Annesini görür görmez apartmanın koridoruna geldi. Ayakkabısının teki bakıcısının elindeydi. Pembe tülden kanatlarını takmıştı. Pembe pantalonun üzerinde, beyaz uzun kollu bir tişörtü vardı. Elinde, pembeli beyazlı bir gözlük... Annesine seslendi:
Anne bak! Uçabiliyorum... Ben uçan bir kelebeğim.
Annesi gülümsedi.
Gözlüklerini taktı. Annesine bir kere daha seslendi:
Anne bak! Görebiliyorum.... Ben herşeyi görebilen uçan kelebeğim...
O henüz 3 yaşında bile değildi. Kanatları olduğunda uçabiliyor, gözlüklerini takınca herşeyi görebiliyordu.
Zıplamaya başladı. Annesi geldiği için mutluydu.
Kanatları olduğu için mutlu...
Gözlükleri olduğu için çok mutlu...
Kanatları olduğu için mutlu...
Gözlükleri olduğu için çok mutlu...
O uçabiliyordu, yeryüzünde süzülüp, gökyüzünü görebiliyordu.
Hayalgücü böyle birşeydi.
Soğuk yüzüme vurdu apartmandan çıkınca, yürüdüm boş sokaklarda.
Kafamda binbir düşünce, bağırıverdim bir anda:
Hayalgücü böyle birşeydi.
Soğuk yüzüme vurdu apartmandan çıkınca, yürüdüm boş sokaklarda.
Kafamda binbir düşünce, bağırıverdim bir anda:
Hayalgücümü istiyorum.
Uçmak... Uçmak... Uçmak istiyorum.
Kanatlarımı geri verin, ben yeniden çocuk olmak istiyorum.
Fotoğraf / sai y
E hadi o zaman
YanıtlaSiluzat kadehini
sana söylüyorum sana
bak o kadeh boş durdukça önünde
biliyormusun
sen uçamazsın
işte oka
bak bana
asılı kaldım havada
kafamın içi bulut bulut
e uyursamda sabah oluyor
bir fil ağırlığında düşüyorum o zamanda
her yanım ağrıyor
en çokda kafamı kaldıramıyorum sabahları
güm bede güm
sanki içinde tamtamlar çalıyor
bak halen kadehin boş
uzatsana hadi
uçmak isteyen sen değilmiydin
yoksa zaman makinasımı icat ettin
bunu bazen ben de düşünüyorum. tek derdimiz uçmak, oyun oynamak olsa. hayata çocuk gözlerimizle bakabilsek...
YanıtlaSilSevgili Evrenciğim,
YanıtlaSilKeşke o çocukluk günlerimiz bir daha geri gelebilseler!..
***
Hayal kurmak güzel şey! hele ki bir de gerçek olunca hayaller...
Dilerim gönlünce kelebekler gibi uçarsın!..
Çok mutlu, şen ve hafif...
Sevgilerimle...
Hayallerde sınır yok, uçsuz bucaksız hayallerinmiz. Çocuklar gibi özgür. Uçmak ise bambaşka bir duygu....
YanıtlaSilrüyalarda uçtum kara kalem... ne o blogu kaptırınca bakıyorum efkar basmış sana...
YanıtlaSilstuven, ne güzel demişsin, hayata çocuk gözleri ile bakmak... o kadar saf ve masum olur muyuz bunca yaşanandan sonra...
YanıtlaSilzaten en çok da gerçek olabileceğini bildiğimizden değil midir hayal kurmak esmir...
YanıtlaSilah kitap kurdu, uçsuz bucaksız olmasa da artık hayallerim, bilsem de sınırlarını, gene de özgür kılıyorlar beni...
YanıtlaSildün gece kafam oldukça kıyakmış.
YanıtlaSilyazdıklarımdan bu anlaşılıyor :))
baya saçmalamışım. neyse güzel bir gün diliyorum sana.
tam uçmalımış işte ;) sana da iyi günler olsun...
YanıtlaSilooooooooo
YanıtlaSilburda herkes uçmuşş :))
bende uça bilirmm
çocukcaaaa gülerekkk eğlenerekk
her gün olmasadaa
,rakıı içinceeee :))
hahah, inanmam nedense sen ve efsa kanatsız periler gibi gelirsiniz bana.
YanıtlaSilDöndürebilsem yılları keşke...
YanıtlaSilKeşke o bukle bukle saçları olan,bıdık burunlu,pembiş yanaklı o güzel çocuk olabilsem tekrar.
Bir çift kanat bile uçmaya engel.Hayalgücü sınırsız kim bilir belki bir gün...
Neden olmasın değil mi?
neden olmasın ki masal... düş bu, kurarsın önce, sonra bir bakarsın gerçek olmuş. gerçeği düş gibi yaşar olmuşsun bir kelebeğin kanatlarında...
YanıtlaSil