16 Ekim 2011

Önce..



Telefondaki sesin, sevdiğim, içimi ısıtan birinden geldiğini algılamamla, yüzümde yeni duştan çıkmış birinin ardından banyoya girdiğim ve o temizlik kokusunu aldığım andaki gülümseme oluştu. Nasılsın?

Zor bir sorudur. İnsan; iyiyim diyerek geçiştirmekle, olduğu gibi içindekini akıtmak arasındaki koca bocalamadan genellikle iyiyim yenilgisi ile çıkar. Hele de benim gibi boşlukta sallanırken bir ılık rüzgara teslim olmaya ramak kalmışsa.

İyiyim.

Günlerdir sesin soluğun çıkmayınca, uğrasam bir kahve içer miyiz diyecektim.

İçerdik içmesine de... Masa başındayım. Bir öykü yazmayı deneyeceğim. Bilmediğim bir dünyada kaybolmak, bildiğim bu dünyada kendimi arayıp bulmaktan daha kolay geliyor. Demedim.

İçmeyiz. Saol.

Hayata karışma zamanın gelmedi mi?

Neden azarlıyorsun ki beni... Sana ne zararım var benim. Git kendin karış. Hepimiz hayata karışmak zorunda mıyız sanki. Ben karışmayacağım. Sizin hayat dediğiniz şey benim çok uzağımda. İçimdeki hayatı söküp aldınız, ille sizin gibi bir hayatım olsun diye beni ait olmadığım bir dünyaya hapsetmeye kalktınız şimdi de kalkmış bunun hesabını beni azarlayarak benden çıkartıyorsunuz. da demedim.

Demek ki gelmemiş, teşekkür ederim aradığın için. Görüşürüz. dedim ve telefonu kapattım. Gülümsememi, buharla kaplı banyo aynasından alıp, doğruca, henüz soğumamış yatağıma geri döndüm, yatağıma serildim, yorganımı beni nefessiz bırakacak kadar başıma çektim.

Gelen telefonun beni soktuğu ruh halini hiç sevmedim. Yaşadığım bu duygu kaosundan çıkmak için telefonun fişini çektim. Cep telefonunu sessize alıp kendimden uzak bir köşeye koyup üzerine de bir yastık kapattım. Telefonu tamamen kapatabilirdim ama kendimi iyi tanıyordum: Aranmak, sorulmak istiyor ama bulunmamak istiyordum. Birilerinin beni merak etmesini içten içe bir karşılık olarak görüyor ve bunu hak ettiklerini düşündüğüm için de öç alma duygusu ile karışık bir haz yaşıyordum. Bu ben miydim?

Masanın başına bir kez daha oturdum. Soğuyan kahvemi tazelemiştim. Kalemi elime alınca, neden bilgisayarda değil de, kağıt kalemle dedim... Bir kapıdan geçmeye niyetliydim. Nedenleri, niyeleri ile uğraşmaktansa neredeyimi çözmeliydim. Neredeydim? Kimdim?









Görsel / deviantart

2 yorum:

  1. yorumumu sona saklıyorum... ama şu komşunun tavuğu komşuya meselesinin altını çizeceğim bilmiş ol:)

    YanıtlaSil
  2. sabırsızlığımı hoş gör... "sonu" bugün yayına verdim ;)

    YanıtlaSil

An'a kazınandır senden bana kalan...
ANLAMLIDIR...

Teşekkür ederim sımsıcak yürekten bir tebessümle...