın olmak ve bilmek orada olduğunu.

Sahi söylesene en sevdiğin rengi?

Ve en sevdiğin yemeğin hangisi olduğunu?
Korkuların var mı senin?

Kendine soruların cevapsız?

Garip bir durum biliyor musun: Seni yeterince tanımasam da sebepsizce seviyor oluşum. Bir anda yüreğimde bir meltem oluşun ve rüzgarının beni alıp götürmesi başka diyarlara... Sonra kelimelerinde kayboluşum ve kendimi bulduğumda gülümsemem ana...

En çok neyi seviyorum biliyor musun? Kelimelerime kelimeler ekleyecek kadar içten oluşunu. Hayatıma kattığın anlamı bir bilsen...

Özledim seni, bu gece uyumadan bir mesaj atar mısın bana acaba?

_______________________________________________

Fotoğraf / 1x.com

ÖRSELENMEK - İLK - 7

ÖNCESİ...

Günü düşünerek geçirdi... Güleç yüzlü adamla yaşadıklarına döndü yüzünü. Ne tutkuluydu herşey ilk başladığında. Sonsuz istersin de sonsuz gibi gelir ya zaman, öyleydi işte ilk başladıklarında. Kadın zamana yenik düşmeseydi ve kabul etseydi olanları belki, belki farklı olurdu yaşananlar. Sabahki telefon konuşması kafasını karıştırmıştı iyice... Zamana bırakmayı öğrendim demişti son deneyiminde, ama gene dönüp dolaşıp aynısını yapıyordu. Benzer bir telaş içerisinde kontrol kendisinde olsun istiyordu. Zamana bırakmak dedi, zamana bırakmak en iyisi.

Akşam programı için özel bir okulda müdürlük yapan eski solculardan Görkem'i aradı. Görkem kendisinden 5-6 yaş küçük olmasına rağmen tanıştıkları ilk günden beri iyi anlaşırlardı. Akşama sahildeki balıkçıda yapılacak bir balık rakı, hem kendisine hem de ona iyi gelebilirdi. Onun fikrine saygı duyardı kadın ve hayatı algılayışının farklılığı, onunla konuştuktan sonra olaylara farklı pencerelerden bakmasını sağlardı. 10 yıldan fazladır arkadaştılar ve sadece bir kez, bir gece yakınlaştılar ya da öyle sandılar. Çünkü bir daha hiç tekrarlanmadı o gece olanlar, hatta konuşulmadı bile. Görkem her zamanki gibi neşeli bir kahkaha ile açtı telefonu, akşam ki daveti seve seve kabul etti. Buluştukları andan itibaren bütün geceyi kahkaha krizleriyle geçirdiler. Garsonun servis etmeyi unuttuğu karidesler için Görkem'in "karidesleri eve gönderirsiniz yalnız taze ve jumbo olmalarına özen gösterin" dediğinde, garsonun "paket için önceden sipariş vermeniz gerekiyordu" demesi ve Görkem'in dayanamayıp "kaç gün önceden" sorusu geceyi sandalyeden düşmeden sonlandırmalarına engel olmuştu... Kadın toparlanırken Görkem "yanlış bir soru mu sordum canım" diyip duruyordu. Fazlada içmemişlerdi ama kadın günlerin stresi ve heyecanını bu şekilde dışa vuruyordu. Neredeyse 3 saattir birlikteydiler ve kadın güleç yüzlü adamın aradığını ve gizemli telefonu anlatmamıştı bir türlü. Güleç yüzlü adamın telefonu, Görkem'i sinir küpü suratlı adama dönüştürebilirdi ki bu istenmeyen bir sonuca götürürdü geceyi ve gizemli telefon konusunda sonu gelmez soruları ile sabahı buldutturabilirdi her ikisinede...

Arabada giderlerken kahve içmek için her zamanki duraklarında durdular. Cemal Usta bir yol üstü köftecisiydi ve şaşırtıcı derecede güzel kahvesi vardı ve bir de garip huyu. Para almazdı gelenden, eline bir fatura tutuştururdu 2-3 ayda bir, ödeyiver derdi, başka da para istemezdi. Kadın her seferinde şaşardı adama... O gece elektirik borcundan dolayı kapatılmasının onda yarattığı hayal kırıklığını anlattı. Görkem "getir faturanı ben yatırırm" dedi... Tam zamanıydı; hayal kırıklığı, güven meselesi konuşulurken, kadın; "güleç yüzlü adam aradı" diyiverdi. Görkem duymamazlıktan geldi. Kadın tekrarladı cümlesini. "İyi" dedi Görkem... Başka da bir şey demedi... Anlamıştı kadın, konuşmayacaktı bu konu üzerine. En son konuştuklarında "eğer" demişti, "eğer bir kez daha kanarsan, bir kez daha açarsan telefonunu, bir kez karşılık verirsen ona bu hayatta, ben yokum" Korkmuştu kadın üstelemedi. Güleç yüzlü adamla ilgili tek bir kelime dahi etmedi.

Konuyu değiştirmek için hemen gizemli telefondan bahsetti. İlgisini çekmişti Görkem'in; onlarca soru sordu, onlarca cevap aradı. Sonunda kadının gizemli adama cevap vermesi gerektiğinde hem fikir oldular. Kadının oturduğu sokağa geldiklerinde ikisi de konuşmuyordu artık ve sessizce gecenin sesine kulak kesilmişlerdi. Anı bozmak istemez halleri ikisini de geriyordu ve kadın artık gece bitsin istiyordu. Görkem, apartmanın önüne geldiklerinde arabayı sağa çekti ve durdu. El frenini çekti ve arabadan indi. Kadın da indi. Görkem kadını omuzlarından tuttu ve gözlerinin içine bakarak;

"Bir arkadaşının yazısından bahsetmiştin bana;

Hani bir kitaba başlarsınız, sevdiniz mi sevmediniz mi karar veremezsiniz. Ne bana göre değil diye bir köşeye koyabilirsiniz ne de içinde kaybolabilirsiniz. Bir yerinden yakalamıştır sizi ama saramamıştır. Bu yakalanmışlığın hatırına devam edersiniz, bir sonraki sayfada o da olmadı bir sonraki bölümde sarıp sarmalayacaktır sizi. İçten içe gelişimini, işin sonunun nereye çıkacağını merak edersiniz. Edersiniz ama yine de içine giremezsiniz işte.

hatırladın mı bu satırları, tam böyle miydi emin değilim, hani elinde kalan kelimelerle cümle kuramıyordu...

Hayat bazen; okuyup bitirdiğin ve rafa kaldırdıktan yıllar sonra anlamını bulduğun bir oyun gibi... Biraz gizemli, biraz hayal, biraz kalan, biraz yiten... Kalanlardan cümle yapmak için sana yeni kelimeler, virgüller ve üç noktalar sunacak diğer yarını bulacaksın bir gün ve elinde kalan kelimelerle bugüne kadar kurduğun en güzel cümleyi kurup gülümseyeceksin hayata. Sana oynadığı oyuna, senin bu oyundaki rolüne biraz da şaşarak...

gibi birşeyler yazdığını söylemiştin... Bunu da hatırladın mı? O zaman ya yazdıklarının arkasında dur ya da bırak hayat seninle oynamaya devam etsin. Sen o kitabı okuyalı çok oldu, kaldır artık o kitabı rafa ve elinde kalan kelimelerle yeni cümleler kurabilmek için bir şans ver kendine."

Devam edecek... _____________________________________Devam Etti...

Fotoğraf / when she´s gone© latoday

ATEŞLİ GECE, MUTLULUK, HUZUR ÜÇGENİ

Ciara Feat. Justin Timberlake - Love Sex Magic (New)

_________________________________________________

Bazı adamlar ve kadınlar vardır ki Allah onları özene bezene yaratmıştır. Bu adam ve kadın için cennetin bahçelerinden elma aşırıp yemek de dahil olmak üzere her birşeyleri yapabilecek adamlar da kadınlar da vardır elbet ama benim asıl meselem - bilmem takip ediyor musunuz- Yalnızlık Okulu'nun "Sevdakarname"si... Mutluluk İkinci İşaret derki;

"Gecedeki ateşli bir sevişme değildir mutluluk… Sabahın
ilk ışıklarında, ilk günaydını ona söyleyip, güzel bir kahvaltı keyfini sürmektir demlikteki çayla..."

Sorarım size ey erkekler, Ciara ile bir gece geçirmek mutluluk vermez de ne verir size...

Ve hep masum olan hatunlar Justin gelse bir gece kapınıza elinde papatya dahi olmasa, almaz mısınız onu içeriye...

_________________________________________________

Durum şudur; yüreği ile seven bütün adamlar ve kadınlar mutluluğun ikinci işaretinden yanadır bu hayatta... Ama insanoğlu hem gecesi güzel geçsin ister hem de sabahında huzur arar ısrarla..

DÜŞE KALKA KAHVALTI

Oscar Peterson - The Quartet Live (featuring Joe Pass) - 5 -



_________________________________________________

Balkonumu yıkadım az önce belki kahvaltıya gelirsin diye... Sevdiğin gibi yaptım yumurtayı. Hani dometesli ve biberli olup da menemen olmadığını iddia ettiğin şekilde... Karıştırmadım da omlet olmuş oldu işte... Simitçi bağırıyor sıcak olduğunu belirten nağmelerle. İster miydi canın... Simit, kaymak, bal...

seni beklerken gazeteleri karıştırıyordum da yaşlı bir bayanın otobüs durağında anlattıkları geldi aklıma. Günlük gazetemi okuyordum. Kafasını uzattı, "varmı iyi haberler" dedi. "Yok" dedim. Başladı anlatmaya: Annesi, babası eve gelmeden hemen önce televizyonu kapatırmış. Çocuk aklıyla bir türlü anlamazmış da sonunda dayanamayıp sormuş: Anne neden babam gelmeden önce kapatıyorsun televizyonu, "haberler çok kötü bugün, baban zaten işten yorgun argın gelecek kötü haberlerle üzmesin yüreğini" Nasıl bir duyarlılıktır, nasıl bir inceliktir.

Çocuklar boş arsada top koşturmaya başladılar bile. Yokmu ki bunların dersi, ödevi... Amannnn benim de dediğim lafa bak. Çocuklar şimdi koşturmayacak da ne zaman koşturacaklar. Geç kalmasan bari. Kahvaltı masası bekler de güneş kaçar gider az sonra. Hoş sevmezsin sen zaten güneş direk girsin gözüne. Karşıda apartmanlara direnen çamlık var ya kuş sesleri ile nasıl da keyifli bir bilsen. Bu evi aldığım iyi oldu. Güneş kendini göstermeye başladı mı sahil kasabasında gibi hissediyorum kendimi. Biliyorsun kentte çok bölge kaldmadı öyle şort giyilip de parka gidilebilen. Burada kızlar erkekler akşamlara kadar cıvıl cıvıl...

Sucu geldi az önce, kriz bizi de vurdu millet gene çeşmeden içiyor suları dedi. Dertli işte... Kim değil ki; arkadaşım haftasonu çocukluk arkadaşına gitti. Çocuk 2 yılı aşkın süredir işsizmiş. Simsiyah boyamış odasının duvarlarını, kendimle kalmam, sorularımın cevabını bulmam gerekir diyormuş da başka bir şey demiyormuş. İlk soru tahmin edeceğin gibi ben nerede yanlış yaptım.

Hepimiz soruyoruz bu soruyu kendimize zaman zaman... Hatırlar mısın kısa bir zaman önce benzer bir soru ile sorguluyordum hayatı... Ben nerede yanlış yaptım. Ellerimi tutmuştun sımsıkı, yanlışı sen değil Havva ile Adem yapmış aşkım demiştin.

Saat on buçuk olmuş bile, gelmezsin bu saatten sonra.. Zaten geleceğim de dememiştin de bekledim ben gene de. Hani gelirsen, akşam kaldığımız yerden sohbet ederiz diye... Anlayacağın kahvaltı bahane, ben sohbetini bekler dururum balkonumda, seçtiğim müzik sadece sana, sohbete güzel bir fon oluşturur niyetiyle...

YASSAK KARDEŞİM

HER GÜN YENİ BİR YASAK GELİYOR...

HER YENİ GÜN KARARMIŞ BİR SAYFAYA UYANIYORUZ...

YASAKLAR TİYATRO SAHNELERİNDE OYNANAN BİR OYUN DEĞİL...

YASAKLAR

ÜLKEMİN BAŞBAKANININ ÇEKİNMEDEN SÖYLEDİĞİ GİBİ DELİNEBİLİR...

YASAKLAR ÇAĞDAŞ BİR ÜLKEDE ANCAK

SANSÜRESANSÜR'LE ÇÖZÜME ULAŞABİLİR...

Sansür,

bir toplumun kendine olan güvensizliğini yansıtır

ve otoriter rejimlerin belirgin bir özelliğidir.

Potter Stewart

_____________________________________________

VELİM OLUR MUSUN?

Hep düşünmüşümdür iyilik mi ediyoruz kötülük mü diye... Hani kırmızı ışıkta dururlar da camı silerler ya... Bazılarımız ürküp kapıyı kitleriz, bazılarımız bozukluk sıkıştırırız ellerine... Mendil satarlar en çok, kalabalık yerlerde. İnsanların telaşla eve gitmelerine aldırmadan önlerine dikiliverirler hani. Bazılarımız görmezden gelir geçip gideriz, bazılarımız iki kuruş sıkıştırırırz ellerine... Lokantaların camlarına yapışırlar ellerinde sandıkları, siz yemeğinizi yerken içiniz sızlar hani. Bazılarımız sırtını döner, bazılarımız çıkışta bir ekmek tutuşturur ellerine...

Bir proje var VELİM OLUR MUSUN? diye...

İki kuruş sıkıştırmak çözüm değil diyenlerdenseniz bir bakın derim bu projeye...

KEYİF ALMAK HAYAL KURMAK

Lena Horne çalıyordu: İçli içli yaşamak için bir şey söylüyordu- Something to live for. Kadın müziğin ritmine uygun bir ruh taşıdığını bildiğinden, ruh hali değişsin diye Mic Max, Como El Viento dinlemeye karar verdi. Karnı acıkmıştı ama evde hazır hiçbir şey yoktu. Müziğin ritmine uygun salınarak gitti mutfağa, üzerindeki ince askılı küçücük elbisesinin omuzdan düşmüş askısının yansımasını görünce mutfak camında, gülümsedi haline. Yemeğe başlamadan önce bir şarap açtı ve el yapımı üfleme saydam cam üzerine kırmızı dağınık şeritli yüksek ince ayaklı olanını seçerek şarabını biraz da yüksekten köpürterek kadehe koydu. Şarabını karafa koymadan içeceği zamanlarda hep böyle doldururdu kahedine... Buzdolabının kapağını açtı. Peynir, krema, kereviz yaprakları, karabiberli hindi füme ve bir paket tavuk bulyon vardı sadece ve bir kaç yumurta. Erzak dolabına yöneldi. Papardelle vardı bir paket ve bir de konserve mısır. Seçilmiş durum irmiğinden üretilmiş farklı bir tadı vardı papardellenin. Oldum olası gülerdi bu durum buğdayı, durum irmiği meselesine. Sarımsak var mı diye kontrol etti ve makarna yapmaya karar verdi.

Makarnası bittiğinde ikinci kadeh şarabı da bitmek üzereydi. Sevmişti bu Avusturalya Shirazını. Yemeği bittiğinde çalan, Willow Weep For Me'yi pek keyifle dinlerdi. Açtı sonuna kadar müziğin sesini ve elinde kadehi dans etti... Mumlarını yakmadığını fark etti, ikisi yerde ikisi sehpada duran 4 mumu yaktı önce. Sonra masanın üzerinde, bodrum dokuması peştemalinin üzerinde duran kırmızı tea lightı yaktı ve son olarak, pencerenin iç kısmında duran mumdanlığına portakal esansı damlatıp içindeki mumu da yaktı. Artık best smooth jazz dinleyip bir sigara yakma saati gelmişti. Üzerine polar bir şal aldı. Çıplak ayaklarına pufidik bir çorap giyip balkona çıktı. Akşamın ayazı vururken tenine adamı düşündü. İçi ürperdi, yanımda olsan dedi, karşılıklı şaraplarımızı içip ne güzel sohbet ederdik bu gece; dream a little dream of me üzerine...

__________________________________

Fotoğraf / draw of wine© Kruno Debenc

ÖLMEDEN ÖNCE DEĞİL HEMEN ŞİMDİ TEKRAR OKU MİM

Anneme gittim bugün çağdaş milli kütüphane kıvamındaki kitaplıklarının başında dolanıyordum, kitaplarına sulanma konusunda "alıp gidiyorsunuz kitaplarımı, sonra ben aranıp duruyorum" diye söylenmelerine gülümseyerek kitap seçeceğimi biliyordum ama bu sefer farklı oldu. Evde yer kalmadı, nereye koyacağım ben bunları diye söylenirken bulunca, hazine bulmuş korsan, oyuncak bulmuş çocuk, ciğer bulmuş kedi misali atladım olaya. Ben bir kaç kitap alayım gelmişken senden diye... Ve bir çanta dolusu yaklaşık 20 kitap ki bazılarını okumuştum, aldım geldim... Hangisinden başlasam diye düşünürken sevgili Kırmızı Günlük beni mimlemişti bir zaman önce "ölmeden önce okumak istediğim 10 kitap" ile ilgili... Ben mimi her zaman yaptığım gibi biraz değiştirdim ve hemen şimdi okumak istediğim kitaplar yaptım... Ve işe mimi yazmakla başladım. Kitaplar daha önce okunmuş olabilirler ki çoğu öyle ve bir ikisi zamanında okunamadığı için içimde kalanlardır. Herhangi bir sıralama yoktur... Yapılan açıklamalar ya ön sözden ya da kitap arkasından alınmış olacağından fikrimi beyan etmemektedir. Mimi kime mi paslayacağım; hımm aslında aklımda üç isim var biri Yalnızlık Okulu ki daha bir önceki kitap mimini bile yapmadı ve diğeri de Laparagas ki o da bir önceki mimi geri çevirerek özür diledi. Bir deneme daha yapmaya kalksam belki bu sefer başarılı olurum...Üçüncü kişi ise tahmin edeceğiniz üzere Şaşkın Kova, muhtemeldir "ben sana mimleme demedim" mi diye çemkirmesi ama olsun, denemeye değer... Dediğim gibi mimin aslında ölmeden önce okumak istedikleriniz ama benim gibi hemen şimdi diye de yapsanız olur. İçinizden nasıl gelirse yani ya da işinize nasıl gelirse...

Ve şimdi mim:

1. Hermann Hesse / Demian: Her insanın yaşamı, onu kendine götüren bir yoldur, bir yo ldenemesi, bir yol taslağıdır... Hepimiz aynı derinliklerden çıkıp geliriz ama bir taslak olarak, derinliklerden çıkıp gelen bir yaratık olarak herbirimiz kendi öz amacımıza varmak için uğraşıp didiniriz. Birbirimizi anlayabilir ama kendimizi ancak kendimiz açıklayıp yorumlayabiliriz.

2. Aslı Erdoğan / Kabuk Adam: Bazen insana hiçbir şey hatırlamak kadar acı veremez, özellikle de mutluluğu hatırmalak kadar. Unutamamak. Belleğin kaçınılmaz intikamı. Herhangi bir iz taşınıyorsa eğer, bu bir zamanlar yara açıldığındandır.

3. Franz Kafka / Aforizmalar: Doğru yol gergin bir ip boyunca gider; yükseğe değil dehemen yerin üzerine gerilmiştir bu ip. Üzerinde yürünmek için değil de, insanı çelmemek içindir sanki.

4. Toni Morrison / Sevgili: Bazı yalnızlıklar, sallıyarak uyutulabilir. Dizleri yurakı çekip kolları kavuşturarak bu hareketi, gemi salanışının tam aksine tekrarlaya tekrarlaya sallanabilir ve huzura kavuşabilirsin. Bu içten gelen bir şeydir - deri gibi sıkıca sarar seni - ama bazı yalnızlıklar dolaşıp durur. Sallayarak onu yerinde tutamazsın. Kendi başına canlıdır. İnsan kendi ayak sesleri uzaklardan geliyormuş gibi çevreye yayılır.

5. Emile Zola / thérese raquin: Hastalıklı kuzeniyle evlenmek zorunda kalan, yaşamının renksiz ve tekdüze akışına boyun eğmişken acımasızca bir tutkuya kapılarak gözü kapalı atıldığı serüvenin acı sonuçlarına da katlanan kadının öyküsü bu.

6. Oya Baydar / Kayıp Söz: Şiddet nerede başlar? laboratuvarda deney hayvanlarını keserken mi, savaşta ölürken mi? Çocuğuna kendi değerlerini dayatırken mi, insanın acısının fotoğrafını çekerken mi? Töreyi uygularken mi, sevişirken mi, yoksa yabancıyı ötekileştiriken mi?

7. Carlo Levi / İsa Bu Köye Uğramadı: Az sonra tren almış görütüyordu beni uzaklara. Romagna'nın dilim dilim topraklarından Piemonte'nn bağlarına geçtik. Önümüzdeki sürgün, savaş ve ölüm yılları o gün göklerde belli belirsiz bulutlar gibi çok uzaklarda görünüyordu.

8. Mustafa Balbay / Afrika'nın Uçlarında: geziye ilişkin en büyük hayallerimden biri, Afrika'nın dibinden doruğuna, doğusudnan batısına, deyim yerindeyse sürüne sürüne yolculuk etmek... En büyük fakirliğim zaman beni böyle bir zenginlikten yoksun bıraktı. Bunun yerine Afrika'nın üç ucunu seçtim: Güney Afrika, Mısır, Fas

9. Yılmaz Odabaşı / Sakla Yamalarını Kalbim: 'Kentlede ve yaşamda hala kiracı' olanlar bilir en çok, hayata dair ne varsa; sürgün yıllar küskün aşklar, kapanmayan yaralar, yitik anılar, tükenmeyen umutlar, solgun yalnızlıklar, inatçı direnişler, "lime lime" yoksulluklar, çoğalan suskunluklar...

10. Gabriel Garcia Marquez / Yüzyıllık Yalnızlık: 'Yüzyıllık Yalnızlığı' yazmaya başladığımda, çocukluğumda beni etkilemiş olan her şeyi edebiyat aracılığıyla aktarabileceğim bir yol bulmak istiyordum. Çok kasvetli kocaman bir evde, toprak yiyen bir kızkardeş, geleceği sezen bir büyükanne ve mutlulukla çılgınlık arasında ayrım gözetmeyen, adaları bir örnek bir yığın akraba arasında geçen çocukluk günlerimi sanatsal bir dille ardımda bırakmaktı amacım.

AŞK YEŞERSİN BAHÇENDE

Ne ekersen onu biçiyorsan

Hüznü biçmek için ne ektim ben farkına varmadan ?

Mutluluk biçmek için ektiğim neden kurudu söylesene...

Ne ekersen onu biçiyorsan?

Sen beni ne zaman ektin ki topraklarına

Daha ben çiçek açamadan biçtin alel acele?

Kurusun diye köklerim kaç yıl bıraktın beni nadasa

Yağmurlarını üzerime yağdırsana hayat

Aşkı biçmek için yeşertsene beni yeniden

Ne ekersen onu biçiyorsan

Yüreğimi eksene topraklarına

Biçmek istemeyeceğin bahçen olayım

Yaseminin, en güzel kokulu

Leylağın, en morundan

Çınarın asırlık

Hayat, yeşertsene beni yeniden

Babilin asma bahçeleri bile kıskansın yüreğimden geçenleri

En güzel bahçen ben olayım

Gören bir daha dönüp baksın bana

Durma hayat ek beni

Aşk yeniden yeşersin toprağımda

İSTİMİN KEBABI OLUR DA GÜNÜ OLMAZ MI?

Annemin telefondaki heyecanlı sesine uyandım dün akşam üstü akşam üstü... Yarın dedi, dağa gidiyoruz tamam mı? Tamam da yarın anneler günü, hani kahvaltı ederiz, sen ayaklarını uzatırsın kraliçemiz olursun diyecek oldum ki sağ omuzdaki melek dürttü beni: "Saçmalama annenin en sevdiği şey dağdaki küçümen ev ve bahçeyi ekip biçmek, hazır baban tamam demiş" dedi. Tamamdır dedim ben de anneme en mutlu sesimle.

Sabah erken uyandım ve onlarda buluştuk. Benim arabayı orada bırakıp babamın araba ile yola devam ettik. Neymiş araba doluymuş. Yok artık ikna oldum, babam kesin benim şoförlükten memnun değil...

Yeşilin tonlarında yolculuğumuz devam ede dursun, biz babamla üniversiteyi ve dolaylı olarak Türkiye'yi kurtardık. Tansiyon yükselince annemin uyarısı ile konuyu yaz tatiline getirdik. Sıcak kumlardan soğuk sulara atlama fantazisinin sakinleştirdiği beden ve ruhumuzla evimize vardık. Yan bahçenin köpeği bizim bahçeyi de sahiplendiğinden kendisini gene evin önüne kurulmuş bulduk ama lokması bitmediğinden gelişimize pek oralı olmadı. Sonradan öğrendik günlerdir bahçede dolaşıp başı boş farelerle beslenen gelinciği mideye indirmekle meşgulmuş. Hay allahım dedim, yok muydu gereksiz bir hayvan etrafta onu yeseydin... (Doğal seleksiyondan yanayım da...) Bir sonraki gelişimizde fare avına kahveden üç beş arkadaş götürmek gerekecek bu durumda...

Bakla oda nohut sofa evinden kafayı uzatan 19 yaşındaki Şifa elinde oyuncak kıvamında tuttuğu, benle aynı gün, ay doğumlu 30 günlük Görkem Beylerle kapıya geldiğinde kendimden utanmadım desem yalan olur; büyüyünce bir balta, odun, öküz, dana ve en iyi ihtimalle beyfendi olacak olan afacana sahip olamadığım için şu hayatta... Neden erkek çocuk derseniz ruh annem Sepo bana erkeği, Şuşuya kızı yakıştırırmış evlat olarak, biri gerçek olmak üzere eh diğeri de olur dimi?

Ev temizliği, bahçe düzenlemesi derken, annemin hazırladığı börek ve sarma ile ara öğün yapmaya karar vermiştik ki; annem Şifa'nın henüz 24 yaşında olan kocası Muhittin'i yalvar yakar ikna etmeye çalışıyordu; bir bardak çay ve börek için... Nafile... Muhittin herkes haddini bilsin Bilge Hanım gelmem ben masanıza tavrında ısrarcı olunca annem çayla böreği aldığı gibi Muhittinin yanına gidiyordu ki, Muhittin yanımıza geldi ama masamıza ısrarla oturmadı...

Annem; geçen yıl doğudan gelen, köylülerden birinin hayvanlarına bakan çoban Ömer'i anlattı... Bizim evin arkasındaki çamlık bölgeye doğru bir alanı çevirip hayvanları oraya koymuşlar... Babam bir akşam rakı sofrasını kurmuş, mangalı yakmış... 20'li yaşlarında batıydaki dağ köyüne gelen çoban Ömer de bizim evin arkasında naylondan inşaa bir barakada kalıyor. Seslenmiş babam Ömer'e... Ömer gel diye... Ömer bu, İsmet Bey çağırır da gelmez mi, bir koşu gelmiş. Babam demiş, gel yemek ye bizimle... Yok diye ısrarcı olmuş Ömer ama babamla annem bir olunca ayıp olur diye oturmuş masaya. Babam Ömer'e rakı koymuş, Ömer gene yok olmaz demiş. Anneme bakmış, annem de ama az iç demiş ki annem tam bir yeşilaycıdır... Ömer bir yudum almış rakıdan gözleri dolu dolu; kim derdi ki demiş, İsmet Bey'le aynı masada rakı içeceksin şehirde... Muhittin hikaye bitince az önce dillendirmediği tavrını döküverdi yüreğinden... "Herkes haddini bilmeli"... Çayını bitirdi döndü işinin başına... Annem hep böyledir, apartmana yeni taşınana tepsi tepsi çay götürülür. Geçen yıl apartman boyandı 2 blok 20 daire biz çay ocağı kıvamındaydık bir süre ki yaza denk geldiğinden soğuk su servimizde mevcuttu haliyle. İyi ki böyle bir ailede büyüdüm diyorum her seferinde, önce insan, önce sevgi, önce değer olmazdı herhalde bugünümde...

Öğeden sonra öyle bir rüzgar çıktı ki, hava serinledi, güneşte bulutların arkasında saklanınca iyiden iyiye soğudu hava... Sobayı yakmaya karar verdik. Babam soba yakmanın inceliklerini anlatı. Meşe odunu olacak - aslında kömür var aşağıda ama akşam kalmayacağız, daha iyi yanar, uzun süre ısıtır - çam koyma sakın is yapar. Soba kovasının altına kalınları üzerine inceleri yerleştir ve kurumuş kozalakları koy en üste... Dikkat et kurumuş olsun... Bir iki çıra ile de yak ve sobanın altını aç... Teorikte harika duran bu anlatı pratik de nedense olmadı ve rüzgarın ters dönüp basması sonucu evin içinde bir is, bir duman neredeyse, boğulmak üzereyiz. Ben çaktırmadan kozalak torbasının içindeki yaş kozalaklar ile yaş dalları sobaya atmış olma ihtimaline karşı ortalıkta gözükmiyeyim diyorum ve son anda rüzgar meselesi beni kurtarıyor...

Ve evin akıllısı olarak neyse ki Muhittin var diyorum da; Muhittin demez mi ben telefonla tarifle öğrendim soba yakmasını diye... Uğraş uğraş yaklaşık 1 saat sonra ev istim, ben evden istim, annem bahçe çapalayacağım diye, babam duman bana dokunur diye, Muhittin karıkları yetiştirmek lazım diye teker teker terk edince evi kaldım mı bir başıma evde... Bütün pencere, kapıları açmama rağmen, boğazımda bir yanma, gözlerim yaşarmış halde inatla bitirdim temizliği. Ahlatın rüzgardan uçuşan çiçekleri ise kar gibi yağıyordu evin içine kadar, onları temizlemek bile istemedim, öyle düşseldi evin içindeki halleri...

Rüzgar hızını artırınca ve babamın üşüme riskine göze alamayacağımızdan dönmeye karar vermiştik ki, soba keyfini yaymaya başladı evin içine.

Ama ne keyif, çıtıt çıtır gelen odunun sesi, dışarıdaki kuşların sesi ile karışıyor ve ben günün yorgunluğu ve istim kokan tenimin rahatsızlığı ile uzanıyorum sedirlerden birine

ama ne çare vakit doldu, şehre dönmek gerek... Aynı hızla kalkıyorum yola çıkmaya hazırım da, aklım fena halde kalıyor evde. Nedensiz bir burukluk içimde. Ya haftaya geldiğimde kokmazsam böyle istim istim... Ya gerek kalmazsa soba yakmaya... Keyfim kalıyor yarım... Dilerim haftaya tamamlarım... Bundan böyle her yıl Mayıs ayının 2. pazarını İstim Günü yapacağım, hepinizi beklerim...

_______________________________________

Fotoğraflar / Evren

KENDİME SORULAR?

• Düşünüyorum var mıyım?


• Telefonum çalmayalı ne kadar uzun zaman oldu, kimin aramasını istiyorum ki?


• Küçük bir mesaj göndermişsin de ben okudum da ne demek istedin bilemedim, umrunda mı?


• Televizyon da izleyecek bir şey bulamadım, mesela yan komşu ne seyrediyor da hala ışığı yanıyor acaba?


• Film arşivimdeki hiç bir film bana hitap etmiyor bu gece, neden ki?


• Arkadaşlarım aradı erken saatlerde dışarı çıkalım diye ama mecalim bile yoktu nasıl bir ruh halindeyim diye anlatmaya, anladılar mı bilmem?


• Uyku geldi ziyaretime 1-2 saat önce yüz bulamayınca o da gitti, üzüldü mü acaba?


• Yazı yazmak için oturdum klavyenin başına da parmaklarım yazacak kelimeleri bilemedi, olmaz dı böyle ama?


• Nasıl bir haldeyim anlamadım, anlayan var mı?


• Yorgun değilim dinlendim, yeterli değil mi ki?


• Mutsuz değilim dünden kalanlarla en az iki gün daha idare ederim, ederim dimi?


• Umutsuz değilim istersem ulaşabilirim diye düşünürüm, yeterince istemiyor muyum?


• Garip bir ağırlık var üzerimde çözemediğim, düğüm mü oldum?


• Üniversitede öğrenciyken, gece uyku tutmadığında makarna yapar yerdik, paramız çikolata almaya yetmiyor muydu ki?


• Ne dersiniz bir makarna iyi gelir mi ki gecenin bu saatinde ruhuma ya da bitter fıstıklı bir çikolata?