Önce çukur bir taş buldum, doldurdum duygularımı içine özenle...
Sonra onları ezebilecek yuvarlak kırıcı taşlar buldum, boy boy cümleler kurup ezdim duygularımı; birini diğerinden ayırmadım o anda...
Yüreğime gelen ne varsa, ne neyi çağrıştırıyorsa koydum içine; bir bir ezdim...
Eski çağlardan kalma bir yöntemle, aş ettim kendimi kendime, kendi ellerimle...
Sonra da bir güzel yedim bitirdim...
Ne kadar ezersen ez duygularını, ezmeye çalışan taş kırılmıştır eminim, kırıp ezememeştir taş olduğunu söylediğin duygularını.Sevgilerimle.
YanıtlaSiltaş olamadı ki bu sefer sufi, buğdaymış duygularım, iki taş arasında sıkışıp kalınca öğütülenmiş, bilememişim.
YanıtlaSil