27 Mayıs 2009

GÖZYAŞINI ÖPMEK


Aldığı haberle sarsıldı ağladı bütün gece kadın...
Önce içine aktı gözyaşları, sonra dışına, sonra aniden

Durdu... Sandı...



Sabah yatağından kalktı kadın...
Önce akan gözyaşlarının bıraktığı izleri sildi yüzünden
Sonra avuçlarında kalan acıyı

Bitti...Sandı...



Evin içinde öylece dolandı, amaçsız, kaygısız, sessiz gibi...
Oysa çığlık çığlığa bir haykırışın tam ortasında
Sonu gelmez baş döndürücülüğünde hayatın

Sustu...Sandı...



Sokağa attı kendini kadın...
Bir umut, küçük bir çare için
Dolaştı da kapı kapı
Ölüm olmayan bir tek eve rastlamadı

Yıkıldı...Sandı...



Akşam eve döndü kadın...
Gitti kendinin en kuytusuna

Yorgun, umutsuz...

Gözyaşları aktı akacak beklerken kapıda
Bir el uzandı kadına
İşaret parmağı ile aldı kadının gözünden yaşı
Götürdü dudaklarına
Bir tek masallar da olacak değil ya
Umut doldu kadının içine
Sonra yüreğine
Yansımasını gördü de gülümsedi kendine

Hayat devam edecekti

Anladı...




____________________________________________

Duruyoruz, susuyoruz, bitti diyoruz, yıkılıyoruz
Sonra tekrar ayağa kalkıyoruz
Hayat diyoruz düşe kalka...

Kaldıracak bir el uzanmıyor her zaman
İnsan kendi kendinin eli olmalı
Uzanıp kendi yaşına
Öpmeli gözünden
Devam etmeli hayata kaldığı yerden

______________________________________
Fotoğraf / 1x.com


19 yorum:

  1. ...ve hayat bize hiç aldırmadan,nasıl da devam ediyordu....

    YanıtlaSil
  2. "Kendi yaşını öpmeli ve devam etmeli hayata bir yerden". Evren bugün yemekte ne var. Felaket açım. O kadar fazla açımki hayatı bile yiyebilirim.

    Kendine iyi bak.
    Yaşamayı ben kelebeğin ömrü kadar/sandım
    Belkide yanıldım.
    Belkide gereğinden fazla yaşadım
    Ama yaşam denen şerefsizin
    Bir defalık olsun
    Umursuz olduğunu görmezden gelip
    Yanılgılarımdan öpeceğini/sandım
    Evren
    Hep böyle değilmidir
    Hep böyle bir yanımız eksik
    Bir yanımız gün ışığı.

    Sevgilerimle

    Ahmet

    YanıtlaSil
  3. insan olmak düşmektir...
    kalkmaktır da...

    a.erdoğan

    YanıtlaSil
  4. Yaşama umudumuz olmasaydı yaşayamazdık,ya da yaşadığımıza hayat denmezdi.Her zaman bir umut ışığı yanmalı,yüreğimizin bir köşesinde.
    Umut ışığı yakan bu yazı çok güzel...

    YanıtlaSil
  5. Yaratıcının insana verdiği en büyük ödül ve aynı zamanda eza unutma.. Ne yöne baktığına göre değişir...

    YanıtlaSil
  6. Bir haftadır bloglarda bir karamsalık hakim. Oysa yaz geliyor. En çok okunanan bloglardan biri olduğu için burda birde Aydan Atlayan Kedide bu duruma karşı bir eylem yapıyorum. Ev sahiplerinden özür :) Dileyen katılabilir ben yazla ilgili neşeli şeyleri yan yan yazıyorum , dileyen katılabilir.

    Yaz deyince akla ne gelir : Külahta dondurma , sade dondurma, kakolu dondurma (sadesini anınca atlamak olmaz), akşam esen serin rüzgar, ne kadar yıkarsanız ayakta kalan kum, sandalet, uzun yürüyüşler, aile çay bahçeleri, denize karşı çay, kavun peynir, kulakta kiraz, kalın giysilerden kurtulmak, buzdolabına soğuması için su koymak ve içebilmek tabi,

    YanıtlaSil
  7. Hayat devam edecek, umut hep olacak Kalemine sağlık Evren'ciğim.

    YanıtlaSil
  8. yemek mi? haha bana kaldıysa yemek meselesi açsın demektir ahmet :)sevdim ben bunu: bir yanımız eksik bir yanımız gün ışığı...

    YanıtlaSil
  9. dost olmak düşünce tutup kaldırmaktır değil mi maya...

    YanıtlaSil
  10. hoşgeldin demiş miydim ramazan... umut ışığını yakabildiyse ne güzel... tam da istediğim olmuş demektir:)

    YanıtlaSil
  11. nedense düşünce unutuyoruz ve nedense ayağa kalkınca hatırlıyoruz yeniden, ödül neydi, yoksa biz miydik diye :)

    YanıtlaSil
  12. sevgili enis, ölüm ne yaz dinliyor ne kış, hastalık da öyle ve bazen ayrılığında mevsimi yok biliyor musun?
    senin yazdıklarım olsun istedim hem de hepsi bir arada... açıkca söylemek gerekirse iyi geldi soğuk bir dondurma :)

    YanıtlaSil
  13. teşekkürler özlem... umut için yazmıyor muyuz hepimiz :)

    YanıtlaSil
  14. hayat aldırmaz ki senin nerede beklediğini, o devam eder, yetişmeni bekler nostatic...
    ve sanki ben bu satırı hatırlıyorum ama...?

    YanıtlaSil
  15. Yazıyı okuduğumuzda kurgu zannetmiştik. La dolce vita yı okuyunca farkettik. Başınız sağolsun efendim Allah geride kalanlara sabır versin.

    YanıtlaSil
  16. saol enis, bu blogta anlatılan çoğu hikayenn gerçeğe dayanan bir cümlesi olur, bazen cümle birden fazladır... sevgiler...

    YanıtlaSil
  17. Bizmi hayata devam ediyoruz hayatmı bizi yoruyor asıl mesele bu sanırım hayatın bizi yorduğu değil bizim hayatla birlikte ele ele tutuşup akıp giden bir ömür olsun çabasıdır hepimizin ki .Bir yerde kaçırmak öbür taraftan yakalanmıyacağı anlamına gelmiyor değilmi ama :):)

    YanıtlaSil
  18. gelmiyor tabi ateş böceği...hayatı kaldığı yerden yakalamak ve el ele tutşmak pekala da mümkün, istedikten sonra :)

    YanıtlaSil
  19. ...ve hayat devam ediyor kaldığı yerden.. öperim o güzel yüreğinden ve yazan ellerinden..

    YanıtlaSil

An'a kazınandır senden bana kalan...
ANLAMLIDIR...

Teşekkür ederim sımsıcak yürekten bir tebessümle...