Evvel zaman önce bir sabah uyandığımda ve yorulduğumda; olur mu olmaz, sever mi sevmez, biter mi bitmez ikilemleri ile fallar bakmaktan: Karar verdim hayatımı ayırmaya... Kendi dünyamdan çığlık çığlığa çıkan 'tut ellerimi' - ayrı bir blog olarak - geçmişi, sersenişi, kendime seslenişi ve kişisel durumlarımı anlatacaktı sadece... İki zaman önce fark ettim ki; 'tut ellerimi', 'evrenin dünyası'ndan kopup gelen çığlıkların resmedilişiydi, tıpkı; yüreğimden geçenler, içimden dökülen sıkıntı, aşka aşık hallerim ve diğerleri gibi... Düşündüm üzerine; neden ayırmıştım dünyamı... Yazdım aslında 'tut ellerimi'nin son yazısında - yazarkenki farkındalığımı bugün anlamlandırmam ayrı bir yazı konusu bile olabilir aslında - zaman mürdüm eriklerine yol vermenin zamanı... Köşe başında durup selam vermenin aşka...
Şimdi başka bir fal bakıyorum ben papatyayla: Olur mu olur...
_________________________________
Fotoğraf / Stages.© Ovidiu Cristian Cojocarita
Niye olmasın sapınıda sayarsam hep seviyor çıkıyor işte ...
YanıtlaSilolur, olur..
YanıtlaSilsen hele bir köşeyi dön..
"O" papatyaları taç yaparken senin saçlarına, sen de onun gözlerinde bakarsın papatya falına..
kahve köpüğünde fal baktım sana, bunlar çıktı falında:)
hahah hile yok ateş böceği :))
YanıtlaSil"O" papatyaları taç yaparken senin saçlarına, sen de onun gözlerinde bakarsın papatya falına..
YanıtlaSilo zaman hep seviyo çıkmazmı ki nily :)
hep seviyor çıkar canım:)
YanıtlaSilbirleşme ve karışma da böyle bir şey değil mi zaten..