04 Eylül 2009

SAMİMİYET

Samimiyetle söylemem gerekirse diye başladı sözlerine...
Samimiyet...

Bir konuyu aktarırken, anlatırken, yaşarken, dönüp de geriye muhasebesini yaparken; sahi, ne kadar samimiyetle çıkar sözcükler ağzımızdan?

Samimiyet...
Samimiyetle dile gelen kelimelerden kaç tanesini samimiyetle kendimize saklarız?
Ben diyim 100 kelimeden 5'i, sen de 10...
Bu durumda dürüst olur muyuz, karşımızdakine ve tabi en çok da kendimize...
Samimiyet ve dürüstlük harmanlanmış gibi gelir bana çoğu zaman...
Hani samimiyetle söylememiz gerekirse, çoğu zaman dürüst değilizdir kendimize bile...


_________________________________________________________________________________

Ertuğrul Özkök'ün dünkü yazısını okuyunca, aklıma üşüştü bu düşünceler...

11 yorum:

  1. evrencim,
    aslında geçmiş zamanların muhasebesini yaparken eleştirdiğimiz kendimiz bile olsak dürüst oluyoruz bence.sadece insan duygularından bahsederken bazen,duygunun zamanı ,kişisi geride kalmışsa,hala onu düşündüğünü itiraf edemiyor...yoksa kendine gerktiğinden fazla acımasız davranıyor.

    YanıtlaSil
  2. acaba ne kadar samimiyiz ? ewet aslında bunu düşünmek gerekir..?

    YanıtlaSil
  3. Bizlerde bir abartma her daim var. olayları kendi bakış açımız ile anlatırken bile kişileri, duruşları bile biraz daha farklılaştırıyoruz. Ben mesela genelde savunma cümleleri kurarım anlattığım kişinin haksızlığını sunarken. eğer o kişiyi seviyorsam ama iyi zamanları da olmuştu deyiveririm.

    YanıtlaSil
  4. objektif olabilmek....
    insanlar 2 ye ayrilirlar;
    herseye ve herkese karsi objektif olabilenler ve olamayanlar...
    Bir Okuz Sozu

    YanıtlaSil
  5. sadece o an'dan bahsediyor olsak evet belki gerçek anlamda samimi ve dürüst olucaktır bizden çıkan kelimeler hem kendimize hem de başkalarına...

    ama o an'a dair konuşmak isterken bile durum, tavır, zaman ve en önemlisi geçmiş sinsice giriveriyor kelimelerimizin arasına ve ne yazık ki söylenenlerin rengi değişiveriyor bu etkilenmeden ister istemez. işte o zamanda samimiyet ve dürüstlük yazık ki bir yere kadar oluyor...sanırım hepimizin çoğu zaman içine düştüğü durum bu...

    ama yine de o an’a, söyleyene, söylenenlere ve söylenen kişilere göre de değişiklik gösterebilecek bir durum bu...

    YanıtlaSil
  6. acımasız olduğumuz bir gerçek, hele de duyarlıysak,en çok da kendimize kesiyoruz galiba faturayı her seferinde ama benim derdim ne kadar dürüst olduğumuz en acımasız davrandığımız zamanlarda bile sevgili y.

    YanıtlaSil
  7. kısır döngü gibi sanki biraz kubra, düşünürken bile samimi olabilecek miyiz acaba :)

    YanıtlaSil
  8. farkındaysak ne ala, ama farkındayken ve hala saklıyorken kelimeleri... bence fena efsa :))

    YanıtlaSil
  9. öküz ne anlar griden...
    bir öretmen sözü :))
    ayrıca ben ce bir üçüncü tercihi olmalı insanın en azından dimi homeless, bak en azından diyorum...

    YanıtlaSil
  10. insanın geçmişi kendine anlatırken bile zaman zaman sadece güzellikleriyle, zaman zaman da sadece olumsuz yönleriyle anması bile bir yerde samimiyetsizlik bak şimdi sana yazarken buldum galiba cevabı maya: bütünlük hali, iyisiyle kötüsüyle ne kadar fark edilebiliyorsa galiba o kadar dürüstüz kendimize ve samimi bir o kadar başkalarıyla :)

    evraka diye bir post mu girsem bu durumda acaba...

    YanıtlaSil
  11. evet okuz gri sevmez

    birseye dogrusundur
    bir seye egri
    ama sonunda ya dogrusundur ya egri,
    ya samimisindir yada samimiyetsiz,
    ya siyahsin ya beyaz...
    bencee yaniii

    YanıtlaSil

An'a kazınandır senden bana kalan...
ANLAMLIDIR...

Teşekkür ederim sımsıcak yürekten bir tebessümle...