Bana ait olması gereken bir hayatı seyrediyorum pencerenin diğer tarafında... Yok yok pencerenin diğer tarafında değilim. Kendime özel kurduğum sinema salonunun orta yerinden perdeye yansıyan hayatıma bakıyorum.
Senli benli bir hayatın ilk perdesi : İLK AŞK
Senli benli bir hayatın ikinsi perdesi : UMUTLAR VE GELECEK
Senli benli bir hayatın son perdesi : GERÇEKLİĞİNİ ARAYAN YÜREKLER
Film müziği Norah JONES - Don't Know
Nasıl yumuşak nasıl kederli bir yandan. Film alıp götürüyor beni. Keşke geri gelmesem diyorum. Keşke dönmesek gerçek dünyaya. Ama sen keşkelere inanmazsın değil mi? Hatırlıyor musun ilk bebek düşlerimizi, adını bile koymuştuk. Hangi okula gideceği konusunda yaptığımız kavgalar nasıl komik geliyor şimdi yeniden seyrederken. Gülüyoruz birbirimize belli etmemeye çalışarak. Nasıl bırakıp gidebilmişim ki ben seni, o apartmanın girişinde. Nasıl koşmamışsın peşim sıra. Keşkelere yer yok ama film bu flashbacklerle geriye dönüşler oluyor akıp giderken anlar. O anlardan birinde sen ağlıyorsun arkamdan. Ben köşeden dönecek oluyorum, neden dönmüyorum da durup bekliyorum. Fark ettin mi ikimiz de beklemişiz bir süre. Sen beni, ben seni.
Tam da sahnesinde sıkı sıkı sarıldık birbirimize. Filmi bıraktık kendi akışına, sevişmeye başladık öylece... Yeni bir senaryonun açılış sahnesiydi üzerimdekileri çıkarışın. Ve ilk dokunuşta dondu sahne. Jenerik akmaya başladı üzerimizde. Mutlu bir aşkın habercisiydi kullanılan renkler ve müzik neşeliydi alabildiğine. Filmi seyretmeye gelenler biliyordu artık mutlu bir aşk vardı ve bu seyredecekleri gerçek bir yaşamdan alınmıştı.
_____________________________________________
Bazen bir yazı yazıyorum sanıyorum ki geçmiş...
Sonra - zamanı geldiğinde - fark ediyorum ki şimdinin habercisiymiş sadece yazıldığı anda yanlış etiketlenmiş...
___________________________________________
İlk Yayın Tarihi : 19.03.2009
Fotoğraf / Lovers by Angela Vicedomini
ne güzel o zaman film devam etsin sonsuzca...
YanıtlaSiletsin mayam benim bir itirazım olmaz ;)
YanıtlaSilyazıdan çok dip nota takıldım ben.. bu bir etiketleme sorunu mu bilmiyorum. sanırım öyle olmaması için de yazdıklarımı etiketleyemiyorum. ama ben yaşadıklarımı yazdığımı zannederken, bazen öyle oluyor ki yazdıklarımı yaşarken buluyorum kendimi. sonrasında yazarken sonunu getirmekten kaçıyorum. tuhaf biliyorum:))
YanıtlaSiletiketmeleme ve zamanlama sorunu sanırım nily :)
YanıtlaSilzamanından önce yazmak, belki de hissetmek başına gelecekleri...
ama sonları bir daha okumak gerek bu durumda :))
Film bitmesin o zaman ve hep hafızalarda kalsın.
YanıtlaSilfilm bitmesin tabi özlem mutlu son olsun ya da bütün filmler :)
YanıtlaSilbiliriz ki kaç kişi bu hayalleri kurmuştur,hangimiz kurmadıkki sanki sonsuzluk düşlerimizle son bulacak gibi hangimiz demedikki omuzlarımızı yaslar ken aşk adına çocuklarımız olsun bir oglan bir kız hatta bir evimiz pembe panjurlu sözlerini kulaklarımızı tıkadık ki.aşkı yaşayanlar adına özellikle son çok yerinde olmuş..
YanıtlaSilteşekkür ederiz ?... darısı başınıza mı demeli, yoksa sizlere de nazarlar mı değmesin demeli bilemedim :)
YanıtlaSil