Dün masa ayağı kırma ve ardından masa ayaklarını söküp, o ayaklara başka üst takma ile gerçekleştirilen 'kendim ettim kendim yaptım projesi' başarı ile sonuçlandı. Mamafih, iş o kadarla kalmadı. Hazır elimde vidalama, delme ve çakma aletleri varken bir dizi tamirat işleri de dururken, kaşınan bedene müstahak bir uğraşla çeşitli 'öncesi ve sonrası projeleri'ne daha el atılmak suretiyle, evin altı üstüne, üstü soluna, solu çatısına, bacası kapısına kadar getirildi. Yorgun düşen bedene bir şişe şarap aslında dünkü yazımdan da anlaşılacağı üzere iyi geldi.
Bu sabah, bir önceki gecenin etkisi ile aslında geç kalkıldı. 08:00de günü kaçırmış bir halde yataktan kalkan beden, ki ancak soğuk denilebilecek bir duşun iteklemesi ile kendine geldi. Gelmez olaydı demek istiyorum izninizle. Rahatsız bünye dün görmezden gelmek için türlü çeşit bahane bulduğu, kendince dağınıklığa bir çözüm üretmek üzere işe girişti. Öncesinde dünden hakkı saklı, mükellef bir kahvaltıyı da eksik etmedi. Arpası fazla gelen rahatsız kişilik, pazar mazar dinlemedi, mutfağı kırklayayım dedi. Ayda yılda bir pişen yemeğin yağlarının, bağlama çalma istediğine gem vurmak üzere, önce filtreden olaya girişildi, buzdolabı, mutfak dolaplarının dışı, derken içi, derken duvarlar... Ve sonuç: sıcak sulardan soğuk sulara değme noktasında prenses kesilen parmaklarımın derileri suda oynamış çocuklarınki gibi.
İş o kadarla da kalmadı, rahatsız bünye evde kullanılmayan ve fazlalık olan malzemeleri ayıklama işine girişti ki, o noktadan sonra kendisini gören olmadı. Atılacak torbalar birer dağ gibi dizilince kapı önüne dur deme vakti geldi. Atmayı kenara bırakıp, bakma, bakmadan sıkılıp, okuma, okumadan bunalıp, kendini temizliğe verme ile devam eden rahatsızlık, son kerte, yemek pişirme ve soğuk çay ile kendini anlamsızca tamamladı. Ateşi yükselen bünyeye iyi gelecek olan, balkonları yıkama ve toz alma, daha da iyi olmasını sağlayacak, hastanın ayağına gelme durumu gibi akla düşen, Tarte Tatin ile daha da bir manasızlaştı. Akla düşen Fransızların sıcak elması, ilk kez yenilen sömürge ülkenin o dönemde yüzü güldüren tek keyfi olmasından mütefellit bir süre, geçmişin girdaplarına dalındı ki, allahtan telefon çaldı.
Bir değirmeni kendine simge edinen restoranda, yenilen yöresel yemeklerin ardından mutlaka ılık Elmalı Tarte Tatin yenilirdi. Yanılmıyorsam ve aksanını kelimelere dökebilirsem, Tart Taten diye okunurdu.
İş güç, yapılan paspasla sonlandırıldı ve derin bir nefes alarak mutfağa dalındı. Hayattaki en basit malzemelerle yapılan bu Tarte Tatin'in bin bir çeşit tarifi olduğu internet denen sonsuz bilgi kaynağından öğrenildi ve yorgun bedenin aklına güvenilip, defterindeki tarifinden, göz kararı ile malzeme ölçüleri, bir kaç püf noktasını atlamadan pişirildi ve böylece enfes bir tatlı ile rahatsız bünye ödüllendirildi.
Un, şeker, yağ, soğuk su, elma, armut, bir de kel Mahmut gerekiyor bu tarif için. Kel Mahmut'un gerekliliğini ilerleyen satırlarda anlatacağım, önce arife tarif:
Ben Cezayir'de öğrendiğim ve aklımda kalan tarifi uyguladım. Ölçü biraz göz kararı ama gene de vermeye çalışayım. 1cup (140 gr. gibi) unun içine, bir kibrit kutusu kadar soğuk tereyağını küp küp kesip atıyorsunuz. 1/4 cup şeker ve çok soğuk 50 cc suyu da ekleyip bir hamur elde ediyorsunuz. Çok emin olmamakla birlikte, bir çimcik tuz atılıyordu gibi hatırlıyorum ama ben atmadım. Hamur klasik anne kıvamı: kulak memesi yumuşaklığında olacak. Mümkünse daha fazla ama 30 dakikadan az olmamak üzere hamuru dolapta dinlenmeye bırakıyorsunuz.
Karamel tarifi de istemediğiniz kadar ama dedim ya ben pratik olan ve aklımdaki tarifle çıktım yola, sonuç güzel olunca da paylaşayım istedim. Karamel sos için çok fazla bir şeye ihtiyacınız yok aslında. Tereyağ ve şeker. Gene bir kibrit kutusu yağı küp küp yapıp bir tavada ve çok kısık ateşte erimeye bırakıyorsunuz. 1/2 cup şekeri yağ erir erimez tavaya yayıyorsunuz. Aklımda kalan püf nokta, hiç karıştırmayacak oluşumuz. Unutmayın ateş, mum alevi kıvamında, şeker erimeden yağ yansın istemeyiz. Sabırla bekleyip, birbiri ile uygun bir evlilik yapan şeker ve yağın kızıl kahve tonlarına ulaşmasını bekliyoruz ki, mutlu mesut birliktelikleri karamel olarak taçlandırılsın. Ateşin altını kapatıp, karışımımızı orta boy bir borcama alıyoruz. Ben 20cmlik oval bir pişirme kabı kullanıyorum. Üzerine istediğiniz şekilde elmaları ve/veya armutları doğrayarak yerleştiriyorsunuz. Ben bugün bir elma bir armut ile yaptım. Elmaları incecik, armutları ise bir parmak kalınlığında bıraktım. Fotoğraftan da anlaşılacağı üzere, elmalar eridi, armutlar biraz daha diri kaldı. Keyif sizin. Çokça dinlenmiş hamurumuzu bir merdane ve un yardımı ile, kabımızdan biraz, çok değil, 0,5 cm kadar büyükçe açıyoruz. Gene merdane yardımı ile mermerden alıp, kabımızın üzerine nazikçe örtüyoruz. Buradaki püf nokta ise, hiç boşluk kalmaması ve özellikle yanlarının çok çok iyi kapandığından emin olmamız. Fırın ısımız 180 - 190'deyken, 50 dakika onları başbaşa bırakıyoruz.
Duysunuz zilin sesini! Hemen fırına koşup, yaklaşık bir saattir başınızı döndüren o kokulara gününü göstermek için artık hazırsınız. İşte burada bir püf nokta daha, en az 20 dakika kabında dinlenen Tarte Tatin, kendinden büyükçe ve mümkünse düz bir kaba ters çevriliyor ve karamelize olmuş elmalar size, siz onlara melül melül gülümserken, geçtim vanilyalısını, her hangi bir dondurma olmadığı için buzdolabınıza sırt dönüyorsunuz. Ne kadar yiyecem ben bu meretten sorusuna, makul ve mantıklı cevaplar verirken, başınızı emme basma tulumba gibi sallamıyorsunuz. Burada, Erkan Yolaç'a saygılar... Elinizde bir dilim ılık Tarte Tatin'le aşk yaşamak üzere balkonun yolunu tutuyorsunuz. Yanında ister filtre kahve, isterseniz bergamutlu çay ile tadına vara vara mideye bayram ettiriyorsunuz.
PS: Ne mi oldu kel Mahmut'a... Durun canım unutmadım. Keyfini çıkarttıktan sonra tatlınızın, koşu bandına yönelmek için, ya da sıkı bir yürüyüşe, tatlı sert bir müdür çıkmazsa içinizden işiniz zor olur benden söylemesi.
PSS: Mümkünse bu tarifi tek başına denemeyin. Hatta iki baş bile yetersiz. Şöyle üçü garantileyin ondan sonra girişin. Sonra uyarmadı demeyin.
