Saat Beş Mektupları

Canım Evren,

Kaç zamandır yüzündeki gülümseme ile dolaşıyorsun. Seni böyle görmek öyle güzel ki... Yapmak istediğin bir kaç şey var, bilirim sevmezsin öyle listeler tutmayı ama bir yandan da onlarsız hareket etmezsin. Ne çok zaman olduğunu hesaba katarsak, sanırım yepyeni bir liste hazırlamak için harika bir dönemdesin. Sırtını sıvazlayan 4. Murat'ı düşünüyorum da, karşılıklı bu sevginiz. Bana anlattıklarından aklımda kaldığı kadarıyla, çocuklar için birşeyler yapmak istedin. Girişiminde sonuçsuz kalmış olman, doğru zamanda doğru yerde olmamanla ilgili olabilir. Etrafına bakmaya devam et. Eğer yapman gereken bu ise, karşına çıkacaktır.

Geçen hafta başladığın yoga seanslarının sana iyi geleceğini biliyorum. Geçen yıl da vardı dediğinde çocuklar, onlara ne dedin. Aramıyormuşum... Unutmazsın değil mi, neyi arıyorsak karşımıza o çıkıyor aslında. Daha ilk günden havalanan kelebeklerinin ne kadar uzun yaşayabildiklerine şaşacaksın zamanla. Yani bugüne kadar öğretilen, kelebeklerin ömrü bir gündürden bir ömürdüre uzanan yolda ilerliyorsun ki, sen de bunun sana kattıklarının farkındasın. Burada uzun uzun sana hatırlatmayacağım ama yarın öbür gün hafızanın azizliğine uğrarsan diye gene de bahsedeyim geçen hafta anlattıklarından.

Hastanede sonuçları alamayınca, sinirlenmek yerine en yakın tarihe gün almak istediğinde hemşirenin nasıl da sevecenlikle sana yardımcı olmaya çalıştığını unutma. Tamam haklısın sorun çözülmedi ama kimse de kırılıp üzülmedi. Sen dahil!

Geçen gün işini halleden güzel genç kıza teşekkür ederken, onun da dönüp sana, o kadar pozitif ve sıcaktınız ki, yapmasam olmazdı değişindeki samimiyeti yüreğine kazımalısın.

Sürekli içinden çıktığın depremi anlatacağına, çıktığın vakit gördüğün eşsiz manzarayı anlatman o masada oturan herkesi en az senin kadar keyiflendiriyorsa, onlar dostlarındır. Daha sıkı sarıl onlara.

Ailenle geçirdiğin geceyi de yaz bir kenara. Hani şu herşeyi herkesin yaptığı, hazırlarken, yerken ve toplarken, herkesin huzurlu bakışları ve mutlu kahkahaları ile hayatı güzelleştirdiği geceyi. Senin evindeydiniz ve sen sadece onlara gelin dedin. Hiçbirşeyin yoktu ve herşeyin vardı, oldu. O gece kardeşinin hiç habersiz olduğu bir kutlamanın ortasında açtığı telefonu da unutma. İşte o anda tamamlanmış oldu çekirdek ailen, bir fotoğraf çektin ya hani, onu da koy aile duvarına, diğer fotoğraflarının yanına.

İyi ki, dediğin ve diyeceğin öyle çok mucizeye şahit oluyorsun ki, bunları not almayı unutma. Yaz mutlaka. Sana verilen bir mucizeye sırt çevirme, açtığı kapıları görünce şaşırma. Ona teşekkür etmeyi unutma. Seni Onunla barıştıranı ve bugün burada hayata böyle bakabildiğin için Aileni  yüreğinde sakla. Sevmek, nedensizdir unutma. Sen şanslı bir çocuksun. Hep öyle kal, kocaman bir iyi kin olsun tutunduğun hayatta.

Senin;

xxx

Kısa Not: Seni sevdiğimi unutma. Hep.

Koşmak Hece Hece

Akşam iş çıkışı eve geldiğimde yorgundum ama gene de bindim o koşu bandının tepesine. Nasıl da rutin ve sıkıcı bir haldir üstünde olmak bazen. Televizyonu açtım, ilgimi çekecek bir program bulup seçtim ama çok geçmeden de anladım, yaklaşık kırk dakika sürecek olan 3,5 kmlik yolum bu gece uzun gelecekti bana. Zaman geçecek gibi değildi. Kendi kendime bir şarkı tutturdum. Ellerim havada yağmurlar yağdırdım üzerime. Öyle keyifli öyle sıradan olmayan bir andı ki, içimdeki çocuk koşmaya başladı rayların üzerinde: hayalleri bir sahil şeridi boyunca uzun, bir gün batımı kadar turuncuydu yüreğinde.

Akşam yemeği uydurdum oldu lokantası gururla sunar mutfağından ustanın özenle pişirdiği ve ısrarla önerdiğiydi, mecbur kaldım mideye indirmeye, istemeye istemeye. Kanmadı midem sebzeye, tutturdu tatlı isterim diye, kırk yıllık midemi kıracak değilim ya, uyduruverdim cevizden, baldan, muzdan bir bomba, atıverdim bir lokmada ağzıma.

Evin sesizliği bırakınca kendini mumların fısıldaşmasına, bir yazı çıkacak gibi geldi bana... İçimdeki ses, hayat böyledir, dedi. Nasıldır, dedim. Başladı yazmaya elim, bir türlü sözümü dinletemedim. O istedi ben yazdım, kelimelerimi bu gece okyanusa bıraktım.

Bazen hiç yüzünü görmediğiniz arkadaşlarınızla oyunlar oynar, o tatlı rekabetin sizi gülümsetmesine izin verirsiniz.

Bazen üzüntüsünün nedenlerini dinlemeye gerek duymadan o cam kenarında oturmuş ağlıyor diye yani sadece yüreği acıdı diye, ağlarsınız onunla aynı şarkıyı ağlaya ağlaya.

Bazen yüreğini bildiğiniz bir dostun özlemi ile düşünürsünüz geçmişi ve onun da zaman zaman yüreğine düştüğünüzü bilerek, yürekten yüreğe bir selam edersiniz kilometrelerce uzaktan. O selamı alıp, yüreğine koyacağını bilirsiniz de ondan.

Bazen eski bir sevgiliye tuttuğunuz bir şarkıda, susar kuşlar, siz sessizliğinde gecenin, hüzün denizlerinde yüzersiniz çıtınız bile çıkmadan, sızan gözyaşlarınıza aldırmadan.

Bazen yalnız bir gecede, o kadar da yalnız olmadığınızı bilirsiniz içten içe, hissedersiniz, uzakta bir yerde sizin için atan yüreğin aklına düşüverdiğinizi sıradan bir akşamın rakı sofrasında, asılı kalan bir gülüşte. Asarsınız gülüşünüzü siz de yüreğinize.

Bazen bir mesajdır, sadece sesini bildiğinizden, kelimeleriyle yıkar sizi, yıkar da geçer içinizdekileri, pürü pak olursunuz uyumadan hemen önce, yumarsınız gözlerinizi türlü çeşit hayale. Bir imza görürünüz hayal meyal, Evren'e yazıyordur üzerinde.

Bazen hayat böyledir işte. Siz kendinizlesinizdir ve farkına vardıkça yapayalnız olmadığınızı, ışıkları silik sokağa bakar, gülümsersiniz. Camda kalan buğudadır gizliniz saklınız. Kimsecikler görmesin diye, polar montunuzun kol ağzı ile silersiniz canınızı. Canınız acımaz sanırsınız böylece.

hayat bazen

tutup da bilmediğin

koşup da gitmediğin

görüp de sevmediğin

hayat bazen

içinde hissetmediğin

dışında kalıp da ürktüğün

hayat bazen

portakal

bazen mavi

bazen de rengini hiç bilmediğin

hayat bazen

küsüp de diyemediğin

sevip de doyamadığın

alıp da koklayamadığın

hayat bazen

hayat mı bu dediğin

bazen onu bile demeye yetemediğin

hayat bazen

dönüp de baktığında gördüğün

yürüyüp gittiğinde varamadığın

durup düşündüğünde içinden çıkamadığın

hayat bazen

ne sen

ne senin

hayat bazen

camdaki buğu

elinin tersi ile ittiğin

Güneşli Sabahlar ve Pazar/lık

Soğuk kış günlerinde güneşli sabahlara uyanmayı seviyorum. İçimi kaplayan heyecanın tarifi var mıdır? Ben henüz bu duygumu tarif edemiyorum. İçimde bir yerde bir kelebeğin sessiz çırpınışını duyuyorum. Bir çiçeğin açmaya çabalarken ki yorgunluğuna rağmen aldığı keyfi duyumsuyorum. Bir bulut geçiyor gözlerimden, uçuk mavi, beyaza yakın, ipeksi... Dokunuyorum. Ben güneşli sabahları çok seviyorum. İçime dolan yaşama sevincini, harika bir sabah kahvaltısı ile sergiliyor bu arada da kendimi şımartıyorum. Bol vakitli, az uğraşlı pazar günlerini kendime ayırıp kendimle olmanın keyfini sürüyorum. İçime düşen küçük kurtları, sesleri çok çıkmaya başlayınca, balkondaki saksı çiçeklerinin dibine bırakıyorum. Onlarla bir pazarlık yapıyorum. Onlar bir süre toprakta mutlu mesut debeleniyor ben o sırada bütün iç seslerimden uzak bir zaman diliminde huzuru ve mutluluğu çoğaltıyorum. Sonra onlarla birlikte kaldığım yerden devam ediyorum yaşamaya. Onlarsız olamayacağımı biliyorum. Ayrıca da onların beni ne kadar büyüttüğünü bile bile onlarsız kalmayı da göze alamıyorum.

Bu sabah güneşi görünce heyecanlanan kalbime, akıldan tepki gecikmedi tabi ki... Salıverdi kurtçuklarını sağa sola, topladım hepsini özenle, kasımpatının toprağına bıraktım onları. Yeşil yaprakları üşümelerine engel olur, biliyorum. Ben az sonra kendime bir kutsama hazırlığına girişeceğim. Bugün pazar ve turuncu bulutlarıyla parıl parıl parlayan bir gök yüzüm var. Yüreğimde güneşler açmış. Kolları uzansın sevdiklerime, yüreği üşüyenlere ve kendini yalnız hissedenlere.

Henüz sabahın çok erkeni, yani henüz sabah kahvaltısı için bir güzellik düşünülmedi ama geçen haftalarda yaptığım ve sizinle paylaşmayı düşündüğüm tost fikri yazılmak için bekliyordu sırasını. E gün güzel, ben de öyle... O halde işte size harika bir pazar için pratik bir öneri...

Malzemeler basit, ekmek, kaşar, pastırma (ben çemensiz ve hindi tercih ediyorum), köz yağ bireri, yumurta... Siz malzemeyi kendi keyfinize, bütçenize ve malzemenize göre değiştirebilirsiniz tabi.

O sabahı hatırlıyorum, o sabah içim gene kıpır kıpırdı. Rahatsız bünyemin "açımmmmmm" sinyalleri çalışına istinaden, buzdolabının kapağı açıldı. Malzeme kısıtlı ama yaratıcılığı teşvik edici türdendi. Klasik bir pazar sabahı kahvaltısının ötesinde bir güzelliği hak etmiştim. Nedeni bende gizliydi. Mutlulukla gülümsediğimi hatırlıyorum. Hatta şu anda o mutluluğu bu sabahkine ekleyip gülümsememi büyütüyorum. Gördüyseniz sizin de yüzünüzde kaçınılmaz bir gülümseme oluşmuştur. Yok ben göremedim diyorsanız, aynaya bakın...

Malzemeleri tek tek çıkarttım tezgâh üzerine. Kaçınılmaz olarak sahanda yumurta tarifi çıkıyordu önüme. Oysa ben farklı bir şey istiyordum. Uzun zamandır tost yememiştim. Fikri bile yetti keyfimi katmerlemeye. Önce 2-3 dilim pastırma tavaya gösterildi. Pıt pıt, iki yüz de ısıyı alıp yumuşadı. Tost ekmeği olarak seçilen susamlı ekmek, özenle ortasından kesildi ve içine, ince ince dilimlenmiş iki parça kaşar boylu boyunca yerleştirildi. Kaşarların arasına pastırmalar konuldu. Tost makinesi üç dereceye getirildi ve içli ekmek, iç çeke çeke yapışmaz tavaya yerleştirildi ve üzeri üşümesin diye kapatıldı. Bu esnada yumurta tek kişilik tavaya, bir nohut büyüklüğünde tereyağ ile beyazı tamamen sarısı da hallice pişirilmek üzere konuldu. Kırmızı yağ biberleri üçgen üçgen kesildi. Yumurta da buradan nasibini aldı ve onlar da üçgen oluşturacak şekilde sekiz parçaya ayrıldı. Tost, oldum ben artık diyen erimiş kaşar sesleri eşliğinde tabağa konuldu ve aynı şekilde üçgenler oluşturarak servis tabağına alındı. Her bir lokmalık parçanın üzerine bir kırmızı yağ biberi kondu ve en üste yumurta eklendi. Servis tabağının kenarına bir dal taze nane ile yemeğe hazır hale getirildi. Yanına o günler yazdan kalma olduğundan soğuk çay ile servis edildi, afiyetle mideye indirildi.

Az sonra benzer bir girişimde bulunmak üzere mutfağa gideceğim. Kendimi şımartmak için bana verilen bu fırsatı değerlendireceğim. Dilerim sizler için de güzel olsun bu pazar. Dilerim, fırsatınız varken şımartın kendinizi ve sevdiklerinizi.

Küçüçük Mutluluklar

Bir sabah uyandığınızda biraz da kafanız karışıksa yaşama dair...

Dolanırsınız kendi çıkmaz sokaklarınızda.

 Tam vazgeçip herşeyden dönerken şimdinizde sizi bekleyen sıkışmış kendinize;

Bir mektup bulursunuz zamanında yazılan,

Sonra bir fotoğrafa denk gelirsiniz içinizi çoşturan.

Mektubu okurken ki çokluğunuz,

Fotoğrafı çekerkenki yalnızlığınızla meşk ededursun

Küçüçük bir fıçının içinden sonsuz mucizeler doğuran sihirbaza döner yüreğiniz aniden.

Mutlulukla gülümseyen kendinizdir artık şimdinizde sizi karşılayan.

Gününüz güsel olsun efendim...

Gözlerinizden öperim.

 

Bir Yer Var

Bir yer var biliyordum;
                           bitirmenin kolay olacağı, ve başlamanın hatta.

Bir yer var biliyordum;
                          karamsarlıkların yok olup gittiği,
                                                         kalan çukurlarda umut filizleri yetiştirebileceğim bir yer,
                                                         ki o filizler, yaralarıma merhem oldu sonrasında, görüyordum.

Bir yer var biliyordum;
                           içimdeydi,
                                     derindeydi,
                                              ışıksızdı belki
                                                           uzandın öptün,
                                                                         iyi ki...

Fotoğraf

PAZAR YÜRÜYÜŞÜ

Az sonra uzun bir pazar sabahı yürüyüşüne çıkacağız, son hazırlıkları tamamlıyorum, fotoğraf makinasının şarjı kontrol edildi. Dinlenecek müziklere yenileri eklendi.

Sabah yaptığım ilk iş, erken kalkmanın da avantajı ile mutlaka müzik dinlemek olur. Öyle hazırlanırım ben güne. Hoş, gece uyumaya da öyle hazırlanırım ben ve hatta yemek yaparken ve hatta... Uzar gider bu liste böyle... Müzik ruhun gıdası diyen atalarımı da selamlayayım yeri gelmişken.

Ne anlatıyorum...

Hımm... Pazar yürüyüşü hazırlıkları...

Yorulunca, soluklanacağımız banklarda, çimlerde yayılmışken okunacak bir kitap, havanın serinlemesi durumunda dudaklar çatlamasın diye krem, ellere ayrıca bir krem daha, ya güneş yakar kavurursa, yüze de gerek bir koruma kremi... Terlenirse diye tişört, ıslanırsa diye çorap ve ayakkabı... Yağmur yağarsa diye yağmurluk... Yağmazsa diye eşofman üstü... Acıkırsam - ki kesin - çikolata bar... Susarsam - ki kesin - su... Oldu mu benim çanta, üç günlük seyahat planlayanların bavulları kadar... Çaktırmadan da fotoğraf çantasına sıkıştırıyorum bir kaç şeyi hala...

Neyse efendim (pek bir absalom tarzı oldu  bu cümlem de... keh keh...) 

Ben naçizane müziklerime müzik eklerken, Gaydaistanbul 2009 albümüne denk geldim. Ne zamandır dinlemiyordum. Sonra kendime sinirlenip, kudurduğumdan mütevellit - şu bir yere giderken evimi neredeyse sırtımda götürecem halleri - gerildim haliyle. Dedim dur, (sen de dur okuyucu, dinle şarkıyı) şu şarkıyı dinleyeyim az biraz da neşeleneyim. Aaaa... Ben bir kudur bir kudur, kafayı ye kudur... Kudurrrr...  (durma sen de kudur)

Aaa, hayrola, hiççç senin gibi sakin, huzurlu, sinirleri alınmış et misali yumuşak bir insan kudurur mu demeyin. (sen sakın bir şey deme bekriya...) Siz bilmezsiniz, ben en çok kendime kudururum....

Şimdi uzun, uzunnnnnnnnnnnn bir yürüyüş yapıp, biraz smooth jazz, biraz küba müzikleri, bir parça da viyola jazz dinleyip, ruhuma kanat takayım. Ruhumun gideceği yol uzun, yürek yanı başında, bugün ruhum süzülsün masmaviye karışan güpgüneşin koynunda...

İyi pazarlar...


Fotoğraf için google'a "bavul" dedim.
O da bana, al sana dedi bir sürü bavul fotoğrafı. 
Ben ruhuma uygun olanı seçtim.
Kokoşum kabul edin :)

KEYİF (Mİ)

BEN BUNA KATMERLİSİ DERİM

 GÖNÜL SOFRAMA BEKLERİM

SAĞLIĞA, HUZURA

CAM CAMA

CAN CANA

AKŞAM AKŞAM GÜLÜMSEMEK

Güzel(e) uyanmak gibisi yoktur

Güzel(le) uyumak gibisi de...

Bu ödül güzel başlayan bu günün

Güzel bitişi oldu

İçimi ısıttı

Beni gülümsetti

Yüreğinin hissedilmesi gibisi yoktur

Yüreği hissetmek gibisi de...

Değerinin bilinmesi

Hele de değer

Yaşıyla, yaşanmışlığı ile

İçinde gizli bir sarrafı barındırıyorsa

Sizi yaşama bağlayandır

Teşekkürler

Haykırış

ŞARAP (MI)

Fotoğraf / Joannès Ceyrat

Oysa içesim yoktu...

Tamam, yalan!

Günlerdir içesim vardı.

Sonra bugün BU YAZI beni baştan çıkarttı.

Aklımı aldı.

Aklımı geri alıp eve geldim.

Kendime bir şarap seçtim.

İçiyorum.

İçiyorrrr İçiyorummmmm.

Fotoğraf ne alaka diyenlere

Mutluyum diyorum
Bilmem anlatabiliyor muyum

İÇİMDEKİ OYNAK KADIN

'Nasıl güzelsin öyle'

İşyerinde genellikle Buena Vista Social Club, Macy Gray, Norah Jones, Lady Sings The Blues, Frank Sinatra albümleri dinleriz, radyo dinleyeceksek de ya Joy Fm açık olur ya da RadioLine... Geçtiğimiz günlerde, bizim çocuklar başka bir kanal açmış dinliyorlar... Türkçe yabancı karışık çalıyor... Kulağımın pasını alıyorlarmış böylece, kendi aralarında konuşup gülüşüyorlar birden bu şarkı çalmaya başlıyor... İçimde bir oynak kadın: Yerinde duramıyor... Hani iş yerinde olmasa, hani becerse fırlayıp atacak kendini açık ofisin tam ortasına... Yüzümde önüne geçemediğim bir gülümseme...

'Asılı kaldım sende' 

Bu sabah, trafik bir felaket, milim milim gidiyoruz. Dinlediğim radyo (Radyoline) reklamlara girdi, arama tuşuna bastım ve işte yine o şarkı... Sağım solum gergin insanlarla çevrili, kornalar, arabanın burnunu oraya buraya sokmaya çalışmalar, selektör yapmalar... Nasıl sakinim o telaşın içinde, nasıl bir gülümseme yüzümde, içimdeki oynak kadın canlanıverdi birden...

'Eline düştüm elimle aaaaa'

O yataktan kalkmak istemeyen, o sabah sabah sevgiliye nazlanan, o sabah sabah 'ama, ama biraz daha kalsaydım sıcağında' diyen kadın gitti, yerine neredeyse trafiği durdurup 'bi durun ya bi durun hiç mi aşık olmadınız, hiç mi dışınıza taşmadınız, hiç mi içinize kaçmadı oynak bir kadın/adam' diye avaz avaz bağıracak bir kadın geldi... 

Emir - Eline Düştüm

Mutluyum,
B.S.S.K. ツ

__________________________________________________

* Pembe kelimeler şarkı sözü...
Fotoğraf / deviantART

NAH NEH NAH

Postun başlığına bakıp ön yargılı olmayalım...

ŞİMDİ DURUM ŞU: PARTİ YAPIYORUM...

AÇILIŞ PARÇASINI İSE NAH NEH NAH OLARAK BELİRLEDİM...

İYİ EĞLENCELER...

Vaya Con Dios

Remix

______________________________

Görsel

KAPI ARALIĞI

Sen hiç aralanan bir kapıdan

baktın mı uzağa

yakını görerek

biraz ürkek

biraz telaşlı

biraz meraklı

baktın mı yakına

her adımda geleceği düşleyerek

ZERAFET

 o kadar gerçek ki;

 elini uzatıp bir kaçını gizlice almak ve küçük bir kaçamak yaşamak istiyor insan…

Su gibiydi kenarları, bir genç kızın düşlerini süsleyen; gelinlik sandığına kaldırılacak bir danteli çağrıştıran hali vurdu beni en çok... Hele o; evden ayrılacağı gün incecik ve kuğu boynuna dolanacak, anne yüreğinden gelen siyah inciler ki ne az bulunurlardı denizlerin dibinde... Bir düş kurdum üzerine, elimi uzatıp bir kaçını gizlice aldım mutfak tezgahının üzerinde az sonra tart olmayı bekleyen likapalardan:

Bir adam, ama ne adam mutfakta... Duvarları krem renkli, küçük kare fayansları duvarla aynı renkte olan ve akça ağaçlı mutfak dolabıyla bir bütünlük oluşturan tezgah bir ton koyu herşeyden, hakim olan renkler krem ve fıstık yeşili... Kadının sadeliği ve özeni, adamın dikkati ve beğenisi ile birleşmiş bir yaşam alanının tam köşesinde duran oval masa; sabah kahvaltılarında ve en çok da yemek hazırlığı sırasında yapılan sohbetlere tanıklık ediyor... Üzerinde koyu fıstık yeşili bir örtü ki; o da fransız balkonunun camlarını süsleyen; ince belini ortaya çıkaran  bir ton koyu satenle kombinlenmiş uçuk fıstık yeşili tülle yarenlik etmekte... Sohbetleri  bir gece öncesinin sır gibi saklanan tarifinin içine bir doz aşk katılmış yemeği üzerine ve muhtemelen yemeğin hazırlanışı sırasında adamla kadının birbirlerine hiç yakınlaşmadan dokunuşları... 


O gece için planlanan yemek; kremalı fıstık yatağında bonfile, mandalina soslu mevsim yeşillikleri ve yoğurtla inceltilmiş mayonezli patates salatası... Ve yanında illa ki mumlar ve şarap ile... Kadın mutfak tezgahına gece için hazırlanacak malzemelerini dikkatle ve şaşılacak bir el çabukluğu ile hazırlıyorken, adam müzik seçimini yapıyor: Frank Sinatra





İkisinin yüzünde de o bildik, tanıdık aşık haller: Sabitlenmiş bir gülümseme ancak günün anları üzerine keyifli hatırlatmalar yapılırken dudaklardan uzaklaşıp, gözbebeklerine gelip kuruluyor. Adam ve kadın ezber bozan bir gerçekliğin kendi biriktirdiklerinden yola çıkılınca o hiç de şaşırtmayan şahaneliğine şapka çıkartıyor her denk gelişte... Denklik hali için, 1000lik puzzle parçalarının kendi karmaşıklığı içinde, ortaya çıkması önceden tasarlanmış tablonun en can alıcı yerinde iki tanesinin bir araya gelişi ile tanımlandığı bir halle resmediliyor... Zerafet işte tam da bu noktada karşılık buluyor kendine... Ahenk tanımı tam da bu noktada yeniliyor kendini ve mutluluk tam da o anda donmuş bir kare fotoğraf oluyor belleğin en ön sırasında... Yüreğin ritmini hızlandırıp, nefesi kovaladığı an, soluksuz kalıyor insan... Anlara sığdırılan çokluğa, çokluğa sığdırılan sadeliğe ve sadeliğe sığdırılan bir coşkuya yol veriyor bir mumun gölgesi... Uzuyor gölge, adamın ve kadının üzerine... Uzanıyor gece adamın ve kadının sesine... Uzuyor gece...

Likapalar ağzımda bıraktıkları biraz mayhoş tatlarıyla dişimin kavuğunda bile yer etmeyince, elimi uzattım gümüşi tabağa ki geç kalmıştım... Çoktan kek hamuruna malzeme olmuş likapalara teşekkür edip, bana o geceyi yaşatan adama ve o gece gibi gecelerin tekrarlarının ve çok daha güzellerinin yaşanacağı yepyeni düşlere beni sürükleyen yüreğe sarılıp uyuyacağım bu gece...

Sol yanınızı sıcak tutun derim:

belki bir likapa değer dilinizin ucuna

ve bir düş kurar aklınız yüreğinizle bir olup yaşanmış bir an üzerine...

Belli mi olur, belki düşünüz gerçek olur...

_______________________________________________

Fotoğraf / Likapa@Cafe Fernando/foto

06112009/2028/Belki Ela Olur Gözlerin

Seni hep istedi biliyor musun, 19 yıl önceydi ilk kez senden bahsetttiğinde, gözlerindeki mutluluğu görsen, o gün çıkar gelirdin aslında. Annen aradığında ve öyle güzelki görsen dediğindeki sesi bir daha duyar mıyım bilmiyorum ama ilk defa mutluluğun sesi kazındı kulağıma... Mutluluk budur işte dedim kendime; annenin "öyle güzel ki..."sinde saklı sımsıcak bir tını... Heyecan ise, babanın seni beklerkenki hallerinden seri bir fotoğraf albümü benim için bundan böyle...

Hoşgeldin Ela Kız...
Biliyorum çok büyük bir mutluluk getirdin...

Daha çok şeyler yazacağım sana dair; bunlar ilk hislerim...
Senin haberini aldıktan sonra ilk ağzımdan dökülenler...  

Bir de bil istedim; çok ama çok seveceğim seni...

Güncelleme:
Az önce gördüm seni; öyle güzeldin ki... Mutluluktan ağladım...

_______________________________________________________

Fotoğraf / deviantART

Pis Türkler / Bir Pazar Klasiği

Harika bir pazar sabahı, kahvaltı masamızda yok yok... En önemlisi de ayların verdiği hasretlik duygusuyla birbiri ile yarışan içten kelimeler, ayrıyken biriktirilmiş anlar ve tabi bir de gerçekleşmesi umut edilen yepyeni hayaller...

Saatler saatleri kovalıyor, garsonlar sıklıkla oraya giden hani gedikli müşteri tabir edilen biz müşterilerine aileden biri gibi davranıyorlar. Her türlü naz çekiliyor, bir parça börek istiyoruz, bunlar da yeni çıktı deyip, ev yapımı boğaçalar da ikram ediliyor, gazete var mı diyoruz, gazeteler geliyor çeşit çeşit, limon deyince adeta limon bahçesi serecekler önümüze... Keyfi katlayan bir pazar sabahında, güneş yüzünü arasıra kıskanırcasına saklıyor. Garson üşüyen omuzları uzaktan fark edip, polar şalları göndertiyor; artık daha konforluyuz...

Öğle saatlerine doğru, gözleri mahmur uyanıklıkla uyuşukluk arasında gezinen onlarca yüz doluşuyor bu keyifli kahvaltı mekanına... Yumurtalar çeşit çeşit; sahanda, suda, omlet, menemen... Az öz geliyor herşey, az öz yiyemesek de, tıka basa değil hissimiz... Sabah kahvelerinin yanına eşlik eden günlük haberleri yorumlarken, nereden nereye gidip geliyor anılar... Laf alafı açıyor, olur da yarım kalan bir konu olursa küçük bir hatırlatma ile mutlaka dönülüp o konu da nihayete erdiriliyor. Güneş kendini iyiden iyiye belli edince, anlıyoruz ki kalkmak ve dolaşmak vakti... Karşılıklı gene bekleriz, çok memnun kaldık her zamanki gibi, doğruluk payı yüksek nezaket cümlelerinden sonra akşam yemeğe de gelelim mutlaka dilekleriyle oradan uzaklaşıyoruz.

Nedendir, nasıldır, niyedir bilemediğimiz bir halde kendimizi kalabalık bir alışveriş merkezinin göbeğinde buluyoruz, ki her seferinde yeminliyiz cumartesi pazar alışveriş merkezlerine her ne pahasına olursa olsun gitmemeye... Az sonra sabahki kahvaltılıkların yetti gayri biz de gün yüzü görmek istiyoruz ısrarları ve yürüyüşün bunu tetikleyen tavrı nedeniyle soluğu tuvaletlerde alıyoruz. Tahmin etmesi güç olmayan o karmaşanın ve kalabalığın önlenemez telaşı içinde ortalık savaş alanını andırıyor. Böylesini ancak bir de bedava mal dağıtılırken resmedeceğiniz hengamenin ortasında; aksanı gayet düzgün türkçesi ile bir kadın sesi duyuluyor: PİS TÜRKLER... Hemen yandaki tuvaletten kadını destekleyen başka bir kadın sesi, haliyle kadınlar tuvaletindeyiz sanki erkek sesi duyma şansımız varmış gibi bir de neden altını çiziyorsam... Neyse, kadının sesine konsantre olayım ben gene: DOMUZ GİBİLER VALLA... ŞU HALA BAK LEŞ... LEŞ... SANKİ AHIR...

Ellerimi yıkadığım esnada aklımdan geçenler:

> Tuvaletler çok pis evet...

> Adeta ahır gibi katılıyorum.

> Türkçe başka hangi millet tarafından ana dil düzeyinde kullanılıyordu sahi?

> Tuvatten bu serzenişleri sıralayanlar, büyük ihtimal 2-3 kuşak yurtdışında yaşayan Türkler olmalı, hani artık kendileri Türk sayılmayabilir... Haliyle, hazır da mekanıyken, biz Türklere bok /.... atabilirler...

Alışveriş merkezinin kendini kaybeden kalabalığına tekrar karışıyoruz, kıvrım kıvrım dolanarak tamamlanacak ikinci etap turumuzda alacaklarımızı hızla alıp, kasalara ilerliyoruz, kasaların tamamı açık ve önünde uzayıp giden kalabalıklar yok neyseki, kısa sürede işimizi halledip, hızla uzaklaşıyoruz oradan ve  bahçesini sevdiğimiz bir cafede soluğu alıp, insanı kısa sürede uyuma moduna sokacak rahat koltuklarına atıyoruz kendimizi, aynı anda gözgöze gelip, bir daha asla, asla haftasonu alışveriş merkezine gitmek yok deyip, basıyoruz kahkahayı...

Asla asla dememek gerektiğini daha önce defalarca deneyimlememize rağmen bir pazar klasiğinin orta yerinde fırınlanmış sebzelerimiz ve domates sularımızla sislerin arasından ara ara kendini hatırlatan güneşin keyfini çıkartmaya devam ediyoruz; günün güzelliğinin ve kelimelerin içtenliğinin yansımalarını parlayan gözlerimizde fark ederek...

DİKKAT! Ağır Desibelli Deton Var

Duman

Bazı şarkılar var, neden bilmem çığlık çığlık söylemek geliyor içimden...

Öyle, bağıra çağıra...

Detone olayım, deton olayım istersem sadece ton olayım...

Umrumda değil...

Bugün bu şarkıyı bağıra çağıra söyleyesim var...

Bir de sakin sakin oturup çay içesim...

Karışık mı geldi size ruh halim...

Yooo, hiç değilim...

Karışık doğru kelime değil bir kere...

Doğru kelime ne ondan da emin değilim...

Ne demiş Yunus Emre:

Cümleler doğrudur sen doğru isen, doğruluk bulunmaz sen eğri isen...!!!

Fark ettiniz mutlaka eğri yazmadım bu kelimeleri...
Etmediyseniz de dönüp bir kere daha baktınız.

Bakmamış da olabilirsiniz tabi...

Ben baktım, gerçekten de eğri yazmamışım...

Ben şarkıma döneyim, bağıra çağıra söyleyeyim...

Arada bir dinleneyip, dinlenirken sakin sakin çay içeyim...

Süper oldu bu plan...

Sizce de süper bir sabah değil mi?

Günü güzel karşılama kutlamalarım biter bitmez gidip bir de güneşin keyfini çıkartayım...

Keyifli haftasonları...

Bir Şehrin Gölgesinde Tanımak Seni

Ve evet, ben dün senin büyüdüğün o şehirdeydim.

Sabahın en erkeni...

Sabahın ilk heyecanını attık üzerimizden, hasretle birbirine dolanan parmaklarımızı saymazsak, herşey normal seyrine döndü bile diyebiliriz. Eve gitmeden önce, her sabah yürüdüğün sahile gidiyoruz. Hem kahvaltılık bir şeyler alacağız fırından hem de sen güne nasıl başlıyorsan öyle başlayacak herşey. Ben bunu bu şekilde dillendirdiğimde, uzanıp öpüyorsun beni durduk yere. Şaşkın şaşkın bakarken ben sana; güne seni öperek başlıyorum diyorsun. Gülümsüyoruz güneş niyetine birbirimize. Sahilde o sözünü ettiğin çarşaf deniz, üzerinde yakamoz ve her seferindeki keşken "burada olsan"ın yerinde "buradasın, inanamıyorum" var.

Martıları selamlıyoruz, köpeğini gezdiren adama gülümsüyorsun, yürüyüşe çıkmış adam ve kadınla kısa bir sabah sohbeti, beni tanıştırma ve anlamlı bir "size de iyi günler"den sonra, yolumuzu çeviriyoruz bahçesinde mürdüm erikleri olan eve. Bugün ikimizin; sadece sen ve ben olacağız. Ben seni, doğup büyüdüğün şehrinde, bir kez daha tanıyacağım. Ölesiye meraklıyım: İlk öptüğün kızın evini görmek istiyorum, bisikletten düştüğün sokağı, futbol oynadığın toprak sahayı, babanla yürüdüğün yolları, sokak arası bir oynaşın tekrarını yaşat bana istiyorum. Aklımda onlarca soru, anlattıklarından yola çıkıp, anlatmadıklarına varmak istiyorum. Sense bana sabah kahvaltısının olanlarını sayıyorsun, başka bir şey isteyip istemediğimi. Farkında bile değilsin, ben senli benli hallere doyuyorum o anda; öyle özlemişimki, bir nefes çeksem teninin kokusu yetecek tıka basa doymama...

Kahvaltı bahçenin ahşap masalarında, incir ağacının hemen altında. Elimizi uzatıp, incir kopartıyorum. Yediğim en güzel incir. Kızıyorsun bahçeden böğürtlen, incir toplayıp ağzıma atmama, hoş bir flörtöz tavrın birbirini kovalayan; o telaşlı, o heyecanlı, o hiç bitmesin istenilen anlarını çoğaltıyoruz bakışlarımızda.

Domatesleri kopartırken dalından ve biberleri toplarken teker teker inanamıyorum burada, seninle olduğuma, ara ara dönüp bakıyorum gerçek mi diye etrafıma, ikna olmayınca bir çimdik atıyorum bacağıma, bir düş olmadığını anlıyorum herşeyin canımı istemeden acıtınca... O sırada yan bahçeden bir ses, "tiskinti duyuyorum" diye bağırıyor. Gülmemek için zor tutuyorum kendimi. "Tiskinti duyan" bu amcayı senin anlattığın kadarıyla tanıyorum. Ayakkabıları çalan köpek görünüyor köşeden, saklanmış böğürtlen çitinin ardına, boş bir anımı bekliyor belli, ama ben önceden almıştım onun marka ayakkabı düşkünlüğünü, tedbirliyim, boşuna beklemesi eve girişimi...

Mutfağa geliyorum, yüzümde alabildiğine huzur ve tanıdık bildik bir yerde olmanın keyfiyle... Hep sözünü ettiğin pencereden bakıyorum, kilimi serip de yıldızları seyrettiğimiz ağaçlar şunlar olmalı diyorum... Bir selam çakıyorum her bir yaprağına şahitliklerinde yaşanan anlar adına... Tezgaha yöneliyorum, bahçeden topladığım tazecikleri kahvaltıya hazırlamak için... Bahçede mangal keyfi için yanan ateşin ve onların yanında içilecek rakıların ve senin her anlatışında ağzımı sulandırmayı başardığın daha bir çok yemeğin kokusu siniyor üzerime... Anlattığın gerçek üstü mutluluk diyarının, gerçek prensesiyim şimdi ben. Hiç bu kadar mutlu olmuş muydum daha önce ve sevilmiş miydim böylesine diye düşünürken: Hemen arkamda bitiveriyorsun; bedenini, bedenime yaslıyorsun. Boynumdan öpüp, öyle çok düşledim ki burada böyle bir sabahı diyorsun.

O bakışın hiç gitmesin üzerimden istiyorum. Bana bakışını seviyorum: Yüreğimi aşkınla çepeçevre sarıyorsun ya her seferinde, ben her seferinde sana bir kez daha aşık oluyorum ya.... Hani sarıyorsun ya avuçlarınla sevda yorgunu ellerimi, bırakmayacağını çok iyi bildiğim halde; bırakma diye bakıyor ya gözlerim gözlerine, sana bakışımı seviyorum: Yüreğini aşkımla çepeçevre sarıyorum her seferinde, sen her seferinde bana bir kez daha aşık oluyor ve sesleniyorsun ya sessizce: SENİ SEVİYORUM diye... İlk kez duyuyorum ya ben her yineleyişinde ve heyecanlanıyorum ya ölesiye...

Bizim masalımız hep böyle kalsın istiyorum; hep böyle aşkın en haliyle...

****

Hani nasıl geçti günün diye sormuştun ya gece uykuya yatmadan az önce... Bu sabahımdı sadece... Sonrası bize kalsa, sadece sana ve bana... Olur değil mi sevgilim?

_____________________________

Fotoğraf / deviantART

GERÇEKTEN BİR HEDİYE OLABİLİR MİSİN SEN BANA

Kurulmuş Cümleler altıyı okuyor o davudu sesiyle...
Ne çok yakışıyor ona teatral bir ifade...
Sesinin tonunu giyiniyor basit bir cümlede bile
Dönüveriyor yüzünü 85 yaşında bir ihtiyar gence.
Derinden geliyor sanki bilgeliği ve yüreğinden o öğüt veren sesi...

Eski fotoğraflar çıkıyor: Sapının bir tarafı kopmuş, eski deri bir çantayı, şöminenin artık kullanılmayan boşluğundan çıkartıyor; toz içinde...
Çantadan şeffaf bir zarf içinde siyah beyaz fotoğraflar çıkartıyor, bakıyor hepsine tek tek ve bu diyor Bilgesu Erenus'un sahneye koyduğu bir oyun için çekildi.
Fotoğrafta 3 kişi...
İkisi belli solcu çocuklar, zaten gençlik kolları başkanı en derin bakışlısı...
Sen diyorum: Ben burjuvaydım oyunda ama sonunda onlarla birlikte hareket ediyordum ve oyun sonunda onlarla omuz omuzayım deyip bir başka kare uzatıyor bana.
Gösterdiği siyah beyaz fotoğrafa dalıyor gözlerim...
70'li yıllar...
İdeal bir dünya hayallerinin, o orantılı güç uygulanmayan meydanları...
Neler konuşuyoruz üzerine, nasıl keyifli bir akşam...
Masada iki kişi olsak da değiliz aslında...
Onun adı, varlığı ve sesi ve cümleleri ve derin bakışları bizimle...
Ne zaman gelecek diye soruyor beni dalmış görünce: Sabaha karşı diyorum...
Sabaha karşının tarihsel bir karşılığı yok...
Önemi de...

Onun üzerinden, onunla kurduğumuz hayalleri paylaşırken, kendi yaşanmışlığı geliyor aklına.
Bak diyor bu şarkı bizimdi: Sezen çalıyor fonda.
Geri döndüğünde; biliyor musun ayrıldığımızdan beri ilk defa bizim şarkımızdı diye dinliyorum diyor.
Gülümsüyoruz birbirimize...
Sessiz fısıldaşmalar başlıyor yüreğimizle...
İzin veriyoruz bu halimize, ama sadece bir süre...
Sonra neşeli ve hareketli bir şarkı başlayınca, aniden ve sözleşmiş gibi eş zamanlı, başlıyoruz hoplayıp zıplamaya...
Sebebi yok, sebebi çok bir mutluluğun sarhoşluğunda telefonum çalıyor...
Sebebi çok mutluluğum arıyor: Allah neşenizi artırsın, yarın sabah geliyorum da haber verecektim diyor...
Artık evde bir şenlik havası, başlıyoruz en matrak konuşmalara; aksan ve ses tonumuzu da uydurarak:

_ A be ben sana demedim mi gelecek...
_ A be dedin de, ben ne bileyim bunun yarın sabah olacağını...
_ Alllahhhhh, atıver şimdi göbecikleri... Yandan yandan, oh oh, oh oh...

Gecenin sessizliğine karışıyor kahkahalar... Kendi sahnemizde birer divayız ikimizde...

Eve dönerken, gündüz paylaşılamayan, geceyse aya uzanan potalarıyla terk edilmiş sahaya bakıyorum: Bir anda, bir basketbol sahasının 3 sayı çizgisindeyim de maçın kader sayısını atıyormuşum gibi heyecanlanıyorum, yüzümde bir gülümseme, ellerim ceplerimde: Bir yüreğin serseriliğinde ıslık çalarak yürüyorum...

Derinimde bir yerde bir soru:

Gerçekten uzun zamandır almayı beklediğim bir hediye olabilir misin sen bana?

________________________________________________

Fotoğraf / basketball on deviantART

MEMPHIS, CATFISH, ADAM, KADIN, HAYALLER

Oturdular bardaki kırmızı yüksek taburelere: Sadece ikisi vardı, salaştı bar ve Memphis'in orta yerinde, gece saat ikide; iki beyaz, çok rastlanır bir durum değildi doğrusu. Barmen, ağzında cigar, bir yandan çalan gruba bakıyor, öte yandan elindeki beyaz kumaş parçası ile bardakları kuruluyordu. Barmene seslendi adam: İki burbon...

Adam kadını seyrederken, gözleri anlatmaya başlamıştı kurduğu hayalleri, kadın kendi ritminde salınıyordu ve sanki her hareketi onu adamın hayalininin içine alıyordu. Barmenin gözleri takıldı bir süre sonra ikisine de...

Çalan grup bir parça isteyip istemediklerini sordu: Adam ve kadın aynı anda; Catfish Blue diye bağırdı. Barmen bir kahkaha attı, elindeki bardak az kalsın düşüyordu. Barmen; "grubun en sevdiği parçadır ve ne yazık ki barın kapanış şarkısıdır" dedi gevrek gülüşüyle, adam o zaman 3 kere arka arkaya çalsınlar daha sözlerim bitmedi dedi ve kadının gözlerine bakmaya devam etti.

Barmen o gece ilk defa, onu terk eden Lyam'ı hatırladı. Bir burbon da kendine koydu. Barın ışıklarını iyice kıstı. Adamla kadına, bu gece dedi, bu bar sizindir, siz de benim misafirimsiniz.

O gece, o barda, adam ve kadın, hayaller kurdular ve hayatı yeniden yazdılar, sadece kendileri için değil, onların anlarını yakalayan diğerleri içinde...

Catfish Blue - Toumani Diabate

KURULMUŞ CÜMLELER / 5

Aşık olmak baharı yaşamaya benzer.

Her yinelenişi ilkmiş gibi kuşatır insanı...

Erendiz Atasü