16 Mart 2010

KANATSIZDI KELEBEK


Annesini görür görmez apartmanın koridoruna geldi. Ayakkabısının teki bakıcısının elindeydi. Pembe tülden kanatlarını takmıştı. Pembe pantalonun üzerinde, beyaz uzun kollu bir tişörtü vardı. Elinde, pembeli beyazlı bir gözlük... Annesine seslendi:

Anne bak! Uçabiliyorum... Ben uçan bir kelebeğim.

Annesi gülümsedi.

Gözlüklerini taktı. Annesine bir kere daha seslendi:

Anne bak! Görebiliyorum.... Ben herşeyi görebilen uçan kelebeğim...

O henüz 3 yaşında bile değildi. Kanatları olduğunda uçabiliyor, gözlüklerini takınca herşeyi görebiliyordu.

Zıplamaya başladı. Annesi geldiği için mutluydu.
Kanatları olduğu için mutlu...
Gözlükleri olduğu için çok mutlu...

O uçabiliyordu, yeryüzünde süzülüp, gökyüzünü görebiliyordu.
Hayalgücü böyle birşeydi.
Soğuk yüzüme vurdu apartmandan çıkınca, yürüdüm boş sokaklarda.
Kafamda binbir düşünce, bağırıverdim bir anda:

Hayalgücümü istiyorum.
Uçmak... Uçmak... Uçmak istiyorum.
Kanatlarımı geri verin, ben yeniden çocuk olmak istiyorum.





Fotoğraf / sai y

14 yorum:

  1. E hadi o zaman
    uzat kadehini
    sana söylüyorum sana
    bak o kadeh boş durdukça önünde
    biliyormusun
    sen uçamazsın
    işte oka
    bak bana
    asılı kaldım havada
    kafamın içi bulut bulut
    e uyursamda sabah oluyor
    bir fil ağırlığında düşüyorum o zamanda
    her yanım ağrıyor
    en çokda kafamı kaldıramıyorum sabahları
    güm bede güm
    sanki içinde tamtamlar çalıyor
    bak halen kadehin boş
    uzatsana hadi
    uçmak isteyen sen değilmiydin
    yoksa zaman makinasımı icat ettin

    YanıtlaSil
  2. bunu bazen ben de düşünüyorum. tek derdimiz uçmak, oyun oynamak olsa. hayata çocuk gözlerimizle bakabilsek...

    YanıtlaSil
  3. Sevgili Evrenciğim,

    Keşke o çocukluk günlerimiz bir daha geri gelebilseler!..
    ***
    Hayal kurmak güzel şey! hele ki bir de gerçek olunca hayaller...

    Dilerim gönlünce kelebekler gibi uçarsın!..

    Çok mutlu, şen ve hafif...

    Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
  4. Hayallerde sınır yok, uçsuz bucaksız hayallerinmiz. Çocuklar gibi özgür. Uçmak ise bambaşka bir duygu....

    YanıtlaSil
  5. rüyalarda uçtum kara kalem... ne o blogu kaptırınca bakıyorum efkar basmış sana...

    YanıtlaSil
  6. stuven, ne güzel demişsin, hayata çocuk gözleri ile bakmak... o kadar saf ve masum olur muyuz bunca yaşanandan sonra...

    YanıtlaSil
  7. zaten en çok da gerçek olabileceğini bildiğimizden değil midir hayal kurmak esmir...

    YanıtlaSil
  8. ah kitap kurdu, uçsuz bucaksız olmasa da artık hayallerim, bilsem de sınırlarını, gene de özgür kılıyorlar beni...

    YanıtlaSil
  9. dün gece kafam oldukça kıyakmış.
    yazdıklarımdan bu anlaşılıyor :))
    baya saçmalamışım. neyse güzel bir gün diliyorum sana.

    YanıtlaSil
  10. tam uçmalımış işte ;) sana da iyi günler olsun...

    YanıtlaSil
  11. ooooooooo
    burda herkes uçmuşş :))
    bende uça bilirmm
    çocukcaaaa gülerekkk eğlenerekk
    her gün olmasadaa
    ,rakıı içinceeee :))

    YanıtlaSil
  12. hahah, inanmam nedense sen ve efsa kanatsız periler gibi gelirsiniz bana.

    YanıtlaSil
  13. Döndürebilsem yılları keşke...
    Keşke o bukle bukle saçları olan,bıdık burunlu,pembiş yanaklı o güzel çocuk olabilsem tekrar.
    Bir çift kanat bile uçmaya engel.Hayalgücü sınırsız kim bilir belki bir gün...
    Neden olmasın değil mi?

    YanıtlaSil
  14. neden olmasın ki masal... düş bu, kurarsın önce, sonra bir bakarsın gerçek olmuş. gerçeği düş gibi yaşar olmuşsun bir kelebeğin kanatlarında...

    YanıtlaSil

An'a kazınandır senden bana kalan...
ANLAMLIDIR...

Teşekkür ederim sımsıcak yürekten bir tebessümle...