YASDAYIM

Gece karanlık...

Gece hüzünlü...

Uzun zamandır esen rüzgar;

"En kötü karar kararsızlıktan iyidir" diyor.

Hani eskilerin deyimiyle plak dönüyor;

"Yoksun

Yine varlığım sürükleniyor

Sensizliğim bilinmiyor

Sen gittin gideli ellerim hep titriyor

kalbim bu acıyı gizliyor"

Ben bir sigara yakıyorum geceye, dumanı yol alıyor.

Duman olup geceye karışmak istiyorum.

Olmuyor.

"Çok zor o kadar yıl sonra itiraf etmek

Bu aşkı bertaraf etmek

Bu kez sana söyleyecek ne çok şey vardı

İsterdim bak unutmadım demek"

Plak dönüyor;

İçimi bir hüzün kaplıyor.

"Yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim

Bu sevdayı kalbime gömdüm"

Düşünüyorum...

Var mıdır kalbe gömülen sevdalar.

Yürek taşır mı, dayanır mı, eskisi gibi çarpar mı?

Bir sigara daha yakıyorum.

Ateşi kor yüreğim.

Dumanı vuslata sitemim.

Külleri...

Söze ne gerek anlayın işte budur benden geriye kalan.

Dayan yüreğim dayan.

Plak dönüyor...

"Şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor

Yastayım hiç kimse bilmiyor"

Hüznü bir köşeye koyuyorum.

Eski fotoğraflara bakarken bir anı gelip beni buluyor.

Gülümsüyorum.

Hüzün yasla karışıyor,

Karışıyor da...

Aşk hala her şeye rağmen nasıl bu yürekte kendine yer buluyor, işte bunu bilmiyorum.

Plak duruyor...

Kalbim hala taşıyor, hayır hiç ağır gelmiyor

Eskisi gibi de çarpıyor üstelik

Ama neden bilmem...

Bu gece bana ağır geliyor,

HİÇ KİMSE YASIMI BİLMİYOR...

14.06.2006

_________________________________________

Fotoğraf / Despair© Mel Brackstone