Aldığı haberle sarsıldı ağladı bütün gece kadın...
Önce içine aktı gözyaşları, sonra dışına, sonra aniden Durdu... Sandı...
Sabah yatağından kalktı kadın...
Önce akan gözyaşlarının bıraktığı izleri sildi yüzünden
Sonra avuçlarında kalan acıyı
Bitti...Sandı...
Evin içinde öylece dolandı, amaçsız, kaygısız, sessiz gibi...
Oysa çığlık çığlığa bir haykırışın tam ortasında
Sonu gelmez baş döndürücülüğünde hayatın
Sustu...Sandı...
Sokağa attı kendini kadın...
Bir umut, küçük bir çare için
Dolaştı da kapı kapı
Ölüm olmayan bir tek eve rastlamadı
Yıkıldı...Sandı...
Akşam eve döndü kadın...
Gitti kendinin en kuytusuna
Yorgun, umutsuz...
Gözyaşları aktı akacak beklerken kapıda
Bir el uzandı kadına
İşaret parmağı ile aldı kadının gözünden yaşı
Götürdü dudaklarına
Bir tek masallar da olacak değil ya
Umut doldu kadının içine
Sonra yüreğine
Yansımasını gördü de gülümsedi kendine
Hayat devam edecekti
Anladı...
____________________________________________
Duruyoruz, susuyoruz, bitti diyoruz, yıkılıyoruz
Sonra tekrar ayağa kalkıyoruz
Hayat diyoruz düşe kalka...
Kaldıracak bir el uzanmıyor her zaman
İnsan kendi kendinin eli olmalı
Uzanıp kendi yaşına
Öpmeli gözünden
Devam etmeli hayata kaldığı yerden
______________________________________
Fotoğraf / 1x.com
...ve hayat bize hiç aldırmadan,nasıl da devam ediyordu....
YanıtlaSil"Kendi yaşını öpmeli ve devam etmeli hayata bir yerden". Evren bugün yemekte ne var. Felaket açım. O kadar fazla açımki hayatı bile yiyebilirim.
YanıtlaSilKendine iyi bak.
Yaşamayı ben kelebeğin ömrü kadar/sandım
Belkide yanıldım.
Belkide gereğinden fazla yaşadım
Ama yaşam denen şerefsizin
Bir defalık olsun
Umursuz olduğunu görmezden gelip
Yanılgılarımdan öpeceğini/sandım
Evren
Hep böyle değilmidir
Hep böyle bir yanımız eksik
Bir yanımız gün ışığı.
Sevgilerimle
Ahmet
insan olmak düşmektir...
YanıtlaSilkalkmaktır da...
a.erdoğan
Yaşama umudumuz olmasaydı yaşayamazdık,ya da yaşadığımıza hayat denmezdi.Her zaman bir umut ışığı yanmalı,yüreğimizin bir köşesinde.
YanıtlaSilUmut ışığı yakan bu yazı çok güzel...
Yaratıcının insana verdiği en büyük ödül ve aynı zamanda eza unutma.. Ne yöne baktığına göre değişir...
YanıtlaSilBir haftadır bloglarda bir karamsalık hakim. Oysa yaz geliyor. En çok okunanan bloglardan biri olduğu için burda birde Aydan Atlayan Kedide bu duruma karşı bir eylem yapıyorum. Ev sahiplerinden özür :) Dileyen katılabilir ben yazla ilgili neşeli şeyleri yan yan yazıyorum , dileyen katılabilir.
YanıtlaSilYaz deyince akla ne gelir : Külahta dondurma , sade dondurma, kakolu dondurma (sadesini anınca atlamak olmaz), akşam esen serin rüzgar, ne kadar yıkarsanız ayakta kalan kum, sandalet, uzun yürüyüşler, aile çay bahçeleri, denize karşı çay, kavun peynir, kulakta kiraz, kalın giysilerden kurtulmak, buzdolabına soğuması için su koymak ve içebilmek tabi,
Hayat devam edecek, umut hep olacak Kalemine sağlık Evren'ciğim.
YanıtlaSilyemek mi? haha bana kaldıysa yemek meselesi açsın demektir ahmet :)sevdim ben bunu: bir yanımız eksik bir yanımız gün ışığı...
YanıtlaSildost olmak düşünce tutup kaldırmaktır değil mi maya...
YanıtlaSilhoşgeldin demiş miydim ramazan... umut ışığını yakabildiyse ne güzel... tam da istediğim olmuş demektir:)
YanıtlaSilnedense düşünce unutuyoruz ve nedense ayağa kalkınca hatırlıyoruz yeniden, ödül neydi, yoksa biz miydik diye :)
YanıtlaSilsevgili enis, ölüm ne yaz dinliyor ne kış, hastalık da öyle ve bazen ayrılığında mevsimi yok biliyor musun?
YanıtlaSilsenin yazdıklarım olsun istedim hem de hepsi bir arada... açıkca söylemek gerekirse iyi geldi soğuk bir dondurma :)
teşekkürler özlem... umut için yazmıyor muyuz hepimiz :)
YanıtlaSilhayat aldırmaz ki senin nerede beklediğini, o devam eder, yetişmeni bekler nostatic...
YanıtlaSilve sanki ben bu satırı hatırlıyorum ama...?
Yazıyı okuduğumuzda kurgu zannetmiştik. La dolce vita yı okuyunca farkettik. Başınız sağolsun efendim Allah geride kalanlara sabır versin.
YanıtlaSilsaol enis, bu blogta anlatılan çoğu hikayenn gerçeğe dayanan bir cümlesi olur, bazen cümle birden fazladır... sevgiler...
YanıtlaSilBizmi hayata devam ediyoruz hayatmı bizi yoruyor asıl mesele bu sanırım hayatın bizi yorduğu değil bizim hayatla birlikte ele ele tutuşup akıp giden bir ömür olsun çabasıdır hepimizin ki .Bir yerde kaçırmak öbür taraftan yakalanmıyacağı anlamına gelmiyor değilmi ama :):)
YanıtlaSilgelmiyor tabi ateş böceği...hayatı kaldığı yerden yakalamak ve el ele tutşmak pekala da mümkün, istedikten sonra :)
YanıtlaSil...ve hayat devam ediyor kaldığı yerden.. öperim o güzel yüreğinden ve yazan ellerinden..
YanıtlaSil