YÜZLER

Herkes kendine bir yüz bulmuştu, arkasına saklanmış o yüzden rahat rahat konuşuyordu. Olur da bilinir, bulunursa hemen gibip başka bir yüze sığınıyordu. Ben de kendime yüzler aradım yüzlercesinin içinde; bir yüz, nasıl ince... Yakışmadı tenimin rengine... Sonra başka bir yüze denk geldim; bakışları naif değildi, beğenmedim. Dolaştım nicelerinin arasında: Yüzler... Yüzlerce...

Kendi yüzüne sahip çıkmalı insan, kendi yüzünden düşse de bir gaflete dedi yürek sesim bana...  Yüzüne sahip çık dedi yüreği güzel biri bana, yüzün kendinin olmazsa yüreğinden geçeni bilemez hiç kimse hem yüreği güzel olanın yüzü de güzel olur... Yüreğimi bilsin istedim; yüzüme gülen, gözümü gören, gülümsememi seven...  Kendi yüreğimi bildiğimden vazgeçemedim kendi yüzümden...