Kahve Kokusu Sindi Üzerime

Yüreğimin derinlerinde kapalı bir kutu

Arala da bak içeri, korkma…

Ama bir iyice bak olur mu?

Eğer görürsen bir tohum

Bir de hatta filizlendiyse

Güneş sızmıştır içime

Sen yüreğimi sevince (*)

Biliyorum sana yazılmış olsa bu satırlar, duyardın sesimi, ve gelirdin...

Ve gelirdin, sarıp sarmalardın beni, öperdin yaralarımı tek tek...

Tek tek, tel tel ayırırdın saçlarımı, hüzünlerini ayıklardın, sonra kırıklarını...

Sonra kırıklarını toplayıp yüreğinin, benden aldıklarına karıştırır harmanlardın bir güzel...

Bir güzel yoğururdun onları kulak memesi kıvamına gelinceye kadar, bekletirdin bir yarım saat dinlensin de kabarsın bir iyice...

Bir iyice kabarırdı mutluluk içinde, arasıra kontrol eder, bakardın ki kıvamı kaçmasın...

Kıvamı kaçmasın diye baktığın her seferinde, bir tutam sevgi koyardın, bir tutam da aşk eklerdin üzerine...

Eklerdin üzerine bildiğin, gördüğün, yüreğinden geçen bütün huzur anlarını...

Huzur anlarını anlatırdın fırınlarken hamuru, yanında mutlaka bir kahve keyfiyle...

Kahve keyfiyle keyfime keyif katardın sen ve ben sadece o kahve keyfi anı kadar bile sevebilirdim seni...

Sevebilirdim seni, çünkü biliyorum sana yazılmış olsa bu satırlar, duyardın sesimi, ve gelirdin...

Oysa sana yazıldı bu satırlar...
Henüz sen yoktun yazıldıklarında...

Olma ihtimalini sevdim ben...

Hep ol istedim...

Sensiz çok yalnız olacağımı...

Tam olmayacağımı bildim...

Hep seni aradım ben...
Hep sana seslendim...

Şimdi varsın...

İyi ki varsın...

İyi ki geldin...
Kahve kokusu sindi üzerime...
İyi geldi günüme...

__________________________________

Sen Bilsen şiirimden alıntı...

Fotoğraf / deviantART