Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - Hiç Tanışmadık Seninle

Sevgili Y.,

hiç tanışmadık seninle, ama ne çok tanıklık ettik anlara. mesela ağlıyorduk bir seferinde, sen belki aşka, belki ben bir arkadaşıma. hatırlar mısın bilmem, ben bir adama aşık olmuştum, sen de. ben bir şehirde, adam bir şehirde, sen bir şehirde, adam başka bir şehirde... uzaklıklar korkutur muydu ki bizi... sen ve ben, hiç karşılaşmamıştık ama aynı kaderi paylaşabiliyorduk işte. sen denizin kenarında bir bankta, ben dağda bir ağacın altında, ağlıyorduk gizlice. bir seferinde, giden bir adamın ardından ağlıyordun pencerenin önünde ve ben senin kendi pencerenin önünde olduğunu bilmeden, oturmuş penceremin önünde ağlıyordum sicim sicim, nedenini bile bilmiyordum, sadece bir şarkıyı dinliyor ve şarkının hüznüne eşlik ediyordum kendimce, günler sonra fark ettim, senin acındı içimi acıtan. o gün daha çok ağladım.

sevgili y., henüz tanışmadık seninle, hiç karşılaşmadık, ama hep tanıdık geldik birbirimize. bazen kafam bozuk olduğunda, bana yazdığın bir kaç satırı okuyup, düşündüm üzerine. öyle zamanlardı ki onlar, sanki sen ve ben karşılıklı sohbet etmişiz; sen susup dinlemişsin ve ben anlatmışım saatlerce, sonra sen oturup yazmışsın içimdeki soruların cevaplarını ve bırakmışsın masamın üzerine, ben okuduğum her bir satırda sarsılmışım, sarsılmışım titreye titreye, sen hiç bilmemişsin ama sarılmışım ben boynuna ve teşekkür etmişim yanımda olduğuna.

belki de hiç tanışamıyacağız seninle, ama paylaştıklarımızı düşününce, tanıştığımız ve hayatımıza aldığımız bir çok insandan daha çok sevip, daha çok anlayıp, daha çok dinleyip, daha çok anlatıp, belki bilmeden ve istemeden daha çok ağlatmışızdır birbirimizi. şimdi düşünüyorum da, eğer o ilk anlamsız yorum bırakılmamış olsaydı bloguma ve ben o yorumdan yola çıkıp da bulmasaydım izini, nasıl bulurduk birbirimizi... bazen en kötü anlar nasıl da güzelliklere çıkartıyor değil mi bizi. hep ol emi, kelimelerinle, seçkilerinle, yüreğinle... öpüyorum yüreğini, hep.

Sevgili Z.,

bir rüya gördüm.  anlatmazsam çatlarım dedim. unutmadan uzun uzun anlatayım da sen güle söve yorumla.

bir gece vakti oturmuşum bilgisayarın başında. salonda. taslakların arasında dolanıyorum, yolunu kaybetmiş çocuğun ürkekliğinde; karşıma çıkıyor  unutmak istediğim kelimeler. onlardan kaçarken, tanıdık gelen bir cümlede duruyor yürek, atıyor, heyecanla, herşey böyle başlamıştı çünkü, hatırlıyor ve gülümsüyorum. nereye varmak istediğimi biliyor, gecenin karanlığında daha önce geçtiğim o ara sokakları ayırabiliyorum sigara izmaritinin henüz sönmemiş ateşinde. uzanıp yere, bir nefes çekiyorum içime. ciğerlerim yanıyor gecenin karanlığında yataklarına uzanmış konuşan adamla kadını görünce, pencere sıcak hava nedeniyle açık ve perde havalanarak yana kaymış rüzgarın etkisiyle. farkında bile değiller, öyle büyük ki yangınları. durup seyretsem diyorum. aAnnemin ayıp demesi takılıveriyor, kulağıma bir sivrisinek vızıltısı eşliğinde. uUzaklaşıyorum koşar adım o pencerenin önünden, avucuma adamın 'yabancıyım tenime'  cümlesi batıyorken. koşarken karıştırıyorum yolları, bilmediğim bir parka çıkıyor adımlarım, ıssız ve karanlık, su birikintisine basınca anlıyorum, yağmur yağmış burada az önce. ne kadar uzaklaşmış olabilirim ki kuytularımdan... dönsem artık çok mu geç, gitsem bulur muyum ki yolu. aşka hüzün karıştı yazıyordu duvarda, mordu, fosforluydu, yüzümü öptü geçti.

uyandım. film gibi dimi. gene yazacağım. en kısa zamanda. ama ara verirsem, yani bir süre yazmazsam, haber alamadın diye meraklara kapılma. kendine iyi bak. 2011de güya başka diyarlarda olacaktık. dur bakalım. dualarımızı eksik etmeyelim. zamanı gelince diyelim ve gülümseyelim. rüyama yorumunu bekliyorum. seni seviyorum. herkese selam söyle. sarıl. öp. herkesi ayrı ayrı sevdiğimi söyle. nasıl da isterdim herkesle olabilmeyi. insan seyahat edebilse istediği anda istediklerinin yanına... ah ne cin fikirliyim ben. hadi mektubuma burada son verirken, büyüklerimin ellerinden, senin gözlerinden, sevgili s.nin yüreğinden. öperim.

bu yıl iyi bir yıl olacak geçip giden diğer yıllar gibi... bu da geçip gidecek çok şey bırakarak... çok şey öğreterek... çok güldürüp, çok düşündürerek... ama sanki daha az ağlayacağım ben. daha çok yüreğimi dinleyeceğim ve inanamayacaksın ama daha az konuşacağım bir yıl olma ihtimali bile var sanki. tamam tamam bir mektupta bile bu kadar laf ediyorsan deme. içimizden geldi yazdık. özle beni.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - Beni Ona Götür

Sevgili U.,

canım arkadaşım,  çok olmadı, bir kaç zaman önce bir kum havuzunda oynarken ağlamıştık en son ve ben o zamandan beridir ne kum havuzunda oynuyorum ne de sokağa çıkıyorum. bilmem neden bu aralar sık sık, ve giderek çok daha sık gökyüzüne bakıyorum. aklıma her düştüğünde, senden bir iz bulduğum yerde durup öylece sana bakıyorum. o iz bir tek bende, bir tek bana, bir tek benim için kalsın istiyorum. yani anlayacağın seni kıskanıyorum. sonra ben bunu sana söylediğimde, sen özelsin diyorsun. bunu tüm kalbinle söylediğini biliyorum, biliyorum çünkü kalbin kendi dili var. anlıyor karşısındaki kalbi, iyiliğini, güzelliğini. bana demiştin ki bir seferinde, aklını bıraktığın kalbinde olduğun her an beraberiz. sana hiç yazmadım belki ama bil istedim, sen beni hiç incitmedin ve hep kalbimden öptün, iyi ki... orada kal, Onunla kal. minik m.yı öpmeyi unutma... öperim, AŞKla... hep.

Sevgili Ü.,

şimdi ben sana diyeceğim ki ey kadın nedir senin adın. sen saymaya başlayacaksın bildiğim ve bilmediğim ne kadar adın varsa. ve ben susacağım. ta ki yürek sesini duyuncaya kadar susacak ve bekleyecğim. saat 23ü vurduğunda ve bir kere değil ve belki iki kere de... tam üç kere vurduğunda duyacağım adını. bugüne kadar yazılmış tüm mektuplarımı sana adasam da, hiç biri ilki kadar gülümsetmeyecek seni asla. çünkü o satırlar adını bile bilmediğim ve inandığım bir yüreğe yürekten yazılmışlardı. kırık bir anı gülümseyen bir sabaha bağlamak adına. adın yok o yüzden bende senin. bir yüreğin var, bir de şiir okuyan sesin. sol yanına bıraktığın kalemini al eline ve dilek tut bu yıl için kendine. içinde aşk olsun sadece. soyun acılarını ve bırak hüzünlerini. sen ol sadece, öylece üryan kal kendine. AŞKla... hep.

Sevgili V.,

mektubunu aldım. okuduğum her satırda nasıl da sarsıldım. bazen hayatın acımasız olduğunu düşünürüm de, sana yapılanlar düpedüz haksızlık gibi. ama beni bilirsin ben, kötüye inanmam, o an belki ama sonrasını bielemzsin değil mi. ne olur yüreğini ferah tut, biraz sakinleş ve bekle. ben Tanrı'nın seni de gördüğünü biliyorum. bu acıyı çekiyorsun  ve bunun bir nedeni var mutlaka ki sen de bunu biliyorsun. daha sonra daha uzun yazacağım mutlaka. bu sadece o satırların ve hallerin üzerinden hemencecik sana sarılma telaşı. daha sonra sakin bir kafayla, uzun uzadıya yazacak ve sana son zamanlarda başıma gelenleri de anlatacağım. ee biraz merak et tabi. ama değecek inan. bir kere çok ama çok güleceksin. yeni yılda sana akıl sağlığı diliyorum, çünkü biraz daha kafayı takaraın bunlara sonunda ihtiyacın olan tek şey bu olacak. seni sevdiğimi unutma. istediğin zaman çık gel ve lütfen yılbaşı akşamı alkolü fazla kaçırıp kendini harap etme. en kısa zamanda görüşeceğiz. sevgili a.ya selam söylemesen de olur. aa hiç söz etmemiş falan de ki, kızsın. nasıl da yakışıyor o kısık gözler ona... evet burada attım kocaman bir kahkaha. kendine iyi davran artık ne olur. yüreğini ferah tut, onun da sağlığı önemli. ağlamaya beş vakit hazır asker gözlerinden öperim, AŞKla... hep.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - Bir Ummandır Yürek Sevdalısına ya da Yalnızca Bir Dost Değilsin Ki Sen Bana ya da Kız Çocuğu

Sevgili S.,

mektubunu alınca öyle sevindim ki, hele de sevgili t.nin güzel haberlerini alınca... onun bendeki yeri bambaşkadır. ne de olsa ben onun senin kardeşin olduğunu bilmeden de sevmiştim. onun yaşadığı aşkın romanını yazacağım ben, hep aklımda. hep takılırdı ya bana; yaz kız şu aşkı. bir tek sen anlatabilirsin bir aşkı bu kadar güzel diye. selamlarımı iletirken, sevgilerimi de kat içine. bir de sarıl bir iyice.

sevgili s, can t., dost d. son mektubunda; UM-dukça UMMAN çeker insanı, Irmaklığını unutur bulur okyanusları. UMMAYA devam... yazmışsın ya, bir bilsen kaç kez okudum sözlerini. kaç kez sarıldım sana. hep böyle oluyor zaten, bir kaç mektup önce de bahsetmiştim. mutfak camından görünen karşı apartmanın salonunda dikiş diken teyze sensin benim için. o teyzenin kaş'ı görmediğine bahse girerim ve eminim ki asla ve asla bie cafe-bar işletemezdi, diyeceğim o ki taban tabana zıtsınız aslında, ama olsun ben ne zaman orada olduğunu fark etsem gülümsüyorum ona (sana). biliyorum tuhaf gelecek ama beyamca da hep sevgili t. gibi gelir bana. :) bazen ne şaşkın olabiliyorum değil mi? geçen gün laf atacaktım neredeyse her ikisine de. yani anlayacağın hep benimlesin(iz). öyle çok istiyorum ki bu yaz izmir'e düşen yollarda bir kahve içimlik sohbetlere denk gelebilmeyi...

can t., dost d., güzel yürekli kocaman s...m sen gelip geçtikçe büyüyor bu yürek, eğilip üfledikçe kanatlanıp uçuyor. hep uzat elini, hiç çekme nefesini. öperim sarılarak ellerini. ...hep.

Sevgili Ş.,

can dostum, bir yılı daha geride bırakıyoruz. her yıl için attığımız shutlara 13den sonra yenilerini ekleyemedik. yıllar arttıkça artan shutlar, yaşlar arttıkça azalmaya başladı haliyle. hani yazmıştın ya bir mektubunda,

Ömrünün yarısını aralıksız paylaşmışız ana baba ayrı kardeşimle bazen tatlı, bazen acı, bazen bol kahkahalı, bazen salya sümük ağlamalı... İnsanlar gelip geçmiş hayatımızdan, bir de şehirler ve hatta ülkeler; paydada biz vardık ya hiç kopamadık birbirimizden.

insanın arkadaşları vardır ve dostları... sen arkadaşımdın benim ilk başlarda ve dostum oldun zamanla. bugün geldiğimiz noktada seçtiğim bir kardeşsin bana. hep çok istediğin kızına sahip oldun geçtiğmiz yıl ve onun büyümesine şahit olmaktan çok gözlerindeki ışıltıya şahitlik etmekten mutluyum ben. yıllar çok olunca, içine sığdırdıkları da çok oluyor insanın. ben iyi ki diyorum, bir ömrün yarısına sığdırılmış bir yürekdaşım var benim şu hayatta. 2011de de sönmesin ışığın. hiç bu kadar güzel yansımamıştın. yüreğimsin, hep.

Sevgili T.,

sana hep kız çocuğu diyorum, bilmem bunda abinin de etkisi var mı? ama sen benim için de bir kız çocuğusun. kırılgansın bir kere ve öyle saf ki yüreğin. çizmek istediğinle çizdiğin, gitmek istediğinle gittiğin, sevmek istediğinle sevdiğin hep farklı olsa da sen yüreğince sarılıyorsun hayata. geçenlerde senin de dediğin gibi, herkesle yürünmez oysa yollarda. bunu bile bile yürümelere kalkıyorsun ya... arandığında bulunmaz bir yürek, asla. biraz nefes al, biraz durul, inan bana zamanı gelecek desemde laf dinlemezsin sen inatçı kurbağa. yürüyeceksin yollarda, elele, yürek yüreğe, yüreği yüreğince olan bir adamla ama yollara çıkıp da yol kesmekten vazgeçmelisin sanki bu ara. biz gibiler, sevgisi yüreğine fazla gelenler yani, hep daha çok yanılırlar hayatta. sen de düşe kalka yürüyorsun dans papuçlarınla ve inan bana öyle çok yakışıyorlar ki sana. hatırlamazsın belki ama bir gün demiştin ki bana,

Hepimiz yüreklerimizi teslim etmeye açız, ama bir yandan da kendimizi tümüyle teslim etmemeye and içmiş gibiyiz.

bu yıl boz bu andını, teslim et yüreğini kendine. önce kendine teslim et ki, gelip yüreğine yerleşsin bir adam 2011'de. öyle ki gitmesin bir daha. sen benim için, perilerin de elinin kalem tuttuğunun kanıtısın sevgili t., bu yüzden yazmaya da devam et.  ve bir perinin yüreğine bir prensin yüreğinin değeceği masalının henüz yazılmamış olmasındandır onlara inanmaman. masallara inan, periler masalların prensesleridir unutma. kanatların olmasa da olur, yüreğin var ya... kocaman sarılırım sana saçlarının çilek kokusunda, hep.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - Bir Perşembe Günü

Sevgili P.,

benim seninle bir kavgam yok, diyorum. sense son mektubunda hâlâ üzerinden onca zaman geçmiş bir hikayedeki kendinden bahsediyorsun bana. büyüyorsun diyorum içimden, çünkü artık konuşamayacak kadar yıktık köprüleri, bir dahası mümkün olmayan bir yol bizimkisi ve ben senin için bile olsa yeniden inşa etmek ietemiyorum o köprüleri. ne olur anla beni. sen üzerinden geçmek istediğim bir cümle değilsin. ve altı çizilesi bir duygu da bırakmadın bende diyorum ama der demez cız ediyor içim. biliyorum altını onlarca kez çizdiğim bir cümlenin, akmaya devam eden duygususun sen. oysa ben o kanla acıtırdım kendimi, eskiden. evet, sen gülsen de bir eskim var benim, bir de şimdim. sen eskimde kaldın. gençliğimsin demem boşuna mı... kanatsa da kelimelerin yüreğimde değil ki sızısı, akmaya devam ediyor, anlayacağın artık sadece akıp gidiyor. sevgili g'ye anlatırken fark etmiştim yüreği çürütmemek gerektiğini. artık çürütmüyorum. sadece görüyorum. yaşanması gerekiyordu. Allah razı olsun diyorum sıklıkla, galiba bugünlerde senin anlamlandıramadığın kadar çok kendimin farkındayım. benim Allah razı olsunum,  iyi ki... sıklıkla iyi ki diyorum. senin (onun) gibi bir yürekle yaşadım ben o geçmişi. sen de atlacaksın biliyor musun, sen de yüreğinle üzülmeyi, beklemeyi ve düşlemeyi, bırakacaksın. öğreneceksin çünkü ve en önemlisi anlayacaksın. herşey zamanında değerli. ben demeyeli, benim demeyeli öyle çok zaman geçti ki, benim sandığım yüreği her düşlediğimde gülümsüyorum, onun ne yaptığını ise merak etmekten çoktan vazgeçtim. bilsem ne olacak ki, sevinecek miyim, yoksa egoma bak hâlâ unutulmazsın hazzını yaşatıp böbürlenecek miyim? ne için... unutulmaz bir aşka imza attım ben vakti zamanında... eee ne oldu, diye sormazlar mı adama... iyi ki deyip geçmeyi öğredim. bu yüzden ya sevgili p., seninle bir kavgam yok benim. 2011de yüreğinde büyüttüğün acıları biçmeni, yerine sevgiler ekmeni yürekten dilerim. dostlukla, hep.

kısa not: insanın dost edinmesi için tanışması gerekmediğini, bunun yanı sıra tanımasının değerini öğreten inatçı koç kadını, başa dikkat! biz en çok yüreğimizden yara alsak da başımızdan çıkar acısı...

Sevgili R.,

kaç zaman geçti senden haber almayalı. neden bilmem sıklıkla aklımda üniversite yıllarında yaptığımız o tren yolculuğu... düşündükçe, gecenin karanlığına ve sessizliğine teslim şehirlerin uzakta kalan ışıklarını yıldız yapıp kendimize, kayışını bekleyişimiz geldi de aklıma. gülümsedim. bilirsin tren yolculuklarını ne çok severim. sana bir adamdan bahsetmiştim ya, kelimeleri yürek sızlatan, gözleri kahve kokan... işte o adamla bir tren yolculuğu yaptık. süresi kısa, etkisi uzun...  anlatacak ne çok şey birikti gene. ah zaman hırzısı akıl, yüreğe bir yol verse... yazacağım gene daha uzun merak etme. sen iyi değilim deyince telefonda. dur dedim şuna bir süpriz yapıp iki satır mektup yazayım da sevinsin gariban mektubumu alınca... seviyorum seni. hallerini sen de yazsana bana. özledim senli zamanların porsuk kenarı simit bira günlerini. ne düşler kuruyorum bir bilsen yakın zamanlara dair. anlatsam sana onları. sen gülerek dinlerken, delisin kızım sen desen.  bilirsin en çok yolculukları severim ben, ve yolcu olmayı... saçlarımın kokusunda bir sohbetin soluğu olsun isterim, yanımdaki yolcunun omzuna gömebilmeyi kelimelerimi. biliyorsun değil mi, nasıl da özlemiştim sevilmeyi. böylesine hesapsızca... biliyorum anlarsın sen beni. böyle sevildiğimde ne kadar güzelleştiğimi tahmin edersin. gelecek hafta bir yerlere kaçalım diyorum, ağva mesela. seversin sen oraları. nasıl da gidivermiştik değil mi bir akşamüstü. bence bunu bir düşün. gördüğün gibi, sana yaşadıklarını unutturacak kadar çok şey biriktirdim ben geçtiğimiz aylarda. kızıyorum valla, böyle iyi değilim deyip deyip kapılarını sıkı sıkı kapatmana. yaz diyorum, bana iyi geliyor nereden biliyorsun belki sana da gelir. bir dene. iki satır yazıp mektubuma cevap vermekle başla mesela.  beni sensiz, habersiz, yüreksiz bırakma buralarda. güneş yüreklim, deniz gözlüm, asil meleğim. hem karşılaştığımızda sana öyle bir sır vereceğim ki, hemen iyileşivereceksin. bak valla, hadi yalancı oradan deme. ayıp olur şu garibe de. 2011de bir adam bul kendine. bak nasıl iyi gelecek ruhuna. seni, kararsa bile, o muhteşem ruhundan öperim. nasıl da garip eylediydi şu 2010 bizi. bak gör muhteşem olacak dönüşüşümüz. hadi seneye görüşürüz. ığğğ denmez arkadaşa... öperim.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - Öyle Bir Geçer Zaman Ki...

Sevgili O. ya da Ö.,

2011de geldi çaldı işte kapılarımızı. sen açacak mısın bilmem ama benim ki hiç kapanmadı. ne tuhaf geliyor günler sonra yazmak, ne tuhaf yabancılaşmak kelimelere, seslenişlere ama gene de bir şekilde yakın bulmak kendini sahibini hiç görmediğin bir yüreğe. sen ben misin, peki ya ben sen derken, aynalarımızı kırışımız ve onlarca yıl daha lanetlenen yüreklerimizi yalnızlığa kaptırışımızı neyle açıklamalı bilmem.  sana yazdığım şu satırları buldum geçenlerde. yazılmış ve gönderilememiş onlarcasının içinden alıp okudum bir gece vakti. sen de okumak istersin belki diye gönderiyorum o  hallerimi sana. yüreğince olsun düşlerin ve gerçeğe dönüşsünler sen hazır olduğunda. sevgiyle, hep.

ne garip değil mi ilk yağmurlarda aklıma düşmen bir sevgili gibi, hatırlanman ılık bir gülümsemeyle. güneşin kızıllığından alıp saçının bir telini, bir bulutun griliğine yüklemek gözlerini. umarsızca kapını çalmak istemek bir gece yarısında, tık tık sesiyle irkilmeni seyretmek kapının ardından. sabahına uyumamış gözlerle gülümsemek kahve kokusunda, konuşulmadık bir şey bırakmamış olmak geride, elde elmalı bir kurabiye yarısı... sende.

bilmem ki öyle mi olurdu, bilmem ki buyur eder miydin içeri/ne. bilmem ki hiç aklına düştüm mü gün ortasında? mesela bir sokakta yürürken ve dinlerken huzurlu bir ezginin tınısını kendileğince, sıcak bir tebessüm gelip de yerleştim mi yüzüne? sevda değilim ki ben yüreğine düşeyim ama düşmüşümdür belki senin de bir yanına. belki bir gece vakti, hiç olmadık bir rüyanadır konukluğum. ne komik olurdu düşünsene, giderken bir dolmuşta, kalabalığa karışmış yalnızlığında düşüverse rüyan kucağına. telefona sarılıp da arar mıydın beni eskisi gibi, en olmadık zamanda.

bilsen ne zamandan beridir bir ağrı var sol yanımda. yağmurlar yağıyor akşamları, varlığının ayazında üşüyor yüreğimin dost yanı. sen sevgili değilsin ki yüreğime düşesin. ama düştün işte, emin değilim ki düştüğün yer aklım mı, yoksa aklımın almadığı yüreğim mi?

sana yazılmış ama gönderilememiş bir mektubun satır aralarında, belki de hissetmişsindir çok özlendiğini diye, sıkışıp kalan kelimeleri çıkarttım özenle bir gece vakti. bir gece vakti, yazdığın uzun bir mektubu daha kaldırdım sandığıma. yüreğim yüreğini çok sevdi diye, yalnızca bunun için bile hatırlanmalı değil mi gülüşün sesleri rüzgarlı bir akşam vakti. bir demet yabani sarı papatyayı az önce kopardım evin önündeki boş arsadan, evet yine senin için, senin sevdiğini bildiğim için. çocuk sesleri duyuldu yapraklarından. mektuplardan arta kalan kelimelerimle yazdıklarımı ekledim vazoya su niyetine, sarıları hiç solmasın çiçeklerinin diye. sana gönderilememiş onlarca mektubun satır aralarında dolaşıyor ellerim, karanlıkta yolunu bulmaya çalışan çocuk korkusu yüreğim pıt pıt atıyor. düşünüyorum, seni o mektubu okurken hayal ediyorum. eğer o anda düştüğsem aklına, yani öncesinde değil de, okurken... yüreğin değildir düştüğüm yer, korkma diyorum sana. sessizce, geldiğim gibi, öpüp yanaklarından, güneşin doğuşuna ekliyorum saçlarını ve bir bulutun maviliğine gözlerinin ışıltısını. suya bırakıyorum özlemimi ki baktığında yansıyan, yüreğince sevgim olsun. sessizliğin içinde büyüyüp giden duygular neyi anlatıyor bugünlerde sana... benim duyduğum derin bir çığlık, buzların kırılma noktasında.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - Bir Kuzunun Seslenişi

Sevgili N.,

şimdi ben yazacağım sana sayfalarca, anneemmm diyeceğim arasıra. sen kuzuuummm diye ses vereceksin biliyorum her seferinde. sesinin en sevecen tonu olacak duyulan. zaten bir gülüşünün tonu var bende uçuk lila, bir de sesinin; boncuk yeşil. bir balkonda içilen bir şarabın bordo kırmızı lezzetinde uzayıp giden bir telefon konuşmasında da dediğim gibi: sesin hiç üşümesin isterdim. hiç titremesin böyle soğukta. ve hiç bilme sen bir ayrılığın acısını. ne çok benziyor hikayemiz değil mi dediğinde, benzer bütün hikayeler birbirine demiştim sana. benzerdi işte; koyu kahve bir yürek burkulması, benzer uykusuz geceleri getirirdi mavi bir gözyaşı eşliğinde. gözyaşı hep eşlik ederdi kelimelere. kelimeler al al olurdu. okudukça gözler yürek çanağı. ne kadar uzaktan ya da ne kadar yakından, yani nereden okunduğu önemli mi ki annem, yüreğe değdiği yerden gelir kokusu kırgınlığın. sarı katran bir buğu havalanır, yakar boğazını. geçen gün önünden geçerken, kıyı balıkçısının fenerinde gördüm asılı kalmış kahkahalarımızı. gülümsedim be annem. gülümsedim kadersizliğe. ama geldiğimiz nokta da bizim kaderimizmiş işte. gözü yaşlı bakarsan, bütün yıldızlar kayar demiştin ya... ben de geç kaldım diyorum sana, bari ne olur sen geç kalma. 2011de sadece bir arpa boyu yol gitsen dahi, karşına çıksın yüreğini anlayacak adam gibi bir adam, ama olsun yüreği kocaman. özledim be annem balkon sohbetlerini, buzsuz rakı içip, saatlerce konuşmayı özledim. güzel yüreğinden öperim iyikim. güzel geçsin geri kalan günlerin... dostlukla, hep.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - Ağlamak Da Güzeldir / Kelimeler Üzerine

Sevgili K.,

nasıl başarıyorsun bilmiyorum, bugüne kadar bana dair bir tek şey yazmadığını bildiğim halde, yazdığın onca kelimeyi, o olup okuyorum. okurken son anda yakaladığım, aktı akacak bir gözyaşı her dem hazır bekliyor. bunu nasıl başarıyorsun sahi. nasıl bu kadar koca yürekli olup, nasıl bu kadar kırmadan incitmeden, eksiltmeden sevebiliyorsun. bazen sana uzun uzun yazmak istiyorum. kısa cümlelerim hiç olmadı, senin gibi tek paragrafta çok şeyi anlatmayı da beceremedim ya zaten... sen ne zaman bir iz bırakıp gitsen ve ben ne zaman o izi takip etsem, vardığım hep bir deniz. bazen huzur dolu, bazen hırçın ve bazen dalgalarında oynamak isteyeceğin kadar davetkar.  dilerim sen çoşkun mutluluk denizlerinde yüz 2011'de. kalemin susmayacak biliyorum, biliyorum yüreğince konuşacak hep. ve hep, gözümde aktı akacak bir damla yaş, o olup okuyacağım seni.

Sevgili L.,

ne zamandır sesin soluğun çıkmıyor. sen benim tadığım L misin'den başlayıp da akıp giden zamanda tanıdığım L.ye dönüşmen, bu hayatta tesadüflerin de olabileceğinin en güzel kanıtı. şimdi nerelerdesin, ne yapıyorsun bilmiyorum. hangi kentte, nasıl bir karmaşada kurdun düzenini hiç haberim yok. ne garip değil mi arasıra senden haber beklemek. 2011'de umutla yüklediğin düş gemilerin fırtınasız havalarda süzülsün aşka dilerim. kendinden haberdar et mutlaka ve selam söyle tanıdıklara...

Sevgili M.,

masal gibi bir aşkın kanatlarıydı üzerimdeki ve sen bana yazdığın tek bir cümle ile bunu gösterdin. en güzel aynalarımdan birisin. kimbilir nasıl bir masalın içinde kendi kahraman kadınını yaratıyorsun ince ince bir dantel niyetine. sen güzelsin. fark edilmemiş olmanı, aynanı henüz bulamadığına yoracağım ama düşünüyorum sen benim aynamsan, ben senin neyin oluyorum ki... ne fark eder değil mi? yansıyan ya da yansıtan olmak. her durumda ben sen, sen ben oluveriyoruz işte. 2011'de parmak uçları ile gözyaşlarının silinmesine gerek bile kalmayan bir aşkla yoğrulsun günlerin. öyle ki, sen her güldüğünde güller açsın gözünle gördüklerin, yüreğinle hissettiklerin... güzel gözlerinden öperim.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - Bilinmeze

Sevgili J.,

insanın hiç tanımadığı birine hediye alması ne zormuş meğer. sevdiğin renkleri bile bilmiyorum mesela. nasıl da zorlandım karar verirken bir bilsen. sonunda sevgili h. ile yoldan geçen bir kız çocuğuna sorduk. kaç yaşındasın? onikiymiş. nasıl da sevimli bir hali vardı. ne sever ki sizin yaşınızdaki kızlar dedim, parfüm mesela dedi. sen henüz  dokuz yaşındasın ve sanırım parfüm için biraz daha büyümelisin. ben sana istediğin montu aldım, rengini de yazsan kolay olacaktı ama yazmamıştın. hoş zaten gelen mektubu senin yazdığını da düşünmedim. öğretmenin kaleminden çıkmış gibiydi sanki. oysa en azından kaleminin izi olsun isterdim. sonra güldüm bu isteğime. yürek izin vardı ya... onu alıp yüreğime koydum. artık hep orada olacaksın. belki ve büyük bir ihtimalle tanışamayacağız seninle. ama neler düşledim bir bilsen. sahip olmadığım çocuğum yerine koyuverdim seni, okuttum büyük kentlerin başarılı üniversitelerinde. sonra da gönderiverdim seni yurtdışında bir okula, anlayacağın isteyip istemediğini bilmediğim bir yola yolcu ettim seni. gülersin tabi!  büyüyünce anlayacaksın ki, insan hemen düşler kuruverir kendine. ve bazen o düşlerin gerçeğinde düşüverir olduğu yere. okurken ben daha dokuz yaşında bir çocuğum dediğini duyar gibiyim. tamam, kısa kesiyorum. yeni yıla bir kaç gün kala bu kadar ahkam kesmek yeter değil mi?

2010'u nasıl geçirdin bilmiyorum ama 2011'de çok gülmeni diliyorum. hediyelerini aldığında yanında olamayacağım ama yüreğinin ısındığını hissedeceğim. bu arada beğenmezsen renklerini, ve eğer olmazsa üzerine diye değiştirme kartların var. sen annenle babana rica et, değiştirirler senin istediğin beğendiğin başka bir tane ile. ben pembe ve griyi sevdiğim için elbiseni öyle aldım. çorabını da sevgili h. seçti. ona kalsa sana 14-16 yaş montu alacaktık neredeyse, -rengini ve modelini beğenmişsindir umarım- çocuk kalın giyinir soğukta, büyükçe al biraz diye diye hal oldu alışveriş boyunca. tanısan onu da çok severdin eminim. inanmazsın belki ama bugün bütün gün kendime elbise aradım. meğerse sana almalıymışım. bugün sevgili h. dedi ki, sen seviyorsun ya dağıtmayı, bol bol harcamayı, evren de sana bol bol gönderiyor. karma, enerji her neyse işte söylenenler doğru galiba. bilmem ki öyle mi sevgili j., bol bol gelmiyor ama, anlayacağın akmasa da damlıyor, yağmasa da gürlüyor, hep şükretmişimdir. iyi ki, derim böyle zamanlarda. iyi ki, çıkartıyor karşıma. yüreği bol olmayı ailemden öğrendim ben. anlamazsın sen daha ama, büyüdükçe ve Ona teslim ettikçe kendini anlayacaksın. O kim deme, her gece Tanrı'ya dua et, ve her sabah uyandığında şükretmeyi unutma. dilinin ve söylediklerinin önemi yok. hiç kafanı takma. sen yüreğine bırak kendini. o bilir ne diyeceğini. ve bir gün büyüdüğünde, bir çocuğun gülümsemesi olmayı dene. görmesen de hissedersin biliyorum. sevgiyle, hep.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - Noktalı ya da Noktasız Bir Çizgi

Sevgili I,

uzun zaman önce kaleme aldığım satırları gönderiyorum sana. bir okuyup değerlendir, eğer beğenirsen üzerine konuşuruz, kayda değer bulmazsan da at gitsin. nereden çıktı bu mektuplar deme, bilirsin severim. zamanın yitip gittiği değerlerinden biri olsun istemem mektuplar. büyük adamların aşk mektuplarını aldım geçen gün. okuması nasıl da keyifli. zaten hangi kalemden çıkarsa çıksın var mıdır mektup okumak kadar keyiflisi. bak ne yazacaktım, kalem gene nereden nereye getirdi beni. metni maille de atacağım ama cuma günü. yani senin mektubu aldığından emin olduktan sonra. hainim değil mi? ama seni seviyorum. görüşemezsek ki, telefonumu kapatıyorum, sana bol sayfalı romanlar diliyorum. roman karakterlerindeki gibi bir adama aşık olasın inşallah diyor ve seni kocaman öpüyorum. öyle değerlisin ki... hep ol hayatımda, yanı başımda, bir daha da gitme böyle uzaklara... 2011'de dönmeni dilesem, döner misin ki yanıbaşıma. hadi kal sağlıcakla... uzaktan sevmek de güzel seni, hep yüreğimde oldukça...

İçinde yer alamayacağım fotoğraflara takılıyor gözüm, her bir fotoğrafta bizli zamanlardan kalma ayrıntılara takılıyor sonra... Bir fotoğrafta kolu gözüküyor sadece, ama biliyorum o kazağı ben; nereden alındığını, ne zaman alındığını, ilk nerede ve nereye giderken giyildiğini biliyorum. Sonra başka bir fotoğraf... Bu sefer arkada sadece bir fon gibi duran bir sandalyenin metal ayakları gözüküyor sadece. Kimbilir kaç kez oturdum o sandalyeye diyorum, üzerinde otururken kimbilir kaç kitap okudum, kaç kez eğilip öptün beni.  Alındıkları günün heyecanı sardı içimi. Gözlerinin ışığını gördüm neredeyse 10 yıl sonra yeniden... Tuhaf diyorum, bu yürek hala sana yangın. Hala bir acabası var aklımın... Kız çocuğunun üzerinde elbise çekiyor dikkatimi, hiç olmamış diyorum, ben olsam öyle giydirmezdim. Ben olabilir miydim, gözleri sana benzesin yeter, başka birşey istemem derdin ya, baktım da gözleri bana hiç benzememiş, doğal olarak. Ama biliyor musun aynı sen. Ne komik değil mi, tam da sana yazarken, oraların müziği çalıyor dışarıda bangır bangır. Tesadüf diye birşey var mıydı sahi... Belki sen de beni düşündün o anda. Mümkün mü?

Mektupların hepsini yırtıp attığımda sanmıştım ki, bitti gitti herşey o yangınlarla. Unutmuşum arka bahçelerimizi, arka bahçelerimizde ekip, büyütüp, toplayıp ya da çürütüp tekrar toprağa karıştırdıklarımızı. Arka bahçelerimizde neler neler gizli kimbilir, neleri gömdük ağaç diplerine ve neler büyüktük bir zambak ya da zerdaçal niyetine.

Sevgili İ.,

bayılıyorum senin çoşkulu hayat telaşına... nasıl da güzelsin üstelik her telaşın sonunda, nasıl da bir kaçamak yaratıp yeniliyorsun kendini. bu çok ilham verici... yazmıştım bir seferinde sana. diyeceksin ki neden bana o adı taktın. bilmem, belki de en çok sevdiğim kedi oluşundandır... kesinlikle sana bu adı takmam da sokağımın ipeksi tüylü kedisi oluşunun payı büyük. özendiğim o kamplardan birine henüz gidemedim. ve korkarım yakın bir zamanda da pek olası gözükmüyor. oysa bazen nasıl da dayanılmaz bir hal alıyor yaşamak ve nasıl da direniyoruz inatla yaşama. insan ne vakit yaşar sahi... ne vakit nefes alır derinden... kaçtığında mı yoksa kaçmaktan vazgeçtiğinde mi? sana yazarken nasıl da kolayca dökülüvermişti kelimeler bir bilsen. nefes ol kendine! nefes olabildin mi sahi çıktığın o dağ yamaçlarından bakınca kendine, sevebildin mi kendini. bir akradaşım, insan kendini sevmiyorsa bırak derdi, bırak onunla arkadaş olma. bir insanı sevmekle başlayacaksa herşey değişmeye ve güzelleşmeye ve özgürleşmeye, kendini seçmeli insan derdi. önce kendini sevmeli! dağların yeşilinde kaybolmak istiyorum bazen ve bazen baktığım gökyüzünde bir yıldız olmak sadece. düşündün mü bir yıldızı hiç bugünlerde. peki ya kafanı kaldırıp baktın mı hiç gece vakti gökyüzüne. yani şehrin ortasındayken diyorum, yani kaçtığında değil, durduğunda, yani yapayalnız kaldığında, baktın mı hiç gökyüzüne... hadi bırak herşeyi  ve kaldır kafanı kendi yıldızına. nasıl da parladığını göreceksin, oncasının içinde.

201de yıldızlar yoldaşın olsun, yüreğindeki sevgi yıldızlar kadar çok. sevgiyle kal, hep.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - H'ye, H'ye ve H'ye

Sevgili H.,

beni tanımadığını ve bu mektubu aldığında çok şaşırıcağını biliyorum. sana dair aklımda kalanları  sana iletmek istiyor yüreğim. neden diye sorarsan eğer, sevgiye hep inandım ben. insan senin ne kadar ve ne denli sevildiğini fark edince, böylesine sevilmek istiyor haliyle. sonra, sonra ister istemez öğreniyor her sevmek farklıdır diye. bilmem sen farkında mısın ki, dilerim farkındasındır, asla hiç kimse bu kadar sevemeyecek seni bu şehirde... zaten bundan sonra şehir senin bildiğin gibi de olmayacak artık değil mi?  ama ben gene de dilerim ki, sevgi denizinde yüz sen 2011'de de. tanıdık gelen ama bir o kadar farklı bir yürekte olsanda...

seni tandığım ilk zamanlar, senin tarafından yazılmış kelimeleri okur, her bir kelimende sanki sonunu bilmediğim bir mağarada, karanlıklar içinde ilerler ve sonunda kaybolurdum. bazen sorularım bazen cevaplarım sende olurdu ve ben her uyandığımda, uyuyup kalan yanıma kahrolurdum. senin yol gösterici yanına vuruldum, beyninden sızanlara, yüreğinden akanlara....  gidiyorum derken en çok üzülenlerden biriydim. bencilce kendimi düşündüğümü itiraf etmeliyim. döndüğün gün eksik kalan yarımım gelmiş gibiydi. havada asılı kalan sorularımın yanıtları hemen oracıkta olacaktı işte gene. velhasıl sevgili h., varsın ve hep olacaksın. 2011 kelimelerini dipsiz kuyulardan çıkarıp, güneşlere savurduğun bir yıl olsun dilerim.

sevgili h., sen bilmezsin ama içilen bir kahvenin kokusunda senin kokunu duyduğum çok oldu benim. ya da bir kadeh baküs şarabın sendeki kızıl yansımasında bulduğum kendimi. bu mektubu 2010'un son günlerinde alacaksın. ve sen, kızıl saçlarında kırık yanını saklayan sen, 2011'e biraz kızgın, biraz yorgun bir selam çakacaksın. O selamını alacak ve sana bir gülümseme verecek. sen o gülümseyi, senin kadar yürekli, senin gibi taşı sıktığında suyunu çıkaracak olan o adama vereceksin. adam gibi adam olmayı senden öğrenmeyecek, sana gösterecek ki şehir senin bildiğinden farklı davransın artık sana. sen şehirleri seversin, şehirlerin ara sokaklarında, sırtında bir çanta yürümeyi ve içmeyi. uzo'n duruyor, senin ve benim bir gece vakti, içip içip hayata, adamlara ve sevmelere sövmemizi bekliyor. gecenin kızıllığına karışacak bir sigara dumanında saklı gözyaşından öperim, hep.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - Gnin Üzerinde Çizgi Mucizesi

Sevgili Ğ,

biliyorum sen benden bir mektup beklemiyorsun, zaten kimden ne bekliyorsun ki... seni tanıdığım ilk güne, o eski evimin salona açılan mutfağında açılan bir şişe şaraba ve yenilen soğuk etlerin kırmızısına takılı aklım bugünlerde. şimdi eminim, sevgili b.nin sana yazdığım bu mektuptan haberi olduğundaki yüzünü düşlüyorsun. ben de düşündüm ve güldüm. nasıl da üst dudağı bükülür, nasıl da gözlerini süze süze bakar böyle anlarda. senin benim hayatımda bir mucize olduğuna inanmam boşuna değil, sen de biliyorsunki, insanın en büyük mucizesi kendine yürüyebilmesi. sen benim kendime yürümek konusundaki çelişkilerimi aldın, bir de sanırım cesaret ektin yüreğime bir tutam. senin o gün, kaybedecek neyin var dediğin, o gün, hayatımın dönüm noktası oldu.  karşımıza çıkan durumlara ilişkin alacağımız tavrın, sonuçları açısından bakıldığında uğrayacağımız mağduriyetlerin habercisi olduğunu söylemiştin.

2011 için düşlerimin arasına ekledim bir yenisini, uzaklara gitmek isteyişimi. bunu sevgili u.ya da yazdım. gitmek istiyorum. sen bana ilk harf olamayacağımı ama son harf olarak anılamayacağımı da öğretensin ve üstelik buna rağmen yürekte kalıcı olacağmı da... ortada olmak değil önemli olan demiştin, ortada kalmaktır. çünkü birinde sensindir karar veren ve diğerinde sen bile yoksundur ortada... seni galiba bu yüzden hep çok seveceğim. bu yüzden derken, mucizem oluşunu kast ediyorum. evet, sen benim mucizemsin, iyi ki. hep ol...

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - F'ye ve G'ye

Sevgili F.,

hayat akıp gidiyor ve sen neresinden tutmak istersen iste, bir ipliğin ucundan tuttuğunda mesela, sökülüp giden bir çoraba benziyor. kaybediyorum diye düşündüğün her seferinde bulduğunu fark edebilsen belki de sevinirsin üzülmek yerine. seni tanımak, bir çiçeğe dokunmak gibi. yüreğin en naif yeri ile sevebilmeli insan seni. bilirim sen sevilmekle değil sevmekle kurarsın bağlarını ve hayatı sadece böyle olduğu için bile sevebilirsin sonsuz. ben ne vakit seni görsem, kendimdeki hoyratlığı söküp atmak isterim. hoyrat bir sevginin yıkıcı yanında kavrulan yüreklerin sonsuz okyanuslardaki maviliğini görüyorum da bugünlerde, garip ama bir yanım seviniyor işte sebepsizce. uzun zaman oldu iki lafın belini kırmayalı, bunda senin de benim de şiddete meyiletmeyişimiz de var ama galiba asıl mesele zaman denen obura kaptırmak neyimiz var neyimiz yoksa. yeni bir yıla karşılamaya bu kadar az kala, zamanı çoğaltmak isterim seninle  gelecek sene. 2011 olsun en güzel yılımız. burcumuzda olacakmış şans, bolluk ve bereket. güldüm ben tabi ki o kahine. sen bizim yüreklerimizi görmedin dedim. yüreklerimizi görsen hep zaten bizimle, bizim içindir; şans da, bolluk da, bereket de dedim... iyi demişim değil mi?

öperim güzel mavi gözlerini, hep.

Sevgili G.,

hatırlıyor musun ilk atışmamızı, yaşıma başıma bakmadan, yaşını başını yok sayışımı. gümüşi saçlarında yaşamın kokusu saklı bir kadınsın sen ve sırf bu yüzden bile sevilesi, özledim güzel gülüşünü.   insan bazen kuytusunda kaybolmak ister ya kendinin, ve bazen yaprak yaprak dökülür ya, işte belki de tam da böyle bir karmaşanın ortasındayım aslında. bir yanım kuytularıma çekilip saklanmak istiyor kendimden, diğer yanım yaprak yaprak döküp giydiklerimi çıplak kalmak kendime. bunun bir formülü var mıdır söylesene? bir ritmi yanlış çalarsa bir insan, dinlemek ister mi bir kimse... ah sevgili g., nasıl da akıp gidiyor zaman denen mucize. bazen nasıl da kısa ve bazen nasıl da uzun gelir insana an değil mi? nasıl da bazen ansızın duruverir. durmasın istiyorum zaman bu günlerde, kalemin durmasın, akıp gitsin bildiği ritimde... 2011'e varsın bir ucu, orada devam etsin ritmi, aksak bir nağme olsun sesi yüreklerde.

gülüşü yürekli kadınları hep çok sevdim. seni de, hep.

Üzerine Yürek Pulu Konulan Mektuplar - ilk beş

Sevgili A.,

sen küçük bir kız çocuğusun benim için. küçük ve kırılgan. yüreğinden çıkıp, büyük kelimelerin döküldüğü; bir kız çocuğunun az önce bitirdiği pamuk şekerden arta kalan, pembe dudakların var senin. bir kaç kare fotoğrafın hariç bilmediğim yüz çizgilerinde saklı bir kıvılcım sonsuz sevgin ve belki de yüreğinde her daim kor bir ateşle pervane dönüyorsun, ben çoşkunu her gördüğümde, yanmaya hazır bir avuç umut görüyorum gözlerinde. yeni yıla yüklediğin yeni umutların var biliyorum ve evet, geçen yıllardan kalan kırgınlıklarını yükledin gene cılız omuzlarına. oysa sen o kırıkları silkelemelisin omuzlarından ve yürümelisin yolunda. hayat bir puzzle gibi olsa da, bazen bir parçasını kaybetsen de, devam etmelisin "sen" olan tablona. inanmalısın bir melek tarafından herkesin kutsanamayacağına ve küçüğüm, sen bir melek tarafından kutsandığın için bu kadar güzel ve özelsin. öperim yüreğini, kocaman sarılırım, hep.

Sevgili B.,

sen benim için huzur dolu toprakların, keşfedilmemiş derinliklerisin. ilk karşıma çıktığın vakit huzur uzağımdaydı ve ben seni okudukça, tanıdıkça ve sevdikçe, her kelimende yaklaştım kendime. sen bilmezsin belki ve evet bilmezsin aslında ama belki hissedersin diye söylüyorum, seni seviyorum. sende gördüğüm kendimi, ettiğim duada bulduğun naifliği seviyorum. insanın hiç karşılaşmadan sevebileceğine dair çok kanıt sundu 2010 bana, sen onlardan birisin ve iyi ki varsın. yeni yılda senden, çocuklarından ve yaşamdan öğrenecek ne çok şeyimiz olacak. sen bir ayna gibi yansıtacaksın. yansıman yanıltmayacak, biliyorum, biliyorum çünkü her yansıma kanıtlar sendeki beni bana. sevgimle, hep.

Sevgili C. ya da Ç.,

gereksiz kelimelerin gereksiz anlarla buluşup, gerekli yürek notalarına çarpmak gibi bir derdi vardır çoğu zaman ve insan bazen o çarpmadaki sarsıntıda bulur gerçek ritmini. bilmem sana olur mu, bilmem sen hisseder misin ama bazen hiç farkında olmadan iyi geliveririz birilerine. senin karamsarlığında bir ışık var, bilmem sen görür müsün, bilmem seni ısıtır mı, ama ben hep görüyorum ve her gördüğümde içimi kaplayan bir sıcaklığın keyfine varıyorum. insan yazmaya ve okumaya başladığında kafasında karakterler yaratıyor ve ne ilginçtir ki bu karakterle hiç de gerçek hayattan olmuyor. zaten, bazen düşünüyorum da gerçek karakterler de bu kadar sevilesi olmuyor... masalsı bir yıl değildi 2010 senin için, ve büyük ihtimalle 2011de olmayacak ama içinin daha huzurlu, sabahlarının daha aydınlık ve yarınlara dair daha umutla bakacağın anların çoğalacak. ben öyle diliyorum, senin için, kendim için ve sevdiklerim için. umutla, hep.

Sevgili D.,

şimdi ben ... koyup gitsem, sadece üç nokta. bir soru işareti kalır mı benden, görünmeyen ama cevabı bilinen. yazmak istedim sana, üç noktayı görünce. bir de sevdim seni, susmak demeni ve ihanet dediğini. ama en çok hüznünü. oysa biliyorum sana gülmek yakışıyor, öyle kırılgan bir gülüş ki, bir yanı hep hüzün kokuyor. özlemişim seni, kelimelerini, sesini. duydum bu sabah. sonra koştum geldim. lâl niye hiç gitmiyor bende. bu aralar lâl gibi kelimelerin, üryan olsan da susuyorsun işte. sana, yeni yılda, yüreğince mutluluk, yaşadığınca huzur, hissettiğince sevinç dilerim. hüznünü bırakacağın engin bir aşk ve güveneceğin güçlendiren bir omuz. mert yürekli kadınlığını sevsin senin. hoyratlığını dokunmanın ve hissetmenin dibini görsün sende. öyle anlasın seni, öyle baksın, öyle görsün. her sabah uyandığında şükredecek bir seni olduğu için öylesine sevsin seni.

gülümsüyorum, hep...

Sevgili E.,

nasıl da bazen hiç olmadık bir zamanda çıkıveriyor değil mi sımsıcak bir iyi ki yüreğimizden, nasıl da buluveriyor karşısındaki kocaman yüreği. karanlığın ortasında parlayan yıldız kelimelerin sahibi güzel kadın, gülüşüne saklanan yarımını bulacağın bir yarın olsun 2011 sana. seni her okuduğumda saklıda kalan sevdanın derinlerinde kayboluyorum, ve her okuduğumda karamsarlığa kapılan yüreğini alıp çıkarmak istiyorum, senin gök/yüzün güzel çünkü. bunun için bile arasıra şımarmak yakışır elbette sana. lütfen, için gibi sıcak olsun dışın da. kar değildir ki dışını üşüten, kar yağdığında bir elin olmamasıdır elini ısıtacak... içinin sıcaklığının yayılacağı bir yürek diliyorum sana. senin için, sana, sende atacak bir yürek.

iyi ki, hep...







Görsel

Saat Beş Mektupları - II

22.12.2010 / 05:17

Canım Evren,

Ne düşündüğünü biliyorum. Hayat bazen bıraktığın yerden devam eder ve bazen... Bunu ancak yaşayıp göreceksin. Bu hafta zorlu bir hafta oldu evet. Evet! Sen yalnızdın ve iyi ki... Hatırlasana, çorba pişirecek kimsem yok diye ağladığın bir saatte annenin elinde bir tas çorba ile geldiğinde yüzünde oluşan sımsıcak gülümsemeyi... Peki ya sabah erkenden kalkıp okula göndermek zorunda olmadığın ve hatta akşam eve geldiğinde senden yemek bekleyen olmadığı için uzanıp gönlünce dinlenebilme lüksünü... Hayat bazen nasıl da baktığın yerden güzel sadece...

Bu hafta bir yolculuğa çıkıyorsun ve o yolculuktan iki kişi olarak geri döneceksiniz. Biliyorum ki, sen başka bir yere daha uzun sürecek bir yolculuğu düşlerdin ama bununla da çok mutlu olacaksın. Üstelik geri döndüğünüzde sizi bekleyen zamanları düşünürsen bu bile gülümsemen için yeterli değil mi? Aldığın bir maille ne kadar da mutlu oldun bu hafta. Uzun zamandır beklediğin bir gelecekte bir adım daha yol aldın. Yayın Kurulu lafını kaç kez okuduğunu söylemeyeceğim bile. Peki ya hiç heyecanlanmamış gibi davranıp bir gün sonra cevap vermene ne demeli... Bazen gerçekten beni güldürecek kadar komik oluyorsun kız çocuğu.

Öyküyü kaleme almak seni zorlasa da, sonunda ateş gibi bir kız çocuğunun da desteği ile yayına vermeye hazır gibisin... Göreceğiz! Ben hâlâ senin zamana ihtiyacın olduğunu düşünüyorum. Belki diğerleri gibi dizi olarak yazmalısın. Eğer hemfikirsek, bence bir kere daha düşün.

Bu hafta güzel bir gelişme de evle ilgili oldu. Evini, yaşamını ve hatta kendini ne kadar sevdiğini fark ettiren olaylar örgüsünü düşünürsen, yaşamayı sevdiğini bir kez daha duyumsarsın.

26.12.2010 / 05:12

Bu sabah sana yazmak için bilgisayarın başına oturduğumda daha önce yazdığım mektubu bitiremediğimi ve dolayısıyla sana gönderemediğimi fark ettim. Zorlu bir haftaydı değil mi? Bedenen ve ruhen oluşan yorgunluğunu kendi keyfinde salınan bir tren yolculuğunda içilen bir kadeh bira ve sıkışık otobüs koltuğunda yaslandığın güvenli omuzda bıraktın. Bu haftaya daha enerjik, kendine daha güvenli ve keyifle başlayacağını biliyorum. Yeni bir yılı karşılamak için bundan daha sağlam bir zemin bulamayabilirdin. İyi ki dedin mi?

Öykü'nün kapıldığı rüzgara biraz daha eğilsen mi? Mesela ilk paragrafın üzerinde biraz çalıştın... 

Evli bir adamın sevgilisi olmak istemiyorum, diye bağırıyordu, mutfağın krem renkli fayanslarına yasladığı yüzünü zor bela kaldırmaya çalışırken. Günlerdir su bile içmeyen ev arkadaşım Öykü'yü seyretmekle cezalandırılmıştım. Elimden hiçbir şey gelmiyordu. Banyo fayanslarından neredeyse kazıyarak kaldırmıştım onu daha bir kaç gün önce ve bir yarım günümü almıştı kustuğu acılardan arındırmak o yeri. Bulaşan rimelinin kara(n)lığında arkadaşımın yitip giden güzelliğini seyrettim bir süre. Kendimi bir arkadaş olarak suçlu hissetmeme sebep "beni ilgilendirmiyor" deyişimdeki pervasız yandı. Oysa ben ilgilendirmiyor derken, bir sevdaya engel olacak önyargılarımla boğuşuyordum. Geleneksel bir aileden gelişimden kalan saklı bir duvarı, gece karanlık çökerken yıkmaya çabalıyordum... sözüm ona kimsecikler karanlıkta bi’şeycikler göremezdi. Soğuk bir rüzgâr esti kırdığım duvarın ardında. Uzaktan sesini duydum duymasına da… Rüzgârın yıkıcı yanını yaşayan bilir. Karanlık yıkıcılığını arttırır. Soğukta ölümcül bir şiddete bürünür rüzgâr. Ve eğer çaresizseniz karşısında, yüreğinizi de söker alır. Geriye kalan beden sadece acır artık... her soğuk rüzgârda tüm yakıcılığıyla…

Hem öykünü rüzgâra bağladın hem de rüzgârı acıya. Ama bu sefer de geri kalan paragrafların yalınlığından dem vururken buldun kendini. Olay örgüsünü biraz süsle! İçine biraz daha heyecan kat mesela. Ya da öylece kaleminden aktığı gibi bırak. Hayat gibi olsun yani, hani öğrendim artık dediğin gibi. Bırak, nasıl akıyorsa öylece keyif al sadece. İlk paragrafındaki süsleri bulamasan da, biterken büyük büyük vurgularla okuyanı sarsamasan da, bırak. Her ilişki gibi her öykü de kendi sonunu yaşar. Senin için, sana, senden aktığını bilerek yaşamı akışına bırak. Sonlarını da...

Yakında görüşmek üzere. İyi niyetini üzerinden eksik etme.

Senin,

xxxx

Kısa Not: Seni Seviyorum. Hep.



Saat Beş Mektupları - I

Canım Evren,

Günler ne de hızla akıp gidiyor değil mi? Hızına erişemediğin bir döngüdür hayat, bazen. Tekrarlar kendini her günün erkeni gibi ya da her gecenin yarısı... Bakarsan görebileceğin küçük ayrıntılardadır bir önceki günlerden, gecelerden farkı, bu günün, bu gecenin.  Ama sen bakmak yerine aklının kıvrımlarında dolanmayı seçersin. Aklında yarattığın med-cezirdedir savaşın. Bir gider, bir gelirsin. Enerjini akıtırsın boş yere aklının içine içine. Köşe kıvrım ne varsa dolanır gidersin bir keşke'nin ya da bir ah'ın peşine. Oysa düşünceyi bırakmak gerek, salmak kendi haline. O akıp gitsin varmak istediği yere. Sen bak ve gör. Sessiz kal. İzle sadece.

Hiç balık tutmayı denedin mi sen. Nerede ben de o sabır dediğini duyar gibiyim. Oysa balık tutmak, sadece balık tutmayı gerektirir. Tıpkı çorba pişirmek gibidir yani. Sen hali hazırda henüz bir çorba pişirebilmiş değilsin. Kıvrımın mı fazla, yoksa kıvrımlarına sıkıştırıp, saklayıp, atmalara kıyamadıkların mı? Öykü'nün hikayesini anlatmak üzere oturdun kaç kez kağıdın kalemin başına. Bir dostun dediği gibi, kalemi koydun kağıdın sol yanına, peki ya kendini, koydun mu sol yanına?

Evli bir adamın sevgilisi olmak istemiyorum, diye bağırıyordu, mutfağın krem renkli fayanslarına yasladığı yüzünü zor bela kaldırmaya çalışırken. Günlerdir su bile içmeyen ev arkadaşım Öykü'yü seyretmekle cezalandırılmıştım. Elimden hiç birşey gelmiyordu. Banyo fayanslarından neredeyse kazıyarak kaldırmıştım Öykü'yü daha bir kaç gün önce ve bir yarım günümü almıştı kustuğu acılardan arındırmak o yeri. Bulaşan rimellerin karalığında arkadaşımın yitip giden güzelliğini seyrettim bir süre. Kendimi bir arkadaş olarak suçlu hissetmeme sebep "beni ilgilendirmiyor" deyişimdeki pervasız yandı. Oysa ben ilgilendirmiyor derken, bir sevdaya engel olacak önyargılarımla boğuşuyordum. Geleneksel bir aileden gelişimde saklı bir duvarı, gece karanlık çökerken yıkmaya çabalıyordum... sözüm ona kimsecikler karanlıkta bişeycikler göremezdi.

Öykü'yü anlatmak istediğinde yazdığın ilk paragrafı ilgiyle okuduğumu söylemeliyim. Takıldığım yer tabi ki, son cümlen oldu. Sence de, kimsecikler göremese bile, senin orada olup görüyor olman yeterli değil miydi? Bunun üzerine biraz düşün. Belki o zaman yazdığın sayfalarca paragrafı, ilk paragrafa bağlaman kolay olur.

Ah, Evrenim bazen hayat nasıl da tekrar ediyor değil mi kendini. Burada gülümse... Kendine, geçmişine ve pek tabi şimdine. Kendine iyi davranmaya devam et, sevildiğini unutma. Duanı sıklıkla tekrarla. Her aklında uçuşan kelimeyi, geçmişi, ânı götürüp duana bağla. Aklı düşüncesiz bırakabilmek bir ödüldür. Tutunduğun iyikilerini sıklıkla anımsa, gülümsemek yakışıyor sana.

Senin,
xxxx


Kısa Not: Seni seviyorum. Hep.

Saat Beş Mektupları

Canım Evren,

Kaç zamandır yüzündeki gülümseme ile dolaşıyorsun. Seni böyle görmek öyle güzel ki... Yapmak istediğin bir kaç şey var, bilirim sevmezsin öyle listeler tutmayı ama bir yandan da onlarsız hareket etmezsin. Ne çok zaman olduğunu hesaba katarsak, sanırım yepyeni bir liste hazırlamak için harika bir dönemdesin. Sırtını sıvazlayan 4. Murat'ı düşünüyorum da, karşılıklı bu sevginiz. Bana anlattıklarından aklımda kaldığı kadarıyla, çocuklar için birşeyler yapmak istedin. Girişiminde sonuçsuz kalmış olman, doğru zamanda doğru yerde olmamanla ilgili olabilir. Etrafına bakmaya devam et. Eğer yapman gereken bu ise, karşına çıkacaktır.

Geçen hafta başladığın yoga seanslarının sana iyi geleceğini biliyorum. Geçen yıl da vardı dediğinde çocuklar, onlara ne dedin. Aramıyormuşum... Unutmazsın değil mi, neyi arıyorsak karşımıza o çıkıyor aslında. Daha ilk günden havalanan kelebeklerinin ne kadar uzun yaşayabildiklerine şaşacaksın zamanla. Yani bugüne kadar öğretilen, kelebeklerin ömrü bir gündürden bir ömürdüre uzanan yolda ilerliyorsun ki, sen de bunun sana kattıklarının farkındasın. Burada uzun uzun sana hatırlatmayacağım ama yarın öbür gün hafızanın azizliğine uğrarsan diye gene de bahsedeyim geçen hafta anlattıklarından.

Hastanede sonuçları alamayınca, sinirlenmek yerine en yakın tarihe gün almak istediğinde hemşirenin nasıl da sevecenlikle sana yardımcı olmaya çalıştığını unutma. Tamam haklısın sorun çözülmedi ama kimse de kırılıp üzülmedi. Sen dahil!

Geçen gün işini halleden güzel genç kıza teşekkür ederken, onun da dönüp sana, o kadar pozitif ve sıcaktınız ki, yapmasam olmazdı değişindeki samimiyeti yüreğine kazımalısın.

Sürekli içinden çıktığın depremi anlatacağına, çıktığın vakit gördüğün eşsiz manzarayı anlatman o masada oturan herkesi en az senin kadar keyiflendiriyorsa, onlar dostlarındır. Daha sıkı sarıl onlara.

Ailenle geçirdiğin geceyi de yaz bir kenara. Hani şu herşeyi herkesin yaptığı, hazırlarken, yerken ve toplarken, herkesin huzurlu bakışları ve mutlu kahkahaları ile hayatı güzelleştirdiği geceyi. Senin evindeydiniz ve sen sadece onlara gelin dedin. Hiçbirşeyin yoktu ve herşeyin vardı, oldu. O gece kardeşinin hiç habersiz olduğu bir kutlamanın ortasında açtığı telefonu da unutma. İşte o anda tamamlanmış oldu çekirdek ailen, bir fotoğraf çektin ya hani, onu da koy aile duvarına, diğer fotoğraflarının yanına.

İyi ki, dediğin ve diyeceğin öyle çok mucizeye şahit oluyorsun ki, bunları not almayı unutma. Yaz mutlaka. Sana verilen bir mucizeye sırt çevirme, açtığı kapıları görünce şaşırma. Ona teşekkür etmeyi unutma. Seni Onunla barıştıranı ve bugün burada hayata böyle bakabildiğin için Aileni  yüreğinde sakla. Sevmek, nedensizdir unutma. Sen şanslı bir çocuksun. Hep öyle kal, kocaman bir iyi kin olsun tutunduğun hayatta.

Senin;

xxx

Kısa Not: Seni sevdiğimi unutma. Hep.

Yağmur

yağmur hüzünle girmiş kolkola yürüyor sundurmanın hemen yanında

nasıl da huzurlular nasıl da yeni yetme bir sevda onlarınki

sevdanın devamı için

Novella'dan Mektup Var Kendime

hayat tekrarlıyor kendini
bırakıyorsun sevdiğini bir gün bir yerde
ve sonra geri dönüyorsun
ne tuhafsın
hem madem seviyordun ne diye terk ettin
dönüyorsan ne bekliyorsun
aslında biliyorsun alışkanlıklardır insanı geriye döndüren
sen alışkanlıkla kendi kalabalığına dönüyorsun
ne oldu o yalnız kalmak istemelerinden mi sıkıldın şimdi de
ah be evrenim sen büyümeyeceksin
ama ben seni böyle de seveceğim

sen gidince arkandan gelir mi sandın kalabalığın
sevenlerdir hayatında olanlar
hem ne diyorsun kendi duanda

Tanrım hayatında olmadıklarımı aklımdan çıkar
hayatında olduklarımı yüreğimde hissedeyim, izin ver
beni bulmaya, ben olmama yol alıyorum
bana güç ver

ne oldu aklına mı yenildin gene
egona mı yoksa
seni alkışlayanlara mı ihtiyacın var
yüzün gülüveriyor değil mi
alkıştan beslenirsen döner durursun evreninde
yüreğinden beslenirsen alkışlarını duyarsın evrenin
sadece sana
sadece senin içinmiş gibi

sevmek nedensizdir unutma,
sevgiyle kal,
senin Novella

Titreyen Yan/gın

Seneler önceydi, bir İstanbul akşamında Muhsin Ertuğrul'un sahne tozunu yutmaktan dönüyorduk. Ben Godot'un beklediği yerdeki ağacın bir dalıydım. Ne garip ki bu anı belleğimde sadece bir gece öncesi bir mat üzerinde sahnede uyumamla sınırlı. Ve provalarda ağaç dalı olmamla...

O gece o sahneden çıkıp -google sen çok yaşa- 1992 yılının ılık bir bahar akşamında gençliğimizin verdiği heyecanları alevlendirmeye gidişimizi, çok içtiğimizi, çok güldüğümüzü ve yola çıkarken herkesin biraz daha kalmak isteyişini hatırlıyorum. Bir iki gün sonra aldığımız kötü haberle sarsılmıştık hepimiz. Yanıyordu... O çok sevdiğimiz ve bir daha gidemeyeceğimiz köprü altı balıkçımız yanıyordu. İçimiz yandı. Ben bir daha o köprüden hiç geçmedim. Yeni yapılansa benim köprüm değildi. Altından akan suları da bir daha durup  seyretmedim.

Seneler önceydi. Gençliğimin deli dolu zamanlarında, kendimden bile bunalıp kaçmak istediğimde, gecenin birinde kalkan mavi trene binerdim. Ali Abi'den aldığım içi çıkartılmış acılı yarım köfte ekmek ve elde bir kitap ile düşerdim aşığı olduğum şehrin yollarına. Ah o Doğançay. Gecenin karanlığında bile akardı içime. Akıtırdı içimde ne varsa. Gün ağırmasına yakın duyardım martıların çığlık çığlığa kanat çırpınışlarını. Beni karşılayan hep o olurdu. Görkemli büyük yapısı, yüksek nefes alan tavanları ve eskimiş yüzüne rağmen gülen raylarıyla hep o... Güvercinleri besler bir sonraki seferle dönerdim eski şehrime, tekrar ona kavuşacağımı bilerek arınırdım hüznümden bir tutam huzur koyardım yanıma.

O yanıyor şimdi. İçimde bir yer yanıyor. Üzgün değilim anladığınız anlamda. Kırgın, kızgın ve öfkeli değilim. Onun kendi tarihi içinde benim kişisel tarihimin ayak sesleri var, yürüdüm ben o merdivenlerde ve çorba içtim gar lokantasında bir sabah vakti. Kimbilir kaç gözyaşını bırakmışımdır raylarında. O şimdi yanıyor. Daha bir kaç gün önce hiç planda yokken Karaköy'den Kadıköy'e vapurla geçmeye karar verdiğimde aklımda yoktu karşılaşacağımız. Bugün o karşılaşmamızdan elimde kalan titrek fotoğrafına bakıyorum. Görkemine ve yalnızlığına.  Titreyen bir yangın alıyor hüznümü. Gecemi boğuyor gözyaşlarım. Garip geliyor kulağa biliyorum ama vedalaşabildiğime seviniyorum.

Bir Sabah Uyandığımda

Bir sabah uyandığmda gitmekti istediğim...

Göçmen kuşlar misali yer değiştirmek ama yine de kendimle olmaktı.

Bir yazı yazdım, uzun upuzun bir yazı,

roman olur dediler ama bence uzun bir öykü olarak kalmalıydı:

Bir nokta koydum o öyküye, pembe bir masaldan uyanıp,

yenisini yazmak için göçtüm turuncu bir düşe.

Rüyalar gerçekleri fısıldar mı gerçekten de?

Şimdi orada yazıyorum göçtüğüm o yeni yerde

Ben kendi dünyamı yazarken kendi gözümden, kendi yüreğimden geçtiğince

Kazara Yazar olmuştum

adımı Novella koymuştum.

Merdiveni dayadığım dört onluk yaşamımda yeni bir yol ayrımındayım,

 basamakları çıkıyorum teker teker

kendimi bulma yolunda kendimle yol almaya çalışarak.

Bilmem ki bulur muyum yolumu,

ya da yol çıkartır mı beni kendime.

Bugün Öğretmenler Günü.

İnsan, kendi öğretmeni olmayı öğreniyor eğer birazcık da şanslıysa.

Karşısına çıkan her bir öğretmende, bir kat daha soyunuyor giyindiklerini.

Karşıma çıktıkları için

Karşıma çıkarttığı için

Farkında olduğum için

Mutluyum

Teşekkür Ederim Öğretmenim

Bu yazı yüreği yüreğime değmiş bütün öğretmenlerime yazılmıştır.

Ben olduğumu bana gösteren aynalar oldukları için.

İyiyim

Ben iyiyim. Bir yolculuğun içinde süzülen sessiz bir gemiyim bazen ve bazen çoşkun bir ırmak içim. Susmuyor ki kalemim, bu dünyada değil belki ama akıyor yine derinlerim. 

Sessiz neden kalır insan hiç düşündünüz mü? Ben düşünmekten fazlasını yaptım aslında, sessiz kaldım ve gene de yetmedi sessiz kalmayı isteyen bir insanı anlamama.

Çağırıyorsunuz beni. Öyle güzel ki insanın çağrılışı, tepkisiz kalamıyor. Ah o ego yok mu, nasıl da şımarıyor arsızca. Sessizleşen dili çözülüveriyor. Hiç durmadan konuşup duran şişkin egodan daha kötüsü var mıdır acaba?

Geçerken sokaklarınızdan, fısıldıyorum adınızı yüksek sesle. Bir iz bırakıyorum kendimden geriye. Öpüp okşuyorum kelimelerinizi teker teker. Seviyorum bende kalan izlerinizi. Özlenmiyor mu sandınız siz kendinizi. Nasıl da tütüyor sıcak yürekleriniz bir bilseniz yüreğimde...

Gitmek söz konusu olduğunda, yani giden kendi olunca haklı oluyor da, bir başkasında aynı davranışı görünce burkuluyor insan  bir parça. Ne yaptım ki şimdi ben sana diye soruyorsunuz ister istemez, siz değil de egonuz tabi. Dünyanın merkezinde(siniz) ya... Neyse, bunlar benim dertlerim.

Ben dertlerimle de iyi olmayı öğrendim. İyi olmak için çok şeye ihtiyacım olmadığını da öğrendim. Öğrendim ki, hiçbir şeyle de mutlu olabiliyormuş insan ve mutsuz karşılığında. Beklentilerdir duyguları dalgalandıran, diyor bana. O zaman mı anlıyorum 'şimdimi' kaybettim ben. 

Dışında bırakılmış bir geçmişe ve içinde olamayacağım bir geleceğe tutunmuş giderken, koşmaktan tükenen nefesimin bile farkına varamamışım, çok geç olmadan anlamamı sağladı: Nefes ol, dedi kendine. Kendine nefes ol. 

Bu sabah nefes alıp nefes verdim. Sadece nefes alıp nefes verdim. Nefes oldum kendime, kendi nefesimi dinledim. Derindi ve sakin... kapadım gözlerini bir süre, henüz beklemeyi ve sabrı öğrenemedim. Ama o kadarı bile yetti nefes alıp vermeme. Şimdimi buldum. Şimdimde durdum bir süre.

1-2 nefes al... 3-4-5-6-7 ve 8 nefes ver. Haydi şimdi sen de nefes al, ve nefes ver. Unutma! 1-2- nefes al... 3-4-5-6-7 ve 8 nefes ver. Nefes ol kendine. Derin ve sakin. Sonra kendini dinle ve gülümse. Sesin ne kadar da güzel değil mi? Ne kadar derin ve sakin.

Hoşgeldiniz! İyi ki...

Holding Back The Years çalıyor, The Cooltrane Quartet... Salınıyorum. İçimdeki hafiflik duygusunun hafiflikle uzaktan yakından ilgisi yok ama ben başka bir kavramı klavyemin tuşlarına konduramıyorum. Hemen ardından başlayan Clare Teal yorumu All For Love geliyor, Get Happy albümün adı. İçim kıpır kıpır, dans ediyorum kendimin mutlu yanıyla. Mutlu anları çoğaltmanın sırrı durduğun yerde diyor iç sesim. Baktığında, gördüğünde. Aynı filmi ikinci kez seyretmek istemiyorsan yönünü değiştir, diyorum kendime. Su akarsa senden yana, sen de karış ona, arkandan geçip giderse de sesini dinle. Her ikisinde de huzur kalır yüreğinin derininde.

Balkon kapısında gördüm Frank Sinatra'yı, elinde mikrofonu, I've Got You Under My Skin diyordu bana. Gülümsedim kendisine. İnsan kendine sahip olsa dedim hınzırca.

Yüzümdeki gülümseme öyle uzun süre asılı kaldı ki, bunu sizinle paylaşmayı istedim. Sevgili blog dostlarımla. Ve o anda bir yıldız çaktı kafamda. Bugün burada gidişimi kutlayacağız. Evet, evet. Hazır hepimiz toplanmışken ve ben bu kadar mutluyken olmalı gidişim buralardan. Biliyorum bu blog okurları çokça gördü kaçışlarımı. Yüreğim her vurgun yediğinde, ben önce kelimelerimden, sonra da kendimden kaçardım, bir şarkıda da dediği gibi, eskiden çok eskiden. Her kaçışımda çok geçmezdi geri dönüşüm. Bazen bir fısıltı, bazen bir rüzgar alıp getirirdi gene beni tamamlanmamış çemberimin içine. Ben hep olmam gereken yere, merkeze geri dönerdim: Evrenin Dünyası. Kendi turunu tamamladı.

Dolayısıyla bugünkü gidişim bir kaçış değil. Bu blog yani benim dünyamı yansıtan bu evren ömrünü tamamladı artık. İçine; kırık bir sevda öyküsünü, gündelik yaşamın sıradan yansımalarını, bir aşkın yeşermesindeki sonsuz heyecanları sığdırdı. Kendime yenik üzüntülerimi, yaşama tutkun  mutluluklarımı, yarına panik kaygılarımı ve daha nicelerini taşıdı sizlere. 

74'ü taslak olmak üzere 998 yazı ve 7000'e yakın yorum kalacak bu evrende. Ne çok yer kaplamışım. Ne çok sözcük eşlik etmiş gelişimime. Ne çok yürek atmış yüreğimle birlikte. 

Bu yolculukta yanımda olduğunuz ve beni çoğaltığınız için teşekkür ederim her birinize.

Hangi kelimeler anlatır ki içimdekileri dedim, aşk(l)a yazılmış şu satırları seçtim. 

Öyle keyifli öyle sıradan olmayan bir andı ki,

içimdeki çocuk koşmaya başladı rayların üzerinde:

hayalleri bir sahil şeridi boyunca uzun,

bir gün batımı kadar turuncuydu yüreğinde.

Başka bir yolculuğun yol ayrımında daha kavuşmak dileğiyle... 

05 Kasım 2010 / 23.40 / Bursa

Şarkının sözlerini merak ediyorsan yol seni güzel bir yüreğe çıkaracak.

Buradan devam edebilirsin...

Bir (d) Neleri Değiştirebilir ki...

İyi değilim bugün, dedim.
Ağaçlara bak, onlar sana bakarlar, dedi.
Ağaçlara baktım, onlar bana bakıyorlardı.
Sonra gökyüzüne baktım, kuşlar kanatlarını çırpıyorlardı.
Sonra karardı hava, yıldızlara baktım, benim için parlıyorlardı.
Sonra içime baktım, O bana saklandığı yerden, yüreğimden gülümsüyordu.
İyi değildim bugün, dedim. Gülümsedim.