04 Şubat 2010

AŞK

Sevgilim sabahın erkenini seviyor,
ben geceyi ve esmerliğini onun,
o dorukları seviyor, korkuyor bundan
ben rüzgarla buluşan tepeyi, tuhaflığı,
ona bir yeşil gülümsüyor,
ben, hayatı delice sevdiysem nasıl,
diyorum, seni de öyle.
O kendi boşluğunda oyalanan günlerde
canı sıkılan bir çocuk gibi uyuyor,
ben göğe bakıyorum geceden,
kendi çukurunu bulmuş deniz gibiyim
diyorum, yanında,
o sabahları eğilip öpüyor denizi.

Çıplağın çıplağımda, rüzgarın dağımda olsun,
esmerliğin gecemde, öyle kal.
Bulutlara bak, gidiyorlar, hızla diyorsun,
yağmur bir yalıyor yüzümü, bir duruyor.
Sabahları eğilip yüzüme öpüşün geçiyor bir,
bir duruyor aklım.

Su ve rüzgar, dağ ve doruk, sonsuz hepsi,
oysa camdaki sardunya gibi üşür
bana biçtiğin ömür, ölüm geliyor aklıma bir bir,
çıplağın çıplağımda.

Rüzgarın dağımda olsun esmerliğin gecemde
öyle kal, sana sonsuz sarıldığımda.

                           Birkan Keskin


_________________________________________________________
Fotoğraf / deviantART

4 yorum:

  1. kendi çukurunu bulmuş deniz gibiyim
    diyorum, yanında,
    o sabahları eğilip öpüyor denizi.


    ne duru bir anlatım...

    YanıtlaSil
  2. Evren
    ne garip yaa, dün gece okudum bu şiiri bloga koyayım dedim sonra niyeyse vazgeçtim :)))))
    eline sağlık iyi ki koymuşsun ben pek severim Birhan Keskin şiirlerini....

    YanıtlaSil
  3. Sevgilim sabahın erkenini seviyor,
    ben geceyi ve esmerliğini onun,

    ben bu giriş cümlesine benzer nedenle takılmıştım zehra, yalın oluşuna...

    YanıtlaSil
  4. :)) nasıl da denk getiriyor di mi hayat pelince :)

    YanıtlaSil

An'a kazınandır senden bana kalan...
ANLAMLIDIR...

Teşekkür ederim sımsıcak yürekten bir tebessümle...