Karanlık ürkütür. Sessizliğin yankısını duydun mu sen hiç? Ben duydum... Kar yağıyordu. Kar zifiri karanlığın orta yerine usul usul düşüyordu. Her düştüğünde cılız, ürkek bir sessizlik büyüyor, büyüyor, beni yutuyordu. Gözlerimi açtım, gözlerim acıyordu... Sen gitmişitn... Gitme bile diyemedim. Kar yağıyordu.
Kar yağarken gitme
Dilim üşür
Sözcüklerim buz keser
Kal bile diyemez ellerim
Gidersen kaybolurum,
İz süremez gözlerim
Gitme..
Kaybolur karda izin...
Ü/rk/ş/ütür kar/anlık
Sıcağın bu kadar uzaktayken
Gitme...
Kar yağarken
Kal diyemez yüreğim.
Kar yağarken
Kal diyemez yüreğim.
_____________________________________________________________
Fotoğraf / let it snow. by ~julkusiowa
seni akşam okumayı seviyorum ben, en sevdiğim parçayı akşam kimsecikler yokken dinlediğim gibi...
YanıtlaSilKarla giden karla gelir Evren'im...Senin gel demen kal demen yeter, yağmur olur yağar eğer sen istersen.
YanıtlaSilkar yağarken gitsin gidecekse, belki ayak izlerinden bulurum o zaman.Yağmur yağarken gidersei, silinir onlar da geride kalan herşey gibi.o zaman onu kaybederim .asla bulamam.
YanıtlaSilÇok güzeldi yine.
YanıtlaSilhayatta bazı insalar var karatıyor, bazıları aydınlatıyor..böyle geçti aklımdan.düşündüm..
Elinize yüreğinize sağlık her zaman olduğu gibi..
Karla giden emin ol geri döndüğünde çığ düşürür yüreğine..
YanıtlaSilben de ya akşamları yazabiliyorum, ya da sabahın çok erkeni funda :)
YanıtlaSilolur mu dersin sufim, yeter mi kal demek gitmek isteyene...
YanıtlaSilbazı gözler iz süremez ki leyla, kapanır ağlamaktan göremez ki önündeki yolu bile...
YanıtlaSil