Bir sabah uyanıyorsunuz, hoş zaten uyuduğunuza da uyku denmez ya, siz gene de uyudum uyandım diyorsunuz. Yüreğiniz üşüyor, kışa inat baharı yaşasanız da, yüreğinizde bir yer an geliyor donuyor. Biliyorsunuz, bir sese muhtaç yürek üşüyor ve duysa bütün buzları eriyecek ama ses susuyor. Sonra bir sabah bildik ve beklenen sesin yerine bildik ama uzakta bir başka ses, yüreğinizi kocaman kucaklıyor... Yanağınızda bir damla yaşla bir yanı hala donuk yüreğinizin kıyısına bir sıcaklık yayıldığını hissediyorsunuz...
Aşk; mevsim normallerinde seyrediyor. Derin bir nefes alıp, iyi ki kocaman bir yüreğim var diyorsunuz. Her vedanın aşka dair olmadığnı, dostluğun resmedildiği bir vedada da aşka sığınıldığını öğreniyorsunuz.
___________________________________________________
Fotoğraf / 1x.com
bir keresinde çok ayrı düşmüştüm, uyuyamıyordum, yiyemiyordum, kımıldayamıyordum, ölmüştüm ama yaşıyordum işte, nefes almak değil miydi yaşamak! gittikçe şeffalaşıyor görünmez oluyordum.ilk gün yatakta deli gibi dönerken neden uyuyamadığımı da bulmuştum üstelik, o söz deli gibi kafamda çınlıyordu, sırf bu yüzden uyumuyordum muhtemelen, bilinçaltı nelere kadirdi, uyumuyordum, çünkü yüreğim onsuz bir gün gece geçirmek istemiyor kendince zamanı durduruyordu. böylece diyebilecektim ki, sensiz bir gün geçirmedim , nede olsa uyuyupta uyanmadım henüz!
YanıtlaSilbelki de herşey biraz aşktı aslında, hayata duyulan özlem, bembeyaz evler, durup sevgiyle baktığın biri, sokaktaki kedi, aktarda kokladığın nane, belki hepsi aşktı üstelik acıtmıyordu o bir tanesi gibi.
takılı kaldım, hepsi aşktı üstelik acıtmıyordu o bir tanesi gibi demişsin ya... ben de demiştim ki, herkes destek oluyordu bana, seviyordu, özlüyordu, arıyordu, soruyordu ama ben bir tek o olsun istiyordum... sadece o...
YanıtlaSil