Kapıdan çıkarken duyduğu iyisine karşılık yere düşen sesini bıraktı...
Eve geldi... Köşe koltuğuna oturdu ve an defterini açıp şu satırları ekledi....
Fırtınanın ortasında attığın çığlık duyulur mu sanıyorsun
Bir yokluğu büyütmek tamamlar mı içindeki boşluğu
Sen gün ortasındaki karanlıksın
Gece kayan bir yıldız
Issız bir sevdayı fısıldayarak büyütüyorsun içinde
Ki o sevda senden yana bile değil
Bir doluya tutuluyorsun
Sabahları kalkarken
Güneyli bir kızın dediği gibi duacı oluyorsun
Geceye kavuşmaya
Gece ona kavuşmaya
Gece ona kavuşmaya alışmaya
İnsan sana çabuk alışır
Biliyor musun...
11 Haziran 2006, Altınşehir
_______________________________________
Fotoğraf / Lichterflug© Kaveh H. Steppenwolf
Babaannemin bir lafı geldi şimdi aklıma.
YanıtlaSilDerdiki;
"İnsan mektubunda sevdiğine selam yazmaz oğlum, el sallar uzakta dahi olsa."
bu güzel kelimelerin ardından yazılacak şey değil belki ama, o resmi aşırsam, arşivime eklesem bi sakıncası olur mu? :)
YanıtlaSilbirde resmin sahibi kim?
ben sarılırım her mektubumda... ama babaannenin lafını aldım koydum cebime. teşekkür ederim.
YanıtlaSilgereksiz yazar ben genellikle 1x.comdan kullanıyorum fotoğrafları ve yazının altında link veriyorum mutlaka... eğer herhangi bir link verilmediyse bizzat kendim çekmişimdir ki anlarsın zaten :)
YanıtlaSilRica ederim.
YanıtlaSil