Yitik Zamanlara Ait Bir Şarkısın Sen

Notes About Life

Yitik zamanların kahırlı türküsüydü dilimdeki, kelimelerin kanatırken yüreğimi, sus söyleme derdim, şarkılardaki gibi. Oysa bir sevdayı dillendirirken, seyretmeyi severdim kendimi gökyüzündeki yıldızlarda ki; bir tanesi hep kuzeyin soğuğunu yüklerdi sırtıma böyle zamanlarda. Sırtımın ürperdiği anlarda sar beni isterdim; sarıp sarmala yüreğinin kuytularında. Ah be sevgili nerden bilirdim, sevenler  ağlarmış şarkılarca. Şimdi gülümsüyorum kaderime, sensiz İstanbul'a düşman olmuşum, üstelik bile isteye. Aşk oyunu mu diyorlar buna, hani bir küsüp bir barışmalı olunca hayatla.

Sen hatalarımdan biriydin yalnızca ve ben hayat güzelmiş diye dolaştım yanyana yürüyemediğimiz sokaklarda. Ben böyleyim dedim, ben böyleyim üzgünüm acı geliyorsa sözlerim. O zamanlar afilli bir yalnızlıktı benimkisi, yanarım, yanarım tutuşur kavurur ateşim, seni de beni de belalım diye naralar atardım, surların altındaki ayyaşlarla.  

Hatırlar mısın bilmem son gecemizi; kır zincirlerini bu gece, bu gece son, bu gece son olsun dokunduğun tenimdeki titreme demiştim sana. Yeter ki sen sev beni istemiştim, gözünün içine baktığım günler artık çok geride, anlıyorsun değil mi? Seviyorum kahretsin ki, silemezler gönlümden ne aşkını ne seni, sana diyorum be sevgili duyuyor musun beni yazmıştım son mektubumun son satırında.

Deli gönül sevdasını ben bilirim, yardan ayrı kalmasını da yazmıştım bir başka seferinde, 24.05.2006 tarihli ajanda sayfasına. Keskin bir bıçak şimdi geçmişin anıları elimde, haberin yok ölüyorum ben. Bakma bana öyle derin.  Ya da ne olur bak bana biraz... da yazmıştım bir seferinde, tarihini hatırlayamadığım bir günde sararmış ajanda yapraklarından birine. Artık gül pembe olsa da yüzüm, gözlerimde geçmiş zamanlardan kalma bir hüzün. Vazgeçtim ellerinden, vazgeçtim gözlerinden dediğim her seferinde anladım ki ben kendimden vazgeçmişim.Her seferinde, belki alışman lazım diyordum kendime. Acı hatıralar dolaşırdı o zamanlar hep aklımın köşelerinde. Neler oluyor bize demeye bile fırsat tanımadıydı ya zaman aşkımıza. Olsun be sevgili, bu şarkılar da olmasa, hislerimi yazacak halim de yoktu aslında. Ama söylemek istediğim bir şey var şimdilerde sana: Hani kırılırsın, üzülürsün diye, incelikler yüzünden yani kısaca, hep sustum ya ben sevdamın ortasında, geç olsa da anlamıştım, kuru dallardan yapma köprüden geçiyordu aşkımız ve güllerimiz solmuştu kaldırımlarda. 

Artık yaşamak için kendime başka bir anlam bulmalıyım yarınlarda dediğim gece seni gördüm rüyamda. Nerdeysen,  ama nerdeysen, kimleysen, her nerdeysen, mühim değil, artık senden hareket vaktiydi biliyordum. Herşeyi yak, beni yak, kendini yak diyordu yüreğim. Bir defa sevmek bin defa ölmek demekmiş, giderken dilime pelesenk etmiştim. Ne senden öncesi, ne senden sonrasıydı düşündüğüm. Verme, akıl verme dedim kapıyı kaparken, duyuldu mu bilmem, vereceksen huzur ver şu saatten sonra dedim merdivenleri inerken.

Seneler alıp gidiyormuş ne var ne yoksa herşeyi. Hani tutamazda kendini her ayrılık sonrasında, bir ümitle ya olursa dersin ya hep, bile bile herşeyin bittiğini, ben demem şu saatten sonra bir daha. Parçalandım ve her bir parçamı ayrı yere bıraktım senden sonra.

Sen yetinmeyi bilir misin, ben çoktan öğrendim. O nedenle; senden geri geri giden ayaklarımı geri almaya geldim. Nereye böyle dersen, yeni bir sevdaya yelken açan yüzümde görürsün gamze gamze gülüşümü. yani anlayacağın sevgili, ikinci bahar yaşıyor şimdi ömrüm.

Ha bir de unutmadan, yitik zamanlara ait bir şarkısın sen, uzun zamandır dinlemediğim. Hoşçakal sevgilim, artık gidebilirsin,  yüreğimi özgür bırakarak, arkanı dön ve çık. İstenmiyorsun artık!