İlk defa gittiğim bir ormanda rastladım ben onlara... Doğallıklarına kapıldım... Ormanın ihtişamından mıdır bilmem derin susuşları vardı... İçtenlikli duruşları çekti dikkatimi... Papatyanın da duruşumu olurmuş deme... Olur...
Senin ona yüklediğin anlamdır esas olan...
Akıldı orman, sarı bir papatyaydı yürek...
Hiç adetim değildir ama günler önce bir çiçekçinin önünden geçerken aklına düşen sarı papatyaları topladım sana tek tek... Her birine sordum, her birinde cevaplar aradım... Cevapsız kaldılar... Bilmiştim evvel zaman önce bazı sorular cevapsız kalmalıydı da keşke papatyalar sahipsiz kalmasaydı dedim...
Sorarım size ey dostlar;
Keşkeler çoğalırsa bir ormanda, ışıksız kalıp solmaz mı sarı papatya...
__________________________________________
Fotoğraf / Summer Gold© Amy Hopp
Keşkelere inat soldurmamalı papatyaları.. (:
YanıtlaSilKendimde sevdiğim tek şey, keşke dememek için yaşamam. bir kere gitmediğim okul için demişimdir keşke gitseydim diye. onu da kabullendim artık. :) hayat o şekilde olmasaydı belki farklı bir yolda sürükleyecekti beni. ben yaşadıklarımdan pişman değilim. papatyalarda olmamalı.
YanıtlaSilanı yaşayamayız evren,çünkü yüreğimiz nasıl sualsizse,beynimiz o kadar şüphecidir ve sorularıyla yorar yüreğimizi.geceyle-gündüz gibi,yin-yang gibi,ayrılamazlar ama aynı anda da var olamazlar.
YanıtlaSilümid edelimki,beynimizin sorularını duymayacak kadar sağır olsun yüreğimiz ,ve düşe kalka yaşasın içinde ne varsa,keşke demeden ,ah demeden.
keşkeler hayatın kayıp çocuklarıdır ki ne kadar çok keşken olursa o kadar çok kaybedersin unutma editör...
YanıtlaSilKeşkesiz de olmuyor ki Evren'ciğim, solmasın o papatyalar:))
YanıtlaSilkeşke yok hayatımda, kaç kişi diyebilir ki bunu Evrencim ?
YanıtlaSilbi de nergis mevsimi gelsin yeniden bu yıl ki çabucak geçti.
sevgili ixir,
YanıtlaSilsevgili efsa,
sevgili y.,
sevgili müdür,
sevgili özlem,
sevgili bekriya,
ne papatyalar solsun ne de çabucak geçsin nergislerin mevsimi... keşkeler bir iz bıraksın dönüp bakınca geriye ki o iz bize gelecek için yol göstersin...