Karmaşık bir sarmaşığın birbirine geçmişliği gibiyiz seninle... Uzaktan güzel gözüken herşeyin, yakından bakıldığında içinden ne kadar çıkılamaz bir hali var bilseler: Özenirler miydi dersin... Bağlarımız kopsun diye yaktığım bütün mektupların siliniyor aklımın köşelerinden... Fotoğrafları kesip attığım gece dışında bir görüntü kalmadı zihnimde... Seninle gittiğimiz yerlerde başka anılar biriktiriyorum ben, düşününce beni gülümseten.
En çok seni sevdim ve unutulmazdın evet lakin bu ne senden vazgeçmek ne de unutmak... Bu sadece yüreğimde durmamanla ilgili farkındalığın tam da ortasında, hayata bir kez daha tutunma umutlarını yeşermek üzere, kurumuş sarmaşığın zoraki hayata tutunuşunu resmedip, mürdüm eriklerine yol vermek... Yeni yepyeni bir sevdaya yol almak üzere yola çıkarken; senden daha çok, senden daha unutulmaz, senden daha büyük bir aşka selam durmak için... Selama bir selam veren olur mu bilinmez ama köşe başına çıkmadan köşeyi dönmek mümkün değil gibi gelir bana...
sELAMA MUTLAK BİR KARŞILIK VEREN OLUR ASIL ÖNEMLİ OLAN SELAMINI HAKKEDENİ BULMAK DEĞİLMİ ACABA :):) HER SELAM VERENİDE DOSTA SANAMAMAK GEREKMEZMİ SENCEDE BİR SARMAŞIKTAN KURTULAYIM DERKEN BAŞKA BİR LABİRENTTE KENDİNİ BULAMMA ÇABASI DEĞİLMİ HEPİMİZİNKİ ..
YanıtlaSilyüreğimiz sevday hep başka şekilde ve nasıl oluyorsa hep daha büyük yakalıyor.ama bizi biz yapan anılarımız var ,biriktirdiğimiz insanlar.atmak ,unutmak gerekniyor elbet ama ,yeniyi de gölgeletmemek adına yerleri değişiyor,üzerleri örtülüyor,sandığa kaldırılan giysiler misali.
YanıtlaSilbulmak için yola çıkıyorum işte ateş böceği... olur mu olur :)
YanıtlaSilevet işte tamda bu yorumdan sonra dedim ki kendi kendime ayırmanın değil birleştirmenin zamanı sevgili y. :)
YanıtlaSil