Yağmur Yağıyor

Yağmur yağıyor.

Yapacak çok da birşey yok,

bulutlar geçene kadar yağacak.

Sonra...

Sonra yine güneş açacak.

Zaten uzun zamandır dolaşan kara kara bulutlar,

gri sabahlar,

uzun ve sessiz geceler habercisi değil miydi,

yüreğinin yağacağının.

İşte artık yağıyor,

yapacak çok da birşey yok:

Bir fincan kahve al eline,

kokusunu çek içine

yaşadığın onca güzellliğin seni büyüten yanını sev

ve bir gün usulca onun yanağından öpeceğin

o özlem dolu yürek yanmasını bekle.

Öp sonra doya doya,

Kucakla onu ilk hasretinle, bak gözlerine.

Bakışlarının koyu kahvesinde yitip giderken

korkuna yenik düştüğün o gece gelince aklına

yüreğinin neden yandığını daha iyi anlayacaksın, şaşırma.
Anladığında daha da çok yağacak yağmur, aldırma.
Islan ıslanabildiğin kadar,
dinecek  yağmur, unutma.

Gök, daha uzun süre gri kalacak

daha da koyulaşacak griliği

kararacak yüzü, korkma. 

Sanacaksın ki bir daha güneş doğmayacak

ama doğacak, sen kendine aldanma.

Yaşamanın kanunu bu.

Yüreğin işi gibi...

Sever,

kırılır,

büyür.

Daha çok sever,

daha çok kırılır,

daha çok büyür.

Güneş açar
unutursun son baharı
ilk baharı unuttuğun gibi...

Yüzün güler,

unutursun karanlığı

unutursun göz yaşlarını

unutursun her birini
kırıkların gibi...

Sanırsın ki, yaşıyorsun yeniden.

İlk defa gibi nefes alırsın,

derinden ve hevesli,

daha yutamadan,

acır yüreğinde bir yer.

Sonra geçer,

sonra sever,

sonra kırılır,

sonra büyür.

Sen de bilirsin:

sonrası yoktur öncesi olmadığı gibi

sen varsındır şimdide

bir tek sen

Ne öncen vardır ne sonran

şimdide ağlayan bir tek sen olduğu gibi...

Bir sen
bir de sana ağlayan ben.

Hadi,
yağ şimdi.

Yağıyor,
yağacak.
Yapacak çok da birşey yok gibi...

Fotoğraf