Zaman Akıp Giderken

Çok şey oluyor aslında, çok şey hızla olup bitiyor... Bazen gülmelerin ardı arkası kesilmezken bazen ve ortada hiçbir şey yokken ağlamaktan içi akıyor insanın. Bazen şaşıp kalıyor insan, bazen donup... Bazen kanıksıyor ne olup biterse, ve bazen yine de inanmak istemiyor olup bitene. En çok da olup bitme şekline... Aldığı kararların sonuçlarından bazen köşe bucak kaçıyor insan, bazen kıskıvrak yakalanıveriyor hiç olmadık bir zaman diliminde. İnsan bazen çığlık çığlığa sarhoşken, bazen bağrış çığırış bir sessizliğin içinde çaresizken, bazen çağıl çağıl aşkla  yanarken, en çok da kendiyle baş başa kalmışken duyuyor içinin sesini. Dinlemeye vakit bulamadığı da oluyor, duymazdan geldiği de... Duymak işine gelmiyor çoğunlukla ve sıklıkla kulak ardı ediliyor iç sesler... Sonra zaman akıp giderken çıkıveriyor karşısına geçmişinden bir manzara, seyrele gönlüm oluyor insan, seyrele vakti zamanında yapmadıklarını, en çok da yaptıklarını... Bir bir görüyor insan, bir bir anlıyor, bir bir duyuyor, bir bir akıyor yaşları, bir birine karışıyor kahkahaları... İnsan büyüyor. Bazen 40ında, bazense çocuk yaşında. Hayat diyoruz her seferinde, bazısına gülüyor başında, bazısının kısmeti sonlarında... 

Ben bugünlerde beni zenginleştiren bir uğraşa kaptırdım kendimi... Pinterest'te dolanıyorum sıklıkla. Bilmediğim kentin sokakları gibi... Keyifli bir keşif yolculuğu. Dingin bir yol. Neden yaşıyorum, neyi seviyorum, ben kimim, beni ben yapan ne... insan galiba hep sorduğu soruların cevaplarını arıyor ve bazen hiç beklemediği bir yerde fotoğraflar ona olanı biteni resmediyor... İyi ki...