18 Şubat 2009

GİTMEK



Çocukken ne zaman Tanrı ile ilgili bir sorgulamaya girişse aynı yolu denerdi. Gece uykuya dalmadan hemen önce yatağının kenarında diz çöker, öğretilen dualarını eder ve cümlesini “eğer varsan ve sana yürekten inanmamı istiyorsan, yarın bir arabam olsun uzaktan kumandalı” derdi. Uyanırdı, yüzünü bile yıkamadan sağa sola bakardı. Yatağının altına. Dolabının içine. Kendi odasından çıkar, evin bütün odalarını dolanırdı. Annesi hayırdır bir şeyi mi kaybettin dediğinde evet derdi yüksek sesle Tanrı’yı derdi içinden. Ne zaman bir kararsızlığa kapılsa sadece istek değişirdi, cümle hep aynı kalırdı.

Büyüdükçe diz çökmeyi, dua etmeyi ve Tanrı’yı unuttu.
Yaşadıkça, boyun eğmeyi, sövmeyi ve aşkı öğrendi.

Doktora gittiği günün sonunda, hastalığının çok ilerlediğini ve kaliteli yaşamak için sadece 4 ayı kaldığını öğrendi. Zaten yaklaşık 3 aydır yapılan tetkikler ve tedavilerden de biliyordu ki durum hiç de parlak değildi. Doktorundan ilk öğrendiği gün geldi aklına. Durumunuz demişti, ileri seviye tetkikleri yapmayı zorunlu kılıyor. Sıkıntılı bir süreçtir. Ama yapılmalıdır da… Doktorun ofisinden çıktığında güneşli havaya bakıp…


“Zaten bir tek böyle bir günde açardın sen” dedi ve “Kıçın olsa da kına yaksan” diye bağırdı sokağın ortasında.
Öfkeliydi hayata…

Hiçbir şey eskisi gibi olmadı o günden sonra. Hastane uğrak yeri, hemşireler, doktorlar ve hasta bakıcılar yarenlik ettikleri, ilaçlar tek içkisi olmuştu. Boyun eğmişti hastalığına, başka ne yapabilirdi ki…


Doktorla son görüşmesinden çıkalı neredeyse 3 saat oluyordu ve o hala, nereye gittiğin bilmez bir halde yollarda yürüyordu. Bir sokağın başına geldiğinde, nerede olduğunun ayrımına vardı. Hayattaki tek aşkını öptüğü sokağa gelmişti. Kapıda durdu. Durdu. Durdu.


Nice sonra, kapıdaki zillere bakabildi. Adını görünce zilde ve bir de soyadının aynı durduğunu fark edince, yüreği attı ince ince. Madem dedi son 4 ay. Madem aşktı o, hadi oğlum bas şu zile. Oğul kol harekete geçti, beyin babanın lafını dinleyip zile uzandı. Ana yürek bir çığlık attı ama oğul onu duymadı.

Kapı duvar, kapı duvar dedi… Parmağı hala zildeydi. Basamaklara oturdu. Bekledi. Akşam oldu. Sabah oldu. Akşam oldu. Sabah oldu. O hep bekledi.


Bir kadın önüne 5 demir para attı. Başka bir adam sigara uzattı. Bir çocuk gofretinin yarısını uzattı. Bir kedi geldi, yanına uzandı. Bir kadın geldi bir kazak getirdi. Bakkal amca bir kutu getirdi soğuktan donmasın diye etrafını çevreledi. Aylar geçti. Basamakta uyudu, basamakta yaşadı. Basamakta ağladı. Ama bekledi. Yağmurlar yağdı, karlar hatta. O bekledi. Tutunduğu tek dal aşkı gelmedi. Bakkalın bıraktığı bir gün önceki gazeteleri aldı eline. Tarihine baktı. 3 ay 29 gün geçmiş dedi. Yarın son gün. Ayağa kalktı, üstünü başını düzeltti.

Diz çöktü olduğu yere. Dua etti, Tanrı’yı gördü… Tanrı gülüyordu...
“Okuduğun dünkü gazeteydi” dedi Tanrı.
Adam Tanrı’ya baktı.
“Madem vardın, neden onu bana getirmedin.”
Tanrı gülümsedi...
“Seni ona götürmeye geldim” dedi.
____________________________

10 yorum:

  1. Değil mi..

    Burada kaybettiklerimiz, "orada"kilerin kazandığı olmuyor mu sanki?

    Ama burada kaybetmektense, -O'ndan önce- "orada" olup, kazanmak isterim O'nu..

    O'nun kaybettiği mi? Ben kayıptan sayılmam..

    -mka-

    YanıtlaSil
  2. O kadar güzel yazmışsınız ki ne söylenecek bir söz ne de yapılacak herhangi bir yorum bulamıyor insan sadece 2 damla yaştan başka.
    Sevgilerl

    YanıtlaSil
  3. Bugün ne yazdığını diğer günlerden çok daha fazla merak ettim. Ama evde değildim akşam, ancak okuyabildim. Metne değil benim yorumum ki yine çok güzel olmuş...
    tek bir şey var yüreğimden kopan:
    Gitmeler canını çok fena yakar kalanın, ben ki bilirsin iyi bilirim, ama kavanoz götlüdür bu dünya yoktur dönmesinin başka da bir yolu.

    YanıtlaSil
  4. mka neden kendine haksızlık ettin ki, her insan kayıptır yek diğerinde...

    YanıtlaSil
  5. teşekkür ederim tutsak, ama akmasın gözünden yaş...

    YanıtlaSil
  6. şaşkınsın ve iyi ki varsın hayatımda...canım...

    YanıtlaSil
  7. dışımdan sustum, içimden konuştum.. tamam biraz bağırmış da olabilirim. sonra pollyanna taraf geldi. kaderde bu şekilde kavuşmak varsa ona da eyvallah dedi.

    YanıtlaSil
  8. kavuşmak gizli kelime Nily, duruyorsun, susuyorsun, nasıl olursa olsun kavuşmak istiyorsun

    YanıtlaSil
  9. Çok içten güzel bir yazı, ellerinize sağlık.

    YanıtlaSil
  10. teşekkür ederim, hoşgeldin mehmet ali...

    YanıtlaSil

An'a kazınandır senden bana kalan...
ANLAMLIDIR...

Teşekkür ederim sımsıcak yürekten bir tebessümle...