Fotoğraf / Robert Panas
Bir kağıt kalem alıp yazayım dedim içimden geçen trenleri
Lokomotif sendin
Vagonlarında bana hissettirdiklerin
Bir makas atıp kestin inancımı
Öldü yüreğimde salınan gelincikler
Raydan çıktı diye bağırdı bir çocuk
Takla atıverdi vagonlar
Saçıldı duygularım orta yere
Sis çökmese toplardın
Toplardın benim olanları özenle
Ama sis çöktü gözlerine
Benim sandığın her bir kelime
Düşünden arta kalanlardı sadece
Vagonlarında onun kelimeleri
Yoluna devam ettin o gece
Yoluna devam ettin o gece
Öylece seyrederken gidişini
Bir kağıt kalem alıp yazayım dedim içimden geçen trenleri
Lokomotifini aşk yaptım
Vagonuna koydum kırık yüreğimi
Bence lokomotif sensin bi vagon fazla bi vagon eksik ama sen yine de bu yolculuğa devam edersin...
YanıtlaSilBenim sandığın her bir kelime
YanıtlaSilDüşünden arta kalanlardı sadece
burası acıtıyor..
ediyor tabi ki insan ruhumun pusula, yol güzel :)
YanıtlaSilacıtan öyle çok şey oluyor ki üryan, insan hangisinin daha çok acıttığını bile anlayamıyor...
YanıtlaSilbenzetmeler çok hoş,güzel olmuş
YanıtlaSilteşekkürler erkin...
YanıtlaSilÇook güzel yazmışsın Evren.Eline sağlık.yüreğine sağlık.ilham perisi hep seninle olsun.
YanıtlaSildilerim olur kamikaze, teşekkür ederim.
YanıtlaSil